Ragwort (Senecio) należy do rodziny astrowatych. Kwiat jest wieloletni, rzadziej roczny. Może występować w postaci krzewów karłowatych, krzewów lub niedużych drzewek. Pochodzi z kontynentu afrykańskiego, występuje w naturze w prawie wszystkich strefach klimatycznych świata. Nazwa rodzaju Senecio pochodzi od łacińskiego „senex”, co w tłumaczeniu oznacza starca.

Liczne odmiany rozmarynu są bardzo popularne wśród hodowców kwiatów ze względu na ich walory dekoracyjne. Roślina gruntowa jest uprawiana jako roślina doniczkowa, a jej pielęgnacja nie jest szczególnie trudna. Często kwiat służy do cięcia i późniejszej dekoracji bukietów.

Opis zieleńca

Istnieją różne rodzaje drzew różanych, które mogą się znacznie różnić wyglądem. Pędy mogą być nagie lub owłosione. Liście mogą mieć zupełnie inne kształty: eliptyczne lub odwrotnie jajowate, o całych krawędziach lub wycięte. Są zrazikowe, pierzasto klapowane i naprzemiennie. Kwiatostan - koszyczek może być duży lub mały, samodzielnie lub w kilku koszyczkach, tworząc łuski i wiechy. Jedyną rzeczą, która na zewnątrz jednoczy wszystkie gatunki, jest srebrzyste pokwitanie na liściach.

Krótkie zasady uprawy dzikiej róży

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad mielnicą w domu.

Domowa pielęgnacja mielonki

Oświetlenie

Rośliny rustykalne uwielbiają dostatecznie dużo światła w bezpośrednim świetle słonecznym. Okno wschodnie i zachodnie to idealne miejsce do uprawy tych kwiatów w mieszkaniu.

Temperatura

Wiosną i latem, aby zachować dziką różę, należy utrzymywać temperaturę 22-25 stopni, jesienią jest stopniowo obniżana do 13-15 stopni. Jest to konieczne, aby przygotować roślinę na okres zimowy. Jednocześnie temperatura zimą nie powinna spaść poniżej 7 stopni Celsjusza.

Podlewanie

Wiosną i latem roślinę gruntową należy podlewać umiarkowanie, kilka dni po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. Jesienią podlewanie jest ograniczone, a zimą jest podlewane tylko sporadycznie lub w ogóle nie jest podlewane. Do nawadniania należy używać wyłącznie osiadłej wody. Przelew jest wyjątkowo niepożądany, ponieważ jest niebezpieczny dla rozwoju procesów gnilnych korzeni i zdrowia całej rośliny.

Wilgotność powietrza

Nie ma potrzeby tworzenia specjalnych warunków dla dzikiej róży - kwiat doskonale toleruje suche powietrze w pomieszczeniach, więc dodatkowa wilgoć nie jest konieczna.

Gleba

Gleba do uprawy dzikiej róży wymaga pożywnej i luźnej gleby o neutralnym pH. Możesz kupić gotowe podłoża dla sukulentów lub kaktusów lub zmieszać ziemię liściastą z piaskiem w stosunku 2: 1. Do sadzenia mielonki lepiej jest używać płytkich i szerokich doniczek glinianych.

Top dressing

Nawozy należy stosować 2 razy w miesiącu od marca do sierpnia. Jako opatrunek wierzchni odpowiednie są konwencjonalne soczyste nawozy.

Transfer

Dorosłą różyczkę przesadza się raz na 2-3 lata, a młode kwiaty przesadza się każdej wiosny. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że korzenie rośliny są bardzo delikatne i znajdują się na samej powierzchni ziemi. Dlatego wszystkie procedury muszą być wykonywane niezwykle ostrożnie.

Przycinanie

Konieczne jest regularne przycinanie silnie wydłużonych łodyg bylicy pospolitej. Lepiej jest odciąć pędy pod samą podstawą, aby kwiat miał bardziej schludny dekoracyjny wygląd.

Kwiat

Kwitnienie dzikiej róży rozpoczyna się na samym początku lata i trwa około miesiąca. Roślina ceniona jest bardziej ze względu na ozdobne i bujne zielone liście, które pozostają niezmienione przez cały rok.

Metody rozmnażania

Rozmnażanie odbywa się za pomocą sadzonek, warstw i nasion. Podczas rozmnażania w pierwszy sposób odcina się pęd o długości 9-10 cm od korzeni i usuwa się kilka dolnych liści, a następnie pozostawia do wyschnięcia. Następnie przygotowane sadzonki sadzi się w małych doniczkach z piaszczystą ziemią do ukorzeniania i umieszcza w jasnym i ciepłym miejscu. Po zakorzenieniu sadzonek należy je przesadzić do większej doniczki.

Rozmnażanie nasion nie jest stosowane zbyt często. Nasiona wymagane do siewu muszą być świeże i wstępnie wykiełkowane. Aby uzyskać pięknie wyrosłą roślinę, kilka przygotowanych nasion umieszcza się w jednym naczyniu naraz. Uprawy nasienne należy zwilżyć przez spryskanie wodą. Pojawiające się sadzonki przenosi się do nowych małych doniczek w fazie liścienia.

Gdy tylko zauważysz, że twoja roślina bardzo urosła, obok niej możesz umieścić małe pojemniki z podłożem i włożyć do nich wyrosłe pędy, wciskając je w ziemię. Po zakorzenieniu należy je wyciąć z rośliny matecznej.

Choroby i szkodniki

Tereny rzadko są dotknięte szkodnikami i chorobami. Tylko niewłaściwa pielęgnacja mączniaka i brak świeżego powietrza może wywołać pojawienie się mszyc, przędziorków, robaków, mączniaka prawdziwego i szarej zgnilizny.

Uszkodzenie młodych pędów, liści i kwiatostanów następuje z powodu mszycy szklarniowej pelargonii: pąki przestają kwitnąć, kwiatostany stają się brązowe, a liście żółkną.Aby wyeliminować mszyce, należy bardziej przewietrzyć pomieszczenie, spryskać wodą z butelki z rozpylaczem, aw przypadku poważnych zmian zastosować preparaty owadobójcze.

Urazy spowodowane przez przędziorków powodują, że liście zakopują się, a najcieńszą pajęczynę można zobaczyć po wewnętrznej stronie liścia. Aby pozbyć się kleszczy, należy regularnie nawilżać powietrze w pomieszczeniu i przemywać zmieloną roślinę letnią wodą. Jeśli infekcja jest rozległa, użyj Actellic.

Wełnowce nadmorskie i cytrusowe wysysają cały sok liściasty, dlatego aby się ich pozbyć, należy potraktować całą roślinę roztworem mydła lub alkoholu, aw przypadku ciężkich uszkodzeń emulsją karbofosu.

Możesz pozbyć się mączniaka prawdziwego, stosując podkład zgodnie z instrukcją, po usunięciu wszystkich uszkodzonych części rośliny.

W przypadku szarej zgnilizny pojawiają się suche plamy z żółtawą obwódką. Aby temu przeciwdziałać, stosuje się tlenochlorek miedzi, warto też przestać nadmiernie nawilżyć podłoże, ostudzić je i utrzymywać roślinę w słabym świetle.

Rosnące trudności

• Liście brązowieją, a następnie wysychają - najprawdopodobniej atakują je przędziorków; w pomieszczeniach niska wilgotność i wysoka temperatura; podlewanie jest nieregularne i niewystarczające.
• Brązowe plamy są prawdopodobnie poparzeniami słonecznymi spowodowanymi długotrwałym wystawieniem na bezpośrednie działanie promieni.
• Liście są małe, tracą kolor lub z naturalnymi plamami stają się po prostu zielone - niewystarczające oświetlenie.
• Wydłużone łodygi z małymi liśćmi - niewystarczające oświetlenie.

Rodzaje i odmiany rozmarynu ze zdjęciami i nazwami

Euphorbiaceae (Senecio anteuphorbium)

Bylina zrzucająca liście. Senecio anteuphorbium może dorastać do około 1,5 m wysokości. Jego wyprostowane łodygi mają soczystą strukturę. Ich grubość może dochodzić do 1,5 cm, na łodygach drobne szaro-zielone listki o długości około 3 cm. Mają lancetowaty kształt i wyraźną żyłkę, a na szczycie każdego liścia znajduje się mały cierń. Podczas kwitnienia kwiatostany tworzą się w postaci koszy, zebranych z małych jasnożółtych kwiatów.

Wierzbówka przegubowa (Senecio articulatus)

Mały krzew, który zrzuca liście na zimę. Senecio articulatus jest silnie rozgałęziony. Jego pędy mogą osiągać nawet pół metra wysokości. Są w kolorze jasnoszarym i lekko zaokrąglone. Każda gałąź może mieć do 2 cm grubości, liście skupione są w górnej części gałęzi. Ma ten sam jasnoszary kolor i może mieć różne (podzielone lub podzielone) kształty. Każda płytka znajduje się na długim ogonku. W okresie kwitnienia gatunek tworzy kilka kwiatostanów corymbose. Kwiaty są żółte.

Wierzbówka wielkokwiatowa (Senecio grandifolius)

Przedstawicielami gatunku są drzewa średniej wielkości, nie większe niż 3 m wysokości. Senecio grandifolius są wiecznie zielone. Ich pnie zaczynają rozgałęziać się u góry, a sama powierzchnia kory pokryta jest wieloma naroślami-brodawkami. Liście są lekko sercowate lub owalne. Długość każdej płytki może dochodzić do 30 cm, szerokość ok. 15 cm, brzegi liści pokryte są bruzdami i ząbkami. Od wewnątrz blaszki liściowe mają pokwitanie, ale ich zewnętrzna strona jest całkowicie gładka. W okresie kwitnienia na wierzchołkach pędów powstają duże i gęste kwiatostany-tarcze zebrane z żółtych kwiatów.

Mielonka Greya (Senecio greyi)

Mielonka ta tworzy wiecznie zielony krzew o wysokości do 3 m. Senecio greyi wyróżnia się lekkimi, owłosionymi łodygami. Jego skórzaste liście mają kształt jajka. Jej długość może dochodzić do 10 cm, a szerokość ok. 3 cm Od wewnątrz liście pokryte są również filcowym lekkim puchem. Na przedniej stronie pokwitanie występuje tylko w żyle głównej. Liść znajduje się na ogonku liściowym nie dłuższym niż 3 cm.W okresie kwitnienia gatunek tworzy kwiatostany-koszyczki, umieszczone z tarczami. Przypominają koszyczki z rumianku. Liczba kwiatów trzciny może wynosić do 15 sztuk. Są w kolorze żółtym.Środkowe kwiaty to małe dzwoneczki.

Ziele rustykalne (Senecio herreianus)

Gatunek ma zaokrąglone łodygi pełzające po ziemi. Senecio herreianus ma niezwykle grube liście z ostrogową formacją na wierzchołku. Każdy liść wygląda bardziej jak owoc. Jego długość może dochodzić do 2 cm, a szerokość ok. 1,5 cm Każdy liść ozdobiony jest brązowawymi paskami. Kwiatostany są małe.

Krzyż Kleina (Senecio kleinia)

Bylina wiecznie soczysta. Senecio kleinia tworzy krzew o wysokości do 3 m. Jego łodygi są okółkowane. Ich długość może dochodzić do 40 cm, każda łodyga ma kolor jasnozielony i ma wzór w postaci ciemnych plamek lub pasków. Łodygi są podzielone na segmenty, a ich składniki można łatwo oddzielić. Liście są zbierane na wierzchołkach łodyg. Ma kształt wąskiej wydłużonej elipsy. Długość każdego talerza może wynosić do 15 cm przy szerokości nie większej niż 2 cm Kolor liści jest szaro-zielony. W okresie kwitnienia tworzą się małe jasnożółte kwiaty zebrane w tarcze.

Czerwona róża (Senecio pulcher)

Zielne soczyste. Senecio pulcher tworzy łodygi, które mogą wyrosnąć na wysokość jednego metra. Liście klapowane znajdują się w obszarze korzeni lub bezpośrednio na łodygach. Brzegi srebrzystozielonych liści są lekko ząbkowane. W okresie kwitnienia na łodygach otwierają się kwiatostany w postaci koszy. Ich szerokość sięga 7 cm, kwiaty rurkowate mają głęboki żółty kolor, a trzciny mogą mieć kolor liliowy lub różowo-fioletowy. Na każdym krzaku może się otworzyć około 10 takich kwiatostanów.

Mielonka wielkokwiatowa (Senecio macroglossus)

Soczysta roślina o pełzających łodygach. Senecio macroglossus tworzy słabo rozgałęzione łodygi, które z czasem zaczynają sztywnieć. Na nich, na małych ogonkach, znajdują się spiczaste liście, podzielone na kilka płatów. Z wyglądu nieco przypominają liście bluszczu. Długość każdego liścia może dochodzić do 8 cm Kwiaty rumianku mają kulisty środek i są uzupełnione bladożółtymi języczkami. Mogą rosnąć pojedynczo lub w parach.

Ten rodzaj rozmarynu jest uważany za mało wymagający w pielęgnacji i jest dość popularny wśród hodowców kwiatów. Do jej uprawy nadaje się lekka i przepuszczalna gleba piaszczysta. Duży trzcinnik należy przechowywać w jasnym miejscu, ale nie narażać rośliny na palące promienie. W okresie wzrostu krzew jest podlewany, aby gleba miała czas na wyschnięcie. Zimą gleba w ogóle nie jest nawilżona. Podczas odpoczynku roślina może zrzucić liście.

Do rozmnażania gatunku sadzonki są doskonałe. Jego sadzonki ukorzeniają się bardzo szybko nawet w półsuchym piaszczystym podłożu, głównym wymaganiem takich sadzonek jest ciepło. Szczególnie znana jest różnorodna odmiana Variegatus. Jego liście zdobią lekkie kremowe plamy i plamy.

Ukorzeniająca zieleń pospolita (Senecio radicans)

Soczysty, nie rzucający się. Senecio radicans ma rozgałęzione, pełzające łodygi, charakteryzujące się szybkim tempem ukorzeniania. Ich długość sięga pół metra. Znajdują się na nich na przemian szaro-zielone liście. Grubość każdego liścia sięga 1 cm, a długość ok. 2,5 cm Każdy liść jest zaostrzony na obu krawędziach, a jego powierzchnię zdobią ciemnozielone paski. Na długich szypułkach, pojedynczo lub w parach, kwitną kosze z kwiatami w kolorze białym.

Pełzająca zieleń (Senecio serpens)

Ten gatunek ma postać nisko rosnącego krzewu. Serpeny Senecio osiągają zaledwie 20 cm wysokości, ale częściej są jeszcze mniejsze. Jego pędy różnią się grubością około 6 mm. Bliżej wierzchołka każdego pędu są grube, wydłużone liście o długości około 4 cm i szerokości 7 mm. Ich kolor jest szaro-niebieskawy. Na szczycie każdego liścia występuje lekkie zaostrzenie. Na szypułkach kwitnie dość dużo kwiatostanów w postaci koszy. Kolor kwiatów jest biały.

Wierzbówka Rowleya (Senecio rowleyanus)

Gatunek zimozielony o bardzo szybkim tempie wzrostu. Pędy Senecio rowleyanus mogą wisieć lub rozprzestrzeniać się na ziemi.Ich długość może wynosić około 20 cm lub do 60 cm, grubość samych pędów jest niewielka, ale znajdujące się na nich liście różnią się raczej oryginalną formą. Każdy liść przypomina zaokrągloną kulkę z małą spiczastą końcówką. W nich afrykańska roślina zawiera rezerwy wilgoci. Szerokość takiego liścia może dochodzić do 1 cm, kwiatostany tego gatunku również mają kształt kuli. Zawarte w nich białe kwiaty rozpościerają delikatny aromat przypominający cynamon. Uważa się, że gatunek ten jest mało wymagający, ale podobnie jak większość chłopów jest trujący. Lepiej trzymać taką roślinę z dala od dzieci.

Stapeliiformis (Senecio stapeliiformis)

Ten gatunek należy również do liczby sukulentów. Senecio stapeliiformis tworzy mocną łodygę do 20 cm długości i około 2 cm szerokości. Bliżej podstawy zaczyna się rozgałęziać. Powierzchnia pnia jest pomalowana na różne odcienie zieleni i uzupełniona małymi rzadkimi kolcami. Liście takiej mielonki są dość małe, przypominają łuski i nie przekraczają 0,5 cm długości. Jej kolor jest szaro-zielony. Podczas kwitnienia na roślinie pojawiają się krótkie szypułki. Kwitną czerwone koszyczki kwiatów, podobne do goździków.

Wierzbówka Hawortha (Senecio haworthii)

Gatunek przypomina krzew o wysokości ok. 30 cm Senecio haworthii tworzy pędy wzniesione, pojedyncze lub lekko rozgałęzione. Na nich płytki liściowe w postaci zwężających się cylindrów są ułożone spiralnie. Powierzchnia liści pokryta jest lekkim srebrzystym nalotem. Długość talerzy może dochodzić do 5 cm, kwiaty są kuliste i tworzą kuliste kwiatostany. Ich kolor jest pomarańczowy lub żółty.

Ten rodzaj rozmarynu jest uważany za dość kapryśny i nie jest często używany jako roślina domowa. Do jej uprawy nadaje się piaszczysta gleba z wystarczającym drenażem. Krzew jest utrzymywany w rozproszonym świetle. W okresie wzrostu roślina jest podlewana regularnie, ale stopniowo, a zimą jest całkowicie utrzymywana bez podlewania. Nadmiar wilgoci w glebie jest szczególnie bolesny dla gatunku. Możesz rozmnażać taką mielnicę za pomocą sadzonek. Są zakorzenione w suchym piasku, umieszczając sadzonki w ciepłym, jasnym miejscu, gdzie nie pada bezpośrednie światło słoneczne.

Krwawa zieleńca (Senecio cruentus)

Gatunek ten jest również nazywany cynerarią ogrodową lub krwawą, a współczesne klasyfikacje zaliczają go do rodzaju Pericalis. Senecio cruentus to krzew ozdobny o wysokości około 60 cm. Liście są lekko owłosione i bardzo przyjemne w dotyku. Może mieć kształt owalu lub trójkąta, a wzdłuż krawędzi znajdują się małe zęby. Blaszka liściowa na zewnątrz ma barwę ciemnozieloną, a wewnątrz czerwonawą. Kwiaty tego gatunku przypominają stokrotki. Ich rozmiary różnią się w zależności od odmiany i mogą wahać się od 3 do 8 cm Kolor płatków może być bardzo zróżnicowany, czasem łącząc kilka kolorów. Kwiaty mogą być podwójne.

Gatunek ten jest również bardzo wrażliwy na poziom wilgotności gleby. Przesuszenie gleby zaszkodzi kwitnieniu, a podlewanie może wywołać choroby roślin. Jednocześnie krzew doceni wysoką wilgotność w okresie wzrostu. Taka mielonka rozmnaża się za pomocą nasion. Powstałe rośliny są zwykle uprawiane jako jednoroczne na rabatach ogrodowych lub w doniczkach. Kupując gotowy krzew, należy od razu zapewnić mu odpowiednią pielęgnację.