Heucherella to roślina wyhodowana specjalnie do projektowania krajobrazu. Pierwsza taka hybryda powstała w Europie na początku XX wieku. Ta bylina z rodziny skalnicy jest krzyżówką Heuchera i Tiarella. Z pierwszego wziął podobne kwiatostany, z drugiego - zwarty rozmiar i kształt liści. Ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i specyfikę uprawy Heycherella jest kochana zarówno przez projektantów, jak i ogrodników. Jest często stosowany w kompozycjach kwiatowych w parkach i ogrodach. Ten kwiat występuje zarówno na brzegach stawów ogrodowych, jak i na granicy, zdobiąc rabaty kwiatowe, skalniaki i ogrody skalne.
Heycherella jest mało wymagająca do poziomu oświetlenia, nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, jest wystarczająco odporna na suszę i może wytrzymać silne mrozy podczas śnieżnych zim. Ponadto kwiat reaguje na żer, a jego piękne liście zachowują swój dekoracyjny efekt aż do głębokich mrozów.
Opis Heykherella
Heycherella może być uprawiana zarówno na otwartym polu, jak iw dużych doniczkach ogrodowych. Jego grube korzenie znajdują się blisko powierzchni gleby. Roślina wyróżnia się elastycznymi różowawymi pędami, które tworzą kulisty krzew, a piękna dodają jej nie tylko przewiewne kwiatostany, wiechy, ale także elegancko rzeźbione liście.
Ogonki i spód liści tego kwiatu pokryte są gęstym puchem. Kształtem rozcięte liście przypominają nieco liście klonu, ale mają bardziej miękkie kontury. Na zimę nie wysychają, nadal pozostają świeże pod śniegiem. Kolorystyka zależy bezpośrednio od odmiany. Istnieją odmiany o różnorodnych, wielokolorowych liściach lub z przewagą jednego wiodącego odcienia: żółtego, zielonego lub fioletowego.
Średnia wysokość heykherelli to około pół metra, ale latem dzięki szypułkom krzew może wydawać się nieco wyższy. Okres kwitnienia trwa od lipca do sierpnia.
Sadzenie heycherella w otwartym terenie
Hybryda łączy w sobie najlepsze cechy bezpretensjonalnych i odpornych na cień górskich piękności tiarella i heuchera. Ponadto jest uważany za jeszcze bardziej odporny na mróz. Z dobrym schronieniem i pokrywą śnieżną, Heycherellowie nie boją się niskich temperatur do -40 stopni. Wiele właściwości ich „rodziców” zostało przeniesionych na tę roślinę. Podobnie jak Heuchera preferuje gleby neutralne lub lekko zasadowe, a także nie lubi podlewania. Do uprawy najlepiej nadaje się obszar piaszczysty lub gliniasty.
Pomimo ogólnej bezpretensjonalności co do stopnia oświetlenia, zaleca się wybranie miejsca do sadzenia heycherelli na podstawie jej odmiany. Rośliny o ciemnych liściach zwykle preferują zacienione zakątki (na słońcu ich kolory mogą blaknąć), z jasnymi - umiarkowanie słonecznymi. Miejsce z rozproszonym, koronkowym cieniem można uznać za uniwersalne. Ważne jest, aby woda deszczowa nie gromadziła się w niej ani nie stagnowała.
Podczas uprawy heycherelli na średnich szerokościach geograficznych do gleby przygotowanej do sadzenia dodaje się mąkę dolomitową. Aby zapewnić usunięcie nadmiaru wilgoci z korzeni, do każdego z otworów do sadzenia wlewa się niewielką warstwę drenażu (do 5 cm grubości). Można tam również dodać popiół drzewny - posłuży on jako nawóz dla sadzonki. Po opuszczeniu Heycherelli do otworu pozostałą przestrzeń należy wypełnić żyzną glebą, ale jednocześnie starać się pozostawić otwartą centralną nerkę. Geyherella nie wymaga dużej odległości między krzakami, ale nie należy sadzić więcej niż 12 krzewów na 1 metr kwadratowy.
Zasady opieki Heycherella
Geyherella jest tak mało wymagająca w pielęgnacji, że nawet początkujący ogrodnik może ją uprawiać. Roślinę można regularnie podlewać lekko (przyczynia się to do obfitości kwitnienia), ale najważniejsze jest, aby robić to podczas długich okresów suszy. W takim przypadku silny przelew jest uważany za szkodliwy dla rośliny.
Opatrunek górny jest zwykle wymagany tylko w przypadku młodych osobników: są one zapładniane preparatami zawierającymi azot. Ale ważne jest, aby z nimi nie przesadzić: wzrost zielonej masy może negatywnie wpłynąć na zimotrwalosc rośliny. Kwiat można nawozić wiosną, na początku sezonu, a latem pod koniec kwitnienia. Dobrze, jeśli w preparatach obecny jest fosfor. Dodatki organiczne są stosowane w minimalnych ilościach - ich nadmiar zaszkodzi kwiatowi.
Ze względu na to, że korzenie Heycherella nie schodzą głęboko pod ziemię, czasami mogą stać się odkryte. Należy to monitorować, okresowo spryskując teren wokół buszu mieszaniną piasku i próchnicy.
Niektóre odmiany Heycherella są odporne na silne mrozy, ale niektóre hybrydy mogą nadal lekko zamarzać. Aby mieć pewność przetrwania roślin, nadal zaleca się ich przykrywanie na zimę. Odpowiednie jest również hilling i mulczowanie, pomagające przykryć górną część korzenia. W miarę wzrostu podnosi ziemię i staje się goła. Heycherell można zamknąć z innego powodu. Jeśli nasadzenia znajdują się w słonecznym miejscu, po wiosennym topnieniu śniegu, wiecznie zielone liście roślin zaczną odparowywać wilgoć, zubażając uśpione korzenie. Sucha pogoda w tym okresie może zniszczyć nasadzenia szybciej niż zimna pogoda. Schronisko może chronić kwiaty. Należy go usuwać stopniowo, w pochmurny dzień. Jedynymi wyjątkami są gęste materiały pokrywające: wraz z nadejściem ciepła kwiat będzie wymagał wietrzenia, ale nie można drastycznie pozbawić go cienia. Po ostatecznym usunięciu schronienia można dodatkowo podlać krzewy ciepłą wodą, aby aktywować żywotną aktywność korzeni.
Po zimowaniu krzewy należy oczyścić ze starych wysuszonych liści. Aby zachowały swój elegancki wygląd, co kilka lat należy przeprowadzać zabiegi podziału i przeszczepu. Odbywa się to zwykle co 3-4 lata.
Metody hodowli heykherella
Ze względu na swoje hybrydowe pochodzenie nie będzie działać, aby wyhodować Heycherella z nasion: po kwitnieniu owoce na niej z reguły nie powstają. Taką roślinę można rozmnażać tylko przez sadzonki lub dzieląc krzew.
Dzielenie buszu
Dywizja pomaga nie tylko zdobyć nowe krzewy heycherell, ale także uczynić je bardziej atrakcyjnymi. Z biegiem czasu stare nasadzenia zaczynają się mocno rozciągać, a ich wierzchołki wysychają.
Wiosną lepiej nie przeszkadzać kwiatowi. Przeszczep i późniejszy podział przeprowadzane są w lipcu-sierpniu. W tym czasie Heycherella już wyblaknie i zacznie rosnąć masę korzeni. Jeśli przeszczepisz je w tym okresie, będą miały czas, aby zakorzenić się w nowym miejscu przed mrozem.
Wyciągnięty z ziemi krzew jest myty, oczyszczany ze starych wysuszonych części i pędów oraz dzielony na części tak, aby na każdą przypadała co najmniej jedna zdrowa nerka. Powstałe sadzonki można usiąść w odległości 20-30 cm od siebie. Małe można wstępnie wyhodować, umieszczając je najpierw w doniczkach lub pojemnikach, a dopiero potem sadzić na otwartym terenie. Podlewanie takich sadzonek jest konieczne co najmniej kilka razy w tygodniu.
Jeśli roślina potrzebuje tylko odmłodzenia, nie możesz podzielić wykopanego krzewu, a jedynie usunąć z niego boczny wzrost.
Sadzonki
W przypadku sadzonek wybiera się młode pędy rozetowe, które rosną wiosną. Optymalny czas na ich cięcie to od początku kwietnia do maja.
Gotowe sadzonki umieszcza się w słoiku z wodą; dla szybszego tworzenia korzeni można dodać do niego lek stymulujący, na przykład Kornevin. Korzenie takich pędów odrastają w ciągu miesiąca. Następnie należy je sadzić w doniczkach z żyzną glebą. Proces ukorzeniania jest szybszy w cieniu.
Takie sadzonki są przenoszone na otwarty teren, gdy zaczynają aktywnie się rozwijać i wyhodować nowe liście. Sadzonki są pobierane bardzo szybko. Pod koniec lata mogą dogonić dorosłe rośliny. Jeśli sadzenie wyhodowanych sadzonek w ogrodzie spadło jesienią, należy dokładnie zaizolować nasadzenia przed nadejściem chłodów. Pokryte są słomą, liśćmi lub świerkowymi gałęziami. Można również użyć materiału pokryciowego.
Choroby i szkodniki Heycherella
Choroby roślin
Heycherella jest bardzo odporna na wiele chorób, ale czasami cierpi na mączniaka prawdziwego lub brązową plamistość. Przyczyną może być stagnacja wody w korzeniach lub bliskość chorego osobnika.
Mączniaka prawdziwego można rozpoznać po białawych formach na liściach. W walce z nim pomoże odpowiedni fungidid.
Brązowa plama pojawia się jako brązowe plamy. Najczęściej chorobę wywołują zbyt duże opady w okresie letnim. W takim przypadku ziemia nie ma czasu na prawidłowe wyschnięcie. Opryskiwanie preparatami zawierającymi miedź pomoże uratować roślinę.
Zbyt jasne słońce może spowodować oparzenia liści Heycherelli. W takich okresach należy częściej podlewać krzaki. Odbywa się to wcześnie rano lub wieczorem po zachodzie słońca. Jeśli oparzenia występują zbyt często, jesienią rośliny można przesadzić do bezpieczniejszego półcienia.
Szkodniki
Ślimaki mogą uszkodzić blaszki liściowe rośliny, pozostawiając na nich okrągłe otwory i białawe smugi. Możesz się ich pozbyć, starając się nie pozwolić im zbliżyć się do kwiatów. Aby to zrobić, rano lub wieczorem w pobliżu krzaków rozrzucone jest wapno hydratyzowane lub pokruszone skorupki jaj. Dopuszczalne są również specjalistyczne środki owadobójcze.
Innym możliwym szkodnikiem jest bruzdkowany wołek. Te owady powodują wysychanie wierzchołków krzewów. Aby je odstraszyć, obok nasadzeń rozsypane są trociny nasączone kreoliną (do rozwiązania potrzebujesz 1 łyżki. Łyżka na pół wiadra). Inna metoda radzenia sobie z wołkami: spryskanie roztworem proszku musztardowego (1 łyżka stołowa na litr wody).
Rodzaje i odmiany heykherella ze zdjęciami
Gatunki i odmiany Heykherella różnią się kolorem i wielkością liści. Ich paleta kolorów obejmuje czerwony, fioletowy i zielony, a także inne odcienie. Kwiatostany podobne do wiechy są zwykle w kolorze białym, żółtym lub różowym i składają się z małych dzwonkowatych kwiatów. Wśród najbardziej znanych odmian:
Bridget Bloom
Jasnozielone liście i różowe kwiatostany. Wielkość szypułek sięga 45 cm.
Miętowy mróz
Liście jasnozielone ze srebrzystym efektem.
Rum maślany
Odmiana miniaturowa, wielkość krzewu nie przekracza 20 cm wysokości i 30 szerokości. Najlepiej rośnie w umiarkowanym cieniu pod dużymi drzewami. Wiosną i latem liście są koloru złotopomarańczowego, jesienią stają się bordowe.
Odmiana ta jest często używana do nasadzeń granicznych, a także do wypełniania skalniaków. Dobrze wygląda w połączeniu z innymi odmianami heycherella, a także z hostią i pelargoniami.
Róża miodowa
Niski, czerwonolistny krzew dobrze komponujący się z zielonymi roślinami. Jasny kolor liści uzupełniają koralowe łodygi i jasnoróżowe kwiatostany.
Zaćmienie Słońca (Zaćmienie Słońca)
Niezwykła nazwa związana jest z kolorem liści. Główna część liścia ma bogaty bordowy kolor, ale jednocześnie ma jasnozieloną krawędź.
Rosalie
Wysokość krzewu około 45 cm.Wiosną liście są pomalowane na żółto-zielony odcień, pod koniec lata główny kolor zmienia się na bogatą zieleń, a żyłki stają się brązowe. Kwiaty są w kolorze koralowym.
Gra w klasy
Duże rzeźbione liście tej odmiany są pomalowane na różne kolory w zależności od warunków zewnętrznych. Im cieplejsza pogoda, tym więcej przeważa w nich odcieni zieleni i żółci. Fioletowe i czerwone odcienie odpowiadają chłodzie. Kwiaty odmiany są białe, umieszczone na cienkich szypułkach do 30 cm wysokości. Okres kwitnienia trwa od drugiej połowy maja do końca lipca.
Złota Zebra (Złota Zebra)
Czerwono-pomarańczowe liście z żółto-zieloną obwódką zdobią średniej wielkości krzew. Kwiaty białe, kwiatostany średniej wysokości.
Światło stopu (sygnalizacja świetlna)
Szerokie, jasnozielone liście ozdobione są czerwonawymi żyłkami. Ta odmiana kwitnie na biało. Najskuteczniej wygląda na tle bordowych liści lub otwartej ziemi z brązowym dumpingiem. Wysokość krzewu w okresie kwitnienia dochodzi do 65 cm.
Mosiężna latarnia
Liście czerwono-pomarańczowe ze środkiem i wyraźnymi brązowymi żyłkami.
Tapestri (Tapestry)
Jasne, mocno rozcięte liście o niebiesko-zielonym kolorze z ciemnobrązowymi żyłkami uzupełniają jasnoróżowe wiechy kwiatostanów. Krzew tej odmiany jest miniaturowy, osiąga wysokość zaledwie 25 cm.
Liczba odmian Heycherella stale rośnie. Inne popularne i ugruntowane odmiany rośliny to „Kimono” z różowawymi kwiatostanami i bordowymi żyłkami na zielonych liściach, „Quick Silver” o srebrzystobiałych kwiatach i brązowych liściach. Słodka koszulka o dużych liściach w ciepłych czerwono-pomarańczowych odcieniach może służyć jako doskonała okrywowa roślina okrywowa, która zagłusza chwasty. Na uwagę zasługują również „RedStoneFalls” z brązowo-pomarańczowymi liśćmi i ciemnozieloną obwódką, „Alabama Sunrise” z żółtymi liśćmi, uzupełnione brązowymi i otoczone jasnozielonym „Zmierzchem”, charakteryzujące się ciemnymi liśćmi ze srebrzystym nalotem.
