Gatunek paproci

Roślina adiantum lub adiant jest przedstawicielem rodziny Pteris. Obejmuje około 200 różnych gatunków paproci, z których większość żyje w krajach Azji Wschodniej oraz w tropikach systemu górskiego Andów. Tam jego krzewy można znaleźć na pożywnych wilgotnych glebach w pobliżu źródeł wody.

Maidenhair jest również znany jako kędzierzawa paproć. Naukowa nazwa tej rośliny wiąże się z jej osobliwością - listowie miłorzębu jest hydrofobowe, krople wody spływają z ich liści, dzięki czemu krzewy nie zamoczą się podczas deszczu. „Maidenhair” można przetłumaczyć dokładnie jako „roślina, która nie zamoknie”.

Paproć kędzierzawa jest znana ludzkości od czasów starożytnych. Dziś roślina ta jest uważana za bardzo popularną w uprawie kwiatów. Maidenhair może rosnąć zarówno w szklarni, jak iw domu. Warto zauważyć, że oprócz swojej dekoracyjności mają szereg właściwości leczniczych.

Opis miłorzębu

Maidenhair to wieloletnia roślina zielna o cienkim, pełzającym kłączu. Pokryta jest brązowymi lub czarnymi łuskami. Podobnie jak inne paprocie, adiant tworzy specjalne liście liściowe. Są ułożone naprzemiennie lub przeciwnie, przymocowane do ciemnych ogonków o długości do 25 cm. Podstawa ogonków jest również łuszcząca się. Powierzchnia liści jest gładka, a jej kolor waha się od zielonego do niebieskawego. Segmenty na szerokich blaszkach liściowych przypominających pióra tworzą rodzaj wachlarza. Same segmenty mogą mieć różne kształty. Z wnętrza liści, w pobliżu żył, znajdują się sori, w których przechowywane są zarodniki roślin. Mogą być okrągłe, liniowe lub podłużne.

Takie paprocie są uważane za dość kapryśne i wymagają ścisłego przestrzegania podstawowych warunków uprawy. Ale nowoczesne odmiany miłorzębu z powodzeniem mogą rosnąć zarówno w domu, jak iw ogrodzie. Zwykle do ogrodu używa się miłorzębu w kształcie stopy, podczas gdy w domu częściej uprawia się inne gatunki - "włos Wenus", przezroczysty itp.

Krótkie zasady uprawy adiwantum

Tabela przedstawia krótkie zasady pielęgnacji adiwantum w domu.

Domowa pielęgnacja miłorzębu

Oświetlenie

Miłorząb pokojowy jest wrażliwy na bezpośrednie działanie słońca, dlatego nie należy wystawiać takiej rośliny na jasne światło. Co najlepsze, krzew rozwinie się w półcieniu, dlatego najczęściej jest trzymany na oknach północnych lub wschodnich. Jasne promienie słoneczne mogą prowadzić do śmierci blaszek liściowych miłorzębu.

Nie ma potrzeby umieszczania rośliny na parapecie. Zwykle robi się tam zbyt zimno lub tłoczno, dlatego należy wybrać wystarczająco dużo wolnego miejsca ze względu na bujne liście. Miłorząb nie toleruje zmian warunków siedliskowych i przez długi czas dostosowuje się do wszelkich zmian, dlatego należy od razu wybrać odpowiedni kącik pod krzew. Nie warto niepotrzebnie przestawiać doniczki miłorzębu - przesuwanie, a nawet obracanie doniczki może źle wpłynąć na stan krzewu.

Temperatura

Maidenhair preferuje umiarkowane temperatury. Słabo reaguje na ciepło i najlepiej rośnie, jeśli pomieszczenie jest utrzymywane nie więcej niż 22 stopnie. Zbyt wysoka temperatura może spowodować opadanie liści. Latem można przenieść krzew na ulicę, wystawiając go na cień. Zimą, gdy roślina odpoczywa, odkładają ją w chłodne miejsce (około 15 stopni), a także starają się trzymać ją z dala od baterii. Ale zbyt niska temperatura w tym okresie może prowadzić do chorób systemu korzeniowego.

Aby uprawiać miłorząb, potrzebujesz czystego powietrza. Ta roślina nie czuje się dobrze w zakurzonym pomieszczeniu, uwielbia wietrzenie, ale boi się przeciągów. Pomieszczenie, w którym przetrzymywany jest adiant, jest regularnie sprzątane, a także starają się nie wystawiać kwiatu na ścieżkę prądów powietrza. Ze względu na tę cechę nie należy umieszczać doniczki z rośliną w kuchni, a także w innych miejscach, w których może być zadymiona. Nie warto też palić obok krzaka.

Podlewanie

Przestrzeganie harmonogramu podlewania jest ważnym warunkiem uprawy miłorzębu. Gleba w doniczce z nim nie powinna wysychać, może to prowadzić do wysychania i obumierania liści krzewu, a następnie długiego procesu regeneracji. Ale stagnacja wilgoci jest uważana za nie mniej szkodliwą dla rośliny. Ciągle podmokła gleba może prowadzić do rozwoju zgnilizny na korzeniach miłorzębu. Aby na pewno nie zalać krzewu, należy zastosować podlewanie denne. Doniczkę z adiantem umieszcza się w misce z osiadłą wodą o temperaturze pokojowej tak, aby dno stykało się z cieczą. Należy go usunąć dopiero po nasiąknięciu powierzchni gleby wilgocią. Następnie doniczkę z krzakiem wkłada się do zlewu, umożliwiając odprowadzenie nadmiaru wilgoci, a dopiero potem wraca na swoje miejsce.

Zwykle latem czynności te powtarzane są dwa razy w tygodniu. Zimą, ze względu na chłodną zawartość, podlewanie odbywa się zwykle 2 razy rzadziej, ale zachowana jest zasada nawilżania gleby. Do nawadniania konieczne jest użycie osiadłej lub przefiltrowanej wody. Nie liczy się twardość, ale brak chloru. Można również użyć wody deszczowej.

Poziom wilgotności

Należy zwiększyć wilgotność powietrza w pobliżu miłorzębu. W upale liście należy spryskiwać drobnym sprayem bez względu na porę roku, używając lekko ciepłej osiadłej wody.Ale w chłodni nie przeprowadza się oprysku - w połączeniu z niską temperaturą mogą powodować rozwój chorób.

Opryskiwanie można zastąpić innymi metodami nawilżania. Tak więc doniczkę z adiantem można postawić na tacy z mokrymi kamykami lub włożyć do większej doniczki, w której pustki wypełnione są mokrym torfowcem.

Gleba

Mieszanka gleby dla miłorzębu musi mieć odczyn kwaśny, zawierać dużo próchnicy, a także być wystarczająco luźna. Możesz użyć mieszanki gleby liściastej z podwójnym torfem, do którego został dodany węgiel drzewny. Czasami do gleby dodaje się piasek. Można również stosować podłoża paprociowe, do których dodano torfowiec i spulchniacze - perlit i wermikulit.

Top dressing

Adiantum nawozi się tylko w ciepłym sezonie - od połowy wiosny do wczesnej jesieni. Raz na 3-4 tygodnie krzewy podlewa się połową dawki roztworu nawozowego dla gatunków o ozdobnym ulistnieniu. Aby nie nadmiernie zwilżyć gleby, opatrunek górny zwykle łączy się z podlewaniem. Zimą krzewy nie wymagają karmienia.

Transfer

Miłorząb kędzierzawy nie wymaga częstych przeszczepów. Tempo rozwoju jest niskie, ponadto roślina nie lubi zbyt dużych doniczek. Przeszczepy przeprowadza się dopiero wtedy, gdy krzew wyrośnie z doniczki, a jego korzenie będą widoczne z otworów drenażowych. Zwykle zabieg przeprowadza się co 2-3 lata, w drugiej połowie wiosny. Bardzo dojrzałych krzewów nie można dotykać, po prostu zastępując wierzchnią warstwę gleby w doniczce o grubości do 7 cm.

Korzenie miłorzębu są dość duże, dlatego do takiej paproci trzeba dobrać odpowiednią doniczkę. Zrobią to szerokie pojemniki z otworami w dnie. Mogą być wykonane z drewna lub ceramiki, szkliwione tylko od zewnątrz. Nowy pojemnik powinien być o 1-2 cm szerszy niż stary. Na dole należy ułożyć dobrą warstwę drenażową. Trochę gleby wylewa się na drenaż, a następnie sam krzak przenosi się do garnka i ostrożnie wlewa ziemię w puste przestrzenie. Nie warto zbyt mocno ubijać nowej gleby - paproć preferuje luźną i nie zbryloną ziemię.

Po przesadzeniu krzew długo się regeneruje i nie rośnie. Jeśli w tym samym czasie miłorząb nie zrzucił wszystkich liści, starają się go utrzymać w warunkach wysokiej wilgotności. Przydatne będzie spryskanie rośliny lekiem zmniejszającym poziom stresu - epiną lub cyrkonią lub naturalnym analogiem - roztworem kwasu bursztynowego.

Przycinanie

Aby zachować atrakcyjny wygląd, miłorząb należy regularnie przycinać. Ta procedura jest przeprowadzana wiosną, zanim krzew zacznie się aktywnie rozwijać. Stare, sklejone lub pożółkłe blaszki liściowe podlegają usunięciu. Dzięki terminowemu przycinaniu siła rośliny zostanie skierowana na wzrost świeżych liści. Po zakończeniu usuwania nadmiaru pędów paproć należy podlać i spryskać. W ten sposób może szybciej dojść do siebie.

Metody rozmnażania miłorzębu

Dzielenie buszu

W domu miłorząb można rozmnażać, dzieląc jego kłącze. Zwykle podział jest zaplanowany na przeszczep. Kiedy krzak jest wyciągany z ziemi, jego korzenie są dzielone na kawałki za pomocą czystego i ostrego narzędzia. Wszystkie kawałki posypuje się kruszonym węglem, a następnie sadzonki sadzi się we własnych mniejszych doniczkach, obserwując wcześniejszy poziom pogłębienia, aby zapobiec gniciu korzeni. Przed podzieleniem ważne jest, aby sprawdzić roślinę i oszacować liczbę punktów wzrostu. Nie zaleca się dzielenia okazów z ich niewystarczającą liczbą - ich podziały mogą się nie zakorzenić, co może doprowadzić do utraty całej rośliny. Ponadto nie należy dzielić kłącza na suchą ziemię ani dzielić go na zbyt małe części.

Nawet jeśli przestrzegane są wszystkie zasady, części krzewu miłorzębu zakorzeniają się wystarczająco długo, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość, zanim zaczną się rozwijać w nowym miejscu.

Rozmnażanie przez zarodniki

Do rozmnażania miłorzębu można również użyć jego zarodników. Aby je zebrać, wiosną wycina się liść z krzewu, a znajdujące się na nim zarodniki ostrożnie zbiera się na papierze.Gdy wyschną, możesz użyć ich do siewu. Do kiełkowania należy podnieść płytki pojemnik, wypełniając go mieszaniną podwójnej części torfu z piaskiem i liściastą glebą. Mieszankę gleby zagęszcza się i rozlewa wrzącą wodą w celu dezynfekcji. Gdy ziemia dobrze ostygnie, zarodniki są równomiernie rozłożone na jej powierzchni, pokryte szkłem lub folią i przeniesione w ciemne, ale ciepłe miejsce. Podczas siewu konieczne jest zdezynfekowanie nasion bladym roztworem nadmanganianu potasu.

Aby przyspieszyć kiełkowanie, możesz użyć ogrzewania dolnego do poziomu 21 stopni. Pędy miłorzębu kiełkują nierównomiernie i mogą pojawić się zarówno w pierwszym tygodniu, jak i 2-3 miesiące po wysiewie. Po uformowaniu się kiełków pokrywkę należy zdjąć z pojemnika i przestawić w jasnym, ale osłoniętym przed bezpośrednim słońcem miejscu. Kilka tygodni po pojawieniu się sadzonek można je przerzedzić, pozostawiając tylko najsilniejsze. Gdy sadzonki dorosną zanurza się je w większym pojemniku z zachowaniem odległości 2,5 cm Można zanurzyć kiełki bezpośrednio do oddzielnych doniczek, sadząc po 2-3 sadzonki na pojemnik. Gleba torfowa służy do przeszczepów. Rozmnażanie miłorzębu przez zarodniki pozwala na uzyskanie silniejszych krzewów, już przystosowanych do określonych warunków.

Szkodniki i choroby miłorzębu

Szkodniki

Liście miłorzębu zawierają specjalne substancje, które odstraszają szkodliwe owady z krzaków, ale niektóre z nich są nadal w stanie oprzeć się obronie roślin. Jeśli na miłorzębie pojawiły się pochwy, szkodniki usuwa się z krzewu ręcznie, uzbrojone w pędzel lub wacik nasączony alkoholem. Czasami na roślinie pojawiają się mszyce, powodując zwijanie się i żółknięcie liści. Niewielka ilość mszyc pomoże w roztworze mydła. Nakłada się na liście, a następnie zmywa.

Zaleca się unikać środków odstraszających owady - roślina ostro na nie reaguje i często zrzuca wszystkie liście. Ale jeśli środki ludowe nie pomogły, nadal powinieneś leczyć krzak środkiem owadobójczym, postępując zgodnie z instrukcjami. Zaleca się również stosowanie specjalnych preparatów przeciwko wełnowcom - prostsze metody zwykle nie działają na tego szkodnika. Jeśli przędziorek pojawia się na miłorzębie, do leczenia wybiera się odpowiedni środek roztoczobójczy. Ciepły prysznic i usunięcie pajęczyny z liści może pomóc w przypadku niewielkiej liczby roztoczy.

Choroby

Z natury miłorząb ma dobrą odporność i prawie nie podlega chorobom. Systematyczne błędy w pielęgnacji mogą osłabić kwiat. Tak więc produkty spalania w powietrzu, jego suchość i brak wilgoci w glebie prowadzą do tego, że krawędzie liści krzewu zaczynają wysychać i brązowieją. Ale podczas opryskiwania i podlewania ważne jest również, aby wiedzieć, kiedy przestać. Jeśli blaszki liściowe nie wysychają, ale zwijają się, miłorząb jest utrzymywany w warunkach nadmiernie wilgotnego powietrza i niskich temperatur.

Podczas formowania się zarodników na seamy z liści miłorzębu tworzą się brązowe paski lub kropki. Ich pojawienie się jest oznaką normalnego rozwoju paproci, a nie chorobą.

Możliwe narastające trudności

• Masywne zażółcenie liści - niewystarczające podlewanie lub potrzeba karmienia.
• Liście stają się blade, żółkną i wysychają lub pokrywają się brązowymi plamami - palące promienie uderzają w krzak. Liście również wypalają się i wysychają z powodu zbyt niskiej wilgotności.
• Opadające liście są oznaką suchego powietrza w pomieszczeniu.
• Bladość i letarg liści - nadmierne zawilgocenie połączone z chłodem. Na korzeniach może rozwinąć się zgnilizna.
• Suszenie pędów i wierzchołków liści - niska wilgotność w okresach gorących.
• Podczas zbyt ciepłego zimowania może dojść do wysuszenia wszystkich liści. Dotknięty krzew jest przenoszony do chłodu (około 18-20 stopni) i regularnie podlewany. Jeśli system korzeniowy jest nienaruszony, miłorząb powinien wypuścić świeże liście.

Rodzaje miłorzębu ze zdjęciami i nazwami

Adiantum capillus-veneris

Taki miłorząb żyje na Krymie, na Kaukazie, a także w krajach Azji Środkowej.Adiantum capillus-veneris uwielbia wilgotne zakątki w pobliżu zbiorników wodnych. Liście mają do 20 cm długości i są podzielone na segmenty w kształcie wachlarza. Wielkość krzewu dochodzi do 60 cm, zarodniki tego gatunku tworzą się w górnej części blaszek liściowych. Taki miłorząb jest często uprawiany w domu.

Niezwykła nazwa tej rośliny związana jest z jej wyglądem. Na długich cienkich ogonkach przyczepione są wdzięczne liście wachlarza, pomalowane na jasnozielony kolor. Istnieje legenda, że ​​adekwatne krzaki pojawiły się z kosmyków włosów bogini Wenus, które spadły na ziemię.

Adiantum pedatum

Jedna z najbardziej ozdobnych paproci. Adiantum pedatum tworzy krzewy o ażurowym ulistnieniu. Wysokość rośliny około 60 cm, w naturze występuje zarówno w Ameryce Północnej, jak iw lasach Azji Wschodniej. Gatunek wyróżnia się błyszczącymi płaskimi blaszkami liściowymi o pierzasto wypreparowanej strukturze. Na krawędzi arkusza są nacięcia. Liście są przymocowane do cienkiej, błyszczącej ogonki, umieszczonej tam poziomo. Ten miłorząb jest uważany za jeden z najbardziej odpornych na mróz - może wytrzymać silne mrozy do -35 stopni. Wśród głównych odmian:

• Aleutikum - przy wysokości do 12 cm krzewy mają do 20 cm szerokości, ze względu na większą odporność na jasne światło najczęściej stosowana jest do doniczek.
• Imbricatum - postać karła o wysokości około 15 cm.
• Compactum - małe krzewy do 35 cm wysokości.
• Japonikum - krzewy do 45 cm wysokości, ok. 30 cm szerokości Młode osobniki mają różowawo-miedziane pędy, które w miarę rozwoju nabierają zielonego koloru.

Delikatny miłorząb (Adiantum tenerum)

Gatunek żyje w tropikach amerykańskich, a także na Karaibach. Adiantum tenerum ma krótkie kłącze. Jego ulistnienie charakteryzuje się potrójnie pierzastą strukturą. U podstawy liście mają kształt klina, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Nazwa tego gatunku wynika z ich delikatnej budowy. Wymiary jednego liścia dochodzą do 50 cm szerokości i do 70 cm długości, długość ogonków ok. 30 cm. Cechą charakterystyczną tego adianta jest częstsze opadanie liści. Znane odmiany to:

• Scutum Roseum - młode liście osiągają do 30 cm wysokości, a ich kolor waha się od różowawego do zielonego.
• Farleyens - różni się niezwykłymi skręconymi blaszkami liściowymi.

Miłorząb drobnowłosy (Adiantum hispidulum)

Gatunek żyje na kontynencie australijskim i Nowej Zelandii, występuje na wyżynach afrykańskich, a także w Indiach i na Madagaskarze. Adiantum hispidulum ma pełzające korzenie i liście cięte na palmy. Powierzchnia liści pokryta jest drobnymi włoskami, od których pochodzi nazwa gatunku. Długość liści ok. 15-25 cm Wielkość ogonków w tym przypadku dochodzi do 35 cm Małe liście w kształcie rombu osiągają 2 cm długości i do 0,5 cm szerokości. To sprawia, że ​​gatunek dobrze wygląda w doniczce.

Adiantum raddianum

Gatunek epifityczny, który żyje w brazylijskiej strefie podzwrotnikowej. Adiantum raddianum ma wdzięczne liście o długości do 45 cm i szerokości do 25 cm, blaszki liściowe są wygięte. Tworzy je wiele jasnozielonych liści w kształcie wachlarza, które są przyczepione do czarnych błyszczących ogonków o długości do 25 cm. Znane odmiany:

• Grassillium; Micropinnulum - odmiany o szczególnie małych liściach, preferujące bardzo dużą wilgotność. Ze względu na tę właściwość są zwykle uprawiane w florariach.
• Festum; Fritz Lut - odmiany te uważane są za bardziej odporne na wzrost w niekorzystnych warunkach, dlatego często wykorzystuje się je w uprawie kwiatów.

Adiantum caudatum

Ten adiant jest używany jako roślina ampelous. Adiantum caudatum ma liście do 60 cm długości, ogonki są brązowe, a wierzchołki blaszek liściowych mają pąki. Gatunek uważany jest za bardzo wrażliwy na suchość gleby.

Piękny miłorząb (Adiantum formosum)

Albo miłorząb jest piękny. Gatunek tworzy metrowe krzewy o pierzastym ulistnieniu. Adiantum formosum ma delikatne korzenie. Jego liście są ułożone na fioletowo-czarnych ogonkach i podzielone na małe romboidalne segmenty o ciemnozielonym kolorze.Długość liścia dochodzi do 50 cm, a szerokość do 35 cm Gatunek ten uważany jest za dość trwały i mało wymagający, dlatego można go uprawiać zarówno w cieplejszych pomieszczeniach, jak iw chłodnym miejscu.

Urocza adiantum (Adiantum venustum)

Gatunek kaszmirski, który można również spotkać w Nepalu. Wraz ze spadkiem temperatury blaszki liściowe takiego miłorzębu przybierają brązowawy kolor. Adiantum venustum ma wąskie liście do 20 cm długości. Liście mają ciemnofioletowe ogonki i lekko spiczaste segmenty.

Klinowate miłorząb (Adiantum cuneatum)

Osobliwością Adiantum cuneatum jest sori w kształcie podkowy po niewłaściwej stronie liści. W naturze takie rośliny występują w Brazylii. To oznaczenie jest zwykle uważane za synonim Ruddy'ego miłorzębu, ale wyglądem przypomina również piękny miłorząb.

Przezroczysty adiantum (Adiantum diaphanum)

Gatunek tworzy krzewy o wysokości od 25 do 40 cm Adiantum diaphanum ma u podstawy podwójne pióra. Liść dorasta do 20 cm długości, ma szerokość ok. 3 cm i pozostaje na ogonkach ok. 20 cm. Segmenty liści są koloru zielonego i mają gładką powierzchnię. Są zaokrąglone u góry i wklęsłe u dołu. Sporangia powstają wzdłuż krawędzi blaszek liściowych bliżej góry.

Adiantum Fragrans

Jeden z najczęstszych typów. Adiantum Fragrans żyje zarówno w krajach Azji Południowej, jak iw Andach, tworząc gęste zarośla. Roślina o delikatnym ulistnieniu i wysokości do 50 cm, różni się od innych miłorzębu szybszym tempem wzrostu. Długość pojedynczych liści dochodzi do 3 cm, a szerokość do 1,5 cm, ogonki liściowe osiągają 15 cm długości.

Właściwości miłorzębu japońskiego

Liście miłorzębu japońskiego zawierają wiele cennych substancji, w tym flawonoidy, lipidy, steridy i triterpenoidy, a także kwasy i olejki eteryczne. W krajach Europy Zachodniej takie paprocie są często używane do przygotowywania środków leczniczych i syropów, które pomagają obniżyć gorączkę i wywołują efekt wykrztuśny. Maidenhair jest również uważany za dobry lek na choroby układu oddechowego. Wyciąg z liści ma właściwości antybakteryjne. Ponadto preparaty na bazie rośliny pomagają w chorobach wątroby, śledziony, a także pęcherza.

Sok z rośliny pomaga w leczeniu skutków ukąszeń zwierząt, działa jako lekarstwo na wściekliznę, a także wspomaga gojenie się wrzodów. Chińscy uzdrowiciele używają liści do sporządzenia wywaru, który pomaga pozbyć się alkoholizmu i uzależnienia od palenia. Roślina może być również przydatna dla urody. Tak więc spłukiwanie włosów wywarem z liści lub rozcieńczonym sokiem może pozbyć się łupieżu. Nalewka alkoholowa z liści jest uważana za lekarstwo na łuszczycę.

Adiant nie ma wyraźnych przeciwwskazań, ale takie leki nie są zalecane dla kobiet w ciąży i karmiących oraz małych dzieci. Alergicy również powinni na nie uważać. Nie należy również przyjmować miłorzębu z indywidualną nietolerancją zawartych w nim substancji.

Znaki związane z miłorząbem

Uważa się, że miłorząb ma dobroczynny wpływ na mieszkańców domu, w którym jest uprawiany. Taka paproć zaszczepia w nich radość, zmniejsza nerwowość i liczbę konfliktów, a także pomaga znaleźć spokój ducha.