Jego druga nazwa - kasztanowiec wewnętrzny - castanospermum (Castanospermum australe) zawdzięcza imponującym liścieniom, które zewnętrznie przypominają owoce kasztanowca. To z nich wyrastają pędy tego dziwacznego wiecznie zielonego drzewa.
Krajem pochodzenia Castanospermum jest Australia. Ze względu na widoczne nasiona często określa się ją tam jako „czarną fasolę”. Roślina występuje w wilgotnych lasach u wybrzeży kontynentalnych. Jedyny przedstawiciel tego rodzaju, kastanospermum południowa, nadaje się do uprawy domowej. W naturze jego wzrost może osiągnąć gigantyczne wysokości, ale w warunkach wewnętrznych wielkość drzewa będzie znacznie bardziej zwarta. Możesz go wyhodować jako bonsai. Często kilka z tych „kasztanów” jest sadzonych w jednej doniczce.
Kasztanowiec ogrodowy należy do rodziny roślin strączkowych. Podobnie jak inni przedstawiciele, drzewo to jest w stanie zużywać azot z atmosfery. W zwykłych warunkach domowych cieszy oko niezwykłymi jaskrawymi czerwono-pomarańczowymi kolorami do sześciu miesięcy. Niestety kultura doniczkowa nie kwitnie. Właściciele muszą zadowolić się egzotycznymi liścieniami i bogatymi zielonymi błyszczącymi liśćmi.
Ale castanospermum nie nadaje się do każdego mieszkania. Liście i owoce zawierają wiele toksycznych substancji - saponin. Jednak australijscy aborygeni nie boją się. Po specjalnej obróbce neutralizującej truciznę takie fasole są nawet zjadane. Ale w środowisku domowym lepiej jest umieścić garnek z rośliną tylko w miejscu niedostępnym dla małych członków rodziny.
Opieka Castanospermum w domu
Lokalizacja i oświetlenie
Castanospermum rośnie w lasach, dlatego potrzebuje umiarkowanego półcienia. Bezpośrednie promienie słoneczne mogą spowodować wypalenie liści. Okno wschodnie będzie optymalne do uprawy. Strona północna może być zbyt ciemna.
Temperatura
Kryty kasztan preferuje ciepło. Idealny dla niego byłby pokój, w którym temperatura nie spada poniżej 16 stopni, nawet zimą. Latem świetnie poczuje się na +23.
Podlewanie
Latem castanospermum wymaga obfitego podlewania letnią wodą. Stagnacja wilgoci u korzeni jest niepożądana. W razie potrzeby roślinę można dodatkowo spryskać stojącą zimną wodą. Zimą zmniejsza się podlewanie, czekając na wyschnięcie gleby.
Gleba
W przypadku castanospermum wybiera się dość obszerną i wysoką doniczkę. Na dole układana jest warstwa drenażowa. Gleba optymalna dla kasztanowca domowego jest lekka, luźna i lekko kwaśna. Możesz to sam ugotować. Do sadzenia nadaje się mieszanka równych proporcji piasku, darni, kompostu i gleby liściastej. Zaleca się dodanie do nich garści gliny i łamanej cegły. Z opcji sklepu odpowiednia jest gleba dla roślin z ozdobnymi liśćmi lub fikusami.
Podczas sadzenia nie zakopuj „kasztana” całkowicie w ziemi: powinien wystawać ponad powierzchnię. Wystarczy zakopać około piątej części owocu.
Top dressing
Castanospermum nie wymaga zbyt częstego karmienia.W okresie aktywnego wzrostu aż do jesieni roślinę można podlewać raz na kilka tygodni nawozami organicznymi. Młode osobniki nie wymagają zapłodnienia, o ile czerpią siłę z liścieni.
Transfer
W miarę wzrostu drzewo pobiera niezbędne substancje z kasztanów liścienia. Po ich wyczerpaniu konieczne jest przesadzenie rośliny do nowej, większej doniczki. Podczas tego zabiegu warto pamiętać o silnym systemie korzeniowym sadzonki, aby jej nie zaszkodzić. Przeszczep przeprowadza się zwykle wiosną. W przypadku małej rośliny należy to robić co roku, dorośli mogą zmieniać wydajność rzadziej - mniej więcej raz na 3 lata.
Przycinanie
Przycinanie formujące można również wykonać wiosną. Na dorosłym drzewie zaleca się po prostu uszczypnąć wierzchołki pędów, aby lepiej się rozgałęziły.
Metody hodowli kasztanowca domowego
Chociaż roślina nie kwitnie w domu, najłatwiej jest rozmnażać castanospermum przez nasiona. „Kasztany” dojrzewają w strąkach. Każde ziarno jest dość ciężkie - do 30 g. Zaleca się kiełkowanie ich przed sadzeniem. Na początek materiał do sadzenia jest trzymany w ciepłej wodzie przez jeden dzień. Temperatura odpowiednia do kiełkowania to 17-25 stopni.
Możliwe trudności w rozwoju
Zdrowie kasztana domowego można ocenić na podstawie stanu liści. Suche końcówki liści będą wskazywać na brak wilgoci w powietrzu. Blady kolor - o braku światła, letnim żółknięciu liści - wręcz przeciwnie, o nadmiernym oświetleniu. Jeśli w okresie spoczynku liście usychają i opadają, doniczkę z rośliną warto przenieść w cieplejsze miejsce. Powolny wzrost wskazuje na potrzebę opatrunku górnego.
Problemy mogą powodować owady łuskowe, wciornastki i inne typowe szkodniki nasadzeń w pomieszczeniach. Walczy się z nimi zwykłymi metodami.
