Kislitsa

Roślina szczawiowa lub szczawik jest przedstawicielem rodziny kwasów. Obejmuje trawy jednoroczne i wieloletnie występujące w wielu częściach świata. Oxalis można znaleźć na południu kontynentu afrykańskiego, w Europie, a także w Ameryce Środkowej i krajach Ameryki Południowej: gorąca Brazylia jest uważana za miejsce narodzin Oxalis.

Obie nazwy rośliny kojarzą się z kwaśnym smakiem liści bogatych w witaminę C i kwas szczawiowy. W sumie ten rodzaj obejmuje do 800 różnych gatunków, z których niektóre są uważane za udomowione. Irlandczycy mają szczególną miłość do szczawików: w końcu szczawiaki, podobnie jak koniczyna, są uważane za koniczynkę - symbol kraju i Dzień Świętego Patryka. Jeden z rodzajów szczawiu jest czterolistny, dzięki czemu jego krzewy czasami nazywane są „koniczyną szczęścia”. Inną nazwą szczawika jest „kapusta zajęcza” - choć można tak też nazwać inne zioła.

Uprawa szczawiu w domu nie jest trudna, a kwiat jest bardzo dekoracyjny i przydatny. Liście są bardzo bogate w witaminę C i inne cenne pierwiastki, dlatego rośliny te są uważane za lecznicze.

Opis kwasu

Różnorodność szczawików jest wystarczająco duża; ten rodzaj obejmuje rośliny o różnych strukturach. W szczególności krzewy szczawika mogą rozwinąć się z cebul lub bulw. Ich liście mogą być trójlistkowe lub palmowe. Liście są ułożone na ogonkach i mają zagięcie. Blaszki liści są wrażliwe na światło i wraz z nadejściem wieczoru zwijają się do rana. Z tego powodu rośliny są czasami nazywane „dniem i nocą”. Liście mogą również reagować dotykiem lub zbyt jasnym światłem. Kolor liści obejmuje nie tylko zwykły zielony kolor, ale także odcienie fioletu i bordo.

Podczas kwitnienia na krzakach pojawiają się proste średniej wielkości pięciopłatkowe kwiaty w kolorze różowym, białym, liliowym lub żółtym. Podobnie jak liście, zamykają się wieczorem lub w deszczową pogodę. Kwiaty nie utrzymują się długo, dlatego rośliny należy okresowo czyścić ze zwiędłych kwiatów. Wrażliwość na szczawię jest również przenoszona na jego owoce. Dojrzałe owoce pękają i posypują nasiona przy najlżejszym dotknięciu.

Do uprawy w gorącym naczyniu zwykle używają trójkątnego i czterolistnego kwaśnego - tej samej „szczęśliwej koniczyny”. W krajach europejskich takie rośliny są uważane za dobry prezent noworoczny: według jednego ze znaków szczawiki przywiezione do domu na dzień przed świętami obiecują właścicielom szczęście.

Krótkie zasady uprawy kwaśnej

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad kwaśnym w domu.

Dbanie o kwaśny w domu

Oświetlenie

Nawet jeśli szczawik rośnie w domu, starają się zapewnić mu warunki zbliżone do naturalnych. Takie kwiaty wolą jasne, ale rozproszone oświetlenie - zwykle szczawiaki żyją w lasach i są uważane za bardzo odporne na cień. Nie wystawiaj ich liści na bezpośrednie działanie promieni - z tego powodu na liściach mogą powstawać plamy poparzeniowe. Ale intensywność koloru liści kwaśnego drewna, a także czas jego kwitnienia, w dużej mierze zależy od stopnia oświetlenia.

Oxalis najlepiej rośnie na zachodnich lub średnio zacienionych południowych oknach. Po stronie północnej kwiaty mogą wymagać dodatkowego oświetlenia. W pełnym cieniu krzew staje się bardziej ospały i bledszy.

Temperatura

Wiosną i latem, kiedy szczawik rozwija się najaktywniej, utrzymuje się go w temperaturze pokojowej - 20-25 stopni. Czasami na lato doniczki z szczawikiem przenosi się do ogrodu lub na balkon, ale zbyt często nie należy przestawiać pojemnika z rośliną.

Zimą zaleca się usunięcie doniczki z krzakiem w chłodnym kącie (nie więcej niż 18 stopni), w przeciwnym razie nie można czekać na kwitnienie w przyszłym sezonie. Nie warto obniżać temperatury poniżej 12 stopni - doprowadzi to do całkowitego zaprzestania wzrostu szczawika. Jednocześnie różne odmiany i rodzaje wiśni mogą przechodzić na emeryturę w różnym czasie. Sadzenie należy chronić przed przeciągami.

Podlewanie

Do podlewania nadaje się dobrze osadzona lub przegotowana woda o temperaturze pokojowej. Oxalis jest uważany za mezofit i preferuje gleby umiarkowanie wilgotne, ale nie podmokłe. W okresie wzrostu krzewy szczególnie silnie wymagają wilgotnej gleby - kwaśne lasy nie zniosą długiej suszy. Z reguły latem podlewanie odbywa się 2-3 razy w tygodniu, ale nie należy dopuścić do stagnacji wilgoci u korzeni. Jesienią objętość podlewania jest stopniowo zmniejszana, starając się nie wysuszyć całkowicie grudki gleby.

Poziom wilgotności

Zwykle do uprawy kwasu nie jest wymagana wysoka wilgotność. Krzewy rozwijają się normalnie bez dodatkowych zabiegów nawilżających. Wyjątkiem są okresy szczególnie suchej i upalnej pogody. W duszną pogodę można spryskać liście umiarkowanie ciepłą przegotowaną wodą, starając się w tym czasie zapobiec świeceniu słońca na krzak. Zimą, gdy szczawik jest chłodny, takich zabiegów nie wykonuje się.

Wybór puli

Korzenie szczawiu są płytkie, więc do sadzenia nadaje się szeroki pojemnik. Możesz sadzić nie jedną, ale kilka roślin w doniczce naraz, tworząc bardziej bujny krzew. Jeśli krzewy nie podzielą lub nie usuną części rośliny, rozmiar pojemnika do przeszczepu można pozostawić bez zmian. Na jego dnie należy ułożyć dobry drenaż - zapobiegnie to możliwej stagnacji wilgoci u korzeni. Wysokość jego warstwy może wynosić do jednej trzeciej doniczki. Głębokość pojemnika może nie być bardzo duża, ale oblicza się ją tak, aby liście rośliny na długich łodygach nie leżały na parapecie.Można używać zarówno doniczek ceramicznych, jak i plastikowych, ale te ostatnie będą wymagały częstszego delikatnego spulchniania gleby, aby dostarczyć tlen do korzeni.

Gleba

Oxalis jest mało wymagający w wyborze gleby. Do jego uprawy można stosować uniwersalne kompozycje glebowe o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Do samodzielnego przygotowania podłoża można wymieszać torf, darń i glebę liściastą z piaskiem, biorąc je w równych częściach. Należy unikać gleb nadmiernie odżywczych - mogą one aktywować wzrost liści i niekorzystnie wpływać na kwitnienie. Przed sadzeniem wybraną glebę należy zdezynfekować przez kalcynację lub rozlanie roztworem nadmanganianu potasu. Do podłoża można również dodać węgiel drzewny w celu dezynfekcji.

Top dressing

Warzywa kwaśne rosnące w doniczkach są regularnie karmione substancjami odżywczymi. Do nawożenia wybiera się kompozycje mineralne, zmniejszając ich zalecaną dawkę o około połowę. W okresie aktywnego wzrostu krzewy podlewamy pożywkami co 2-3 tygodnie. W zależności od pożądanego rezultatu można wybrać kompozycje z przewagą azotu (wzrost liści) lub fosforu i potasu (obfite kwitnienie). Szczawów nie należy karmić jesienią i zimą.

Transfer

Młode kwaśne drzewa wymagają corocznych przeszczepów, ale osobniki dorosłe można przenosić 2-3 razy rzadziej metodą przeładunkową. Wiosna jest optymalna do zabiegu, kiedy szczawik zaczyna stopniowo aktywować wzrost. Przyczyną przesadzenia dorosłej rośliny może być choroba lub zbyt duży wzrost i utrata wyglądu. W takim przypadku nie trzeba czekać na wiosnę - w razie potrzeby zabieg przeprowadza się. Niedawno zakupione kwiaty, które aklimatyzują się w nowym miejscu przez około tydzień, również będą wymagały przeszczepu.

Okres uśpienia

Z reguły większość rodzajów wiśni w okresie zimowym odpoczywa przez około 4-6 tygodni. W takich krzewach po kwitnieniu liście zaczynają latać lub opadać. Następnie należy zmniejszyć podlewanie, a także przestawić rośliny, aby ostygły. Sadzonki starych liści można przycinać na wysokość 1,5 cm, ale okresowi spoczynku nie zawsze towarzyszy opadanie liści, a czasami oznacza to po prostu tymczasowe zatrzymanie wzrostu. Takie krzewy można pozostawić w tym samym miejscu, nieznacznie zmniejszając podlewanie i wykluczając karmienie.

Wypoczywając w chłodzie, szczawianki należy podlewać rzadko i tylko w razie potrzeby - nie dopuszczając do wyschnięcia gleby w doniczce. Kiedy na krzaku pojawią się świeże pędy, możesz przeszczepić, a następnie przywrócić kwaśną roślinę do pierwotnego miejsca, w cieple. Harmonogram nawadniania stopniowo zaczyna się zmieniać w górę, wykonywany jest również opatrunek górny.

Szkodniki i choroby

Zdrowy szczaw jest mocno odporny na działanie szkodliwych owadów. Ale na osłabionych roślinach mogą osiedlić się owady łuskowe, czerwone przędziorków lub mszyce. Leczenie wodą z mydłem pomoże na mszyce (2 łyżki wody zmieszaj z 2 łyżeczkami mydła w płynie), a następnie spłucz. W takim przypadku glebę należy wcześniej przykryć folią. W przypadku kleszczy użyj środka roztoczobójczego. Walka z pochwą odbywa się w dwóch etapach: najpierw z krzaków usuwa się wszystkie owady, a następnie nasadzenia traktuje się środkiem owadobójczym. Aby zapewnić niezawodność, możesz powtórzyć procedurę za tydzień. Leki stosuje się zgodnie z instrukcją. Zabiegi opryskiwania należy przeprowadzać na świeżym powietrzu, chroniąc dłonie i drogi oddechowe.

Brak warstwy drenażowej i zbyt częste podlewanie może prowadzić do zastoju wilgoci i rozwoju chorób roślin. Z tego powodu szczawiaki mogą cierpieć na szarą zgniliznę lub fusarium. Po rozpoznaniu choroby w odpowiednim czasie krzew należy leczyć fundazolem lub innym preparatem grzybobójczym.

Metody hodowli kwasu

Uprawa z nasion

Dzikie rośliny kwaśne zwykle rozmnażają się przez nasiona, ale ta metoda jest rzadko stosowana w domu. Zajmuje to dużo czasu, a kiełkowanie nasion nie jest gwarantowane. Aby nadal wyhodować szczawik z nasion, potrzebujesz odpowiedniej gleby. Zawiera próchnicę liści i torf, a także 1/4 piasku.Wysiew odbywa się wczesną wiosną. Małe nasiona są rozprowadzane powierzchownie, bez posypywania ziemią. Następnie pojemnik z uprawami przykrywa się szkłem lub folią i umieszcza w rozproszonym świetle w umiarkowanym (około 16-18 stopni) chłodzie. Aby utrzymać stałą wilgotność, glebę okresowo spryskuje się butelką z rozpylaczem. Schronienie jest codziennie usuwane w celu wentylacji. W takich warunkach nasiona powinny wykiełkować w ciągu miesiąca. Pierwsze pędy mogą pojawić się za tydzień, ale generalnie czas kiełkowania zależy od świeżości nasion.

Rozmnażanie przez cebulki potomne

Uważa się, że metody hodowli wegetatywnej szczawików są prostsze. Podczas przesadzania krzewu oddziela się od niego cebulki potomne lub guzki, które powstają przy głównym korzeniu. Kilka takich dzieci (od 5 do 10 sztuk) można sadzić w jednej doniczce. Przed zejściem na ląd są one myte w bladym roztworze nadmanganianu potasu, a następnie umieszczane w pojemniku z niewielką odległością. Posyp dzieci niewielką (do 2 cm) ilością ziemi, a następnie umieść pojemnik w zacienionym miejscu, gdzie będzie utrzymywał około 15 stopni, okresowo go podlewając. Wraz z pojawieniem się świeżych pędów doniczkę przenosi się do cieplejszego i jaśniejszego kąta, osłoniętego przed bezpośrednim słońcem, a po około miesiącu takie kwaśne drzewa zamieniają się już w pełnoprawne krzewy.

Podział bulw

Wiosną, gdy szczawik zaczyna wychodzić ze spoczynku i tworzy pierwszy świeży liść, bulwę należy wyciągnąć z gleby i oczyścić z reszty ziemi. Następnie myje się go w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu i dzieli na części za pomocą ostrego i sterylnego narzędzia. Posyp wszystkie nacięcia przegródek kruszonym węglem, a następnie umieść je we własnych garnkach. Sadzonki umieszcza się w jasnym miejscu i systematycznie podlewa w miarę wysychania gleby. Takie rośliny należy karmić raz na kilka tygodni. Pierwsze karmienie przeprowadza się w ciągu tygodnia po podzieleniu.

Sadzonki

Ponadto kwaśne lasy można rozmnażać przez sadzonki. W tym celu stosuje się pędy dorosłych krzewów. Aby uformować korzenie, umieszcza się je w wodzie, a po 2-3 tygodniach sadzi na luźnym podłożu. Sadzonki można również ukorzenić w zwilżonym piasku, utrzymując temperaturę około 25 stopni. Jako sadzonki można również użyć liści rośliny na łodydze o długości około 10 cm, najlepiej nadaje się do tego wiosna.

Rodzaje kwasu ze zdjęciami i nazwami

Trójkątny Oxalis (Oxalis triangularis)

Albo purpurowy szczawik. Jeden z najpopularniejszych rodzajów do uprawy w domu. Oxalis triangularis to bulwiasty szczawik, którego krzew jest średniej wielkości. Jego liście są na długich łodygach i ma trzy płaty ozdobione fioletowymi plamkami. Struktura liści nadaje im podobieństwo do motyli, dzięki czemu gatunek ten nazywany jest również "Madame Butterfly" lub ćmą. W okresie kwitnienia na krzakach tworzą się małe kwiaty w kolorze białym, różowym lub liliowym.

Czterolistny Oxalis (Oxalis tetraphylla)

Gatunek ten nazywany jest również wiśnią Deppa lub „szczęśliwą koniczyną”. Oxalis tetraphylla może rosnąć zarówno w doniczkach, jak iw ogrodzie. Jego systemem korzeniowym jest bulwa, która jest uważana za jadalną. Krzewy mają czteropalczaste zielone liście z brązowawo-czerwonym środkiem i czerwonawo-szkarłatnymi kwiatami, które tworzą małe kwiatostany. Kwitnienie różni się w czasie.

Oxalis bowiei

Gatunki kochające ciepło. Oxalis bowiei tworzy krzewy do 25 cm wysokości. Mają skórzaste liście w odcieniach zieleni. Jednocześnie kwiaty mają bogaty różowy kolor.

Szczawik pospolity (Oxalis acetosella)

Gatunek żyjący w lasach i mający pełzające kłącza. Oxalis acetosella ma tylko 10 cm wzrostu. Jego liście przypominają liście koniczyny. Kwiaty są ułożone jeden po drugim, kwitnące na długich, wdzięcznych szypułkach.

Podgorzałka szczawiowa (Oxalis adenophylla)

Gatunek tworzy krzewy o wysokości ok. 10 cm, Oxalis adenophylla ma spektakularne szaro-zielone, wieloczęściowe ulistnienie.Duże różowe kwiaty uzupełniają żyłki i plamki.

Wielobarwny szczawik (Oxalis versicolor)

Jeden z najbardziej eleganckich i ciekawych gatunków. Oxalis versicolor tworzy paski czerwono-białe kwiaty o cukierkowym kolorze. Otwarte płatki mają biały kolor od wewnątrz i czerwoną obwódkę na krawędzi.

W uprawie kwiatów można również spotkać inne gatunki (mlecznobiałe, nasturcja, obtus, tłoczone, chleba świętojańskiego itp.), Ale te kwaśne warzywa są uprawiane tylko w ogrodzie, a nie w domu.

Przydatne właściwości kwaśnego kwaśnego

Lecznicze właściwości wiśni są wykorzystywane od dawna. Pędy i liście były używane jako lekarstwo na szkorbut, służyły jako lekarstwo na różne wrzody i rany, a także były zawarte w odtrutkach, aby pomóc wyleczyć ciężkie zatrucia. Tradycyjna medycyna wykorzystuje szczawicę również jako lekarstwo na robaki, środek moczopędny i żółciopędny. Ponadto szczawik pomaga radzić sobie z procesami zapalnymi.

Liście szczawika zawierają dużo pożytecznej witaminy C. Dzięki temu roślina jest dobrym pomocnikiem na przeziębienia. Jedzenie liści może również wzmocnić układ odpornościowy.

Oprócz właściwości leczniczych szczawik ma dobry smak. Z liści robi się herbatę, dodaje się ją do zielonych zup, sałatek i innych potraw. Liście są używane zarówno świeże, jak i solone lub suszone. Najważniejsze, żeby nie dać się ponieść takiemu zielonemu suplementowi - zawiera dużo kwasu szczawiowego.