Chińska Belamkanda (Iris domestica) to roślina ogrodowa z rodzaju Belamkanda. Należy do rodziny Iris i bardzo przypomina ją swoimi liśćmi. Jedną z nazw zakładu jest Leopard Lily. Kwiaty bardziej przypominają wdzięczne lilie. W naturze taka roślina żyje na Dalekim Wschodzie, w jego ciepłych regionach. Pomimo statusu rośliny ozdobnej używanej w uprawie kwiatów, naturalny analog tej belamcandy jest wymieniony w Czerwonej Księdze.
Opis belamkanda
Pomimo tego, że chińska belamcanda nie jest jedynym przedstawicielem tego gatunku, w kulturze uprawiany jest tylko ten rodzaj kwiatu. Jest byliną o szerokim kłączu znajdującym się wystarczająco blisko powierzchni gleby. Jego twarde liście mieczykowate mogą osiągać pół metra długości i do 30 cm szerokości. Wielkość szypułek może przekraczać długość liści 2-krotnie lub nawet więcej. Z każdego pędu może uformować do 20 kwiatów, podczas gdy kilka pąków może kwitnąć w tym samym czasie.
Chińska belamcanda ma dość duże owalne kwiaty z 6 płatkami. Kształtem przypominają niektóre lilie, dlatego roślina jest czasami nazywana chińską lilią lub chińską orchideą. Pomimo krótkiej żywotności każdego kwiatu (tylko jeden dzień), ich duża liczba i ciągłe zmiany zapewniają dość długi okres kwitnienia. Zwykle przypada na lipiec-sierpień.
Kwiaty mogą mieć różne kolory - w odcieniach różu lub żółci, a płatki dodatkowo ozdobione są ciemniejszymi plamkami. Kwiatostany młodych roślin często mają jaśniejszy kolor i dopiero z biegiem lat uzyskują pełnię odcieni. Owoce pojawiające się w miejscu kwiatów mają podobny kształt do jeżyn, ale są uważane za niejadalne.
Sadzenie belamcanda w otwartym polu
Belamkanda preferuje słoneczne zakątki, ale może dobrze rosnąć w jasnym odcieniu koronki. Gleba do sadzenia nie powinna być ciężka. Odpowiednie są gleby o dużej zawartości próchnicy i dobrej warstwie drenażowej - stojąca wilgoć może zniszczyć nasadzenia. Pomiędzy roślinami powinno być około 20 cm.
Teren wokół krzewów belamkandy należy ściółkować humusem lub kompostem. Pomoże to roślinom uzyskać więcej składników odżywczych. Oprócz takich organicznych dodatków można dwa razy w miesiącu karmić kwiaty związkami mineralnymi. W okresie kwitnienia takie opatrunki przeprowadza się co tydzień.
Tryb nawadniania
Belamkanda znacznie lepiej znosi okresy suche niż podmokłe. Aby nie zalać krzaków, musisz bardziej uważać na reżim podlewania. Takie rośliny należy nawilżać tylko w razie potrzeby: między podlewaniem ziemia powinna mieć czas na wyschnięcie.
Okres uśpienia
Kochająca ciepło chińska belamkanda nie jest w stanie wytrzymać mroźnej zimy na zewnątrz. Za krytyczne uważa się schłodzenie do -15 stopni. W regionach południowych kwiat może być uprawiany jako roślina wieloletnia, ale zimą nadal należy dla niego zorganizować schronienie.
W środkowym pasie Belamkand jest uprawiana tylko jako roślina jednoroczna. Możesz chronić kwiat przed mrozem tylko przez przesadzanie. Jesienią krzew wraz z glinianą bryłą przenosi się do przenośnego pojemnika, a późną wiosną wraca do ogrodu.
Domowa opieka nad belamcanda
Jeśli chcesz, możesz spróbować wyhodować belamcandę jako kwiat domowy. W takim przypadku będzie wymagał mniej więcej takich samych warunków, jak w ogrodzie. Latem takie okazy doniczkowe można wynieść w powietrze bez sadzenia na otwartym terenie - roślina zakwitnie nawet w doniczce. Mieszanka do sadzenia jest zwykle połączeniem darni, torfu i piasku.
Zimą takie belamkandy odpoczywają, zrzucając liście. Aby zapewnić im pełnoprawny okres spoczynku, należy przenieść doniczki do chłodnego (nie niższego niż +10 stopni) pomieszczenia, ale dopuszczalna jest również cieplejsza zima. Opatrunek górny w tym czasie jest całkowicie zatrzymany, a podlewanie ogranicza się do minimum.
Powielanie belamkandy
Uprawa z nasion
Chińską belamcandę można rozmnażać na dwa sposoby. Pierwsza to nasienie. Pomimo tego, że krzewy rosnące w ogrodzie są zdolne do samosiewu, nasiona, które spadają do ziemi zimą, zwykle giną. Aby w ten sposób rozmnażać belamcandę, musisz poczekać na dojrzewanie owoców, zebrać je i zachować do wiosny.
Wraz z nadejściem ciepłych dni możesz siać chińską lilię bezpośrednio w ziemię, ale w tym przypadku kwiaty pojawią się później lub nawet nie zdążą zakwitnąć przed mrozem. Aby móc podziwiać kwiatostany w bieżącym sezonie, zaleca się uprawę sadzonek. Wysiew rozpoczyna się w marcu, po całodziennym przetrzymywaniu nasion w bladym roztworze manganu. Jako glebę możesz wziąć dowolną lekką i pożywną mieszankę, na przykład mieszając torf i piasek.
Pojemniki na rośliny powinny być rozwarstwione. Pojemniki przykryte workami umieszcza się w chłodnym miejscu lub w lodówce. W takich warunkach świeże nasiona powinny wykluć się w ciągu 1-2 tygodni, podczas gdy stare mogą wykiełkować nawet kilka miesięcy. Wraz z pojawieniem się kiełków pojemniki są ponownie ogrzewane i wystawiane na światło. Gdy tylko sadzonki będą miały trzeci prawdziwy liść, należy je pokroić w oddzielne pojemniki. Sadzenie takich sadzonek odbywa się dopiero po ustabilizowaniu się stabilnej ciepłej pogody na ulicy.
Dzielenie buszu
Dorosłe krzewy belamkanda, które osiągnęły wiek 4 lat, można podzielić. Aby to zrobić, są wykopywane i dzielone palcami na części, starając się, aby każdy podział zawierał kilka własnych pędów. Uzyskane w ten sposób rośliny sadzimy na glebie piaszczystej z odpowiednią warstwą drenażową, a następnie nawozimy próchnicą.
Choroby i szkodniki
Belamcanda jest uważana za odporną na szkodniki i rzadko choruje, ale może być dotknięta zgnilizną spowodowaną nadmiernym podlewaniem. Delikatny system korzeniowy kwiatu rzadko doświadcza takich zmian, ale jeśli ognisko jest wystarczająco małe, można przeszczepić krzewy i potraktować je preparatami grzybobójczymi.
Główne rodzaje i odmiany belamkandy
Dzięki pracy hodowców belamcanda posiada kilka odmian mieszańcowych. Pomiędzy nimi:
- Flava - z dużymi, solidnymi, jasnożółtymi kwiatami.
- Purpurea - z fioletowymi, różowymi lub żółtawymi kwiatami, ozdobionymi drobinkami.
- Flabellata Szary (Fanny Belamcanda) - odmiana wyróżniająca się ozdobnymi liśćmi; w tym samym czasie żółte kwiaty są bardzo małe i niepozorne.
