Meadowsweet (Meadowsweet)

Meadowsweet lub Tavolga (Filipendula) to rodzaj roślin z rodziny Pink. Obejmuje około 16 gatunków żyjących w strefie klimatu umiarkowanego. Łąki preferują wilgotne tereny podmokłe, a także przybrzeżne obszary zbiorników wodnych, lasów lub łąk. W naturze rozprzestrzenia się na imponujące odległości, tworząc ciągłe zarośla.

Naukowa nazwa Meadowsweet jest tłumaczona jako „wiszące nitki”. Jest to związane ze strukturą korzeni niektórych jego gatunków: guzki na nich znajdują się na cienkich korzeniach.

Wcześniej meadowsweet należał do rodzaju Spirey. Ta roślina jest również znana jako Meadowsweet. Posiada imponujący wachlarz właściwości leczniczych, ale zainteresowanie ogrodników krzewem często wiąże się z jego spektakularnym wyglądem.

Opis Meadowsweet

Meadowsweet to wysokie, wieloletnie trawy, czasami przypominające krzewy. Mają krótkie kłącza, z których wychodzą proste łodygi z pierzastymi (czasem palcowatymi) liśćmi. Średnia wysokość pędów wynosi ok. 80 cm, krzewy są szczególnie atrakcyjne ze względu na kwiatostany, łuski lub wiechy. Wielkość kwiatostanów sięga 15-20 cm, tworzy je wiele białych lub różowych kwiatów. Odmianowe meadowsweets mogą również mieć bardziej jaskrawe kwiatostany. Okres ich pojawienia się częściej przypada na pierwszą połowę lata i trwa około 1,5 miesiąca. Kwiaty wydzielają przyjemny aromat. Roślina przyciąga zapylające pszczoły, ale jednocześnie ma zdolność odstraszania komarów i much.

Wilgotność krzewu jest związana z jego budową. W okresie letnim z dużych liści Meadowsweet wyparowuje dużo wilgoci, dlatego wiele gatunków roślin zaczyna wysychać blaszki liściowe w okresie gorącym, aby zmniejszyć parowanie. Jesienią, po powrocie chłodnej, deszczowej pogody, liście znów odrastają. Wszystkie słodycze są odporne na zimno, więc na środkowym pasie można je uprawiać bez zadaszenia.

W ogrodach Meadowsweet uprawia się w nasadzeniach grupowych, a także w połączeniu z innymi roślinami. Kompozycja Meadowsweet i Astilba będzie wyglądać spektakularnie. Ze względu na to, że meadowsweet może żyć w warunkach dużej wilgotności, może być stosowany do ozdabiania przybrzeżnych obszarów zbiorników ogrodowych. Z dużych krzewów możesz stworzyć z nich żywopłot lub obramować ścieżki. Dzięki bujnym czapkom kwiatowym ten układ nasadzeń będzie bardzo dekoracyjny. Chociaż meadowsweet nie choruje często, czasami mszyce mogą uszkodzić krzewy. Pojawieniu się szkodnika można zapobiec, uprawiając krzewy łąkowe w połączeniu z dużymi nagietkami lub innymi kwiatami o charakterystycznym zapachu, który odstrasza tego owada.

Krótkie zasady uprawy słodyczy

W tabeli przedstawiono krótkie zasady uprawy łososiowatych na otwartym polu.

Uprawa Meadowsweet z nasion

Wysiew nasion

Nasiona Meadowsweet zachowują żywotność przez długi czas - do 6 lat, chociaż okres ten zależy od miejsca i czasu ich zbioru, a także przestrzegania zasad przechowywania. Nasiona zebrane w suchych miejscach najlepiej przechowywać. Do kiełkowania potrzebują okresu stratyfikacji. Najłatwiej spełnić ten warunek wysiewając nasiona przed zimą.

Działkę przygotowaną do siewu należy wcześniej przygotować. Jest oczyszczany z chwastów, a następnie gleba jest nawilżana. Ze względu na to, że nasiona są wrażliwe na działanie promieni słonecznych, a jego nadmiar może im zaszkodzić, zaleca się umieszczać z nimi legowiska w miejscach półcienistych. Podczas siewu nasiona są zakopywane nie więcej niż 0,5 cm, co ułatwi kiełkowanie. Odległość między pędami powinna wynosić około 30 cm, dzięki czemu sadzonki będą mogły się rozwijać i nie przeszkadzać sobie nawzajem.

Podczas siewu Meadowsweet zimą pierwsze pędy pojawiają się w drugiej połowie wiosny. Tempo wzrostu sadzonek jest niskie. W pierwszym roku życia tworzy się na nich tylko do 5 liści. W tym samym czasie młode rośliny mogą już zimować pod śniegiem.

Pierwsze kwitnienie słodyczy łąkowej uzyskanej z nasion następuje po 2-3 latach rozwoju. Wygląd pąków zależy również od warunków wzrostu krzewów.

W razie potrzeby wiosną można siać meadowsweet. Ale nasiona są do tego przygotowane z wyprzedzeniem, przechowując je w wodzie przez co najmniej jeden dzień. Pomoże to zmiękczyć gęstą osłonkę nasion, a także wyeliminuje niezdolne do życia okazy - będą unosić się na powierzchni. Zaleca się dodatkowo trzymać nasiona w roztworze stymulującym wzrost. Należy monitorować wilgotność gleby w łożu siewnym, a także zapewnić im wystarczające (ale nie nadmierne) zacienienie. W przeciwnym razie sadzonki mogą się nie pojawić. Tempo rozwoju takich roślin będzie jeszcze wolniejsze niż w przypadku siewu zimowego. Kwitnienie w tym przypadku nastąpi później - w wieku 3-4 lat, dlatego pierwsza opcja siewu jest uważana za bardziej preferowaną.

Sadzonka Meadowsweet

Wiosną można również wysiewać nasiona na sadzonki. Odbywa się to pod koniec marca. Nasiona są rozprowadzane powierzchownie na luźnej glebie, bez posypywania ziemią. Następnie pojemnik przykrywa się folią i umieszcza w ciepłym kącie, aby bezpośrednie słońce nie padało na sadzonki. Okresowo gleba jest nawilżana - nie powinna wysychać. Kiełki wyklują się za kilka tygodni. Kiedy sadzonki stają się silniejsze, ostrożnie zanurza się je w oddzielnych doniczkach wraz z glinianą grudką. Na ziemię przenoszone są pod koniec wiosny lub wczesnym latem, zachowując odległość 20-50 cm.

Sadzenie Meadowsweet w otwartym terenie

Wybór miejsca lądowania

Chociaż słodycze preferują wilgotne zakątki, nie należy ich sadzić w miejscach, w których woda stoi przez długi czas. Przy wysokim poziomie wód gruntowych konieczne jest podniesienie łóżek i ułożenie pod nimi dobrej warstwy drenażowej. Rośliny odmian ogrodowych nie tolerują dobrze stojącej wilgoci.

Krzewów nie należy sadzić w głębokim cieniu: bardziej odpowiednie jest dla nich miejsce słoneczne lub lekko zacienione. Im jaśniejszy obszar, tym jaśniejszy będzie kolor kwiatów łąkowych.

Wybór gleby

Do uprawy słodyczy najlepiej nadaje się pożywna gleba o odczynie obojętnym.Zbyt kwaśną glebę można uzupełnić wapnem lub popiołem drzewnym. Biedną glebę będzie można nawozić, wprowadzając próchnicę lub kompost. Piasek jest dodawany do zbyt ciężkiej gleby. Ważne jest, aby nie zapomnieć o warstwie drenażowej.

Opieka nad Meadowsweet

Podlewanie

Łąkotka rosnąca w ogrodzie będzie wymagała regularnego podlewania. Jego objętość musi odpowiadać warunkom wzrostu i pogodzie: ciągła stagnacja wilgoci u korzeni rośliny może prowadzić do rozwoju chorób grzybiczych. Z reguły krzewy podlewamy mniej więcej raz w tygodniu.

Łosoś zwyczajny jest uważany za gatunek najbardziej odporny na suszę. Dobrze rośnie na glebach lekkich i nie wymaga obfitego podlewania.

Top dressing

Jeśli meadowsweet był pierwotnie sadzony na glebie odżywczej, krzewów nie trzeba karmić. W innych przypadkach kilka opatrunków na sezon pomoże stymulować wzrost i obfitość kwitnienia. W tym celu stosuje się zarówno materię organiczną, jak i nawozy mineralne. Ale nadmiar azotu będzie miał zły wpływ na tworzenie się pąków i pojawią się one w późniejszym terminie.

Przycinanie

Aby formy ogrodowe łąkotki, które nie tworzą nasion, zachowały schludny wygląd, należy odciąć zwiędłe kwiatostany. Możesz samodzielnie zdjąć tarcze rękami lub całkowicie usunąć wyblakłą gałąź. Jednocześnie wiele gatunków łąkotki zachowuje bardzo dekoracyjne właściwości nawet po uformowaniu się nasion. Ich owoce są często ozdobione rzęskami lub mają jaskrawe kolory. W takich roślinach gałęzie z szypułkami są odcinane dopiero pod koniec lata, aby nie uszkodzić pąka odnowienia w przyszłym roku.

Wsparcie

Przy uprawie dużych krzewów łąkowych należy zadbać o obecność podpory. Jeśli pędy leżą na ziemi pod ciężarem kwiatostanów lub wyginają się od wiatru, należy je przywiązać do kołków.

Zimowanie

Ta roślina jest uważana za bardzo odporną, ale krzewy należy przygotować trochę przed zimowaniem. Przed nadejściem przymrozków pędy łąkotki ścinane są na wysokości 5–10 cm nad ziemią. Sadzenie będzie wymagało schronienia tylko w regionach ze zbyt surowymi i niewielkimi śnieżnymi zimami. W tym przypadku, zaraz po przycięciu, grządkę ogrodową można przykryć kompostem lub torfem o grubości do 10 cm.

Choroby i szkodniki

Wireworms lub mszyce mogą atakować nasadzenia Meadowsweet. W walce z drutowcami pomaga wapnowanie gleby. Mszyce mają najmniejszy wpływ na meadowsweet, ale jeśli mimo to szkodnik pojawi się na miejscu, roztwór mydła lub środek owadobójczy pomoże sobie z tym poradzić.

Metody hodowli Meadowsweet

Istnieją trzy główne sposoby hodowli Meadowsweet: za pomocą jego nasion, podzielenie krzewu lub oddzielenie bulw korzeniowych (w ten sposób rozmnaża się Meadowsweet). Nasiona do siewu kupuje się lub zbiera bezpośrednio z krzewów bliżej jesieni, po ich dojrzewaniu.

Dzielenie buszu

Procedura dzielenia dorosłego krzewu pozwala uzyskać rośliny kwitnące we wcześniejszym terminie. Dlatego ta metoda rozmnażania jest uważana za bardziej powszechną. Podział przeprowadza się jesienią, po kwitnieniu meadowsweet lub wiosną - do połowy kwietnia. Ale podobnie jak w przypadku nasion, podział jesienny pozwala na uzyskanie wcześniej kwitnących roślin.

Do podziału nadają się zdrowe, przerośnięte osobniki w wieku do 4-5 lat. Krzew takiego łąkotki wykopuje się z ziemi, a jego kłącze dzieli się na części. Aby nie uszkodzić raczej słabych korzeni, łatwiej jest wykopać krzak wraz z ziemistą grudą i namoczyć go w wodzie. Delenki siadają na przygotowanych otworach zaraz po ich otrzymaniu. W razie potrzeby materiał nasadzeniowy można przechowywać od jesieni do początku następnego sezonu, ale części krzewów należy przechowywać zakopując je w ziemi lub mokre trociny. Roślina nie może być długo przechowywana w suchym miejscu bez odżywiania.

Podłoże, na którym zostanie zasadzony otrzymany w ten sposób słodycz łąkowy, musi zostać oczyszczone z chwastów. Podczas lądowania zachowana jest odległość pół metra między podziałami. Każdy krzew jest zakopany na około 5 cm, korzenie w dołkach układane są poziomo, tak aby ostre wierzchołki pąków były skierowane do góry.Jednocześnie nie warto wbijać ziemi w dziurę. Młode rośliny należy systematycznie podlewać. Z reguły takie meadowsweets bardzo dobrze się zakorzeniają.

Rozmnażanie bulw

Struktura łąkotki pozwala na rozmnażanie go za pomocą guzków na kłączu. Ale w pierwszym roku po posadzeniu uzyskany w ten sposób krzew nie zakwitnie.

Właściwości lecznicze Meadowsweet

Właściwości lecznicze Meadowsweet są uznawane zarówno przez medycynę ludową, jak i oficjalną. Naziemne części łąkotki i jej korzenie są uważane za lecznicze. Roślina może zwalczać zarazki, a także pomagać w stanach zapalnych i łagodzić guzy. Zioło stosuje się w leczeniu kaszlu i normalizacji ciśnienia krwi przy nadciśnieniu. Meadowsweet jest również w stanie wzmocnić układ odpornościowy.

Nie wszystkie rodzaje słodyczy łąkowych mają właściwości lecznicze. Spośród nich tylko 4 typy są klasyfikowane jako rośliny lecznicze:

• Lepki;
• W kształcie dłoni;
• Kamczatka;
• Sześciopłatkowy (znany również jako zwykły).

Oparte na nich preparaty służą do zwalczania przeziębień. Ponadto są w stanie wpływać na kwasowość żołądka: napar z kwiatów łąkowych pomaga radzić sobie ze zgagą. Podobny środek służy do zapobiegania zakrzepom krwi. Meadowsweet pomaga również w celach kosmetycznych: wywary z niego wspomagają wzrost włosów.

Ważne jest, aby krzewy, z których zbierane są surowce lecznicze, rosły na czystym ekologicznie obszarze. Zbieranie kwiatostanów odbywa się przez cały okres kwitnienia we wczesnych godzinach - do wyschnięcia rosy. Powinieneś wybrać najsilniejsze, nie zwiędłe wiechy. Łodygi są cięte ostrym narzędziem, uważając, aby ich nie złamać. Trawę suszy się, wieszając ją w pęczkach lub rozkładając na płótnie. Część nadziemną słodyczy można przechowywać przez około 2 lata.

Do celów leczniczych zwykle stosuje się kłącza Meadowsweet, które mają bulwiaste narośla. Te części łąkotki są bogate w garbniki, a także witaminę C, skrobię oraz glikozydową gulterynę, będącą źródłem kwasu salicylowego. Zbiór kłącza łąkotki przeprowadza się wczesną jesienią lub w środku wiosny, przed wzrostem pędów. Najbardziej udany do zbioru jest czas jesienny: w tym okresie krzewy przygotowują się do zimowania i gromadzą cenne substancje. Do zbioru wybiera się rośliny, których część nadziemna już zaczęła wysychać. Nie należy go jednak uszkodzić. Wybrane krzewy są ostrożnie wyciągane z ziemi, starając się nie uszkodzić kłączy. Pożądane jest, aby pozostały nienaruszone. Część rośliny po oddzieleniu wymaganej ilości surowców można ponownie sadzić.

Część nadziemną i cienkie korzenie boczne usuwa się z krzewu, a pozostałe korzenie z guzkami myje się w zimnej bieżącej wodzie. Bulwy należy suszyć w chłodnym, ale dobrze wentylowanym pomieszczeniu, okresowo obracając. Całkowicie wysuszone, całe kłącza stają się bardzo kruche i chrupiące po złamaniu. Gotowe surowce należy przechowywać w papierowych workach, lnianych workach lub w szklanych słoikach. Do leczenia można go stosować przez 3-5 lat.

Takie guzki dodaje się do naparów i wywarów stosowanych w celu poprawy trawienia, przy zapaleniu pęcherza i innych stanach zapalnych. Meadowsweet jest stosowany jako napotny i utrwalający, a także stosowany w chorobach skóry. Po wyschnięciu kłącza mają gorzki smak.

Leki z Meadowsweet praktycznie nie mają przeciwwskazań, ale należy pamiętać, że samoleczenie nie jest tego warte.

Oprócz właściwości leczniczych do gotowania można używać świeżych pędów i korzeni łąkotki. Jego liście i pachnące kwiaty są czasami używane do parzenia herbaty, a płatki są również dodawane do różnych napojów i deserów.

Rodzaje i odmiany Meadowsweet ze zdjęciami i nazwami

Roślina pojawiła się w ogrodach w XVIII wieku, ale ze wszystkich jej odmian tylko około ośmiu jest używanych w kulturze.

Różnorodne palisander (Filipendula ulmaria)

Wysokość krzewów Filipendula ulmaria może dochodzić do 2 m. Taki słodycz łąkowy jest pospolity zarówno w Europie, jak iw niektórych krajach azjatyckich.

Różnorodna forma tego typu jest szczególnie lubiana przez ogrodników. Wysokość pstrokatych roślin waha się od 1 m do 170 cm, pędy są czerwono-brązowe. Liście pierzaste składają się z 3-5 płatów. Z zewnątrz blaszki liści są pomalowane na ciemny odcień zieleni i uzupełnione żółtymi smugami i plamkami. Po stronie seamy liście mają jaśniejszy kolor. Ponadto liście wydzielają przyjemny aromat. Aby zapobiec zniknięciu koloru, taką roślinę należy sadzić na słonecznych obszarach.

Rozgałęzione kłącze jest pozbawione guzków. Tworzy dużą liczbę pąków, rozwijających się latem w łodygi z kwiatostanami. Kwiaty są kremowe lub białe i pachną miodem. Kwitnienie trwa około 3 tygodni i występuje w pierwszej połowie lata. Długość kwiatostanów sięga 20 cm, po kwitnieniu tworzą się spiralne owoce.

Gatunek ma również odmiany o żółto-zielonych liściach, a także różowo-kwiatowe i białe podwójne kwiatostany. Ale odmiany owoców frotte nie są wiązane, dlatego po kwitnieniu krzewy tracą efekt dekoracyjny.

Kamczatka (Filipendula camtschatica)

Albo helomminer. W środowisku naturalnym gatunek żyje na Dalekim Wschodzie, a także na północy Japonii. Wysokość krzewu Filipendula camtschatica sięga 3 m. Kłącze jest większe i grube. Wyprostowane łodygi są owłosione i mają czerwonawy kolor. Liście pierzaste, podstawy. Jego długość sięga 30 cm, szerokość około 40 cm, na zewnątrz liście są błyszczące i zielone, a od strony seamy owłosione. Mniejsze blaszki liściowe znajdują się na łodygach. Na wierzchołkach pędów nabierają nieco innego kształtu - litego lub trójklapowego.

Duże kwiatostany wyglądają jak łuski. Złożone z pachnących białych lub kremowych kwiatów o średnicy około 8 mm. Kwitnienie następuje w drugiej połowie lata. Po kwitnieniu wiechy stają się „puszyste”. Efekt ten uzyskuje się dzięki specjalnemu kształtowi owocu rośliny pokrytej na brzegach rzęskami. Dojrzewają późnym latem.

Fioletowy (Filipendula x purpurea)

Hybryda o jasnych kwiatach, szeroko rozpowszechniona w krajach Azji Wschodniej, stopniowo zyskuje popularność w innych stanach. Krzewy Filipendula x purpurea osiągają wysokość jednego metra, ale mogą być bardziej zwarte. Liście są zielone i mają strukturę przypominającą palec z głębokimi nacięciami. Płatki mają spiczaste wierzchołki. Każdy arkusz może zawierać do 7 takich udziałów. Ilość liści korzeni przekracza mniejsze liście na łodygach.

Kwiatostany takich meadowsweet to wiechy małych fioletowych lub różowych kwiatów. Po kwitnieniu tworzą się widoczne owoce z rzęskami na krawędziach.

Ogrodowa forma takiej meadowsweet - Elegance, ma białe kwiatostany z wyróżniającymi się na ich tle jaskrawoczerwonymi pręcikami. Kwitnienie trwa nieco krócej niż miesiąc i przypada na lipiec.

Czerwony (Filipendula rubra)

Gatunek żyje na wschodzie Ameryki Północnej. W naturze wysokość Filipendula rubra sięga 2,5 m, chociaż hybrydy ogrodowe takiej łąkotki są nieco bardziej zwarte. Ta słodycz łąkowa może tworzyć prawdziwe zarośla. Na łodygach są duże pierzaste liście. Kwiatostany wiechy tworzą kwiaty o różnych odcieniach różu. Po ich kwitnieniu pojawiają się jasne, szkarłatne owoce. Kwitnienie trwa do 1,5 miesiąca i rozpoczyna się w lipcu.

Gatunek ten można sadzić zarówno na słońcu, jak i pod rzadką koroną drzew lub krzewów. Ale w zbyt głębokim cieniu meadowsweet nie zakwitnie.

W kształcie dłoni (Filipendula palmata)

Gatunek uprawiany od początku XIX wieku. Taki meadowsweet również szybko rośnie. W naturze Filipendula palmata można znaleźć w lasach we wschodniej Eurazji, a także w Japonii. Nazwa gatunku została określona przez kształt liści, który przypomina otwartą palmę. Na zewnątrz blaszki liściowe mają jasnozielony odcień, a po stronie seamy pokryte są gęstym szarawym pokwitaniem. Wielkość pędów sięga 1 m. Osobliwością tego gatunku jest głębsze ściółkowanie kłącza.

W okresie kwitnienia na krzakach tworzą się wiechy, złożone z wielu małych kwiatów, pomalowanych na biało lub blado różowo. Wydzielają miodowy aromat, a wraz z rozwojem zmieniają kolor na jaśniejszy. Każdy krzew może uformować do 8 takich kwiatostanów. Kwitnienie trwa około miesiąca i przypada na czerwiec-lipiec.

Sześciopłatkowy lub zwykły (Filipendula vulgaris)

Karłowaty widok. Wysokość łodyg Filipendula vulgaris sięga 80 cm, ale może dochodzić do około 30 cm. To właśnie ta meadowsweet ma największe rozmieszczenie w ogrodach. W środowisku naturalnym występuje na polach i obrzeżach lasów, niedaleko rzek, a także w zaroślach innych zarośli.

Kłącze tego słodyczy jest dość cienkie i przypomina sznurek. Znajdują się na nim bulwiaste zgrubienia o ciemnym kolorze, z powodu których gatunek ten nazywany jest również „ziemistymi orzechami”. Rozeta korzeniowa to pierzaste liście. Płytki umieszczone na łodygach są mniejsze. Kwiatostany do 15 cm długości zawierają wiele małych kwiatów z 6 płatkami. Są w kolorze białym lub jasnoróżowym. Kwitnienie następuje w pierwszej połowie lata.

Gatunek ten ma popularną formę ogrodową - Plena. Wyróżnia się podwójną strukturą białych kwiatów, dzięki czemu jej kwiatostany przypominają bujne czapy śniegu. Wysokość krzewu sięga pół metra. W miarę wzrostu dolna część łodyg takiej łąki zaczyna się obnażać, dlatego starają się ją sadzić w środkowej lub tylnej części wielopoziomowych klombów.

Do najpopularniejszych łąk ogrodowych należą następujące odmiany:

• Elegans - wysokość krzewów tej odmiany sięga 1 m. Liście mają jasnozielony kolor i strukturę przypominającą palec. Kwiatostany wiechy składają się z ciemnoróżowych kwiatów. Kwitnie długo, od czerwca do sierpnia.
• Czerwony parasol - odmiana o ozdobnych liściach. Mają strukturę przypominającą palec i postrzępione krawędzie. Kolor zielony uzupełniają fioletowe lub czerwono-brązowe żyłki. Kwiatostany wiechowate, luźne. Kwiaty są różowe. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu i trwa prawie do jesieni, ale dzięki pięknym liściom krzewy dobrze prezentują się przez cały ciepły sezon.
• Rosea - spektakularna odmiana słodyczy łąkowej, która jest dość rzadka w ogrodach. Kwiatostany są zabarwione na delikatny odcień różu.
• Venusta - jedna z odmian łososiowatych czerwonych żyjących w Ameryce. Wysokość krzewów jest imponująca - do 170 cm, podczas kwitnienia na wierzchołkach pędów tworzą się duże kwiatostany o czerwono-różowych, rzadziej kremowych kwiatach. Krzewy mają małe kłącza i silne pędy, uzupełnione pierzastymi liśćmi z dużymi ząbkami.
• Magnifica - kolejna odmiana czerwonego Meadowsweet. Wysokość krzewów sięga również 170 cm, liście mają duże płaty z ząbkami na krawędziach. Odmiana tworzy duże kwiatostany na wierzchołkach pędów. Kwiaty są pomalowane na bardzo bogaty różowy kolor. Kwitnienie trwa 1,5 miesiąca i przypada na lipiec-sierpień.