Acidanthera (Acidanthera) należy do rodzaju bylin należących do rodziny Iris. Pochodzenie nazwy jest związane z greckim tłumaczeniem dwóch łodyg słowa „ostry” i „kwiat”, które charakteryzują wygląd okwiatu.
W sumie występuje kilkadziesiąt odmian acidander, rosnących głównie na terenach tropikalnych i preferujących gorący, słoneczny klimat. Kulturowymi przedstawicielami tego kwiatu są dwukolorowe acidantera, Muriel, szaszłyk Muriel, ozdobny lub pachnący mieczyk. Ta ostatnia jest najczęstsza. Hodowcy wyhodowali go półtora wieku temu. Dziś z mieczykami kojarzone są również dzikie gatunki zakwaszaczy. W źródłach botanicznych iw języku potocznym mieczyk Muriel nazywany jest acidantera. Ta nazwa jest używana przez wielu ogrodników.
Opis kwiatu Acidantera
Pędy środków zakwaszających Muriel mogą osiągać wysokość ponad metra. System korzeniowy ma postać okrągłych cebulek pokrytych twardą brązową skórką. Pędy zaczynają rozgałęziać się w kierunku korony. Blaszki liści są bladozielone, kremowe pąki osiągają średnicę 5-12 cm, tworząc kwiatostany w kształcie kolców. Podczas kwitnienia, a dzieje się to pod koniec lata, acidantera wydziela oszałamiający słodkawy aromat, który aktywnie przyciąga pszczoły. Pąki mają 6 spiczastych płatków; blisko podstawy nabierają ciemniejszego koloru. Otwieranie szypułek następuje stopniowo, zaczynając od niższych poziomów. W miejscu zwiędłych pąków powstają podłużne strąki nasion.
Sadzenie acidantera w otwartym terenie
Kiedy sadzić kwaskowate
Acidantera jest kwiatem ciepłolubnym i dlatego preferuje oświetlone obszary w ogrodzie. Sadzenie odbywa się w maju lub kwietniu, kiedy już minęły wiosenne przymrozki. Jeśli twój obszar zamieszkania charakteryzuje się długą i zimną wiosną, lepiej sadzić bulwy rośliny w marcu. Luźną ziemię wlewa się do pojemnika, w którym wykopuje się płytkie dołki, w którym umieszcza się cebulki. Wazony są przechowywane w szklarni lub na parapecie, a wiosną żarówki można przesadzić na otwartą przestrzeń.
Acidantera jest ciepłolubna i nie rozwija się dobrze w cieniu. Kwiat sadzi się na otwartym, oświetlonym terenie w ogrodzie późną wiosną, kiedy gleba się nagrzewa. Czynności te najlepiej wykonywać na przełomie kwietnia lub maja. Jeśli mieszkasz na obszarze, na którym panuje długa, zimna wiosna i chcesz, aby acidantera zakwitła na czas, lepiej posadzić bulwy w marcu do destylacji. W tym celu 3-6 sztuk cebulek zanurza się w doniczce o średnicy 12-15 cm, zawierającej luźne, przepuszczalne podłoże. Po posadzeniu doniczki umieszcza się w szklarni lub na lekkim parapecie, a pod koniec maja przesadza się do klombu.Wyhodowane w ten sposób bulwy dają mocne, długie i obficie kwitnące rośliny.
Jak prawidłowo sadzić
Na obszarze, w którym panuje ciepły i wilgotny klimat, można sadzić cebulki acidantera bezpośrednio na rabacie kwiatowym. Podłoże musi być odżywcze i mieć lekko kwaśne środowisko. Aby kwiat dobrze się zakorzenił, miejsce jest wykopywane i karmione roztworami nawozów organicznych. Aby zapewnić efekt drenażu, do podłoża dodaje się piasek. Bulwy są wstępnie przechowywane w roztworze nadmanganianu potasu i suszone. Przygotowane cebulki sadzi się następnie w glebie w małych grupach. Odległość między nimi musi wynosić 1-20 cm, w zależności od wielkości materiału do sadzenia. Pod koniec sadzenia przeprowadza się podlewanie.
Pielęgnacja Acidantera
Nawet początkujący ogrodnik z łatwością poradzi sobie z uprawą kwiatu. Jedyne, co wymaga uwagi, to reżim podlewania, ciągłe poluzowywanie i pielenie. Aby zaoszczędzić czas, możesz ściółkować kwietnik trocinami, torfem, próchnicą lub słomą. Ta mała sztuczka utrzyma wilgotne korzenie i zapobiegnie rozwojowi chwastów. Jeśli na czas usuniesz zwiędłe pąki acidandra, możesz cieszyć się pięknem rośliny przez kilka miesięcy w okresie kwitnienia.
Podlewanie
Ta roślina wieloletnia preferuje umiarkowane podlewanie, o którym w żadnym wypadku nie należy zapominać podczas długiej suszy. Jednocześnie należy unikać podlewania gleby. Kiedy zaczynają pojawiać się pąki, podlewanie nie jest wykonywane tak często. Jednak gleba powinna być wilgotna. Aby uniknąć spalenia liści, nie wystawiaj ich na działanie wody. Zaleca się stosowanie wody o temperaturze pokojowej. Po podlaniu powierzchnię gleby wokół krzaków należy poluzować.
Top dressing i nawozy
Acidantera jest karmiona głównie nawozami mineralnymi kilka razy w ciągu roku. Podczas sadzenia gleba jest wzbogacana próchnicą lub kompostem, w okresie wzrostu i wegetacji stosuje się nawozy zawierające azot. Kiedy zaczyna się pączkowanie, roślina jest karmiona związkami potasu i fosforu. Po karmieniu łóżka z acidantera są podlewane wodą. Nie należy używać świeżych nawozów organicznych.
Transfer
Na terenach o mroźnych, długich zimach zaleca się usuwanie bulw z ziemi późną jesienią. Po zakończeniu kwitnienia z krzaków odcina się tylko szypułki. Gdy tylko nadejdą pierwsze stabilne przymrozki, usuwana jest również cała naziemna część rośliny. Następnie cebulki można zgarnąć, aby zachować je do sadzenia na wiosnę.
Jak zachować kwaskowaty zapach do wiosny
Wyjęte z gleby bulwy są suszone w temperaturze pokojowej w suchym, wentylowanym pomieszczeniu i obierane. Następnie są traktowane roztworem grzybobójczym, ponownie suszone i przechowywane w kartonach w chłodnym miejscu do wiosny. Aby zapewnić stałą wymianę powietrza, można w nich wykonać małe otwory. W następnym roku bulwy są najpierw sadzone do destylacji. W regionach południowych dozwolone jest sadzenie bezpośrednio na otwartym terenie.
Powielanie środków zakwaszających
Acidantera można rozmnażać z nasionami, bulwami lub niemowlętami. Jak rozmnażać kwiat cebulkami opisano szczegółowo w artykule nieco wcześniej. Jeśli chodzi o dzieci, są one oddzielane od wagi i wychowywane w szkole. Jeśli odpowiednio o nie zadbasz w odpowiednim czasie, możesz spokojnie poczekać, aż taka acidantera zakwitnie. Mocna bulwa zachowuje właściwości kiełkowania przez 5 lat.
Rozmnażanie nasion
Uprawa kwiatu acidantera przy użyciu nasion nie spowoduje żadnych szczególnych problemów. Siew odbywa się zimą i nie trzeba rozwarstwiać materiału. Do sadzenia wybierz żyzną glebę składającą się z torfu, piasku i ziemi. Wszystkie składniki są pobierane w tym samym stosunku. Pudełka są trzymane w pomieszczeniach, a uprawy są regularnie podlewane.Aby nie uszkodzić delikatnych sadzonek, możesz użyć butelki z rozpylaczem. Aby zachować wilgoć, powierzchnia pudełek jest pokryta folią. Jak tylko kondensat zacznie się pod nim gromadzić, rośliny są wentylowane. Po utworzeniu pary zdrowych liści młode rośliny sadzi się oddzielnie w innych doniczkach wypełnionych podłożem torfowym. Po krótkim czasie sadzonki są przenoszone na otwarty teren. Jesienią cebulki są usuwane z gleby, aby wiosną ponownie zasadzić je w kwietniku. Tworzenie szypułek następuje po trzech latach.
Choroby i szkodniki
Acidantera jest często atakowana przez mszyce, roztocza bulwiaste, owady łuskowate i ślimaki. Aby zapobiec uszkodzeniu liści, wciera się je amoniakiem lub proszkiem musztardowym. Te skuteczne metody ludowe są bezpieczne dla roślin i ludzi. Jeśli na kwiatach pojawiły się już mszyce lub owady łuskowate, należy niezwłocznie potraktować krzaki środkami chemicznymi. Substancje roztoczobójcze stanowią zagrożenie dla kleszczy. Ślimaków można pozbyć się tylko ręcznie. Konieczne jest ułożenie drewnianych desek lub resztek łupków w ogrodzie, pod którym gromadzą się skorupiaki. W ten sposób ślimaki można szybko zniszczyć.
W przypadku acidantera niebezpieczne jest uszkodzenie krzewów mączniakiem prawdziwym, rdzą, mozaiką. Ta ostatnia choroba praktycznie nie podlega leczeniu. Gdy tylko na liściach zacznie tworzyć się cętkowanie, lepiej jest całkowicie wykopać roślinę i spalić ją, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Leczenie fungicydami pomaga pozbyć się innych chorób grzybiczych. Roztwór przygotowywany jest na bazie mieszaniny siarczanu miedzi i Bordeaux. Aby zapobiec infekcji, roślinę należy regularnie pielęgnować. Na rozwój chorób grzybiczych wpływa podmokłość gleby, słaby system drenażowy lub spowolnienie wzrostu krzewów pod wpływem chwastów.
Rodzaje i odmiany acidantera
Acidantera bicolor uważana jest za jedną z najpopularniejszych odmian. Oprócz tego gatunku występuje równie atrakcyjna odmiana mieszańcowa Tubergen acidantera, która ma większe kwiaty. Do uprawy w ogrodzie stosuje się kilka innych rodzajów mieczyków:
Acidantera tropikalna To wysoka wieloletnia roślina zielna, która ma wielożebrowe liście i białe podwójne kwiatostany, składające się z rurkowatych pąków pomalowanych w jasne szkarłatne plamki. Roślina ta jest dość ciepłolubna i uważana jest za odmianę pochodzącą od acidantera bicolor, charakteryzującą się jedynie wyższymi wzniesionymi pędami.
Acidantera biała - rośnie w regionach tropikalnych w krajach afrykańskich. Kwiatostany tej odmiany emanują przyjemnym i aromatycznym aromatem, na łodygach rośliny jest niewiele liści.
Mniej powszechne typy acidantera to krótkie rurkowate, przylądkowe, trawiaste, mało kwiatowe i rurkowate.
