Jest bliskim krewnym brzozy pospolitej i jest krzewem o wielu gałęziach. Wysokość krzewu nie przekracza jednego metra, a szerokość jego korony może sięgać półtora metra. Ma małe i okrągłe liście, które są ciemnozielone powyżej i jasnozielone poniżej.
Czasami brzoza karłowata jest tak mała, że na płaszczyźnie porostu widać tylko liście. Liście są przymocowane do łodyg krótkimi ogonkami. Kolczyki z tego typu brzozy są z kolei małe i mają okrągło-owalny wzór. Podczas dojrzewania rozpadają się na części składowe: łuski i owoce.
Owoce są małe, o długości około 2 milimetrów, owalne orzechy ze skrzydełkami po bokach. Brzoza karłowata kwitnie w maju, zanim liście się otworzą, z małymi, jednopłciowymi i nieatrakcyjnymi kwiatami. Owocowanie rozpoczyna się w czerwcu.
Brzoza karłowata rośnie dość wolno. Jego zimotrwalosc jest bardzo wysoka, nie bez powodu rośnie w północnych rejonach półkul ziemi: Ameryce Północnej, Północnej Rosji, Jakucji i zachodniej Syberii. Bardzo często występuje na wyżynach Alp. Jej ulubione miejsca to skaliste zbocza i bagniste obszary Tundry.
Dekoracyjny rodzaj brzozy karłowatej jest stosowany do kształtowania krajobrazu działek przydomowych, terenów wokół budynków, do tworzenia parków krajobrazowych i ozdabiania widoku krajobrazu w projektowaniu krajobrazu. Ze względu na zwarty, zaokrąglony kształt korony krzew ten nie wymaga ciągłego strzyżenia.
Sadzenie i odejście. Przed sadzeniem wykopuje się dołek, do którego wprowadza się mieszaninę gleby ogrodowej, torfu, próchnicy i piasku. W przyszłości roślina jest karmiona złożonymi nawozami od wiosny do jesieni. Do karmienia można stosować nawozy azotowe, takie jak dziewanna, nawóz azotowy i azotan amonu. Jesienią do karmienia można użyć nawozu uniwersalnego nitroammofosku lub Kemira.
Po posadzeniu w ciągu pierwszych 3-4 dni konieczne jest obfite podlewanie rośliny, aw upalne dni wskazane jest zwiększenie objętości płynu.
Aby zwalczać chwasty, należy poluzować glebę w obszarze systemu korzeniowego. Ponadto gleba zostanie nasycona tlenem.
Po dojrzewaniu kolczyków można zasiać nasiona. Można to zrobić natychmiast lub poczekać do późnej jesieni, po uprzednim zebraniu nasion.
Reprodukcja. Brzoza karłowata rozmnaża się przez sadzonki lub nasiona. Sadzonki sadzi się w ziemi wiosną lub jesienią. Wybierają luźne, dobrze nawożone gleby, ale jak pokazuje praktyka dobrze zakorzeniają się na każdym rodzaju gleby. Jednocześnie brzoza karłowata bardzo kocha wilgoć, dlatego należy ją regularnie podlewać. Podczas sadzenia dużych roślin z otwartym systemem korzeniowym ich śmierć jest możliwa, ponieważ bardziej dojrzałe rośliny nie lubią przeszczepów i nie zapuszczają dobrze korzeni.
Szkodniki. Brzoza karłowata ma swój własny znaczący zestaw szkodników. Należą do nich niedźwiedź, wciornastek, chrząszcz, złota rybka, jedwabnik, tatarak liściowy. Walcząc z nimi, krzew należy traktować fungicydami i insektycydami.
Brzoza karłowata w tundrze
Tundra jest jednym z najbardziej odpowiednich miejsc do jej rozwoju. Pod tym względem jest to najczęstsza roślina w tundrze. W tym miejscu występują całe zarośla tego typu brzozy, a zwłaszcza w południowej części tundry. Ponadto występuje na prawie całym obszarze strefy tundry. Jego sąsiadami na tych nierównych terenach są porosty, mchy i wierzby karłowate. Zasadniczo brzoza karłowata służy jako pokarm dla zwierząt, ale lokalna ludność wykorzystuje większe okazy jako paliwo.
Brzoza karłowata Yernik
W tundrze ten rodzaj brzozy nazywany jest „yernik”, co oznacza „krzak”. Bardzo trudno jest przetrwać w trudnych warunkach na północy, dlatego ten typ krzewu opracował własną technologię przetrwania. Rośnie i porusza się dalej pod warstwami śniegu, z grubymi gałęziami rozrzuconymi szeroko. Dzięki temu jest chroniony przed silnym mrozem i mrozem. Dlatego nie rośnie jako proste drzewo, ale jako rozłożysty krzew. Yernik jest wpleciony w mech z wieloma jego gałęziami do tego stopnia, że na powierzchni widać tylko liście i bazie brzozy karłowatej. Swoimi zaroślami zajmuje bardzo duże obszary i przy tych samych zaroślach przenosi się w głąb tundry.
W takich warunkach rozmnażanie przez nasiona występuje bardzo rzadko, ponieważ nasiona nie mają czasu dojrzeć i rzadko się rozwijają. Yernik ma w pogotowiu inną, skuteczniejszą metodę - wegetatywną. Krzew dosłownie czołga się po ziemi, przylegając do niej gałęziami. W wyniku takiego kontaktu na gałęziach powstają korzenie pomocnicze, a młode pędy brzozy karłowatej pojawiają się w punktach ich formowania przez następny rok. Nasiona brzozy karłowatej rozwijają się na początku ostrych mrozów i zimą pozostają w baziach.
Młode pędy brzozy karłowatej pojawiają się tylko na obszarach, na których w tej chwili nic nie rośnie. Takie obszary pojawiają się po odwiedzeniu tych miejsc przez zwierzęta, na przykład karibu - to renifery. Są bardzo aktywni w uwalnianiu terytorium od wszystkiego, co jadalne, zwłaszcza, że w tundrze nie ma go tak dużo. Następnie przestrzeń ta jest nawadniana rozmrożonymi wodami źródlanymi. Połączenie wszystkich tych warunków pozwala brzozie karłowatej na zajęcie tego terytorium. W przyszłości, po zaludnieniu tego obszaru, stanie się on jednym z ogniw w ogromnym i tak niezbędnym łańcuchu korzeni.
Brzoza karłowata, mimo niewielkich rozmiarów, może żyć około 100 lat. Po osiągnięciu tego wieku zaczyna się proces odmładzania krzewu. Stare gałęzie zaczynają wysychać i ostatecznie obumierają. W ich miejsce powstają nowe młode gałęzie, które rozpoczynają nowe życie. Ale nie wszystkie krzewy w ten sposób kontynuują swój ruch wzdłuż tundry. Wiele z nich wysycha na winorośli, a na jego miejscu osadza się mącznica lekarska. Gdy tylko pojawią się w tym miejscu młode pędy brzozy karłowatej, mącznica lekarska stopniowo zaczyna się cofać. Na tej podstawie można powiedzieć, że brzoza karłowata jest odporna nie tylko na trudne warunki panujące w tundrze, ale także odznacza się dużą „witalnością”.
