Epifyllum

Epifyllum należy do rodziny kaktusów. Jest to kaktus epifityczny. Ten kwiat w warunkach naturalnych można znaleźć w tropikach Ameryki i Meksyku. Ale faktem jest, że epifyllumy nie do końca odnoszą się do fyllocactus (liściastych kaktusów), a to dlatego, że mają krzewiastą formę wzrostu, ich podstawa jest zdrewniała, a łodyga ma kształt liścia. Jednocześnie filokaktusy nazywane są hybrydami, których jest duża liczba, stworzonych na bazie epifyllumów z gatunkami blisko spokrewnionych rodzajów. Takie rośliny to Heliocereus, Nopalxochia, Selcnicereus i inne.

Pierwszego opisu tego rodzaju dokonał Adrian Haworth, a stało się to w 1812 roku. Nadał roślinie nazwę składającą się z greckich słów oznaczających epi - „powyżej” i gromadkę - „liść”. W ten sposób Adrian niejako podkreślił, że roślina ta tworzy kwiaty bezpośrednio na liściach. Nie były to jednak liście, ale łodygi (zmodyfikowane).

Mięsiste, liściaste łodygi tego kwiatu są postrzępione i mają kolce na krawędziach. Liście te powstają w rowkach pędów pod otoczkami i wyglądają jak małe łuski. Pachnące kwiaty w kształcie lejka są duże i mają dość długą rurkę kwiatową.

Kwiaty tej rośliny mogą mieć różne kolory, a mianowicie: kremową, różową, białą, żółtą, czerwoną z różnymi odcieniami. Nie ma niebieskich kwiatów. A ta roślina jest popularnie nazywana „kaktusowo-orchideą”.

Epifyllum może owocować nawet w domu, ale do tego wymaga zapylenia krzyżowego. Owoce są dość duże, wielkością zbliżone do śliwki. Ich powierzchnia często ma kolce, a także są pomalowane na żółto-zielono lub fioletowo (w zależności od koloru samego kwiatu). Owoce te można jeść, ich miąższ ma słodkawy smak truskawkowo-ananasowy.

Główne rodzaje epifyllum

Epiphyllum ząbkowany (Epiphyllum crenatum)

Ten kwiat jest kaktusem półepifitycznym. Wysokość krzewu sięga średnio 100 centymetrów. Ma również liścia i bardzo grube łodygi boczne, których maksymalna długość wynosi 0,7 m, a ich szerokość 4-10 centymetrów. Na otoczkach nie ma igieł, a ten typ epifyllum kwitnie tylko w nocy.

Epiphyllum kwaśny płatek (Epiphyllum oxypetalum)

Ten kwiat może osiągnąć wysokość 3 metrów. Jego łodygi w kształcie pręcików są bardzo długie i zdrewniałe od spodu. Dość szerokie (do 10 cm) płaskie łodygi mają duże nacięcia na krawędziach. Białe kwiaty są bardzo pachnące, osiągają do 20 cm długości, mają też tubkę z rozrzuconymi łuskami na powierzchni. Ten kwiat ma czerwone owoce.Istnieje również wiele hybryd, które różnią się kolorem i rozmiarem kwiatów.

Epiphyllum laui Kimnach

Ten kaktus zarówno litofityczny, jak i epifityczny rośnie szybko. Pędy boczne mają 1–2 cm średnicy i 5–7 cm szerokości, a kwiat ma 1–5 brązowożółtych, włoskowatych igieł, które osiągają 3–5 mm długości. Kwiaty otwierają się zwykle wieczorem i więdną po około 2 dniach.

Epiphyllum kątowe (Epiphyllum anguliger)

Ta roślina jest krzaczasta i ma zdrewniałe łodygi, które silnie się rozgałęziają. Część znajdująca się poniżej jest okrągła, ale jest też trójkątna (w przekroju). Lancetowate boczne łodygi są rzeźbione wzdłuż krawędzi, a ich szerokość wynosi od 4 do 8 cm, długość do 1 metra. Areole mają 1 lub 2 białe szczeciny. Pachnące kwiaty są bardzo duże (od 10 do 15 cm).

Hooker's Epiphyllum (Epiphyllum hookeri)

Ten kaktus ma twarde, łukowate łodygi (opadające są rzadkie). Średnica tych łodyg wynosi 10 centymetrów. Areole są oddalone od siebie o 5 cm. Białe kwiaty są dość duże.

Epiphyllum phyllanthus

Kaktusy te mają łodygi, których długość wynosi od 50 do 100 cm, a długość łodyg w kształcie liścia (wtórnych) wynosi od 25 do 50 cm. Występują otoczki owłosione. Kwiaty są wystarczająco duże i osiągają średnicę od 4 do 18 cm.

Epiphyllum Thomas (Epiphyllum thomasianum)

Ten kaktus jest krzaczasty i ma długie (do 4 metrów) opadające łodygi, a także owłosione otoczki.

Epifyllum: rośnie i pielęgnuje w domu

Lokalizacja i oświetlenie

Aby roślina kwitła bardzo obficie i efektywnie, potrzebuje odpowiednio dużej ilości światła, ale musi być rozproszone. Najlepiej umieścić go w pobliżu okien znajdujących się w zachodniej lub wschodniej części pomieszczenia. Jeśli znajduje się w północnej części pomieszczenia, kwitnienie epiffilum będzie raczej rzadkie, a jeśli w części południowej, będzie wymagało cieniowania przed południowym światłem słonecznym. W ciepłym sezonie doświadczonym kwiaciarni zaleca się przestawienie kwiatu na zewnątrz i wybranie dla niego wystarczająco jasnego miejsca, które będzie chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Temperatura

Wiosną i latem ten kwiat świetnie czuje się w temperaturach od 20 do 25 stopni. Od listopada do lutego roślina ma okres względnego spoczynku, dlatego należy ją umieścić w chłodniejszym miejscu (od 10 do 15 stopni).

Wilgotność powietrza

Nie potrzebuje zwiększonej wilgotności powietrza, ale należy pamiętać, że jeśli w pomieszczeniu jest zbyt gorąco, należy je regularnie nawilżać z butelki z rozpylaczem. Aby to zrobić, użyj osiadłej i raczej miękkiej wody.

Podlewanie

Epifyllum wiosną i latem należy podlewać wystarczająco obficie, ponieważ ich ojczyzną są wilgotne lasy. Podlewanie należy wykonać po wyschnięciu górnej warstwy ziemi. Należy zauważyć, że gleba w doniczce powinna być zawsze wilgotna. Podlewaj epifyllum osiadłą, miękką i lekko chłodną wodą.

Zimą, gdy zaczyna się okres spoczynku kwiatu, należy go rzadziej podlewać. Podlewanie zatrzymuje się całkowicie, jeśli roślina zostanie przeniesiona do bardzo zimnego pomieszczenia na zimowanie. Wraz z nadejściem okresu wiosennego zaczynają go nieco częściej podlewać, a podczas tworzenia pąków - obficie.

Top dressing

Wiosną i latem kwiat należy karmić raz na 2 tygodnie i stosuje się do tego nawóz dla kaktusów. Podczas formowania pąków karmi się nim dziewanny, rozcieńczonej w wodzie w stosunku 1: 4. Nawet gdy epifyllum zanika, możesz kontynuować karmienie go dziewanny do końca okresu letniego (2 razy w miesiącu). Można również naprzemiennie wprowadzać do gleby dziewanny i nawóz o wysokiej zawartości azotu.

Podkładowy

Ten kwiat preferuje żyzną glebę. Możesz więc samodzielnie przygotować mieszankę gleby.Aby to zrobić, wymieszaj włóknistą darń i ziemię liściastą z pokruszonym węglem drzewnym i piaskiem w stosunku 1: 4: 1: 1. Odpowiednia jest również gotowa gleba kaktusowa. Możesz również wymieszać gruby piasek z mieszanką liści (częściowo zgniłą) w stosunku 4: 1. Upewnij się, że kwasowość gleby jest w przybliżeniu równa pH 5-6. Żadna pogłębiarka do epifyllum nie powinna zawierać wapna.

Transfer

Przesadzanie przeprowadza się tylko wtedy, gdy jest to konieczne i lepiej jest przeprowadzić je po zakończeniu kwitnienia. Nie zapominaj, że doniczka musi być mała dla rośliny - jest to konieczne do obfitego kwitnienia. Ze względu na to, że jego korzenie są słabe, doniczkę należy wybrać płytką, porowatą i koniecznie szeroką. Po przesadzeniu kwiatu należy go umieścić w półcienistym miejscu, a podlewanie należy wykonać bardzo ostrożnie.

Okres kwitnienia

Kiedy kwiat zaczyna aktywnie rosnąć (zwykle w ostatnich tygodniach zimy), na zgrubiałych otoczkach układane są pąki. Nie przestawiaj w tym momencie doniczki, aby zapobiec upuszczaniu pąków przez roślinę. Kwitnienie z reguły rozpoczyna się wiosną, a po kwitnieniu kwiaty opadają po 5 dniach. W okresie kwitnienia epifyllum potrzebuje dobrego podlewania, nawilżania i karmienia. Jeśli dobrze się nim zaopiekujesz, jesienią ponownie zakwitnie.

Z 1 otoczki może pojawić się tylko 1 kwiat. Dlatego u dorosłych roślin należy systematycznie usuwać stare łodygi. Zaleca się również usuwanie trójkątnych pędów, które czasami się pojawiają, ponieważ pąki tworzą się na nich niezwykle rzadko.

Reprodukcja epifyllum

Kaktus Epiphyllum można rozmnażać, dzieląc krzew, sadzonki łodygi i nasiona. Tak więc z nasion pojawiają się małe kaktusy z igłami, ale z czasem kolce znikają i pojawiają się zagęszczone łodygi w kształcie liścia. Aby nasiona kiełkowały, potrzebują temperatury od 20 do 25 stopni. Pierwsze kwitnienie następuje już po 4 lub 5 latach.

Sadzonki ścinane są wyłącznie z pędów płaskich, a ich długość powinna wynosić 10-15 cm Po zaostrzeniu podstawy (trójkątnej) i wysuszeniu sadzonki umieszcza się ją w pustym, małym pojemniku tak, aby skierowana była pionowo w dół. Musi tam pozostać przez 2 lub 3 dni. Do sadzenia potrzebne będą doniczki o średnicy 7 cm, które należy wypełnić mieszaniną ziemi o następującym składzie: piasek miesza się z darnią i glebą liściastą w stosunku 1: 4: 5. Warstwa wierzchnia o grubości 2 cm powinna składać się z wypłukanego piasku rzecznego. Przygotowane sadzonki sadzi się na centymetrową głębokość i nie podlewa przez 1 dzień, aw tym czasie usuwa się je w zacienione miejsce.

Szczegóły dotyczące reprodukcji epifyllum

Choroby i szkodniki naskórka

Roślina jest podatna na choroby, takie jak wirusowa mozaika naskórka. Na roślinie (na łodydze) pojawia się wiele małych plamek jasnego koloru, pąki również odpadają, a końce pędów wysychają. Trudno jest walczyć z tym wirusem, dlatego zaleca się pozbycie się chorej rośliny.

Również na epifyllum może się osiedlić pochwa miecza, wełnowca i mszyca... A jeśli jest na ulicy, to ślimak. Na kwiatku może pojawić się korkowata, rozszerzająca się plamka w kształcie pierścienia, często z powodu infekcji grzybiczej, na przykład z powodu fusarium.