Dorotheanthus

Dorotheanthus (Dorotheanthus) to wieloletnia soczysta roślina z rodziny Aizaceae. Na otwartym polu jest często uprawiana jako roślina jednoroczna. W domu soczysty może żyć wiele lat. W rodzaju jest około 20 gatunków.

Ojczyzną dorotheanthus są kraje Afryki Południowej, gdzie przez cały rok panuje suchy, gorący klimat. Roślina nadaje się do uprawy w regionach o średnich szerokościach geograficznych. Brak deszczu, ciepła i słoneczna pogoda to główne warunki życia bylin. W chłodniejszym klimacie zwiększa się ryzyko śmierci upraw.

Dorotheanthus jest tłumaczone z łaciny jako „kwiat Dorothei”. Imię Dorothea należało do matki słynnego naukowca G. Schwantesa, który odkrył kolor. Bardziej powszechna nazwa wśród ludzi to „kryształowy rumianek”. Liście i pędy kwiatu pokryte są małymi włoskami gruczołowymi. Pod promieniami słońca skóra głowy promieniuje jasnym kryształowym światłem.

W adresie dorotheanthus można też usłyszeć „południe”, które charakteryzuje zdolność byliny do otwierania kwiatostanów tylko w południe, kiedy słońce jest na szczycie horyzontu. Po obiedzie miseczki zaczynają się powoli zwijać. Jeśli krzewom brakuje światła, na przykład przy pochmurnej pogodzie, pąki prawdopodobnie pozostaną zamknięte na łodygach.

Opis dorotheanthus

System korzeniowy zanurzony w ziemi na 20-25 cm jest włóknisty. W zależności od odmiany krzewy osiągają 5-30 cm długości. Pędy o mięsistej strukturze rozciągają się wzdłuż ziemi i mają ciemnozielone liście. Liście często mienią się szmaragdowym odcieniem. Pędy znajdują się blisko siebie, dzięki czemu tworzy się gęsty zielony dywan. Na wplecionych łodygach wystają siedzące, owalne liście. Grubość blaszek liściowych waha się od 20 do 30 mm. Liście mają tendencję do podgrzewania wilgoci, więc po deszczu płytki mogą stać się grubsze niż zwykle.

Kwiatostany przypominają stokrotki lub rumianek. Kolor płatków jest zróżnicowany. Są kwiaty żółte, białe i czerwone. Kupując worek nasion nie można mieć pewności, że krzewy będą rosły tylko w jednym kolorze. Istnieje ponad 12 odcieni kultury. Pączek zachowuje swój kształt przez dwa dni, po czym zanika, ustępując miejsca następnemu. Najszersze pąki mają średnicę około 5 cm W zależności od klimatu i odmiany okres kwitnienia byliny jest różny. Większość gatunków dorotheanthus kwitnie w środku lata. W październiku i listopadzie krzewy tracą pąki. Nie spodziewaj się obfitego kwitnienia, jeśli przewiduje się deszczowe i chłodne lata.

Uprawa dorotheanthus z nasion

W miejscu zwiędłych pąków dorotheanthus dojrzewają strąki nasion o półprzezroczystych ścianach. Wewnątrz przechowywane są małe zaokrąglone niełupki. Jeden gram nasion zawiera do 3 tysięcy nasion, które są w stanie zachować żywotność przez kilka lat. Siew odbywa się metodą sadzonkową lub ten etap jest pomijany, a nasiona są natychmiast wysiewane na otwartym terenie. Rozważ cechy uprawy dorotheanthus przez sadzonki.

Sadzonki hodowlane

Sprzyjający czas do siewu dorotheanthus to marzec lub początek kwietnia. Zanim sadzonki zostaną posadzone na miejscu, krzewy już zakwitną. Wybrano prostokątne pojemne pojemniki. Wypełnij luźnym podłożem, na przykład mieszanką torfu i piasku. Lekka gleba zapewnia lepszą przepuszczalność powietrza i wody.

Podłoże jest wyrównane, a nasiona rozsypane na wierzchu. Nie trzeba ich głęboko chować. Uprawy spryskuje się wodą i przykrywa polietylenem lub szkłem. Film pozostawia się do momentu pojawienia się sadzonek nad powierzchnią. W sprzyjających warunkach pulchne niebieskawo-zielone kiełki z reguły pojawiają się po 10 dniach. Na powierzchni soczystych liści pojawiają się drobne gruczoły mieniące się pod promieniami słońca.

Przez pierwsze kilka tygodni skrzynki nasienne są trzymane w pomieszczeniach. Następnie stopniowo zaczynają hartować i przenosić pojemniki do pomieszczenia, w którym temperatura powietrza nie przekracza 18 stopni. Następnie jest obniżany do 10 stopni. Po 3 tygodniach zbieranie sadzonek organizuje się w oddzielnych doniczkach, do których wsypuje się mieszankę torfową. Utwardzone sadzonki dorotheanthus przeżywają przeszczep mniej boleśnie i szybciej dostosowują się do nowego środowiska.

Uprawiane rośliny są ostrożnie podlewane. Nawet niewielka ilość wody na liściach może spowodować oparzenia. Pod koniec maja sadzonki są transportowane na miejsce wraz z doniczkami torfowymi. Korzenie nie są usuwane z pojemnika. Odległość między krzakami powinna wynosić co najmniej 20 cm.

Wysiew nasion w otwartym terenie

Często ogrodnicy, aby zaoszczędzić czas, sieją nasiona dorotheanthus bezpośrednio na grządce ogrodowej. Imprezy odbywają się dopiero po rozgrzaniu gleby przez wiosenne ciepło, czyli w kwietniu lub na początku maja. W tym przypadku kwitnienie krzewów obserwuje się znacznie później niż u okazów wyhodowanych z sadzonek.

W przypadku kwiatu wybiera się oświetlony obszar, w którym znajduje się luźne i lekkie podłoże. Aby zoptymalizować strukturę gleby, dodaje się piasek. Doroteanthus rozwija się stabilnie na lekkiej glebie piaszczystej lub gliniastej. Poziom płodności nie wpływa poważnie na wzrost bylin.

Ponieważ soczyste nasiona są bardzo małe, przed siewem miesza się je z piaskiem. Otrzymaną mieszaninę pogłębia się o 10-20 mm. Między rzędami pozostawia się odległość 15-20 cm, aby przerośnięte łodygi miały wystarczająco dużo wolnej przestrzeni.

Kiedy nad ziemią pojawiają się zielone pędy, miejsce jest odchwaszczane, usuwając chwasty. Nawet drobne chwasty będą zakłócać rozwój krzewów. Jednocześnie przerzedzają sadzonki. Ważne jest, aby odległość od jednej rośliny do drugiej wynosiła co najmniej 3 cm. Po chwili procedurę powtarza się, zwiększając odległość do 8 cm. Gdy krzaki nabiorą wystarczającej siły, sukulenty przesadza się w nowe miejsce, w którym będzie żyć na stałe. Ostateczny odstęp między dorosłymi i dojrzałymi krzewami utrzymuje się w granicach 15-20 cm.

Uprawa dorotheanthus w ogrodzie

Temperatura

Roślina preferuje ciepłą, słoneczną pogodę. W przypadku zimnego trzasku, gdy termometr spadnie poniżej zera, narządy podziemne, takie jak łodygi, mogą umrzeć. Bardziej wskazane jest trzymanie się optymalnej temperatury podczas uprawy dorotheanthus - od 15 do 25 stopni.

Tryb nawadniania

W razie potrzeby zwilżyć podłoże. Wskazane jest podlewanie rośliny rano, ale z pominięciem godzin słonecznych, aby kwiat się nie przegrzał. Wieczorem, gdy gleba gorzej wchłania wilgoć, nie zaleca się również podlewania.W przeciwnym razie płyn może stagnować w korzeniach. Jeśli łodygi bardzo opadają z powodu upału, należy jeszcze poczekać do rana i dopiero wtedy podlać krzak. Sadzonki, które zostały niedawno posadzone w ziemi, są systematycznie podlewane.

Top dressing

Dorotheanthus wymaga niewielkiej uwagi. Rzadko układa się górny opatrunek. Wynika to z faktu, że dzika roślina pochodzi z Afryki, a tam, jak wielu wie, suszę uważa się za powszechną. Dlatego system korzeniowy jest zmuszony samodzielnie zapewnić sobie niezbędne składniki odżywcze.

Rosnące funkcje

Pełny rozwój rośliny można osiągnąć tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

1. Dorotheanthus umieszcza się w dobrze oświetlonym miejscu, chronionym przed przeciągami (w miejscu o zimnym klimacie lepiej sadzić kwiat w mieszkaniu).
2. Podlewanie odbywa się z umiarem, próchnica korzeni wywołuje przede wszystkim długotrwałą stagnację płynu (należy pamiętać, że sukulenty są odporne na suszę).
3. Gleba jest zbierana z lekkich i przepuszczalnych składników.
4. W przypadku zbliżającego się mrozu tuleje owija się włókniną.

Wskazówki od ogrodników:

1. Kwietnik z „kryształowym rumiankiem” jest okresowo odchwaszczany, aby system korzeniowy miał dostęp do tlenu. Zbyt strącony substrat powoduje gnicie korzeni.
2. Aby uzyskać długi i bujny okres bukietu, łodygi należy przycinać na czas.
3. Dorotheanthus nadaje się do uprawy domowej. Niektórzy hodowcy zanurzają sadzonki w wiszących doniczkach, wiklinowych koszach lub doniczkach.
4. Owady żyjące w środkowych regionach nie stanowią zagrożenia dla kwiatu. Jedyną rzeczą, na którą narażona jest roślina wieloletnia, jest gnicie z powodu podlewania lub odwrotnie, wysychanie na całkowicie suchej glebie.
5. W nowym miejscu zakład ma zapewniony pełny drenaż.

Opieka nad Dorotheanthus w domu

Dorotheanthus jest uprawiany na zewnątrz lub w doniczkach w domu. W tym drugim przypadku sadzonki, które planowano przenieść do ogrodu, po zerwaniu można spróbować wyhodować w domu. Konieczne jest jednak stworzenie w pomieszczeniu określonych warunków tj. jak najbliżej mikroklimatu na miejscu.

Uważany za soczysty idealnie wpasuje się na balkon lub loggię. Narożnik, w którym stanie doniczka, powinien być dobrze nagrzany przez słońce. Dorotheanthus rośnie aktywnie na balkonach wychodzących na południową stronę budynku. Zimą wewnętrzne widoki „południa” wymagają sztucznego oświetlenia. Krótkie godziny dzienne i brak lamp powodują problemy z opieką domową. Osłabiony kwiat nie jest w stanie wytwarzać pąków.

Rodzaje i odmiany dorotheanthus ze zdjęciem

Dorotheanthus daisy (Dorotheanthus bellidiformis)

Pędy pełzające mają wąskie soczyste liście. Na tle mięsistych liści wyróżniają się wielokolorowe pąki: czerwone, pomarańczowe, różowe lub żółte.

Następujące odmiany zyskały dużą popularność:

• Gelato Dark Pink - ma dwukolorowy kolor, wewnątrz płatki są pomalowane na biało, a na zewnątrz - na malinowo-fioletowe.
• Magic Carpet Meekc - kolejny soczysty, ozdobiony wielokolorowymi pąkami.
• Mieszanka pastelowa - dobrze znana odmiana wśród ogrodników. Odcień płatków jest liliowy lub jasnoróżowy, biały lub żółtawy. Przy odpowiedniej pielęgnacji krzewy z pewnością będą Ci wdzięczne za obfite kwitnienie. Bujny i jasny dywan zachwyci gości. Nazwana bylina osiąga niewielką wysokość, więc odstęp między krzewami można zmniejszyć do 10 cm.
• Wesoły okrągły taniec - Wysokość dorosłych sukulentów nie przekracza 30 cm, kwiatostany charakteryzują się niestandardowym kolorem. Na środku wyraźnie widać ciemnofioletową plamkę, a bliżej podstawy odcień płatków staje się coraz bardziej nasycony.
• Żółty - właściciel jasnożółtych pąków z czerwonym rdzeniem.

Dorotheanthus oculatus (Dorotheanthus oculatus)

Gatunek ten występuje sporadycznie w ogrodach o średnich szerokościach klimatycznych. Pędy krzewów są silnie rozgałęzione. Długość liści około 4 cm, szerokość 1 cm.Uderzająca jest centralna część pąka. Wiele płatków jest pomalowanych na spokojne odcienie nagości lub czerwieni.

Dorotheanthus gramineus (Dorotheanthus gramineus)

Ten typ „południa” składa się z rozgałęzionych czerwonawych łodyg. Roślina jest niewymiarowa. Długość nie więcej niż 10 cm Liście wydłużone. Łodygi bezszypułkowe pokrywają cienkie łodygi. Średnica otwartego kubka nie przekracza 30-35 mm. Dolny obszar płatków jest jaskrawoczerwony. Wierzchołek pąka wygląda na nieco jaśniejszy w porównaniu z rdzeniem. Występuje w odcieniu różowym lub łososiowym.

Hodowcy wyhodowali takie odmiany „kryształowego rumianku”, które nawet będąc w półcieniu, zakrywają pąki dopiero późnym wieczorem. Oto następujące modyfikacje kulturowe:

• Luneta - zawiera czerwono-brązowe serce i jasnożółte płatki.
• Lemoniada - kwitnie w kontrastujących pąkach, są krzewy pomarańczy i cytryny.
• Zorza polarna - ozdobiony żółtymi płatkami z zielonkawym odcieniem.
• Morelowe pointe buty - stopień monofoniczny.
• magiczny dywan - soczyste z różowymi miseczkami, pośrodku których narysowany jest biały pasek.

Dorotheanthus apetalus (Dorotheanthus apetalus)

Należy do niewymiarowych przedstawicieli „południa”. Krzewy mają bogatą warstwę liściastą. Rzadko stosowany w ogrodnictwie.

Dorotheanthus w projektowaniu krajobrazu

Krzewy Dorotheanthus doskonale pokonają kopce nieodpowiednie dla innych ozdobnych zwierzaków. Kwiat sadzi się w ogrodach skalnych, skalnych zjeżdżalniach, wiszących koszach, ogrodach japońskich lub wysiewa się z nasionami na ścieżkach i tarasach. Tradycyjny trawnik zastąpi zielony dywan pełzających pędów „kryształowego rumianku”.

Kwiat nadaje się do uprawy w ogrodzie i do uprawy w doniczkach. Dopuszcza się opuszczenie 3-4 krzewów do jednego pojemnika. Ta roślina wieloletnia dobrze prezentuje się nie tylko jako dodatkowy element. Z jego pomocą łatwo stworzyć indywidualną kompozycję kwiatową. Na tle wielu roślin ogrodowych, które więdną w lipcu lub na początku sierpnia, dorotheanthus ma znaczącą zaletę, mianowicie kwitnienie trwa do bardzo zimna.

Dobrym pomysłem jest posadzenie mieszanki sukulentów wzdłuż krawężników, w tym dorotheanthus. Łącząc różne odmiany w miejsce matowoszarej strefy, otrzymamy żywą „girlandę” kwiatów. W południe granice będą migotać jak tęcza.

Pomimo zapotrzebowania na dorotheanthus, nasiona „kryształowego rumianku” są dość trudne do znalezienia w zwykłych kwiaciarniach.