Arundinaria to ozdobna bylina z rodziny Cereal. Bylina pochodzi z Japonii i Chin. Obecnie obszar dystrybucji tej dziko rosnącej kultury obejmuje kraje Europy Zachodniej i Stany Zjednoczone. Oprócz tradycyjnej definicji naukowej nazywa się go bambusem i trzciną.
W sumie w rodzaju jest około 20 różnych form. Niektóre odmiany są bardzo popularne wśród hodowców kwiatów i doskonale ozdobią każde wnętrze. Wysokość zarośli łodygowych połączonych wspólnym kłączem może wahać się w granicach 0,5-8 m, w domu zajmują się hodowlą wyjątkowo nisko rosnących odmian arundinarii, których długość wynosi około 0,4-3 m, a dla sadzenie ogrodowe, wyższe odmiany z wąskimi listkami przypominającymi pas.
Opis arundinaria
Ramę krzewu tworzą proste pędy o mocnych i ściśle przylegających liściach. Wraz z wiekiem liście mają tendencję do zginania się i opuszczania końcówek. Liście mają małą średnicę, pozbawione wyrostków ogonkowych. Powierzchnia płytek jest cięta wyraźnym wzorem, podobnym do siatki drobnych żyłek.
Kolorystyka liści i łodyg dla każdego gatunku jest indywidualna, istnieją całkowicie następujące odcienie: fioletowy, szmaragdowy i kremowy. Opadające pędy wystają bezpośrednio z kłącza, które tworzą cały krzew lub splatają się w zarośla.
Są też okazy z pędami pełzającymi i charakterystycznymi guzkami międzywęźli. Wnętrze łodygi jest puste, a na zewnątrz pokryte twardą, zdrewniałą warstwą. Ze względu na tę właściwość arundinaria są wykorzystywane do produkcji zabawek lub są sadzone jako żywopłot na terenie.
Kwiatostany wiechowate lub racemozowe powstają z małych luźnych kwiatów, które rozciągają się w długie kłoski, jak zboża.
Domowa opieka nad arundinarią
Należy pamiętać, że arundinaria wywodzą się z tropikalnych szerokości geograficznych, dlatego warunki utrzymania domu powinny być jak najbardziej zbliżone do naturalnego mikroklimatu. Z reguły hodowcom kwiatów trudno jest dbać o krzewy zimą, ponieważ niewłaściwie zorganizowane zimowanie zakłóca wzrost i rozwój kultury. Temperatura powietrza w pomieszczeniu w tym czasie musi być utrzymywana między 6 a 8 ° C.
Lokalizacja i oświetlenie
Arundinaria woli rosnąć w pomieszczeniach z chłodnym powietrzem. W cieple pędy tracą atrakcyjność. Najlepszym miejscem są szklarnie, werandy czy przestronne hole w budynkach.
Nie jest pożądane narażenie na bezpośrednie działanie słońca na wegetatywne części byliny.Wewnątrz pomieszczenia powinno być oświetlone światłem rozproszonym. Dopuszcza się postawienie donic w półcieniu lub postawienie ich na parapetach w pobliżu okien zamontowanych od strony północnej lub wschodniej. Umieszczając doniczkę na zachodnich lub południowych oknach, zasłony zasłaniają krzaki w południe i chronią przed palącymi promieniami.
Temperatura
W sezonie letnim za optymalną temperaturę w pomieszczeniu uważa się 18-20 ° C, a zimą - nie wyższą niż 10 ° C. Jeśli temperatura przekroczy 15 ° C, arundinaria zaczną być kapryśne i słabo rosną. Ciepłe zimowanie prowadzi do wyczerpania rośliny lub grozi całkowitym wyginięciem. Gdy za oknem zapada słoneczna, letnia pogoda, doniczki z krzewami przenoszone są na świeże powietrze. Regularnie wietrzyć pomieszczenie, w którym znajduje się arundinaria.
Poziom wilgotności w pomieszczeniu
Dzikie naturalne nasadzenia opisywanych gatunków występują wzdłuż wybrzeży rzek i jezior, a także chowają się na nizinach bagiennych. Jednak w przeciwieństwie do nasadzeń naturalnych, uprawne odmiany Arundinaria preferują umiarkowaną wilgotność powietrza. Wskaźnik wilgotności dla stabilnego rozwoju krzewu określa się empirycznie. Na przykład, gdy roślina czuje się normalnie przy wysokiej wilgotności, od czasu do czasu wykonuje się opryskiwanie liści. I odwrotnie, jeśli krzewy wyglądają zdrowo przy niskiej wilgotności, części nadziemne są polewane wodą tak często, jak to możliwe. Butelka ze spryskiwaczem jest wypełniona wyłącznie miękką wodą.
Podlewanie
Od wiosny do późnego lata gleba jest podlewana 2-3 razy w tygodniu. Podłoże jest stale wilgotne. Wysuszenie ziemnej śpiączki jest niedopuszczalne dla rośliny. W miesiącach zimowych podlewanie arundinary przeprowadza się rzadziej. Aby nie zalać korzeni, lepiej poczekać, aż wyschnie górna warstwa gleby.
Gleba
Jako mieszanka gliniana, zakupione substraty stosuje się pod palmy, draceny, jukę i inne ozdobne rośliny liściaste, których kwasowość wynosi 6,8 pH. Aby przygotować podłoże w domu, wymieszaj kompost, ziemię darniową z piaskiem i dodaj trochę ziemi liściastej.
Top dressing
Podczas gdy roślina aktywnie rozwija liście, jest karmiona 1-2 razy w miesiącu przy użyciu preparatów mineralnych. Dla efektywnego rozwoju młodych krzewów zaleca się stosowanie nawozów fosforowych. Liście będą rosły szybciej, jeśli rośliny będą karmione kompleksami azotowymi. Wieloletnie okazy arundinaria nie wymagają częstego karmienia, dlatego stosuje się je tylko wtedy, gdy roślina jest uboga w składniki odżywcze. W okresie jesienno-zimowym nie ma potrzeby nawożenia podłoża.
Na przykład! Arundinaria kwitnie tylko raz. Zwykle takie wydarzenie przypada na 33 rok życia. W rezultacie wyblakły krzak traci dużo siły i umiera.
Jak prawidłowo przeszczepić
Przeszczep Arundinaria odbywa się w miesiącach wiosennych, a zabieg powtarza się co 2-3 lata. Przyczyną przeniesienia rośliny do nowej doniczki jest brak wolnej przestrzeni wewnątrz pojemnika i ściśnięcie korzeni. Kwiat jest przenoszony przez przeładunek, starając się nie uszkodzić glinianej grudki. Podnoszą niską, ale pojemną doniczkę.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji
- systematycznie poluzować podłoże, ale nie zanurzać narzędzia głęboko w ziemi;
- wytrzyj powierzchnię liści, gdy zostaną zabrudzone cząstkami kurzu;
- podczas sadzenia używaj tylko szerokiego i niskiego pojemnika;
- lepiej jest uprawiać trzciny w pomieszczeniach na dużych obszarach.
Na przykład! Obecnie we wschodnich Stanach Zjednoczonych dzikie gatunki arundinarii zaatakowały całą linię brzegową, co budzi poważne zaniepokojenie lokalnych mieszkańców.
Potencjalne narastające problemy
- zażółcenie liści, rozciąganie pędów, wyblaknięcie koloru - brak światła;
- słaby kolor, żółte plamy, skręcenie płytek - system korzeniowy nie otrzymuje wymaganej ilości wilgoci;
- więdnięcie zieleni, opadające liście rośliny - w doniczce zatrzymała się woda;
- rozwój zgnilizny na korzeniach - obfite podlewanie w okresie spoczynku;
- zażółcenie końcówek liści i wysychanie - niewystarczająca wilgotność powietrza w pomieszczeniu;
- zakażenie lądowej części rośliny mączlikami i przędziorkami.
Metody hodowli arundinariów
Arundinaria rozmnaża się przez podzielenie kłącza, a zabieg wykonywany jest jednocześnie z przeszczepem. Lub sadzonki uzyskane w wyniku przycinania krzewów są ukorzenione. Nie powinieneś jednak celowo odcinać pędów.
Zielone sadzonki ścinane są w czerwcu-sierpniu lub wczesną wiosną, następnie są opuszczane do gleby i podgrzewany pojemnik do sadzenia od dołu. Aby utworzyć korzenie, sadzonki muszą być utrzymywane w cieple i dużej wilgotności.
Kłącze jest uwalniane z zablokowanej ziemi i dzielone na części ostrym nożem na kilka części. Gotowe sadzonki sadzi się w różnych pojemnikach, które są wypełnione glebą zwilżoną wodą. Od góry pojemnik przykrywa się folią, a łodygę umieszcza się w jasnym miejscu, w którym będzie ciepło i wygodnie. Schronienie jest usuwane po 2-3 dniach.
Popularne rodzaje arundinariów ze zdjęciami
Arundinaria appalachian (Arundinaria appalachiana)
Gatunek zyskał sławę nie tak dawno temu. Naturalne siedliska występują w górzystych regionach Ameryki Północnej. Oprócz nazwy botanicznej kultura jest również określana jako trzcina górska. Krzew nie jest wysoki, ale może rosnąć w różnych kierunkach. Ze względu na krzaczastość roślina jest uprawiana jako roślina okrywowa. Arundinaria Appalachian najlepiej rośnie w pobliżu takich ogrodników, którzy rzucają cień. Kultura rzadko jest trzymana w mieszkaniach.
Arundinaria fargesii
Pochodzenie tej uważanej za ozdobną bylinę zaczęło się w Chinach. Ogrodnicy od dawna sadzą roślinę na swoich działkach, ale jest ona mniej popularna wśród hodowców kwiatów. Wysokość zarośli w warunkach naturalnych nie przekracza 10 m. W domu uprawiane są okazy o długości 80-100 cm, powierzchnia pasiastych liści jest gładka w dotyku. Odmiany uliczne mają biały nalot na łopatkach lub srebrzyste plamy, rozmieszczone w chaotyczny sposób. Ramę krzewu tworzą bujne, rozłożyste gałęzie, które nadają roślinie efektowny wygląd. Kolor młodych pędów jest czerwono-brązowy.
Arundinaria simoni (Arundinaria simonii)
Kłącze tej byliny jest głęboko zakopane w ziemi. Pędy wyprostowane, pokryte od zewnątrz warstwą wosku i zdolne do wydłużenia się do 6 m. Pędy szeroko rozgałęzione są cylindryczne, na powierzchnię wystają międzywęźla. Duże talerze liściowe są pomalowane na intensywny zielony odcień. Liście są przeważnie lancetowate. Kwiaty są wiechowate lub wyglądają jak opadające pędzle. Każdy kwiatostan zawiera jednokwiatowe podłużne uszy o luźnej strukturze.
Arundinaria w zielone paski (Arundinaria viridistriata)
Wyróżnia się na tle innych gatunków jasnym fioletowo-zielonym kolorem pędów. Długość liści nie przekracza 18 cm, na pochwie na liściach widoczne są żółte paski. Wysokość opisywanej odmiany wynosi około 1,5 m.
Arundinaria brilliant (Arundinaria nitida)
Długość wąskich talerzy nie przekracza 10 cm, łodygi są fioletowe, u dorosłych sadzonek osiągają do 3 m wysokości.
Arundinaria variegata (Arundinaria variegata)
Dobrze się zakorzenia w warunkach mieszkalnych. Długość liści około 100 cm.
Arundinaria murielae
W budowie zewnętrznej przypomina genialne arundinaria, ale w przeciwieństwie do niego ma żółte pędy.
Olbrzym Arundinaria (Arundinaria gigantea)
Gatunek rozprzestrzenił się z południowo-wschodnich regionów Stanów Zjednoczonych. Średnica walcowatych łodyg dziko rosnących zarośli sięga 7 cm, wysokość krzewów 10 m. Początkowo zdrewnienie części nadziemnej jest słabe. Z roku na rok powierzchnia staje się twarda i twardnieje, dzięki czemu z wiekiem roślina nabiera podobieństwa do bambusa. Łodygi są wewnątrz puste. Krzewy charakteryzują się silnym rozgałęzieniem, dlatego po chwili zamieniają się w gęste zarośla. Wielkość blaszek liściowych waha się od 10-30 cm, liście są zaokrąglone, z ostro zakończonymi końcami. Olbrzym Arundinaria nie boi się zimna.Nawet mroźne zimy, kiedy temperatura spada do -30 ° C, nie zaszkodzą kulturze. Zimą liście nie spadają, ale pozostają na łodygach.
