Amorphophallus

Kwiat amorphophallus to roślina liściasta należąca do rodziny Araceae. Jego ojczyzną są Indochiny, głównym siedliskiem są Indie i wyspa Sumatra. Nazwa związana jest z wyglądem kwiatostanów - kolb i pochodzi od połączenia dwóch greckich słów „Amorpho” i „Fallus”, co oznacza odpowiednio „bezkształtny” i „strzelać”. Niezwykły kwiat amorphophallus należy do efemerydów i spędza większość czasu w stanie spoczynku.

Miejscowi z kolei nazywają amorphophallus „palmą węża” lub „lilią voodoo”. Takie niezwykłe porównania dotyczą wyglądu rośliny. Kiedy kwiat wychodzi ze stanu hibernacji, tworzy tylko jeden ogromny ścięty liść na dużym ogonku przypominającym pień. Wysokość może dochodzić do 1,5 m. Liść ten dzięki swojej specjalnej budowie przypomina elegancką koronę i nadaje roślinie wygląd niewielkiego drzewka. Rzadziej na amorphophallus powstają dwa lub trzy podobne liście. Po uformowaniu i uschnięciu kwiatu zielona część rośliny całkowicie obumiera: w ten sposób przechodzi w stan spoczynku.

Amorphophallus rozwija się z bulwy, która jest wielkości dużej pomarańczy i waży około 5 kg. Ta część rośliny jest jadalna i często jest używana jako składnik potraw wschodnioazjatyckich. Chińczycy uważają takie bulwy za dietetyczne. Zawierają specjalne substancje, które mogą obniżać poziom cholesterolu i cukru we krwi.

Uprawa amorphophallus w domu nie jest tak trudna, ale opieka nad dużą egzotyczną rośliną ma wiele cech.

Opis amorphophallus

Liście Amorphophallus opuszczają się tylko na 6-7 miesięcy w roku, najczęściej pod koniec marca, a od połowy października zaczynają żółknąć i obumierać. Każdy nowy liść jest wyższy i ma więcej cięć niż w zeszłym roku.

Kwitnienie rozpoczyna się po upływie okresu uśpienia, gdy liść jeszcze się nie pojawił. Trwa około dwóch tygodni i kończy się, zanim wyrosną nowe korzenie. Podczas kwitnienia wielkość bulw jest znacznie zmniejszona ze względu na duże zużycie substancji niezbędnych do odżywiania i pojawienie się kwiatu. Dlatego przez następne 3-4 tygodnie roślina jest ponownie w stanie spoczynku, pod koniec którego ponownie pojawia się liść. Zdarza się, że okres spoczynku bulw trwa długo, aż do wiosny. A jeśli kwiat zostanie zapylony, po nim pojawi się jajnik, z którego rozwiną się mięsiste jagody z nasionami. Sama roślina umiera w tym samym czasie.

Amormophallus mają niezwykłą właściwość - ich kwiaty są obdarzone nieprzyjemnym, niezwykłym aromatem, za który ludzie nazywali je trupimi kwiatami. Przypomina zapach gnijącego gryzonia lub zepsutej ryby i utrzymuje się przez kilka dni. Zapach zaprasza wszystkie owady, które mogą go zapylić. Męski kwiat amorphophallus otwiera się później niż samica, więc proces samozapylenia jest bardzo rzadki. Do zapylenia potrzebne są co najmniej dwie rośliny o tym samym okresie kwitnienia.

Krótkie zasady uprawy amorfofalu

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad amorfofalusem w domu.

Opieka nad Amorphophallus w domu

Uprawa amorphophallus w doniczce w domu nie jest szczególnie trudna dla hodowcy.

Oświetlenie

Wszystkie amorphophallus wymagają światła, preferują jasne i rozproszone światło. Środowisko naturalne - niższe poziomy lasów tropikalnych. Dlatego zaleca się trzymanie kwiatka w tej części pomieszczenia, w której będzie przepływała wystarczająca ilość światła. Roślina najlepiej nadaje się do rozproszonego światła słonecznego z okien wschodnich lub zachodnich. Po południowej stronie podestu będziesz musiał zacienić półprzezroczystymi zasłonami.

Temperatura

Domowy amorphophallus najlepiej rośnie w pomieszczeniu, w którym temperatura pokojowa utrzymuje się w granicach 25-28 stopni. Jeśli zapewnisz kwiatowi wystarczającą wilgotność powietrza, jest w stanie wytrzymać każde ciepło. Kiedy bulwy odpoczywają, są utrzymywane w chłodzie (około 10-12 stopni).

Tryb nawadniania

Amorphophallus jest bardzo higrofilny i należy go regularnie i obficie podlewać. Podłoże w doniczce musi być zawsze wilgotne. Aby roślina nie zaczęła gnić z powodu nadmiaru cieczy w glebie, konieczne jest zapewnienie jej dobrej warstwy drenażowej. Jesienią, wraz z początkiem okresu spoczynku, należy zmniejszyć objętość nawadniania.

Podlewanie amorphophallus można wykonać tylko osiadłą wodą, z której zniknął już chlor niebezpieczny dla zdrowia rośliny. Lepiej jest, jeśli podczas podlewania woda nie spadnie na samą bulwę.

Poziom wilgotności

Z powodu nadmiernej suchości powietrza pojedynczy liść amorphophallus może zacząć wysychać. Aby temu zapobiec, należy go regularnie spryskiwać ciepłą, dobrze osadzoną wodą. Używanie zwykłej wody z kranu spowoduje utworzenie białej powłoki na powierzchni liści.

Wybór pojemności

Bulwy i korzenie amorphophallus są imponujące: muszą utrzymywać dużą nadziemną część rośliny. W przypadku kwiatów najlepiej nadają się pojemniki objętościowe o dużej głębokości i szerokości.

Gleba

Do uprawy amorphophallus odpowiednia jest mieszanka równych proporcji próchnicy, piasku i darni. Możesz również użyć uniwersalnego podłoża do roślin domowych, aroidów lub saintpaulias. Głównym wymaganiem jest zapewnienie warstwy drenażowej. Może być wykonany z kamyków, keramzytu lub łamanej pianki.

Top dressing

Gdy tylko na bulwie amorficznej pojawi się liść, można zapłodnić roślinę. Musisz karmić raz na 2 tygodnie, naprzemiennie nawozami organicznymi i mineralnymi. Ważne jest, aby wiedzieć, że kwiat potrzebuje dużo fosforu. W przypadku przyspieszonego zbioru bulw należy stosować nawozy zawierające azot, potas i fosfor w stosunku 1: 2: 3 lub lepszym 1: 1: 4. Jeśli bulwy są duże, do ich podłoża dodaje się jeszcze jeden kawałek ziemi liściastej. Przed karmieniem należy obficie podlać ziemię doniczkową.

Transfer

Przeszczep Amorphophallus przeprowadza się wiosną. Bulwy, które przezimowały w starej doniczce, należy przesadzić po tym, jak zaczną na nich tworzyć się kiełki. W miarę wzrostu amorphophallus jest przenoszony do większego pojemnika i wypełniany świeżą ziemią. Kwiat bardzo lubi takie przeładunki. Można to zrobić około 3-4 razy. Ta procedura pozwala na tworzenie większych i mocniejszych bulw, które mogą kwitnąć w następnym sezonie.

Przycinanie

Amorphophallus nie wymaga przycinania. Liść należy usunąć dopiero po wyschnięciu, w przeddzień okresu spoczynku.

Kwiat

Kwiat Amorphophallus pojawia się tylko raz na 2-3 lata i utrzymuje się tylko przez kilka tygodni. Tworzy się, zanim roślina utworzy liść. Podobnie jak większość aroidów, kwiat jest kolbą owiniętą w welon. Jego wyraźny rybi zapach przyciąga muchy zapylające kwiat. Jest najbardziej intensywny w pierwszych dniach kwitnienia. Możesz zmniejszyć nieprzyjemny zapach, wlewając zimną wodę do podstawy narzuty kwiatowej.

Ale tworzenie dużego kwiatu w amorfofalusie wymaga dużo energii, dlatego po kwitnieniu bulwa odpoczywa przez około miesiąc, a dopiero potem zaczyna formować liść.

W uchu znajdują się zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie, ale te pierwsze są zwykle otwarte przed drugimi. Z tego powodu amorphophallus rzadko ulega samozapyleniu. Jeśli kwiat został zapylony, na kolbie przywiązuje się jagody. Po ich dojrzewaniu roślina najczęściej umiera.

Okres uśpienia

Liść rośliny rozwija się dość szybko: ma tylko kilka miesięcy na wzrost. Amorphophallus większość roku spędza samotnie. Z reguły okres ten występuje w zimnych porach roku i rozpoczyna się jesienią. Zanim się zacznie, liść zaczyna żółknąć, a następnie wysycha. Następnie bulwę ostrożnie wyjmuje się z doniczki, oczyszcza z suszonych korzeni i przechowuje w chłodnym miejscu. Bulwa może również odpocząć bezpośrednio w doniczce.

Gotowe bulwy do sadzenia są zwykle kupowane zimą. Do wiosny taki materiał do sadzenia można przechowywać w przegródce na warzywa w lodówce. Bulwę należy okresowo sprawdzać, aby upewnić się, że nie zaczęła gnić, a także badać punkty wzrostu. Po ich przebudzeniu wiosną (nie później niż w pierwsze dni kwietnia) takie bulwy sadzi się w wybranym pojemniku, pozostawiając na wierzchu trochę miejsca na dalsze dodawanie ziemi.

Jeśli bulwa jest zgniła, należy ją ponownie ożywić, usuwając dotkniętą część ostrym nożem. Ponadto sekcje te należy obrobić pokruszonym węglem drzewnym i pozostawić do wyschnięcia na około jeden dzień. Po tej procedurze bulwę sadzi się w przygotowanej mieszance.

Metody rozmnażania Amorphophallus

Istnieje kilka sposobów na odtworzenie niesamowitego amorfofalu.

Rozmnażanie przez podzielenie bulwy

Imponująca bulwa amorphophallus pozwala na pozyskiwanie nowych okazów roślin. Procedura podziału jest przeprowadzana, gdy budzą się na nim nerki. Po pojawieniu się kiełków bulwę dzieli się na części za pomocą ostrego i sterylnego narzędzia. Każdy uzyskany podział powinien zawierać 1-2 zdrowe nerki. W żadnym wypadku nie powinny zostać uszkodzone. Taki podział nie będzie w stanie wykiełkować i nie przetrwa.

Powstałe sekcje należy potraktować kruszonym węglem, a następnie pozostawić na około jeden dzień do wyschnięcia powierzchni. W takim przypadku sadzonki można sadzić na luźnej, żyznej glebie.Po przesadzeniu rośliny te należy szczególnie ostrożnie podlewać. Gdy tylko zaczną się rozwijać pąki, można zwiększyć ilość podlewania.

Takie podziały zakwitną dopiero w 2 lub 3 roku życia.

Rozmnażanie przy pomocy dzieci

Ta metoda hodowli jest uważana za mniej trudną. W okresie wzrostu dorosłe amorphophallus mogą tworzyć guzki potomne w pobliżu podstawy liści. Jeśli kwiat jest dobrze pielęgnowany, podczas rozwoju części nadziemnej mogą być równe wielkości głównej rośliny. Zanim bulwa zacznie przechodzić w stan uśpienia, należy ostrożnie oddzielić dzieci od krzewu i sadzić wiosną w taki sam sposób, jak bulwę dorosłą.

Rozmnażanie przez guzki liściowe

Cechy liścia amorphophallus nie ograniczają się do jego niezwykłego wyglądu. Na końcu w miejscu rozgałęzienia tworzy się mała bulwa o wielkości około 1 cm, którą przed okresem odpoczynku, zanim liść całkowicie wyschnie, należy ją ostrożnie oddzielić i przesadzić do pojedynczego, małego pojemnika.

Wykiełkowanie guzka może zająć różny czas, czasami zaczyna się rozwijać po kilku tygodniach, a czasami dopiero od następnej wiosny. Co więcej, w naturze ta metoda rozmnażania kwiatów jest uważana za jedną z głównych.

Uprawa z nasion

Amorphophallus rzadko rośnie z nasion. Rzadko są wiązane w domu, a nasiona można kupić tylko u kolekcjonerów roślin. Uzyskane w ten sposób sadzonki zaczynają kwitnąć dopiero w 5 roku życia.

Choroby i szkodniki

Domowy amorphophallus może reagować na niewłaściwą pielęgnację w następujący sposób:

• Bladość blaszek liściowych - konsekwencja złego oświetlenia. Pojemnik z amorfofalusem należy przestawić w lżejsze miejsce.
• Suszenie liści - zwykle związane ze słabym oświetleniem lub zbyt małym podlewaniem rośliny.
• Gnijące korzenie - może być spowodowane zbyt częstym podlewaniem lub brakiem drenażu w doniczce. Taki amorphophallus należy przesadzić do świeżej gleby tak szybko, jak to możliwe, po odcięciu wszystkich dotkniętych obszarów bulwy rośliny. Skrawki są traktowane fungicydem.

Głównymi szkodnikami palmy węża są przędziorków i mszyce. Zwalczane są za pomocą środków owadobójczych.

Rodzaje i odmiany amorphophallus ze zdjęciami i nazwami

Rodzaj amorphophallus obejmuje nieco mniej niż 200 różnych gatunków, ale nie wszystkie z nich są w stanie rosnąć w domu w doniczkach. Najczęściej w domu można uprawiać następujące rodzaje amorphophallus:

Amorphophallus bulbifer

Gatunek tworzy bulwy o szerokości około 8 cm. Amorphophallus bulbifer tworzy metr długości liść o bogatym oliwkowozielonym kolorze z jaśniejszymi plamami. Szypułka ma do 30 cm wysokości. Narzuta ma brązowo-zielony odcień i różowe plamki. W domu jagody na kolbie nie są związane.

Amorphophallus koniak (Amorphophallus konjac)

Tworzy okrągłe i lekko spłaszczone bulwy o szerokości do 20 cm. Amorphophallus konjac ma krótszy (do 80 cm) liść o brązowo-zielonym odcieniu, uzupełniony plamami i plamkami. Szypułka zwykle dorasta do 70 cm wysokości. Posiada również nakrapiany wzór. Ucho tego gatunku jest koloru fioletowego. Jest do połowy zakryta czerwono-brązową zasłoną. Kwiaty tego amorfofalusa pachną szczególnie silnie i nieprzyjemnie.

Amorphophallus Rivera (Amorphophallus rivieri)

Wymiary bulwy nie mogą przekraczać 20 cm średnicy i w dużej mierze zależą od warunków panujących na roślinie. Amorphophallus rivieri tworzy liść o wysokości około 80 cm, na jego powierzchni widoczny jest wzór ciemnych i jasnych plamek. Szerokość w pełni rozłożonego skrzydła sięga 1 m. Szypułka ma takie same wymiary. Na nim dość krótka (do 40 cm) narzuta, pomalowana z zewnątrz w jasnym odcieniu zieleni. Zwykle jest mniej niż połowa długości samego ucha.