Dichorisandra to roślina kwitnąca z rodziny Commeline. Brazylia jest uważana za miejsce narodzin tej wieloletniej rośliny zielnej. Tutaj dzikie krzewy dichorizandra żyją w gorących tropikach. Na terytorium Federacji Rosyjskiej kwiat jest uprawiany jako ogrodnik wewnętrzny lub hodowany w szklarniach. Bardziej znana nazwa byliny to „złote wąsy”. Dichorizandra zyskała uznanie i szacunek wśród ogrodników ze względu na swoje właściwości lecznicze i szlachetną strukturę.
Opis rośliny dichorizandra
Roślina dichorizandra charakteryzuje się atrakcyjnymi dekoracyjnymi liśćmi i gęstymi kwiatostanami o jasnych kolorach. Włókniste kłącze z guzkami wyrostkami. Nierówna gładka łodyga unosi się nad ziemią, która jest pokryta liśćmi bliżej korony. Forma arkusza z tworzywa sztucznego jest jajowata, krawędzie mają ostre rogi. Dorosłe krzewy „złotego wąsa” osiągają wysokość od 20 do 25 cm. Szerokość rzadko przekracza 6 cm. Niektóre odmiany mają barwną zieleń, gdy warstwa liściasta jest pomalowana na biało lub różowo.
Główną część krzewu zajmuje centralny pęd, pozbawiony bocznych gałęzi. Liście siedzą w regularnej kolejności i wyrastają z międzywęźli. W naturze wysokość rośliny wynosi czasami 1 m. Odmiany indoor wyglądają znacznie niżej niż rośliny rosnące w ich naturalnym środowisku.
Faza kwitnienia rozpoczyna się we wrześniu. W tym czasie na łodydze pojawiają się pachnące delikatne kwiatostany, które nie kruszą się przez miesiąc. Długi kwiatostan tworzy się z jasnych, obszernych pąków. Szkielet kwiatu składa się z 3 działek i 3 płatków. Kolorystyka kwiatostanów jest prezentowana w odcieniach fioletu, niebieskiego lub jasnoniebieskiego. Płatki są zaznaczone białymi plamami.
W miejscu wysuszonych pąków osadzają się delikatne niełupki o przezroczystych ścianach. Cierniste, szorstkie ziarna są ukryte wewnątrz niełupów. Gdy nasiona dojrzewają, wysychają. Zwiędnięta szypułka również obumiera i odpada.
Rodzaje i odmiany dichorizandry ze zdjęciem
Rodzaj dichorizandra obejmuje około 80 odmian, w tym dzikie gatunki występujące w Ameryce Łacińskiej. Grupa roślin domowych obejmuje:
Dichorisandra białobrzeżna (Dichorisandra albo-marginata)
Gatunek ten należy do wysokich form kwitnących i jest uważany za najpopularniejsze wśród ogrodników „złote wąsy”. Zalety dichorizandry z białą obwódką to przede wszystkim barwna zieleń. Liście lancetowate są srebrzysto zabarwione, które przecinają jasnozielone cieniowanie. Pędzle piramidowe powstają z niebieskich kwiatostanów. Podstawa płatków jest podkreślona białą plamą.
Dichorisandra fragrant (Dichorisandra fragrans)
Długość krzewu nie przekracza 40 cm, łodygi w liliowe paski mają delikatne bujne lancetowate liście. W świetle na powierzchni talerzy widać białe paski z fioletowym odcieniem.Cieniowanie jest szczególnie istotne w przypadku młodych sadzonek, które dopiero zaczęły się rozwijać. Wysoką szypułkę zdobią niebiesko-białe kwiatostany.
Mozaika Dichorisandra
W porównaniu z innymi typami „złotych wąsów” mozaikowy dichoryzander wyróżnia się szerokimi liśćmi. Długość każdego liścia nie przekracza 18 cm Kwitnąca strzała szypułki owinięta jest gęstymi kwiatostanami skręconymi w spiralę. Na zewnątrz kolor płatków jest najlepiej biały lub żółty. Rdzeń uderza intensywnym błękitem.
Dichorisandra w kolorze pędzla (Dichorisandra thyrsiflora)
Masywne, bujne krzewy o długości do 2 metrów powstają z prostych sękatych pędów. Większość zieleni jest skoncentrowana na szczycie. Liście osadzone na ogonkach mają owalny kształt. Wielkość blaszki ok. 25 cm Obie strony liścia w kolorze zielonym. Fioletowe łodygi kwiatowe wznoszą się ponad krzaki i tworzą wspaniały kontrast na tle całej zieleni. Długość strzały z pąkami ok. 17 cm Wykwintne kompozycje bukietów wykonane są z dichorizandra w kolorze pędzla.
Dichorisandra royal (Dichorisandra reginae)
Przypomina nieco poprzedni gatunek, ale jego krzewy są gorsze. Liście do 7 cm długości wystają parami. Powierzchnia liści jest pstrokata z czerwonym odcieniem w pobliżu podstawy. Niebieskie pąki wypełniające strzałkę szypułki zawierają biały rdzeń.
Opieka Dichorizandra w domu
Opieka nad dichorizandrą nie wymaga dużego wysiłku. Roślina lepiej przystosowuje się do żyznej, próchnicznej gleby. Idealną mieszankę można łatwo wymieszać samodzielnie. Aby to zrobić, weź piasek, torf, ziemię darniową i próchnicę liści.
Bez regularnego podlewania i opryskiwania sadzonki będą się wyginać. Aby zwiększyć wilgotność, warstwę gleby leżącą blisko powierzchni przykrywa się mchem. W doniczkach zapewniono otwory drenażowe, aby nadmiar wilgoci swobodnie wypływał na zewnątrz i nie gromadził się w pobliżu strefy korzeniowej.
Dichorizandra uwielbia jasne oświetlenie. Latem dla pełnego rozwoju doniczki należy wystawiać na działanie światła przez 12 godzin. Cieniowanie kultury jest konieczne tylko na parapetach znajdujących się po południowej stronie budynku. Im dłuższe godziny dzienne, tym obfitsze będzie kwitnienie. Brak słońca rekompensują sztuczne lampy.
Południowi przedstawiciele dichorizandry boją się przeciągów, więc sadzenie odbywa się w ciepłych miejscach. Latem preferowana temperatura powietrza wynosi od +20 do + 25 ° C, zimą po zakończeniu sezonu wegetacyjnego kultura preferuje od +16 do + 18 ° C.
Szybki wzrost zieleni wymaga interwencji w postaci dokarmiania mineralnego. Przynosi się 2 razy w miesiącu.
„Złote wąsy” są odporne na szkodniki i rzadko chorują. Zdarza się, że wełnowca pasożytuje na krzakach. Aby zwalczyć nieproszonego gościa, stosuje się preparaty owadobójcze.
Metody hodowli Dichorizandra
"Złote wąsy" są rozmnażane przez nasiona lub sadzonki. Cięcie lepiej jest zbierać wiosną. Po wykopaniu krzaka ostrożnie pokrój kłącze na kawałki. Gotowe sadzonki umieszcza się w ziemi, podczas gdy korzenie pozostają świeże. Wkrótce krzewy przystosowują się do nowego miejsca i zaczynają wyrastać młode liście.
W przypadku sadzonek wierzchołki pędów są odcinane i opuszczane do mokrej gleby. Pęd jest wygięty w taki sposób, że część podziemna zajmuje pozycję poziomą. Wtedy zwiększają się szanse na pojawienie się warstw korzeni. Od czasu do czasu gleba jest spryskiwana. Przykryj górę przezroczystym polietylenem. Rootowanie następuje po kilku tygodniach. W tym czasie boczne gałęzie już się pojawią. Zaleca się ich odcięcie, aby środkowa łodyga mogła się w końcu wzmocnić.
Materiał siewny dichorizandry z powodzeniem wschodzi w sprzyjających warunkach. Siew odbywa się na pożywnym, luźnym podłożu.
Właściwości Dichorizandra
Dekoracyjności rośliny dodają eleganckie i smukłe szypułki, które długo zachowują świeżość wśród przedstawicieli wnętrz. Są używane w kompozycjach bukietowych.
Oprócz atrakcyjnej struktury zewnętrznej dichorizander posiada szereg przydatnych właściwości leczniczych. Świeżo wyciskany sok zawiera flawonoidy, fitosterole. „Złote wąsy” są cenione nie mniej niż korzeń żeń-szenia. Różne preparaty z dichorizandry stosuje się w celu zwiększenia elastyczności skóry, stabilizacji układu hormonalnego i procesów metabolicznych w organizmie. Lecznicze właściwości kwiatu zostały udowodnione nie tylko w medycynie ludowej, ale są również z powodzeniem stosowane w oficjalnej farmakologii. Wywary i napary na bazie części roślin pije się w celu zapobiegania nowotworom i stwardnieniu naczyń.
Aby uchronić się przed ewentualnymi odrzutami alergicznymi, przed zażyciem leków z „złotych wąsów” należy skonsultować się ze specjalistami.