Lunaria (Lunaria) to jednoroczna lub wieloletnia roślina zielna z rodziny Cruciferous. W tłumaczeniu z łaciny nazwa ta oznacza „księżyc”, co wyraźnie odzwierciedla kształt i kolor owoców rośliny. W sumie istnieją cztery gatunki, z których dwa są uprawiane na osobistych poletkach. Jest to coroczny księżyc księżycowy pochodzący z południowo-wschodniej Europy. Bardziej powszechną nazwą wśród ludzi jest trawa księżycowa. A drugi rodzaj trawy to wieloletnia roślina księżycowa.
Każdego roku jest mniej naturalnych plantacji wieloletnich księżycowych. Zagrożone gatunki krzyżowe można znaleźć tylko w niektórych częściach Europy i Ameryki Północnej. Bylina księżycowa preferuje gleby ze środowiskiem kilowym, wzbogacone w próchnicę, o wysokich właściwościach drenujących. W normalnym środowisku roślina jednoroczna rośnie w lasach liściastych, gdzie zakorzenia się w glinach i żwirowych podłożach.
Kwiat zyskał sławę wśród ogrodników pod koniec XVI wieku, kiedy ludzie wierzyli w magię i uważali go za rodzaj amuletu sprzyjającego wzbogaceniu. Zawsze starali się trzymać taki talizman w domu.
Opis księżycowego kwiatu
Liście księżycowe wyglądają na duże i szerokie, a płatki mają długie nagietki, pomalowane na biało lub fioletowo. Na łodygach tworzą się gładkie, woreczkowate działki działek. Lunnik owocuje w spłaszczonych strąkach w kształcie elipsoidy lub półkola. Strąki są przymocowane do łodygi, której długość nie przekracza 15 mm. W zaworach ukryte są płaskie skórzaste niełupki, umieszczone w dwóch rzędach.
Uprawa księżyca
Roczny księżyc jest uważany za dwuletni, ponieważ w pierwszym roku życia jest w stanie uformować tylko rozetę liści. Powstawanie szypułki następuje w następnym roku. Kiedy zaczyna się dojrzewanie nasion, możemy powiedzieć, że życie rośliny dobiega końca. Pędy kwiatowe dobrze rozwijają się w otwartych, oświetlonych miejscach, gdzie jest swobodny dostęp do światła słonecznego. Obszary o jasnym półcieniu są również korzystnymi warunkami do wzrostu.
Wyjątkiem jest wieloletni księżycowy. Światło słoneczne negatywnie wpływa na ten typ roślin krzyżowych, dlatego lepiej sadzić je w miejscach ukrytych pod koroną drzew. Rocznik nie wnosi żadnych specjalnych zastrzeżeń co do składu gleby. I odwrotnie, aby wyhodować piękną bylinę i osiągnąć obfite kwitnienie, należy ostrożnie podejść do wyboru gleby. Do uprawy wieloletniego księżyca przygotowuje się luźne i żyzne podłoże, zmieszane z wapnem i próchnicą. Kopanie terenu odbywa się na głębokość co najmniej 20 cm, a pod koniec sadzenia roślina jest podlewana.
Lądowanie księżyca na otwartym polu
Roczny księżyc księżycowy sadzi się bezpośrednio na otwartym terenie wraz z nadejściem wiosny. Średnica brązowych niełupek wynosi od 5 do 6 mm. Wlewa się je do wykopanych rowków, zachowując odstęp około 30 cm między nasionami, w przeciwnym razie nasadzenia będą zbyt zagęszczone.Oczekuje się, że sadzonki pojawią się po siedmiu dniach przy należytej pielęgnacji. Pod koniec sezonu letniego na łodygach powstają rozety, następnie krzewy można przesadzić na stałe.
Aby roczny księżyc księżycowy zakwitł w pierwszym roku po posadzeniu, konieczne jest rozpoczęcie hodowli od sadzonek. Siew rozpoczyna się pod koniec marca. Pod koniec wiosny, po odczekaniu na ciepłą i stabilną pogodę, można przenieść sadzonki z pojemników do sadzenia na rabatkę.
Uprawa roślin odbywa się metodą nasienną. Jeśli chodzi o wieloletnie księżycowe, to sadzonki mogą osiągnąć skuteczne wyniki.
Wieloletnie gatunki księżycowe są umieszczane na obszarach chronionych przed światłem słonecznym. Wysiew najlepiej wykonywać wczesną jesienią lub wraz z nadejściem wiosennych upałów. Jeśli wiosną wysyłasz nasiona na ziemię, musisz je przechowywać w lodówce i utwardzić. Okres stratyfikacji rozciąga się na 1-1,5 miesiąca, wtedy materiał do sadzenia nie zachoruje i będzie szybciej stawał się silniejszy na świeżym powietrzu. Gdy tylko sadzonki osiągną wystarczający wzrost, sadzonki są przerzedzane tak, aby odległość między poszczególnymi sadzonkami wynosiła 30 cm Po trzech miesiącach roślina będzie miała cztery liście. Obfite kwitnienie w wieloletnim księżycu obserwuje się po roku. Gdy strąki nasion dojrzeją, co ma miejsce w drugim roku życia kwiatu, roślina zasiewa samorzutnie.
Opieka księżycowa w ogrodzie
Dbanie o księżyc w sezonie nie jest trudne nawet dla początkującej kwiaciarni. Aby zapewnić pełne kwitnienie i rozwój krzewów, miejsce jest okresowo poluzowywane, podlewane, suszone, usuwane są chore łodygi i pąki, a kwietnik jest przykrywany na zimę.
Podlewanie
System korzeniowy księżyca wymaga umiarkowanego podlewania. Nadmierne podlewanie jest przyczyną rozkładu podziemnej części rośliny. Potrzeba wilgoci jest odczuwana przez korzenie tylko podczas długotrwałej suszy, kiedy upalne letnie upały trwają dzień i noc. Gdy owoce dojrzewają, zmniejsza się zużycie wody dla wieloletniego księżyca. Klomb jest podlewany rano, zanim pierwsze promienie słońca dotkną liści lub wieczorem, gdy słońce w południe spadnie. Zieleń krzewów nie wymaga spryskiwania.
Nie zaleca się używania zimnej lub słabo osadzonej wody.
Top dressing
Karmienie wiosenne lub letnie ma korzystny wpływ na roślinę. Dla korzeni wystarczy jednorazowa aplikacja nawozów organicznych lub mineralnych. Kwitnienie trwa od maja do czerwca. Niektóre gatunki mogą ponownie zakwitnąć.
Transfer
Bez przeszczepu wieloletni księżyc zachowuje swoją atrakcyjność przez kilka sezonów. Kiedy obszar, na którym rośnie kwiat, jest całkowicie zubożony, a roślina traci swoje dawne piękno, czekając na sierpień, krzewy są przenoszone w inne miejsce.
Lunnik zimą
Dwuletnie formy księżyca są odporne na zimę, ale silne mrozy mogą nadal szkodzić nasadzeniom. Z tego powodu przed nadejściem chłodów rabat jest izolowany warstwą ściółki z dowolnego materiału organicznego, pokrytego od góry świerkowymi gałęziami. Uprawa księżyca na południu nie wymaga przygotowania do zimowania. Tylko zimy bez śniegu budzą obawy. Nasadzenia roślin jednorocznych i wieloletnich zlokalizowane na północnych szerokościach geograficznych należy chronić suchymi liśćmi, świerkowymi gałęziami lub ściółkować.
Choroby księżycowe i szkodniki
Księżyc rzadko jest atakowany przez szkodniki i jest narażony na choroby. Zła pogoda, długotrwałe deszcze lub odwrotnie, susza - przyczyna pojawienia się mszyc, ćmy kapustnej, ślimaków lub pcheł krzyżowych. W przypadku stwierdzenia objawów spowolnienia wzrostu i rozwoju krzewów, zmian na liściach lub czarnych plam, sadzonki należy natychmiast spryskać roztworem owadobójczym. W celu utrwalenia efektu ważne jest kilkakrotne powtórzenie zabiegu.
Lunnik jest trudny do rozwoju na terenach, na których wcześniej uprawiano takie warzywa jak kapusta, gorczyca, chrzan, rzodkiew, rzodkiew czy brukwi, które należą do przedstawicieli rodziny Cruciferous.
Gromadzenie się wody w okolicy systemu korzeniowego powoduje powstawanie bakterii grzybowych. Traktowanie wegetatywnych części rośliny fungicydami pomaga pozbyć się chorób grzybiczych. Oczywiście stuprocentowego wyniku nie można osiągnąć za jednym razem, więc procedurę trzeba będzie powtórzyć po dziesięciu dniach. Zainfekowane krzewy są cięte i spalane, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się na zdrowe nasadzenia.
Ogrodnicy muszą zmierzyć się z podobnymi problemami, jeśli nie dbają o księżyc lub nie wystarczy podlewać kwiatu i naruszać agrotechniczne podstawy uprawy. Szkodniki i choroby nie będą niebezpieczne dla klombu, jeśli zachowa się odpowiednią ostrożność.
Rodzaje i odmiany lunnika ze zdjęciem
W źródłach botanicznych wspomina się tylko o dwóch uprawianych gatunkach księżyca. Przyjrzyjmy się bliżej każdemu z typów i dowiedzmy się, jakie różnice między nimi istnieją.
Roczny księżycowy (Lunaria annua)
Kwiat rośnie w południowych i wschodnich regionach krajów europejskich. To dwuletnie drzewo osiąga długość ponad pół metra, ma szerokie owalne blaszki liściowe o szorstkiej powierzchni. Liście wyłaniają się z ogonków. Kolor kwiatów jest zróżnicowany - od ciemnofioletowego do śnieżnobiałego. Z kwiatów powstają kwiatostany w kształcie krzyża. Kwitnienie kończy się utworzeniem podłużnych torebek nasiennych. Księżycowe kapsuły przypominają migoczące w słońcu monety. Na początku jesieni nasiona dojrzewają. Za najpopularniejsze odmiany corocznego księżyca uważa się:
- fioletowo-fioletowy;
- biała Alba;
- różowa variegata;
- liliowy zapach Manstead Pearl.
Lunaria (Lunaria rediviva)
Roślina należy do wieloletnich form Cruciferous, których obszar występowania koncentruje się w pasie leśnym Półwyspu Bałkańskiego i na północy krajów europejskich. Populacje gatunku występują również w Ameryce Północnej. O istnieniu księżyca-księżyca wiedzieli ludzie już w starożytności. Jednak pogorszenie sytuacji ekologicznej na planecie wpływa na rozmnażanie się tego przedstawiciela flory. Do tej pory w warunkach naturalnych budzący się do życia księżyc jest zagrożony całkowitym wyginięciem. Wysokość krzewów sięga zaledwie jednego metra. Roślinę wyróżniają wyprostowane łodygi o miękkiej powierzchni. Bliżej wierzchołka łodygi rozgałęziają się. Dwie warstwy liści składają się z siedzących i przeciwległych blaszek liściowych. Fioletowe kwiaty wiechowate nie są pozbawione pachnącego aromatu.
