Lawenda

Lawenda (Lavandula) należy do rodziny Lamiaceae. W naturze takie kwiaty żyją w kilku częściach świata jednocześnie. Można je spotkać na Półwyspie Arabskim, w północno-wschodniej Afryce, w krajach południowej Europy, a także w Indiach i na kontynencie australijskim.

Nazwa lawendy pochodzi od łacińskiego „lava” - „do mycia” i wiąże się z tym, że części rośliny w starożytnym Rzymie były używane jako środek antyseptyczny i dodatek do kąpieli. Dziś lawenda jest uprawiana nie tylko ze względu na piękno jej małych krzewów. Ceniony jest również za wysoką zawartość cennych olejków eterycznych. Kwiaty rośliny mogą służyć jako baza do herbaty, ponadto w niektórych krajach robi się z nich lody i napoje, a także dodaje się je do wielu potraw jako jedna z przypraw.

Ponieważ roślina jest szeroko stosowana w medycynie i perfumerii, lawenda jest uprawiana na skalę przemysłową. A w prowincji Prowansja (Francja) często można znaleźć całe plantacje tego kwiatu.

Wielu badaczy twierdzi, że zapach lawendy może pomóc człowiekowi złagodzić uczucie niepokoju, drażliwości i niezadowolenia.

Opis lawendy

Lawenda to krzew zielny o długich, włóknistych korzeniach. Potrafią zejść na głębokość 2 m. Ta właściwość pozwala wykorzystać lawendę jako roślinę skutecznie zwalczającą erozję gleby.

Krzewy tworzą wiele pędów, których wielkość sięga 60 cm, u podstawy łodygi sztywnieją. Na nich znajdują się naprzeciwko siedzące liście, pokryte miękkim puchem. Mają srebrzystozielony kolor. Ta roślina jest uważana za wiecznie zieloną, więc jej liście mogą przetrwać nawet pod śniegiem.

W okresie kwitnienia na krzakach pojawiają się kwiatostany-kłoski, utworzone z kilku okółków niebieskich lub liliowych kwiatów. Znajdują się na szczytach nagich pędów. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie lata. Zapach kwiatów lawendy wabi pszczoły: roślina ta należy do wielu roślin miododajnych.

Po kwitnieniu zawiązuje się nasiona, które można wykorzystać do rozmnażania. Przy odpowiednim przechowywaniu zachowują żywotność przez kilka lat.

Pomimo imponującej długości korzeni lawendę można sadzić również w doniczkach. Do celów dekoracyjnych najczęściej z 30 istniejących uprawia się dwa główne rodzaje lawendy: wąskolistną i szerokolistną.

Krótkie zasady uprawy lawendy

Tabela zawiera krótki przewodnik po uprawie lawendy na zewnątrz.

Uprawa lawendy z nasion

Przygotowanie do siewu

Możesz zacząć siać lawendę w różnym czasie. W otwartym terenie nasiona wysiewa się około października. Istnieje również metoda uprawy sadzonek - w tym przypadku sadzonki przenosi się do ogrodu pod koniec maja.

Nasiona do takiego sadzenia należy zakupić z wyprzedzeniem. Wynika to z konieczności ich wstępnego przetworzenia. Materiał siewny zakupiony jesienią lub w pierwszych miesiącach zimowych jest rozwarstwiony na dwa miesiące, trzymając w części warzywnej lodówki w mieszaninie z mokrym piaskiem. Następnie siew rozpoczyna się dopiero bliżej początku wiosny.

Uprawa sadzonek

Do siewu pojemnik należy wypełnić podłożem zawierającym próchnicę i połowę gruboziarnistego piasku. Powstałą glebę należy przesiać. Ułatwi to kiełkowanie małych nasion. Do dezynfekcji gleba jest kalcynowana w temperaturze około 120 stopni lub rozlana jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu. Drenaż należy ułożyć na dnie pojemnika. Pożądane jest, aby oprócz tego pojemnik miał również otwory drenażowe.

Po rozwarstwieniu nasiona rozprowadza się na powierzchni gleby i posypuje cienką warstwą piasku nie większą niż 3 mm. Następnie uprawy spryskuje się ciepłą wodą i przykrywa szkłem lub folią, aby uzyskać efekt cieplarniany. Pojemnik z nasionami jest przechowywany w jasnym i ciepłym kącie, nie zapominając o okresowym usuwaniu folii do wietrzenia. Sadzonki najlepiej kiełkują w temperaturze około 18 stopni.

Pielęgnacja sadzonek

Po wykiełkowaniu sadzonki będą wymagały dobrego oświetlenia. Do dodatkowego oświetlenia należy używać lamp, w przeciwnym razie kiełki szybko się rozciągną. Schronienie należy usunąć, stopniowo przyzwyczajając sadzonki do innych warunków. Po całkowitym usunięciu zadaszenia można pokroić rośliny do większego pojemnika, zachowując między nimi co najmniej 5 cm odstępu.

Sadzenie lawendy na zewnątrz

Lawendę przesadza się na otwarty teren pod koniec maja. Zwykle w ogrodzie roślina ta pełni rolę dekoracji alpejskich zjeżdżalni, obramowania ścieżek lub służy do tworzenia granic. Kwiat jest często używany w nasadzeniach dużych grup. Ciekawie będzie przyjrzeć się zarówno zwykłemu, jak i schodkowemu układowi krzewów.

Do sadzenia lawendy najlepiej nadają się dobrze oświetlone obszary z dość suchą glebą. Krzewy boleśnie odczuwają nadmiar wilgoci, dlatego nie należy ich umieszczać na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych, a także na nizinach, na których gromadzi się woda. W cieniu krzewy również będą mogły rosnąć, ale ich kwitnienie będzie słabe i krótkotrwałe.

Gleba do sadzenia sadzonek powinna być gliniasta lub gliniasta, z dobrą warstwą drenażową. Odczyn gleby powinien być zbliżony do obojętnego. Do zbyt kwaśnej gleby dodaje się pokruszony wapień. Przed sadzeniem wybrane miejsce dokładnie wykopuje się na głębokość 20 cm, a następnie do gleby dodaje się nawozy - torf lub kompost.

Odległość między otworami zależy od wielkości wybranej odmiany. Wysokie krzewy rozmieszczone są w imponującej odległości do 1,2 m od siebie. W innych przypadkach możesz cofnąć się o około 80 cm Możesz obliczyć odległość, porównując ją z maksymalną wysokością krzaków. Jedynym wyjątkiem jest lawenda, posadzona jako rabat. W takim przypadku wcięcie można zmniejszyć o połowę. Obszar uprawy może również wpływać na odległość podczas sadzenia - na bardziej północnych obszarach krzewy nie rosną tak bardzo, jak na południu.

Rozmiary otworów są obliczane na podstawie objętości systemu korzeniowego sadzonek. Przed sadzeniem korzenie sadzonek są lekko przycinane, następnie krzew umieszcza się w dołku i przykrywa podłożem. W tym przypadku szyjka korzeniowa powinna znajdować się pod ziemią na głębokości 4-6 cm Po przesadzeniu rośliny są dobrze podlewane.

Używając lawendy we wspólnych rabatach, należy pamiętać o jej silnym zapachu. W połączeniu z innymi pachnącymi roślinami ich zapachy będą się mieszać, nie zawsze dając pożądany efekt. Krzewy lawendy są zwykle używane do ozdabiania rabat ziołowych, w kompozycjach z bylinami, szałwią, krwawnikiem lub kocimiętką. Skuteczne będzie również połączenie z gatunkami o kontrastowym odcieniu kwiatów. Kompozycja lawendy i róż uznawana jest za klasyczną.

Siew jesienny

W ciepłych regionach z łagodnymi zimami, nasiona lawendy na zewnątrz można wysiewać w połowie jesieni. Ziemię do siewu wykopuje się wcześniej, a na wybrane podłoże nakłada się torf. Jeśli gleba w tym czasie jest zbyt mokra, wprowadza się do niej drenaż - piasek lub średniej wielkości kamyki. Nasiona należy zakopać około 3 mm, a następnie zagęścić powierzchnię złoża. Takie uprawy będą wymagały podlewania tylko wtedy, gdy jesień jest wystarczająco sucha. Po opadach śniegu w miejscu ogrodu należy zbudować zaspę.

Dbanie o lawendę w ogrodzie

Zaleca się zrywanie pierwszych kwiatów na przesadzonych sadzonkach lawendy. Pozwoli to krzewom lepiej ukorzenić się i wzmocnić w nowym miejscu. Chociaż najczęściej w pierwszym roku lub dwóch, krzewy uzyskane z nasion mogą w ogóle nie kwitnąć. Wszystkie siły roślin zostaną skierowane na tworzenie korzeni. W pierwszym sezonie sadzonki rozwijają się raczej wolno, dlatego należy je szczególnie starannie chronić przed chwastami. W tym okresie ściółka jest w stanie zagłuszyć nasadzenia.

Lawenda wymaga również regularnego przycinania i okresowego karmienia. W tym charakterze stosuje się kompozycje potasowe. Nie należy stosować nawożenia azotem i obornika: aktywują one wzrost ulistnienia krzewów ze szkodą dla liczby ich kwiatostanów, a jesienią mogą stymulować proces wzrostu, osłabiając zimotrwałość nasadzeń. Takie preparaty można stosować tylko na początku wzrostu. Jeśli krzewy są ściółkowane dobrą warstwą kompostu, nawozów nie trzeba w ogóle stosować: wystarczą na cały sezon.

Podlewanie i rozluźnianie

Lawenda ceni wilgotną glebę i wymaga regularnego podlewania dla zdrowego wzrostu. W gorące i suche dni sadzenia zaleca się częstsze podlewanie, ale gleba powinna mieć czas na wyschnięcie między podlewaniami. Po podlaniu lub opadach należy poluzować obszary między otworami, jednocześnie wyrywając chwasty. Aby zmniejszyć potrzebę podlewania i pielenia, można natychmiast po przesadzeniu sadzonek ściółkować łóżko, na którym są sadzone, pozostawiając otwarty tylko obszar w pobliżu samego pnia. Możesz do tego użyć torfu.

Jesienią i wiosną stare krzewy lawendy powinny być ułożone wystarczająco wysoko. Ta procedura pomoże odmłodzić krzewy: pędy pokryte glebą zapewnią świeży wzrost.

Przycinanie

Żywotność krzewów wynosi około 10 lat, ale przy pomocy przycinania można przedłużyć ich efekt dekoracyjny i całkowity czas wzrostu.

Krzewy przycina się corocznie dwa razy w sezonie. Po kwitnieniu należy usunąć wszystkie zwiędłe kwiatostany, a jesienią umiarkowanie skrócić gałęzie, aby uzyskać bardziej zwartą formę krzewów. Gałęzi należy odcinać dopiero po zdrewniałych obszarach - na krzakach powinno pozostać co najmniej 5 zielonych pędów.Pionowe przedłużenie pędów często prowadzi do tego, że krzewy zaczynają się układać od silnych podmuchów wiatru, tracąc swój atrakcyjny wygląd. Przycinanie może pomóc tego uniknąć, a także zrobić miejsce dla świeżego wzrostu.

Kiedy krzewy mają co najmniej 10 lat, możesz radykalnie odmłodzić sadzenie. W tym czasie wszystkie ich pędy ścinane są na wysokość 5 cm, czasami w ten sposób stymulują wzrost młodszych krzewów w przypadku ich skąpego kwitnienia.

Zimowanie

Jeśli zimą na zewnątrz może być chłodniej do -25 stopni i poniżej, nasadzenia lawendy należy dokładnie przykryć. Ale do schronienia nie należy używać opadłych liści: pod takim dywanem krzaki mogą zacząć gnić. Nie należy również stosować torfu - pod jego warstwą mogą zniknąć krzaki. Po jesiennym cięciu rośliny można przykryć warstwą świerkowych gałęzi. Na cieplejszych obszarach o stosunkowo łagodnym klimacie lawenda wąskolistna może w ogóle nie być pokryta.

Uprawa lawendy w regionie moskiewskim

W Moskwie i regionie moskiewskim lepiej sadzić lawendę wąskolistną. Ten rodzaj kwiatu jest również nazywany angielskim lub leczniczym. Na środkowym pasie takie rośliny sadzi się w ziemi w tym samym okresie, co w cieplejszych obszarach. Nasiona można wysiewać w ogrodzie od drugiej połowy maja, kiedy wszystkie mrozy całkowicie ustąpiły. Sadzonki przenosi się do rabat kwiatowych w czerwcu. Jednocześnie nie zaleca się wykonywania siewu podzimnego: ryzyko zamarznięcia sadzonek jest zbyt duże.

Metody hodowli lawendy

Krzewy lawendy można uzyskać nie tylko z nasion. Do rozmnażania stosuje się nawarstwianie i sadzonki krzewów, a także ich podział.

Rozmnażanie przez sadzonki

Sadzonki są zwykle praktykowane przez ogrodników, którzy już uprawiają lawendę, a także przez tych, którym udało się uzyskać odpowiedni materiał do sadzenia. Sadzonki są również używane do rozmnażania okazów w doniczkach.

W regionach południowych materiał na sadzonki jest cięty jesienią, wybierając jednoroczny drzewny pęd dorosłego krzewu. W regionach bardziej północnych zaleca się sadzenie pod koniec czerwca, wybierając zielone pędy. Są podzielone na segmenty o długości około 10 cm. Dolne blaszki liści są usuwane z segmentów, a ich dolna część jest zanurzana w stymulatorze wzrostu. Gotowe sadzonki umieszcza się w luźnej, lekkiej i wilgotnej glebie. Możesz sadzić je w doniczkach, szklarniach lub po prostu w ziemi, wybierając umiarkowanie oświetlone miejsca. Podczas sadzenia są zakopywane w podłożu na około 2,5 cm, jeśli sadzonki nie rosną w szklarni, dla niezawodności są przykrywane przezroczystymi słoikami lub torbami. Warunki szklarniowe są utrzymywane do momentu zakorzenienia się roślin. Sadzonki należy osłonić przed słońcem. Zwykle korzenie pojawiają się na nich w ciągu miesiąca.

Jeśli sadzonki są zakorzenione w pojemniku, należy je przenieść na ziemię natychmiast po całkowitym zakorzenieniu. Wskazane jest, aby zrobić to przed końcem sierpnia, aby rośliny miały czas na wzmocnienie się w łóżkach i spokojnie przetrwały zimę. Aby z pewnością zabezpieczyć nasadzenia przed przemarzaniem jesienią, można od połowy wiosny specjalnie potraktować krzewy nawozami i wzmacniającymi stymulantami. Umożliwi to rozpoczęcie cięcia do czerwca, aw lipcu przeniesienie sadzonek na ziemię. Czasami późne sadzonki pozostawia się w doniczkach lub szklarniach na zimę i przenosi się do łóżek dopiero na wiosnę.

Dzielenie buszu

Lawendę można rozmnażać, dzieląc krzew, ale taka procedura wymaga specjalnego, czasem długotrwałego przygotowania. Do podziału wybiera się dorosłą, dużą odmianę rośliny. Jesienią, po kwitnieniu, jego pędy są odcinane na wysokości 10 cm od poziomu gruntu, a następnie obrzucane, wypełniając ziemią obszary między łodygami. Wiosną powtarza się proces hillingowania. W okresie letnim taki krzew da wiele świeżych pędów. Jesienią roślina jest wyciągana z gleby i dzielona na części, tak aby każda miała w pełni rozwinięte korzenie i łodygi. Delenki siedzą w wybranych miejscach.

Powielanie przez nakładanie warstw

Do rozmnażania lawendy za pomocą warstwowania na wiosnę wybiera się kilka pędów na krzaku. Te gałązki są odchylane i umieszczane w płytkich (do 4 cm) rowkach wykonanych obok krzaka.Pędy mocuje się w rowkach, przykrywa ziemią i podlewa. Przez cały sezon należy monitorować wilgotność gleby nad zakopanymi pędami: gleba nie powinna wysychać. Następnej wiosny sadzonki z własnymi korzeniami są oddzielane od głównego krzewu i przesadzane w nowe miejsce. Zaleca się posypać wycięte miejsca kruszonym węglem.

Choroby i szkodniki

Lawenda rosnąca na miejscu, poddana odpowiedniej pielęgnacji, praktycznie nie choruje i nie jest dotknięta szkodnikami, ale czasami nawet tak trwały kwiat może zachorować. Na przykład na nasadzenia może wpływać szara zgnilizna, a także stają się celem skoczków liściowych lub tęczowych chrząszczy.

Szara zgnilizna rozwija się z powodu częstej stagnacji cieczy w glebie. Może to być spowodowane niewłaściwym podlewaniem lub zbyt deszczowym latem. Silnie porażonych roślin nie można wyleczyć; należy je wykopać i spalić. Jeśli zgnilizna właśnie zaczęła się rozwijać, konieczne jest usunięcie wszystkich dotkniętych nią części buszu, a następnie spróbuj naprawić błąd, który spowodował chorobę.

Szkodniki można zbierać ręcznie z krzaków, jednocześnie zastępując warstwę ściółki w klombie. Cykady Penny zwykle nie szkodzą krzewom, ale ich pieniste larwy mogą zepsuć wygląd nasadzeń. Piankę można po prostu zmyć.

Rodzaje i odmiany lawendy ze zdjęciami i nazwami

W uprawie kwiatów najczęściej spotyka się dwa rodzaje lawendy - wąskolistną i szerokolistną, chociaż istnieje kilka innych gatunków nadających się do uprawy w warunkach ogrodowych.

Lawenda francuska (Lavandula stoechas)

Lub lawenda szerokolistna (Lavandula latifolia). W warunkach naturalnych gatunek żyje w południowo-zachodniej części Europy. Wyróżnia się szerszymi blaszkami liściowymi i krótkimi, ale bujnymi kwiatostanami. Lavandula stoechas (latifolia) kwitnie wcześniej niż inne - już w środku wiosny. Pierwsza fala kwitnienia trwa do połowy lipca, ale pod koniec sierpnia kwiaty pojawiają się ponownie. Występują w szerokiej gamie kolorów, w tym różowym, białym, liliowym, fioletowym, bordowym, a nawet zielonym. Oprócz atrakcyjności wizualnej kwiaty odznaczają się szczególnie silnym zapachem, czasem z określonymi nutami.

W porównaniu z wąskolistną lawendą uważana jest za mniej mrozoodporną - nie toleruje mrozów nawet do -15 stopni. Ze względu na tę cechę jest zwykle uprawiany w ciepłych krajach. Na średnich szerokościach geograficznych taką roślinę można uprawiać w doniczkach lub pojemnikach, przenosząc je do domu na zimę.

Lawenda francuska jest uważana za jedną z najbardziej dekoracyjnych. To na bazie tego gatunku uzyskano wiele spektakularnych odmian. Jednym z najpopularniejszych podgatunków takiej lawendy jest „motylek” lub „papillon” - Lavandula stoechas pedunculata. Jej pachnące kwiaty wyróżniają się niezwykłym kształtem, który naprawdę przypomina prawdziwe motyle siedzące na kwiatostanach. Wśród najpopularniejszych odmian gatunków francuskich:

• Yellow Vale - liście są w kolorze żółto-zielonym, kwiatostany mają intensywny fiolet, przylistki są koloru szkarłatnego.
• Królewski splendor - kwiatostany o ciemnofioletowym odcieniu.
• Wyboista droga Jest jedną z nowszych odmian o dużych liliowo-niebieskich kwiatach. Pojawiają się bliżej lipca.
• Tiara - duże kwiaty są koloru niebieskiego i uzupełnione kremowymi wypustkami.
• Helmsdale - kwiatostany mają kolor liliowo-bordowy.

Lawenda hybrydowa lub holenderska (Lavandula x intermedia)

Do tej grupy należą hybrydy ozdobne wywodzące się z angielskiego i innych rodzajów lawendy. Lavandula x intermedia tworzy duże krzewy o wąskich srebrzystych liściach. Jej kwiaty są podłużne. Pod ich ciężarem szypułki, które mają imponującą długość, są lekko ugięte. Kwitnienie tego gatunku rozpoczyna się w połowie lata.

Wiosną krzewy należy przyciąć o około połowę. Wynika to z ich dużego (do 2 m) rozmiaru. Lawenda hybrydowa jest często uprawiana jako roślina handlowa. Zawiera dużo olejku eterycznego bogatego w kamforę.Ta właściwość nadaje roślinie mocniejszy i bardziej wyrazisty zapach.

Mrozoodporność tego gatunku jest uważana za średnią. Nie rozmnaża się przez nasiona: są sterylne. Wśród najlepszych odmian:

• Alba - z śnieżnobiałymi kwiatami.
• Arabski rycerz - z kwiatostanami o bogatym niebieskim lub fioletowym kolorze.
• Grosso - duże kwiaty w kolorze fioletowo-liliowym.
• Richarda Graya - małe krzewy o ciemnofioletowych kwiatach.
• Sawyers - z delikatnymi kwiatami bzu.

Lawenda zębata (Lavandula dentata)

Śródziemnomorski wygląd. Nazwa Lavandula dentata pochodzi od specjalnego kształtu miękkich blaszek liściowych z ząbkami na krawędziach. Gatunek jest ciepłolubny. Tworzy zgrabne krzewy, które kwitną do lipca. Szerokość krzewów przekracza ich wysokość. Kwiaty są duże i mają przyjemny aromat. Ich kolorystyka obejmuje różne odcienie bzu. Jedna z najpopularniejszych odmian uważana jest za "Royal Crown" z jasnofioletowymi kłoskami. Ten rodzaj kwiatów jest często uprawiany w pomieszczeniach.

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

Lawenda angielska (Lavandula spicata) lub lawenda lecznicza (Lavandula officinalis). Gatunek ten jest również znany jako „leczniczy”. W naturze Lavandula angustifolia (spicata, officinalis) żyje w południowych regionach Europy. Krzewy mają srebrzystozielone blaszki liściowe i średniej wielkości kwiaty, najczęściej niebieskawo-liliowe. Średnica krzewów zwykle nie przekracza 1 metra.

Ze wszystkich rodzajów lawendy to właśnie te rośliny są uważane za najbardziej odporne na mróz. Popularność zyskał również jego podgatunek, lawenda delfinowa. Tworzy miniaturowe krzewy o wysokości do 30 cm z eleganckimi srebrzystymi liśćmi. Powszechnie znana jest również lawenda z grupy Hydcote. Zwykle jest używany do tworzenia małych zielonych żywopłotów. Wśród znanych odmian gatunków wąskolistnych:

• Alba - tworzy krzewy do pół metra wysokości, kwitnie na biało.
• Munstead - Krzewy o długości 40 cm tworzą jasnoniebieskie kwiaty.
• Rosea - wielkość krzewów do 40 cm, kwiaty fioletowe.
• Hydcot Giant - zadbane krzewy do 60 cm wysokości.
• Hydcot Blue - wysokość krzewów wynosi około 40 cm, kwiatostany mają kolor niebiesko-fioletowy.

Właściwości i zastosowania lawendy

Korzystne cechy

Olejek eteryczny zawarty w nadziemnej części krzewów jest bogaty w różne pierwiastki śladowe. Zawiera linalol, geraniol, borneol, a także kumaryny, dobroczynne kwasy i garbniki. Dzięki takiemu składowi olejek lawendowy ma szerokie zastosowanie w medycynie. Zakład służy również do produkcji kosmetyków. Ponadto charakterystyczny zapach sprawia, że ​​lawenda jest cenną rośliną dla perfumiarzy.

Jako środek zaradczy olejek lawendowy stosowany jest w leczeniu oparzeń czy siniaków, a także w leczeniu chorób skóry. Roślina służy również do pozbycia się różnych problemów żołądkowo-jelitowych. Na przykład herbata lawendowa może pomóc złagodzić skurcze żołądka. Lawenda poradzi sobie również z wzdęciami i robakami, a także będzie miała działanie moczopędne. Ponadto lawenda jest stosowana jako część lekarstw na reumatyzm, gorączkę, ból zęba i zapalenie pęcherza, a także zapalenie oskrzeli, krztusiec i szereg innych chorób.

Lawenda może pozytywnie wpływać na naczynia krwionośne mózgu, regulować ciśnienie krwi, pomagać w rekonwalescencji po udarze, a nawet przy zawrotach głowy, migrenach czy senności. Napar z tej rośliny wzmacnia układ nerwowy i pomaga poprawić stan psychiczny człowieka, łagodząc stres i zmniejszając wpływ czynników negatywnych. Lawenda jest stosowana w leczeniu neurastenii i drażliwości. Napar jest również przydatny do aktywowania aktywności umysłowej i przyspieszenia powrotu do zdrowia po męczącej pracy.

Nektar lawendowy wytwarza leczniczy miód. Części rośliny można dodawać do kąpieli leczniczych, a suszone kwiaty można stosować jako zapach lub środek odstraszający mole lub komary. Aby to zrobić, możesz umieścić je w saszetkach z tkaniny.

Zbierz kwiatostany lawendy kilka tygodni po rozpoczęciu kwitnienia. Są cięte nożyczkami i suszone w zacienionym rogu. Nie należy używać specjalnych suszarek - w tym przypadku większość cennych olejków wyparuje z roślin. Suszone kłoski kwiatów przechowuj w lnianych woreczkach w suchym, nieoświetlonym miejscu. Ich okres przydatności do spożycia wynosi jeden rok. Pachnące pąki można również wykorzystać do tworzenia zwykłych lub suchych bukietów.

Przeciwwskazania

Pomimo imponującej liczby pozytywnych właściwości lecznicze działanie lawendy może mieć również skutki uboczne. Na przykład kwiat może pomóc w walce z brakiem miesiączki, ale ta sama właściwość sprawia, że ​​jest nieodpowiedni dla kobiet w ciąży (szczególnie we wczesnych stadiach), a także dla kobiet rekonwalescentów po aborcji.

Lawendy nie należy łączyć z preparatami zawierającymi jod lub żelazo. Zbyt częste stosowanie olejku kwiatowego może odwrócić jego działanie. W takich sytuacjach lawenda może nie wyleczyć, a wręcz przeciwnie, pogarsza depresję lub ból głowy, a także powoduje podrażnienie błony śluzowej żołądka.

Stosując produkty na bazie lawendy, należy pamiętać, że jej silne olejki eteryczne są często przyczyną alergii. Przed jakimkolwiek użyciem narkotyków z jego zawartością należy skonsultować się z lekarzem.