Spektakularne krzewy ozdobne mogą rozwiązać wiele problemów ogrodniczych. Oprócz dekoracji mogą pełnić również funkcje praktyczne, pełniąc rolę zielonego płotu czy maskując określone zakamarki ogrodu. Większość gatunków takich roślin popularnych w ogrodnictwie to bezpretensjonalne byliny, które nie wymagają zbyt skomplikowanej pielęgnacji. Piękne kwiaty lub liście pozwalają na tworzenie różnorodnych kompozycji z takich krzewów, które są atrakcyjne przez cały sezon.
Odmiany krzewów ozdobnych
Krzewy ozdobne mogą szybko wypełnić przestrzeń ogrodu. Wysokość takich roślin może wynosić od 20 cm do kilku metrów. Spośród wielu gatunków prezentowanych na rynku ogrodniczym wybiera się okazy najlepiej pasujące do zamierzonego krajobrazu. Mogą to być krzewy o atrakcyjnych kwiatach lub liściach, które można wykorzystać do pionowego kształtowania krajobrazu winorośli. Takie krzewy mają wijące się pędy, które pozwalają roślinom wspiąć się na przewidzianą dla nich podporę. Z pomocą winorośli można szybko udekorować wiele konstrukcji ogrodowych, miejsc odpoczynku lub przedmiotów dekoracyjnych: altanki, pergole, kraty, ogrodzenia, ściany, a nawet pnie drzew. Kierunek ich pędów pozwala im uformować piękną zieloną ścianę.
Winorośle ogrodowe zwykle preferują stanowiska słoneczne i często są ciepłolubne. Do najpopularniejszych tego typu krzewów należą:
- Wisteria to niezwykle efektowna liana z pachnącymi pęczkami kwiatostanów.
- Dziewiczy winogrono to liana o pięknych liściach, które jesienią zmieniają kolor.
- Wiciokrzew - gatunki pnące mają pachnące kwiaty i jasne, niejadalne jagody.
- Campsis to pięknie kwitnąca liana południowa, która może przekształcić się w chwast ogrodowy.
- Clematis to umiarkowanie zimotrwała winorośl o dużych, efektownych kwiatach.
Kwitnące krzewy ozdobne
Krzewy tego typu mogą wyglądać elegancko przez cały sezon, ale najwięcej uwagi przykuwają podczas kwitnienia. Delikatne, jasne lub pachnące kwiaty sprawiają, że rośliny te są prawdziwą ozdobą ogrodu. Wśród najczęściej kwitnących wieloletnich krzewów:
Buddlea
Pachnący i elegancki buddleya nazywany jest „motylkowym krzewem” lub „drzewem ćmy”: w okresie kwitnienia gromadzi się do niego wiele owadów. Ta roślina należy do rodziny Norichnikov. Buddleya ma szerokie opadające gałęzie, na końcach których znajdują się podłużne kwiatostany w kształcie kolców w kolorze białym, różowym, niebieskim lub fioletowym. Najczęściej wielkość takiej rośliny nie przekracza 1,5 m wysokości, chociaż buddyj Davida czasami dorasta do 3 metrów. Buddleas wyróżniają się bezpretensjonalnością, ale mają pewne cechy uprawy.
- Nasadzenia wymagają żyznej ziemi i słonecznego miejsca;
- Buddleys sadzi się na stałe wiosną lub jesienią;
- Uważa się, że Buddleya jest dość odporna na mróz, ale na zimę krzewy nadal będą potrzebować schronienia;
- Raz w roku należy przycinać, usuwając suche gałęzie z krzewu i tworząc koronę dla bardziej bujnego kwitnienia.
Typowe odmiany Buddleya Davida obejmują:
- Rzutki Papillon - z fioletowymi kwiatostanami do 30 cm długości.
- Purple Prince - tworzy ciemnofioletowe kwiaty.
- Border Beauty - kwiaty są pomalowane na jasny liliowo-różowy kolor.
Poślubnik
Hibiskus jest tropikalnym krewnym dobrze znanej rózgi zwyczajnej lub malwy. Te krzewy mają podobne kwiaty w kształcie lejka. Hibiskusy tworzą krzewy do 2 m wysokości. Mają twarde gałęzie i ciemnozielone klapowane liście. Aby uprawiać hibiskus, potrzebujesz:
- Użyj żyznej lekko kwaśnej gleby;
- Znajdź słoneczne i ciepłe miejsce w ogrodzie;
- Zapewnij roślinie dobre schronienie dla systemu korzeniowego przed nadejściem mrozów;
- Podlewaj krzew częściej w upale;
- Regularnie karm hibiskusa, aby kwitnąć bujnie i dłużej.
Znane odmiany to:
- Andreas to hibiskus o czerwonych kwiatach.
- Hamabo - kwiaty z różowymi płatkami i kontrastowym punktem u nasady.
- Pink Giant - różowe kwiaty z czerwoną plamką u nasady płatków.
Azalia
Azalia i rododendron są bliskimi krewnymi i mają pewne podobieństwa w uprawie. Te krzewy są w stanie tolerować jasne światło słoneczne, ale potrzebują stale wilgotnej gleby. Większość azalii zrzuca liście na zimę, więc takie rośliny są uważane za bardziej odporne na mróz niż ich wiecznie zielone odpowiedniki. Ponadto azalię można ułożyć nie tylko w miejscu słonecznym, ale także półcienistym.
Do ogrodu najczęściej używana azalia wielkokwiatowa, zwana także japońską. Jej kwiaty występują w różnych kolorach, w tym w odcieniach różu, czerwieni, pomarańczy czy bieli. Do uprawy azalii:
- Wybrano obszerny obszar - szerokość buszu sięga 1,5 m, więc powinno być na to wystarczająco dużo miejsca. Azalia najlepiej rośnie na umiarkowanie oświetlonym miejscu, osłoniętym od wiatru;
- Używana jest kwaśna gleba bogata w próchnicę;
- Krzew jest regularnie karmiony;
- Przycinanie odbywa się wyłącznie w celach sanitarnych, usuwając zwiędłe kwiaty.
Azalie będą wymagały umiarkowanej opieki. Do rozwoju takich roślin preferowana jest luźna i żyzna gleba, która jest dobra dla powietrza i wilgoci. Aby zapobiec tak szybkiemu wysychaniu ziemi, obszar korzeni jest ściółkowany korą. Podczas suszy roślinę należy podlewać częściej, w przeciwnym razie nie będzie w stanie utworzyć pąków do następnego sezonu.
Wygląd azalii zależy od wybranego gatunku i odmiany roślin. W miarę rozwoju krzewy stają się bardziej bujne i gęste. Stosowane są zarówno w nasadzeniach solo, jak iw różnych kompozycjach, a także uprawiane w doniczkach czy doniczkach. Dzięki zamiłowaniu do kwaśnej gleby azalie dobrze komponują się z drzewami iglastymi, a także z innymi krzewami ozdobnymi. Oprócz formy krzewu możesz uformować azalię w postaci małego drzewa.
Rododendron
Większość rododendronów to wiecznie zielone krzewy. Jesienią takie gatunki nie zrzucają skórzastych liści, dlatego potrzebują wystarczającej wilgoci w okresie przedimowym. Duża różnorodność gatunkowa pozwala na dobór rośliny o wymaganych parametrach. Różaneczniki mogą różnić się rozmiarem, kolorem i wyglądem kwiatów. Podobnie jak azalie, rośliny te wymagają kwaśnej i wilgotnej gleby. Bez tego stanu nasadzenia słabną i częściej chorują.
- Rododendrony rozwijają się w miejscach półcienistych, gdzie ich liście są mniej podatne na poparzenia lub wysychanie;
- Możesz umieścić takie nasadzenia w pobliżu stawów ogrodowych. Wilgotność powietrza będzie sprzyjać ich wzrostowi;
- Nie zaleca się sadzenia rododendronów obok świerków, chociaż ich krzewy dobrze współistnieją z sosną lub jałowcem.
- Przed rozpoczęciem aktywnego wzrostu i po kwitnieniu krzewy są karmione związkami mineralnymi, starając się unikać materii organicznej;
- Rododendrony nie wymagają przycinania, czyści się je tylko ze zwiędłych kwiatów. Takie środki pozwalają roślinie oszczędzać energię bez marnowania jej na tworzenie się nasion.
Przy odpowiedniej pielęgnacji taki krzew może rosnąć w jednym miejscu przez bardzo długi czas, dlatego miejsce do jego sadzenia należy wybrać ostrożnie.
Powojnik
Powojnik (lub powojnik) należy do liany ogrodowej. Może być stosowany do ozdabiania ogrodzeń, altan i innych konstrukcji ogrodowych. Długość ich pędów zależy od gatunku i może dochodzić nawet do 3,5 m. Powojniki przyciągają dużymi kwiatami o aksamitnej powierzchni płatków i szerokiej palecie kolorów. Pojawiają się na łodygach od połowy lata do późnej jesieni, nadając winorośli prawdziwie egzotyczny wygląd.
- Powojniki preferują żyzną glebę, w której nie zatrzymuje się wilgoć. Stagnacja płynu u nasady może im zaszkodzić, ale nie warto też ich przesadzać;
- Podczas sadzenia wybierz miejsce, w którym łodygi kwiatu będą znajdować się na słońcu, a dolna część krzewu - w cieniu lub półcieniu. Obok winorośli można sadzić średniej wielkości jednoroczne rośliny, które zacienią obszar korzeni;
- Kolczaste łodygi należy chronić przed silnymi wiatrami, a także przed opadaniem opadów, jeśli rośliny są sadzone w pobliżu ścian;
- Z ryzykiem silnych mrozów na zimę zaleca się przykrywanie powojników, ale wiosną starają się jak najszybciej usunąć z nich schronienie, aby krzewy nie zostały zablokowane.
Dokładny czas kwitnienia powojników jest różny, wypadając wiosną, latem lub jesienią. W zależności od gatunku takie winorośle tworzą kwiaty na pędach z poprzedniego lub bieżącego roku, dlatego czas przycinania różnych powojników będzie się różnić.
Hortensja
Bujne i pachnące czapki z kwiatów hortensji mogą ozdobić każdy obszar. Ten krzew jest słusznie uważany za jeden z najbardziej dekoracyjnych. Ze wszystkich odmian hortensji szczególnie popularne są gatunki wielkokwiatowe, drzewiaste i wiechowate. Hortensję wielkokwiatową można uprawiać zarówno w ogrodzie, jak iw domu. Tworzy krzewy o wielkości około metra, a jego kwiaty zmieniają kolor w zależności od składu gleby. Hortensje drzewiaste i wiechowate są uważane za bardziej odporne na mróz ze względu na zdrewniałe pędy. Ich kwiaty są bardziej delikatne w zielonkawo-białej lub różowej tonacji.
Każdy rodzaj hortensji może mieć swoje własne cechy wzrostu, ale ogólnie takie rośliny są dość wymagające w warunkach uprawy.
- Hortensje potrzebują pożywnej gleby o wysokiej zawartości próchnicy, gleba gliniasta nie jest dla nich odpowiednia;
- Do sadzenia preferowane są miejsca półcieniste, w których rośliny będą miały wystarczającą ilość światła, ale słońce nie wysuszy ich liści;
- Nawet gatunki odporne na mróz potrzebują schronienia przed nadejściem chłodów. W tym samym czasie hortensje lekko zamarznięte zimą są w stanie szybko odzyskać siły na wiosnę;
- Przez cały sezon krzewy są regularnie podlewane i nawożone - roślina bardzo kocha wodę, ale podlewanie należy wykonywać terminowo. Ważne jest również, aby nie przesadzać z opatrunkiem górnym - nadmiar materii organicznej może mieć zły wpływ na kwitnienie;
- Hortensje będą wymagały przycinania, aby utrzymać obfite kwitnienie, ale czas zależy od rodzaju wybranej rośliny: tworzą pąki kwiatowe w różnym czasie.
Bardziej ciepłolubna hortensja wielkokwiatowa jest często sadzona w mobilnych pojemnikach, aby przynieść ją do domu wraz z nadejściem chłodów. Wielkość krzewu pozwala zmieścić się w doniczce.
Liliowy
Liliowy to rozpowszechniony krzew ozdobny należący do rodziny oliwek. Bezpretensjonalna roślina jest często używana do ozdabiania ulic miast i ogrodów frontowych, ale nie mniej powszechna jest w ogrodach. Kwiatostany bzu mogą mieć inny kolor w odcieniach bieli, liliowym, różowym, liliowym lub bordowym.Istnieją odmiany o kwiatach pełnych lub dwukolorowych. Gałęzie bzu można wykorzystać do tworzenia bukietów - doskonale stoją w wodzie.
Aby bzy ogrodowe kwitły regularnie i obficie, nie wymaga to dużego wysiłku:
- Krzew sadzi się w słonecznym miejscu na pożywnej glebie o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym;
- Po kwitnieniu przeprowadza się przycinanie, przyczyni się to do stworzenia bardziej bujnej korony;
- Około kilka razy w sezonie zaleca się karmienie krzewów umiarkowaną ilością składników odżywczych.
Uprawiane w odpowiednich warunkach bzy są w stanie dorastać do ok. 3 m. Ze względu na różne okresy kwitnienia odmian można z nich stworzyć cały ogród bzu, który przez długi czas zachwyca pachnącymi kwiatostanami .
Magnolia
Magnolia ze swoimi niezwykłymi delikatnymi kwiatami może również stać się ozdobą ogrodu. Kolor kwiatów może być różowy, biały, liliowy lub żółtawy.
Popularne odmiany obejmują:
- Galaxy to kompaktowa hybryda o pachnących czerwono-różowych kwiatach.
- Nigra - zewnętrzna część płatków jest pomalowana na ciemnofioletowy kolor, ale wewnątrz kwiatka jest lekka.
- Randy to wcześnie kwitnąca odmiana o różowo-fioletowych kwiatach.
- Susan - kwiaty są pomalowane na odcienie fioletu.
Krzewy magnolii mogą osiągać do 7 m, dlatego należy je uprawiać na przestronnym terenie. Utrzymują wystarczającą odległość od krzewu do innych roślin: magnolia nie lubi bliskiej odległości.
- Do uprawy potrzebna będzie żyzna kwaśna lub obojętna gleba;
- Magnolia jest sadzona w umiarkowanie nasłonecznionych miejscach ogrodu, osłoniętych od zimnego wiatru;
- Sadzonki należy podlewać częściej, zwłaszcza w okresach suszy: magnolie preferują wilgotną glebę. Aby gleba wysychała wolniej, obszar pnia jest ściółkowany;
- Przycinanie krzewów odbywa się wyłącznie w celach sanitarnych.
Większość odmian magnolii nie toleruje silnych mrozów, więc tylko kilka gatunków nadaje się do uprawy w regionach o surowych zimach - na przykład cobus lub gwiazdkowate. Są w stanie wytrzymać mróz pod dobrą osłoną.
Pyracantha
Pirakanty są często spotykane w ogrodach południowych regionów. Krzewy te obficie kwitną, a także stanowią dobrą ochronę ogrodu dzięki kolcom znajdującym się na gałęziach. Jednym z najpopularniejszych gatunków jest szkarłatna lub jaskrawoczerwona pirakantha. Jego białe lub różowawe kwiaty są uważane za miododajne. Jesienią na ich miejscu powstają czerwone (rzadziej żółte) jagody, które pozostają na krzakach przez całą zimę. Takie owoce nie są spożywane, ale ptaki uwielbiają je jeść. Ten wiecznie zielony krzew nie lubi przeszczepów, więc od razu starają się znaleźć dla niego najbardziej odpowiednie miejsce.
- Pyracantha preferuje słoneczne tereny z pożywną, neutralną glebą, w której woda nie stagnuje. W półcieniu słabnie kwitnienie;
- W okresach suszy krzewy są regularnie podlewane;
- Pyracantha nie toleruje mrozów poniżej -20 stopni, dlatego potrzebuje dobrego schronienia;
- Wiosną z buszu usuwa się suche lub osłabione pędy.
Ta roślina dobrze nadaje się do tworzenia żywopłotu - aby zachować jej kształt, konieczne będzie przycinanie na początku i pod koniec lata. Krzewy wyglądają nie mniej efektownie w nasadzeniach solo w pobliżu domów lub na trawnikach. Pyracantha może być również uprawiana w domu.
Bloodroot
Krzew Potentilla tworzy zadbane krzewy, jest łatwy w uprawie i świetnie prezentuje się w ogrodzie. Jego piękne kwiaty z zaokrąglonymi płatkami mogą być barwy białej, żółtej, różowej, czerwonej lub pomarańczowej. Kwitnienie trwa od późnej wiosny do połowy jesieni.
- Cinquefoil potrzebuje osuszonej gleby, która nie zawiera wapnia, którego roślina nie lubi;
- Krzewy najlepiej rozwijają się na otwartej przestrzeni, oświetlonej rano lub wieczorem;
- W czasie upałów nasadzenia będą wymagały podlewania;
- Cięcie odbywa się wiosną.
Rozmiary krzewów Potentilla mogą wynosić od 15 cm do 1 m.Łącząc różne odmiany, możesz uzyskać pstrokaty kwietnik lub stworzyć niski żywopłot lub obramowanie z Potentilla. Roślina dobrze rozwija się w skalniakach lub ogrodach skalnych, ale nie zaleca się łączenia krzewów z gatunkami iglastymi.
Weigela
Weigela należy do rodziny wiciokrzewów. Jego wymiary zależą od gatunku i mogą wynosić od 1 do 2 m wysokości. W okresie kwitnienia w kątach liści weigeli pojawiają się jasne kwiaty dzwonowe, tworząc małe kwiatostany wiechowate.
- Weigela może rosnąć zarówno w miejscach słonecznych, jak i półcienistych;
- Gleba do sadzenia powinna być bogata w próchnicę i mieć odczyn lekko kwaśny lub zasadowy. Zbyt szybko wysychająca ziemia dla krzaka nie jest odpowiednia, ale nadmiar wilgoci nie powinien w niej pozostawać;
- Krzew będzie potrzebował schronienia tylko w regionach o najsurowszym klimacie;
- Weigela jest uważana za odporną na zanieczyszczone powietrze, dlatego może być uprawiana w ogrodach w mieście;
- Krzewy co roku karmione są kompostem.
Weigela kwitnie późną wiosną, ale czasami powtarza się we wrześniu. W tym czasie na jego zeszłorocznych gałęziach pojawiają się liczne kwiaty, pomalowane na różowo, karminowo, żółtawo lub biało. Niektóre odmiany mają również ozdobne bordowe liście.
Weigela nie wymaga ciągłego przycinania, ale raz na kilka lat z krzaków można usunąć najstarsze pędy z minimalną liczbą kwiatów. Takie środki pomogą odmłodzić nasadzenia. Przycinanie odbywa się po kwitnieniu.
Kalina
Kalina tworzy duże i wysokie krzewy lub niskie drzewa z kwiatostanami w postaci kulek lub parasoli. Większość gatunków i odmian ma białe kwiaty, ale jest też kalina o różowych kwiatach.
W przypadku ogrodu zwykle używa się zwykłej (lub czerwonej), złożonej kaliny lub kaliny Gordvina. Na bazie roślin gatunkowych uzyskano wiele odmian ozdobnych. Kwiatostany niektórych z nich mają zaokrąglony kształt, inne nie zawiązują owoców po kwitnieniu. Najczęściej kalina nadal owocuje, tworząc czerwone, pomarańczowe lub czarne jagody. Kalina jadalna służy do przyrządzania różnorodnych potraw; chętnie na niej ucztują ptaki. Jagody pozostające na krzakach mogą długo ozdabiać miejsce w okresie jesienno-zimowym. U niektórych odmian jesienią liście przebarwiają się na czerwono, nadając krzewom jeszcze bardziej dekoracyjny wygląd.
Kwiaty kaliny pojawiają się wiosną, ale dokładny czas zależy od cech wybranej rośliny. Takie krzewy są używane zarówno pojedynczo, jak i w nasadzeniach grupowych.
- Kalina preferuje słońce lub półcień, nadmierne cieniowanie jest szkodliwe dla kwitnienia;
- Krzewy są mało wymagające dla gleby, zadowalają się umiarkowanie żyzną glebą od lekko kwaśnej do zasadowej;
- Kalina jest odporna na suszę, ale młode rośliny będą wymagały podlewania w upale. Jednocześnie krzewy mogą dobrze rosnąć w miejscach o dużej wilgotności, na przykład w pobliżu zbiorników wodnych.
Kalina wyróżnia się szybkim tempem wzrostu i dobrą odpornością, dlatego prawie nie ma na nią wpływu choroby. Odetnij krzewy po kwitnieniu.
Spirea
Krzewy Spirea podczas kwitnienia są usiane wieloma kwiatostanami parasolowymi małych białych, różowych lub czerwonych kwiatów. W zależności od gatunku rośliny te kwitną wiosną lub latem. Wśród najpopularniejszych odmian spirei do ogrodu jest japońska, której maksymalny rozmiar sięga 2 m. Kwiaty na takich krzewach powstają latem na pędach bieżącego roku. Do uprawy japońskiej spirei można użyć dowolnej gleby ogrodowej. Uważa się również, że jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Przycinanie takich roślin powinno odbywać się wiosną.
Szara spirea jest często używana do tworzenia zielonych żywopłotów. To wytrzymała roślina, która kwitnie późną wiosną. W tym okresie na opadających pędach pojawia się wiele śnieżnobiałych kwiatów.Przycinanie takich roślin odbywa się po kwitnieniu: ich pąki kwiatowe powstają na pędach z ostatniego roku.
Wymiary innego popularnego gatunku, Nippon spirea, mają około 1,5 m wysokości. Pędy krzewu ułożone są poziomo, a kwitnienie następuje pod koniec maja. Taka spirea może rosnąć w półcienistym miejscu, ale bardziej bujnie kwitnie na słońcu. Odetnij po kwitnieniu.
W ogrodzie spiree można wykorzystać jako element klombów lub klombu. Mogą rosnąć w ogrodach skalnych, gdzie niewymiarowe formy są sadzone jako okrywowe. Kompaktowe spirei można uprawiać w doniczkach lub pojemnikach.
Irga
Irga należy do rodziny Pink. Ten rodzaj obejmuje krzewy zimozielone lub liściaste, od nisko rosnących roślin z pełzającymi pędami po duże gatunki o długości 2 metrów.
Nisko rosnące odmiany irga to zwykle rośliny pełzające, które są używane jako roślina okrywowa. Wśród nich jest irga szwedzka i irga Dammera. Wyróżniają się dość aktywnym wzrostem i często służą do ozdabiania zacienionych zakamarków ogrodu. Krzewy mają małe, gęste liście, kwitną późną wiosną, a jesienią pokryte są zaokrąglonymi czerwonymi jagodami, które są uważane za niejadalne. Irga pozioma wyróżnia się połączeniem srebrzystozielonych liści z jasnymi owocami.
- Krzewy najlepiej rosną w glebie obojętnej lub zasadowej;
- Słaba gleba również nie będzie przeszkodą w wyhodowaniu irga, ale należy unikać miejsc ze stojącą wilgocią;
- Rośliny dobrze znoszą suszę, należy je podlewać tylko w szczególnie długim okresie bez deszczu, mniej więcej raz na kilka tygodni;
- W razie potrzeby błyszczące liście irga można prać w kurzu.
Opieka nad irga polega na usuwaniu suchych lub uszkodzonych gałązek. Rośliny dobrze się formują i szybko odrastają, zachowując swój kształt. Przycinanie sanitarne odbywa się w dowolnym momencie, a kształtowanie lub odmładzanie - wczesną wiosną.
Ozdobne krzewy liściaste
Kwaśnica
Berberys jest często używany w ogrodach krajobrazowych i parkach. Krzewy te występują w różnych rozmiarach (od zwartych do 2 m) i mają różne odcienie liści, w tym zielony, czerwony i żółty. Na przykład wysoki berberys Thunberg ma jajowate liście, które jesienią zmieniają kolor na pomarańczowo-szkarłatny. Berberys kwitnie na początku lata, a jesienią na krzakach dojrzewają piękne jagody.
- Berberys jest mało wymagający w pielęgnacji i może rosnąć na prawie każdej ziemi;
- Do lądowania wybierz słoneczne miejsce lub lekki półcień;
- Krzewy dobrze znoszą mroźne zimy i zwykle nie potrzebują schronienia;
- Krzewy łatwiej tolerują podlewanie w okresach suchych, dlatego nasadzenia należy podlewać tylko w razie potrzeby;
- Terminowe przycinanie pomoże odmłodzić krzewy i zachować ich schludny wygląd.
Berberys można łączyć ze sobą, a także łączyć z innymi krzewami ogrodowymi.
Bukszpan
Bukszpan tworzy krzewy o średniej wielkości skórzastych liściach i małych pachnących kwiatach. Roślina ta była używana od czasów starożytnych do ozdabiania ogrodów. Opieka nad nim nie jest zbyt trudna.
- Sadzenie odbywa się wiosną;
- Aby uzyskać żywopłot bukszpanu, sadzi się od 8 do 15 krzewów na 1 metr.
- W przypadku bukszpanu najlepszy jest zacieniony i wilgotny narożnik;
- W czasie upałów rośliny są regularnie podlewane;
- Kilka razy w roku można karmić sadzenie;
- Bukszpan jest dość mrozoodporny, ale w bardziej północnych regionach można go uprawiać w pojemnikach lub pod przykryciem na zimę. Obfite podlewanie przeprowadza się przed mrozem.
Zimozielony krzew jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu. Bukszpan bardzo dobrze znosi ścinanie i kształtowanie, dzięki czemu jest pięknym żywopłotem. Po przycięciu krzewy długo zachowują swój kształt, ponadto procedura ta pozwala im znacznie zagęścić koronę.
Euonymus
Krzew z rodziny Bereskletov ma bardzo eleganckie liście. Większość odmian trzmieliny ma dwukolorowe liście. Na przykład odmiana Emerald Gold ma zielone liście ze złotożółtą obwódką, podczas gdy odmiana Harlequin ma srebrzystą obwódkę i smugi na powierzchni zielonych płytek liściowych.
Niektóre euonymus mogą być uprawiane w standardowej formie jako drzewo o bujnej koronie. Czasami efekt ten osiąga się poprzez szczepienie. Nawet w formie krzewów roślina ta dobrze nadaje się do formowania, pozwalając na nadawanie jej różnych form. Możesz również użyć euonymusa jako rośliny okrywowej. Zarastające krzewy niektórych gatunków pokrywają sąsiednie kamienie, a także dolne partie budynków, wspinając się po nich.
Wyhodowanie euonymusa nie jest trudne:
- W przypadku krzewów wybierz miejsce słoneczne lub lekko zacienione;
- Sadzonki umieszcza się w pożywnej i osuszonej glebie;
- Aby korzenie trzmieliny z powodzeniem przetrwały mroźną zimę, jesienią obszar w pobliżu krzewów jest ściółkowany;
- Sadzenie należy ścinać wczesną wiosną lub jesienią. Pędy wybite z masy lub uszkodzone będą podlegały usunięciu.
Prawie wszystkie rodzaje trzmieliny są uważane za trujące, ale nie przeszkadza to w ich popularności w ogrodnictwie ozdobnym.
Bańka
Bąbelkowa roślina jest jedną z powszechnych roślin ogrodniczych. Tworzy duże krzewy do 3 m szerokości z prostymi lub lekko opadającymi pędami. Takie krzewy wyróżniają się klapowanymi liśćmi, przypominającymi liście kaliny. Jesienią przebarwiają się na czerwono i żółto.
Bąbelki można również przypisać ozdobnym krzewom kwitnącym. Bliżej środka lata pojawia się na nim wiele białych kwiatów z długimi pręcikami, zebranych w małe kwiatostany-tarcze. Po kwitnieniu roślina wygląda nie mniej elegancko. W miejscu kwiatów powstają owoce listkowe, mające kształt bąbelków. Ta cecha nadała roślinie nazwę. Dojrzałe owoce mają kolor czerwony.
- Takie krzewy przyciągają swoją bezpretensjonalnością i nie wymagają kompleksowej pielęgnacji;
- Skład gleby dla pęcherzyka prawie nie odgrywa roli, ale rośliny nie lubią stojącej wilgoci;
- Do sadzenia odpowiednie jest zarówno miejsce słoneczne, jak i półcieniste;
- Pęcherz może wytrzymać okresy suszy i zimną pogodę.
Aby pęcherz regularnie kwitł, jest okresowo odmładzany, przycinany co kilka lat. Takie krzewy są często używane do tworzenia żywopłotu: w razie potrzeby można je uformować, ale nawet bez tej procedury korona pęcherzyka jest wystarczająco gęsta.
Ostrokrzew
Ostrokrzew (lub ostrokrzew) z rodziny o tej samej nazwie w naturze często zamienia się w duże drzewo, ale w warunkach ogrodowych ma bardziej kompaktowy rozmiar. Posiada wiele miniaturowych form dekoracyjnych. Krzew ma charakterystyczne, błyszczące, spiczaste, ciemnozielone liście.
Ostrokrzew kwitnie późną wiosną, kiedy to na krzakach tworzą się małe białe kwiaty. Do września na ich miejscu pojawiają się jaskrawoczerwone owoce, które pozostają na roślinie przez całą zimę. Dzięki tej funkcji elegancki ostrokrzew, wyróżniający się na tle śniegu, uznawany jest za jeden z symboli świąt Bożego Narodzenia. Owoce na roślinie mogą pojawić się tylko przy jednoczesnym sadzeniu krzewów męskich i żeńskich. Ale piękne jagody ostrokrzewu, podobnie jak liście, są trujące.
Holly nie jest zbyt wybredna, jeśli chodzi o warunki uprawy.
- Krzewy mogą rosnąć w miejscach półcienistych lub zacienionych;
- W przypadku ostrokrzewu najlepsza jest gleba piaszczysto-gliniasta z dobrym drenażem;
- Ostrokrzew preferuje umiarkowanie wilgotną glebę, ale nie boi się upałów.
Ze względu na tolerancję cienia ostrokrzew można sadzić w takich zakątkach ogrodu, gdzie nie mogą rosnąć rośliny kochające słońce. Roślina dobrze reaguje na ścinanie, więc krzewy ostrokrzewu mogą służyć jako podstawa zielonego żywopłotu.
Wymienione krzewy ozdobne to nie jedyne gatunki, które można wykorzystać do dekoracji ogrodu. Po przestudiowaniu całej różnorodności takich roślin możesz z łatwością wybrać krzew pożądanego rodzaju, który zachwyci kwiatami, liśćmi lub pięknym kształtem korony.
