Cordilina

Roślina Cordyline należy do rodziny szparagów. Większość członków tego rodzaju żyje w australijskich tropikach i subtropikach oraz w lasach Nowej Zelandii i Brazylii. W naturze takie rośliny zamieniają się w duże krzewy lub drzewa o bujnej koronie, a ich wysokość sięga 16 m. Kordyliny domowe są bardziej zwarte i rozwijają się znacznie wolniej, dodając zaledwie 15 cm rocznie. Maksymalna wysokość takich okazów sięga 1,5 m, ale średnio kordyliny osiągają tylko 60 cm wysokości. Młode drzewa mają więcej liści niż dorośli - w miarę rozwoju ich liście opadają, a pień zaczyna gęstnieć. W rezultacie cordilina zamienia się w rodzaj palmy.

Rzadko można podziwiać kwitnienie kordiliny, ponadto można je zaobserwować tylko u dorosłych roślin. W tym okresie na drzewie pojawiają się kwiatostany wiechowate, utworzone przez małe kwiaty gwiazdki. Ale głównym efektem dekoracyjnym kordilin jest ich liście. Jego ubarwienie obejmuje odcienie zieleni, bieli, szkarłatu, różu, bordo i fioletu. Blaszki liściowe mogą być gładkie lub ozdobione jasnymi paskami. Dzięki swoim eleganckim liściom i łatwej pielęgnacji kordyliny są często wykorzystywane w domowej uprawie kwiatów.

Jak odróżnić Cordilinę od draceny

Cordilina jest często mylona z dracenami: te rośliny są bardzo podobne i są uważane za „fałszywe palmy”. Wcześniej oba rodzaje należały do ​​rodziny Agave, ale teraz są uważane za szparagi. Dracaena jest czasami izolowana w niezależnej rodzinie. Jednak wiele rodzajów Cordilina jest również nazywanych dracenami, ale są to różne rośliny.

Kordylinę można odróżnić od draceny po liściach. Blaszki liściowe Cordilina zwykle znajdują się na ogonkach, a także mają wyraźną żyłę centralną, od której wszystkie inne się rozchodzą. Liście draceny nie mają ogonków i są pokryte równoległymi żyłkami.

Możesz także rozróżnić te rośliny po wyglądzie ich korzeni lub owoców. Dracena ma prosty korzeń, zabarwiony na żółto-pomarańczowo na nacięciu. Korzenie Cordilina są guzowate i białe na nacięciu. To rodzaj korzeni zadecydował o nazwie tej rośliny - pochodzi ona od słowa „węzeł”. Owoce zawierają do 20 nasion, a owoc draceny zawiera tylko jedno.

Krótkie zasady uprawy kordyliny

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad kordiliną w domu.

Dbanie o cordilinę w domu

Kordiliny rosnące w doniczce mogą szybko przyzwyczaić się do domowych warunków, ale muszą spełniać minimalne wymagania kwiatowe. Tylko w takim przypadku roślina nie sprawi właścicielowi kłopotów.

Nie wszystkie kordyliny nadają się do uprawy w doniczce, ale tylko niektóre ich rodzaje. Większość odmian tej rośliny jest zbyt wrażliwa na suche powietrze i potrzebuje obfitego oświetlenia i naturalnej przestrzeni. Ale drzewa, które mogą rosnąć w domu, wymagają również pewnych warunków. Pomimo ogólnej bezpretensjonalności rośliny uprawa kordiliny ma pewne cechy. Drzewo ma dość cienki pień, który nie zawsze jest w stanie utrzymać ciężką koronę. Do wyważenia służy podpórka - rurka owinięta włóknem kokosowym lub patyki bambusowe. Dojrzałe i grubsze pędy mogą rosnąć bez dodatkowego wsparcia.

Dbając o cordilinę, ważne jest również, aby unikać przeciągów i starać się, aby temperatura w pomieszczeniu z rośliną nie zmieniała się zbyt gwałtownie. Aby stymulować rozwój świeżych liści, zaleca się usuwanie słabych gałęzi. Wycieranie liści miękką, wilgotną szmatką może być również pomocne w usuwaniu kurzu i poprawie zdrowia drzew.

Lądowanie

Sadzenie i umieszczenie krzewu cordilina w dużym stopniu wpływa na tempo jego dalszego rozwoju. Roślina preferuje lekko kwaśną glebę. Przygotowuje się go samodzielnie, mieszając glebę ogrodową z 1/3 części torfu i piasku (lub perlitu) lub stosując uniwersalną glebę pod palmy.

W przypadku dorosłego drzewa wymagana jest duża, wysoka pojemność - cordilina prawie nie tworzy pędów bocznych, rozwijając korzenie tylko w głębi. Na dnie garnka należy ułożyć warstwę drenażową - keramzyt lub gruz z cegły. Roślinę przenosi się ostrożnie w nowe miejsce, bez naruszania korzeni i bez zmiany poziomu pogłębienia.

Aby takie rośliny wyglądały bardziej efektownie, często sadzi się je w kilku kawałkach w jednej dużej doniczce. Wyjątkiem są duże odmiany, które preferują pojedyncze pojemniki. Doniczkę z Cordiliną możesz trzymać zarówno na parapetach, jak i na stabilnych podstawkach.

Świeżo nabyte rośliny przez pewien czas przechowuje się w kwarantannie. Ten okres pozwala zidentyfikować możliwe choroby lub obecność owadów bez infekowania pozostałych kwiatów w domu. Zainfekowane okazy są traktowane i po aklimatyzacji przesadzane do świeżej gleby.

Oświetlenie

Do normalnego wzrostu cordilina wymaga dobrego oświetlenia. Wyjątkiem są gatunki zielonolistne - mogą rosnąć w jasnym półcieniu. Odmiany i odmiany o jasnych i różnorodnych liściach sugerują obfite, ale rozproszone światło. Najczęściej trzymane są w oknach wschodnich, północno-wschodnich lub północno-zachodnich.

Kordyliny rosnące po południowej lub zachodniej stronie domu będą wymagały odrobiny cieniowania. Ale zbyt ciemna strona północna może wymagać dodatkowego oświetlenia.

Temperatura

Cordilina rosnąca w doniczce będzie wymagała stałej temperatury 18-24 stopni. W takich warunkach roślina czuje się najbardziej komfortowo. Ale niektóre rodzaje Cordilina sugerują spadek temperatury w zimie - potrzebują tego do kwitnienia. Dolny próg dla drzewa to 13 stopni przy braku podlewania. Zmiana temperatury powinna być stopniowa. Ponadto kordyliny nie powinny być narażone na przeciągi o żadnej porze roku.

Podlewanie

Cordilina wymaga regularnego, ale niezbyt obfitego podlewania. Ciągle podmokła gleba może prowadzić do rozkładu systemu korzeniowego, ale śpiączka nie powinna również wysychać. Podlewanie przeprowadza się, gdy gleba wysycha na głębokość około 3 cm. Zimą podlewanie odbywa się co tydzień, a latem - 2 razy częściej. U gatunków o wąskich i szerokich liściach zapotrzebowanie na wilgoć jest inne: ostatniego lata potrzeba więcej wody. Do nawadniania użyj osiadłej wody o temperaturze pokojowej.

Ściółkowanie pomoże zmniejszyć liczbę podlewania. Aby to zrobić, użyj małej kory lub podłoża kokosowego. Od czasu do czasu krzewy można myć pod ciepłym prysznicem lub wycierać nim liście, gdy się brudzą.

Poziom wilgotności

Tropikalny gatunek Cordilina najlepiej będzie się rozwijać przy wysokiej (do 80%) wilgotności. Dzięki temu roślina może odprowadzać wilgoć nie tylko z gleby, ale także z powietrza. W czasie upałów lub zimą, jeśli pomieszczenie jest zbyt suche od pracujących baterii, liście należy spryskiwać mniej więcej raz dziennie letnią i dobrze osadzoną wodą. Aby to zrobić, wybierz godziny wieczorne lub pochmurne dni - po zabiegu światło słoneczne nie powinno padać na liście. Gatunki subtropikalne są bardziej tolerancyjne na niskie poziomy wilgotności.

Wybór pojemności

Małe krzewy kordiliny sadzi się w małych doniczkach. Z każdym kolejnym przeszczepem wielkość pojemnika zwiększa się o około 1,5-2 cm Ze względu na to, że korzenie rośliny opadają, potrzebuje ona wysokiego i głębokiego, ale stabilnego pojemnika.

Nie sadzić małych krzewów w dużych doniczkach „z marginesem”. Taka roślina nie będzie w stanie pokryć bryły gleby korzeniami, przez co mogą zacząć gnić. Obecność otworów drenażowych pomoże również zapobiec rozwojowi chorób.

Gleba

Domowe kordyliny nie są zbyt wymagające na ziemi. Zadowoli ich uniwersalne podłoże pod palmy lub umiarkowanie lekka domowa gleba o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Powinien być pożywny i luźny. Aby poprawić jakość takiej gleby, można dodać do niej kruszony węgiel lub elementy drenażowe - fragmenty cegieł. Do zakupionego podłoża można dodać pokruszony torfowiec i ziemię ogrodową.

Przed sadzeniem ważne jest, aby zdezynfekować wybraną mieszankę przez gotowanie na parze lub zamrożenie. Kolejnym warunkiem jest obecność drenażu, który zapewnia usunięcie nadmiaru wilgoci.

Top dressing

Dla zdrowego wzrostu cordilina będzie wymagała systematycznego karmienia, które może zapewnić drzewu wszystkie niezbędne substancje. W okresie najbardziej aktywnego wzrostu (od wiosny do wczesnej jesieni) jest karmiony płynnymi kompozycjami odżywczymi do kwiatów w pomieszczeniach. Raz na kilka tygodni Cordilina jest podlewana takim roztworem po podlaniu. Dopuszczalny jest również opatrunek dolistny - podobnie jak zwykłe opryskiwanie wykonuje się wieczorami lub w pochmurne dni.

Od września do początku kwietnia roślina odpoczywa, więc nie potrzebuje karmienia. Taka stymulacja wzrostu tylko zuboży kordilinę.

Transfer

Jeśli to konieczne, cordilina jest przeszczepiana na wiosnę. Młode rośliny wymagają corocznego przesadzania, ale dorośli nie rozwijają się tak szybko, więc można je przesuwać 3 razy rzadziej. Zdrowe rośliny nie powinny być niepokojone, dopóki całkowicie nie otoczy kulki glebowej korzeniami - kordyliny nie znoszą dobrze zabiegu transferu i długo się regenerują. Konieczność zmiany doniczki można ocenić po korzeniach widocznych z otworów drenażowych lub spowolnionym wzroście. Przeszczep będzie wymagany w przypadku gnicia korzeni lub inwazji szkodników.

Nowa doniczka na drzewo powinna być o około 1,5 cm większa od starej, do której przenosi się kordylinę wraz z grudką ziemi. Aby zachować wartości odżywcze gleby, można co roku odnawiać jej wierzchnią warstwę. Po przesadzeniu roślina powinna spędzić kilka dni w zacienionym miejscu. Opatrunek górny można wykonać w ciągu kilku tygodni po przeprowadzce.

Przycinanie

Usunięcie słabych gałęzi pomaga odmłodzić kordylinę, a także stworzyć bardziej bujną koronę. Procedura usuwania wierzchołków pędów stymuluje rozwój pędów bocznych. Jest cięty ostrym i sterylnym narzędziem. Wierzch ma około 6 cm długości, na którym znajduje się kilka liści do usunięcia. Kolor kory nie powinien być zielony, ale brązowawy - lekko zdrewniały.

Przekroje obrabiane są kruszonym węglem. Za kilka tygodni na kordilinie pojawią się świeże gałązki. Przycięta końcówka może służyć do rozmnażania poprzez ukorzenienie jej w wodzie lub w lekkiej glebie.

Kwiat

Kordyliny wewnętrzne rzadko kwitną, ale zwykle są uprawiane ze względu na ich jasne liście. Dorosłe osobniki mogą tworzyć długie szypułki z małymi kwiatami w postaci kremowych lub bladofioletowych gwiazd. Ale niektóre gatunki kwitną dopiero po mroźnej zimie.

Okres uśpienia

Cordiliny odpoczywają od późnej jesieni do wczesnej wiosny. Wzrost drzewa w tym okresie ustaje: roślina gromadzi siłę na nowy sezon. Aby dobrze wypocząć, wskazane jest zapewnienie kordilinie chłodu. Garnek z nią przenosi się do chłodnego miejsca. Aby krzew nie chłodził korzeni, nie umieszcza się go na zimnej podłodze, ale na grubej desce lub piankowym krzaku.

Jeśli w pomieszczeniu, w którym kordilina hibernuje, pozostaje około 15 stopni, podlewanie i opryskiwanie przeprowadza się znacznie rzadziej. Barwne formy będą wymagały dobrego oświetlenia nawet zimą, więc można je trzymać pod lampami. W tej chwili nie przeprowadza się opatrunku górnego.

Metody hodowli cordiliny

Cordilina można rozmnażać za pomocą nasion lub części roślin.

Podział kłącza

Krzew Cordilina jest wyciągany z doniczki, a jego korzenie są myte w wodzie w celu oczyszczenia gleby. Część oddziela się od kłącza ostrym narzędziem, posypując miejsca nacięć kruszonym węglem. Powstały kawałek jest suszony, a następnie sadzony na podłożu z równych części torfu, liściastej gleby i piasku. Sadzonka jest trzymana w szklarni w temperaturze 25 stopni, regularnie podlewana i wietrzona oraz opryskiwana. Za miesiąc utworzy własne korzenie, po czym można go przesadzić do stałego pojemnika o wystarczającej wielkości.

Sadzonki

Jako sadzonki można użyć zarówno wierzchołków pozostałych po cięciu, jak i zdrewniałych części łodygi o długości około 12 cm. Wierzchołki pędów do ukorzeniania można trzymać w wodzie z dodatkiem stymulatora tworzenia korzeni lub od razu zasadzić w ziemi. Po podlaniu takie sadzonki umieszcza się w szklarni i utrzymuje w temperaturze 26-28 stopni, regularnie usuwając schronienie w celu wentylacji. Podobnie jak w przypadku cięcia, korzenie powstają po około miesiącu, po czym można przesadzić młode rośliny.

Uprawa z nasion

Do rozmnażania kordylin najczęściej stosuje się metody wegetatywne, ale sadzonki są uważane za bardziej przystosowane do warunków domowych. Wyhodowanie cordiliny z nasion nie jest zbyt trudne, ale nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania, a także nie zachowują cech odmianowych. Wysiew odbywa się wiosną. Świeże nasiona są trzymane w promotorze wzrostu, a następnie sadzone w mieszaninie ziemi ogrodowej i piasku i trzymane w szklarni w temperaturze 28 stopni. Kiełkowanie trwa długo, a sadzonki pojawiają się rzadko.

Szkodniki i choroby

Cordilina jest dość bezpretensjonalna i, pod warunkiem spełnienia wszystkich niezbędnych warunków, prawie nie choruje. Jeśli w pielęgnacji zostały popełnione błędy, roślina poinformuje o nich swoim wyglądem.

• Lekko suche plamy na liściach to oparzenia słoneczne, w takim przypadku konieczne jest cieniowanie.
• Suszenie końcówek liści, opadanie dolnych liści - powietrze w pomieszczeniu jest zbyt suche i potrzeba sprysku.Ale jeśli dolne liście odpadają od osobników dorosłych, jest to normalny proces rozwojowy.
• Bladość liści wiąże się z brakiem światła.
• Miękkość liści, ciemnienie lub zwijanie - w pomieszczeniu jest za zimno, roślinę należy przenieść w cieplejsze miejsce.
• Gnicie i opadanie blaszek liściowych - zbyt mokra gleba i niska temperatura. Krzew jest przenoszony na ciepło i próbuje się dostosować podlewanie.
• Żółknięcie i wysuszenie liści - suche powietrze lub brak odżywienia.
• Powolne, ale nie suche liście i pędy są oznaką choroby grzybiczej. Drobne uszkodzenia leczy się fungicydami, jeśli korzenie są zbyt mocno dotknięte, zdrowe części krzewu mogą zostać ukorzenione.
• Próchnica łodyg jest spowodowana zbyt częstym podlewaniem. Możesz uratować krzak, ponownie ukorzeniając jego zdrowy wierzchołek.
• Powolny wzrost - brak składników odżywczych lub zbyt ciasna doniczka.

Wysokie suche powietrze i upały mogą prowadzić do pojawienia się szkodników - owadów łuskowych, mszyc, przędziorków, wciornastków lub wełnowców. Szczególnie często osiadają na liściach młodych kordylin. Tylko specjalne środki pomogą usunąć takie szkodniki, dlatego lepiej zapobiegać ich pojawianiu się, przestrzegając wszystkich warunków opieki nad kwiatem.

Rodzaje i odmiany Cordilina ze zdjęciami i nazwami

Cordyline banksii

Rozmiary tego gatunku mogą wynosić od 1,5 do 3 m wysokości. Cordyline banksii ma prosty i smukły pień. Wydłużone liście znajdują się na długich ogonkach o długości do 30 cm. Wielkość każdego talerza dochodzi do 1,5 m przy szerokości około 8 cm, są lancetowate i spiczaste u góry. Na zewnątrz każdy liść jest zielony, a od wewnątrz jest szarawy. Kwiatostany wiechy długiej tworzą białe kwiaty. Fajne miejsce jest idealne do uprawy tego gatunku.

Cordilina apical (Cordyline terminalis)

Albo krzew Cordilina (Cordyline fruticosa), albo dracena wierzchołkowa (Dracaena terminalis). Gatunek ten jest ciepłolubny i najczęściej występuje w kwiaciarstwie domowym. Półkrzew o jednym lub więcej wdzięcznych pniach do 4 m wysokości. Wielkość liści dochodzi do 60 cm przy szerokości do 10 cm Na powierzchni liścia widoczne są żyłki. Kolor może być zielony lub pstrokaty, zielonkawo-fioletowy z kolorową obwódką. Wielkość ogonków dochodzi do 15 cm, w okresie kwitnienia na roślinie tworzą się wiechy o długości do 60 cm, złożone z czerwono-żółtych kwiatów, które później przechodzą w czerwone jagody.

Na Hawajach ta Cordilina była uważana za pomoc rytualną i symbol szczęścia. Części rośliny były wykorzystywane przez wyspiarzy do jedzenia, az liści robili ubrania i robili pokrycia dachowe domów.

Cordilina czerwony (Cordyline rubra)

Gatunek jest również znany jako czerwona dracena. Cordyline rubra osiąga 4 m wysokości. Jest to nierozgałęziona roślina o szerokich, skórzastych liściach. Jej talerze osiągają 50 cm długości, a szerokość tylko 5 cm, liście zielone, z widocznymi żyłkami. Ogonki mają około 15 cm długości. Kwiatostany powstają w kątach liści, a na nich kwitną jasnofioletowe kwiaty na małych szypułkach. Gatunek preferuje fajne treści.

Cordilina niepodzielona (Cordyline unfisa)

Gatunek ten tworzy drzewa do 12 m wysokości. Cordyline largisa ma mocny, smukły pień i pasiaste listowie o długości do 1,5 m. Szerokość blaszek liściowych dochodzi do 15 cm, są ozdobione czerwoną lub żółtą żyłką środkową, a czasem kolorową obwódką. Sama powierzchnia liścia jest zielona, ​​a wnętrze ma niebieskawy odcień. Kwiatostany są białe, opadające i rozgałęzione. Gatunek ten jest uważany za szczególnie bezpretensjonalny, ale też nie lubi ciepła.

Cordyline stricta

Albo Dracaena congesta, albo Dracaena stricta. Gatunek wyróżnia się cienkim pniem o wysokości do 3 m. Liście skórzaste lancetowate z ząbkowanymi brzegami i ostro zakończonym wierzchołkiem. Długość liścia dochodzi do pół metra przy szerokości do 3 cm Wiechy kwiatostanów tworzą drobne fioletowe kwiaty. Pojawiają się zarówno z zatok liściowych, jak i rosną na wierzchołku krzewu.

Południowa Cordilina (Cordyline australis)

Endemiczny w Nowej Zelandii. Gatunek ten tworzy palmy do 12 m wysokości. Ze względu na swój wygląd roślina czasami nazywana jest „palmą kornwalijską” lub „palmą wyspy Man”. Inną ciekawą nazwą tego gatunku jest „kapusta”. Cordyline australis ma sztywny pień, który rozszerza się w dół. Liście są siedzące, wyrostki mieczykowate. Jego skórzasta powierzchnia jest koloru zielonego i uzupełniona dużą jasną żyłą pośrodku. Mlecznobiałe kwiaty mają przyjemny zapach. Wielkość bujnych, pachnących kwiatostanów może dochodzić do 1 m.

Liście tego gatunku są uważane za jadalne, ponadto części roślin nadają się do produkcji mocnych włókien.