Cuff (Alchemilla) to wieloletnia roślina zielna z rodziny Rosaceae. Trawa jest popularna wśród ogrodniczych roślin zielnych, pokrywając puste obszary w rabatach kwiatowych iw pobliżu krzewów. Ten typowy wieloletni typ okrywowy występuje w umiarkowanych szerokościach klimatycznych w krajach Ameryki Północnej i Południowej, Europie, Azji i Afryce.
Atrakcyjna bujna zieleń to główna siła zioła. Ponadto mankiet jest stosowany jako lek na wiele chorób. Ludzie nazywają tę roślinę również „sierścią”, „sierpem”, „łapą niedźwiedzia”, „gęsią stopą” lub „międzypalcową”.
Mankiet: opis rośliny
Mankiet charakteryzuje się pełzającym kłączem znajdującym się blisko powierzchni gleby. U niektórych gatunków łodygi są gęsto owłosione, podczas gdy u innych są gładkie w dotyku. Istnieją odmiany mankietu, którego pędy rozprzestrzeniają się po ziemi, ale są też gatunki, w których wierzchołki łodyg pędzą do góry.
W dolnej części pędów rosną łuskowate blaszki liściowe o większym rozmiarze ze ściętymi krawędziami. W międzywęźlach są małe liście. Liście palmowe i lekko zaokrąglone. Żyły są widoczne na powierzchni. Płatki rozcina się na segmenty o różnej długości. Liczba ostrzy waha się od 7 do 11 sztuk. Czasami rozwarstwienie jest niedostrzegalne, więc liść wygląda prawie okrągłe. Na krawędziach widoczne jest zapiekanka krawędź. Kolor liści jest przeważnie zielony, rzadziej żółto-zielony. Kosmki pokrywające zewnętrzną część płytki zawierają krople rosy i zapobiegają ich rozprzestrzenianiu się.
Od czerwca do września zaczynają tworzyć się kwiatostany parasolowe. Są przymocowane do długich, wyprostowanych szypułek. Kwitnienie parasoli jest niczym niezwykłym, ale miodowy aromat, który emanują kwiatostanami, jest wyczuwalny we wszystkich zakamarkach ogrodu. Po zakończeniu zapylania rozpocznie się proces dojrzewania owoców. Są to małe podłużne orzechy wypełnione wieloma ziarnami.
Dopasowany mankiet
Istnieją dwa sposoby wyhodowania mankietu: nasienny i wegetatywny. Metoda nasienna charakteryzuje się pozyskiwaniem sadzonek, a dopiero potem sadzeniem sadzonek mankietu w otwartym terenie. Sypką mieszankę ogrodową bogatą w składniki odżywcze wlewa się do pojemników do siewu. Dno pudełek pokryte jest kamykami lub keramzytem. Pogłębianie wykonuje się o 7-10 cm Zabieg najlepiej wykonywać jesienią przed nadejściem zimowej pogody lub wczesną wiosną. Jeśli zdecydujesz się na jesienne posadzenie mankietu, po kilku tygodniach, ponieważ nasiona były w ziemi, pojemniki są wyniesione na świeże powietrze. Miejsce powinno być z dala od przeciągów i południowego słońca.
Wiosną pojemniki z sadzonkami przenoszone są na ciepło, gdzie jest dostęp do światła. Nasiona mankietu, które zostały z powodzeniem rozwarstwione przez twardnienie, szybko zaczynają kiełkować. Kiedy sadzonki wyrosną na kilka mocnych liści, zaczynają zbierać.Na to wydarzenie przygotowywane są donice torfowe. Jeśli warunki pogodowe są sprzyjające, przesadzanie na otwarty teren jest dozwolone w kwietniu. Sadzonki kwitną już w pierwszym roku życia.
Dorosłe krzewy mankietowe z przerośniętymi pędami bez problemu znoszą podział. Jeśli chodzi o pędy składające się, są w stanie zakorzenić się bez żadnej interwencji. Do podziału wybiera się oddzielne procesy siedzące, które uzyskały własny kłącze. Są ostrożnie wycinane z rośliny matecznej i wykopywane w celu przeszczepienia w inne miejsce. Zaleca się zachowanie odstępu około 30 cm między nowymi krzewami.Początek wiosny uważany jest za sprzyjający czas sadzenia mankietu.
Pielęgnacja mankietów
Bylina w pełni rośnie na oświetlonych terenach otwartych, a także rozwija się w półcienistych zakamarkach ogrodu. Jeśli w pobliżu zawiśnie gęsta korona drzew, która nie przepuszcza promieni słonecznych, kultura ulegnie chorobom i utraci swoje właściwości dekoracyjne. Sadzonki mankietów sadzi się na odsączonym żyznym podłożu wzbogaconym próchnicą. Gleby piaszczysto-gliniaste, charakteryzujące się obojętnym lub lekko kwaśnym środowiskiem, zapewnią gęste atrakcyjne zarośla „traw krzyżowych”.
Dbanie o mankiet z trawy nie jest trudne dla ogrodników. Jedynym warunkiem jest ścisłe przestrzeganie reżimu nawadniania. Ważne jest, aby woda wnikała w głąb gleby i nie gromadziła się w strefie korzeniowej, w przeciwnym razie wystąpi zagrożenie chorobami grzybiczymi. Poluzowanie terenu nie jest obowiązkową procedurą, jednak jeśli pozwoli na to czas, warto usprawnić drenaż gleby. Chwasty rzadko przeszkadzają w uprawie; etap odchwaszczania można pominąć. Nawóz aplikuje się kilkakrotnie w ciągu sezonu. Przede wszystkim przydadzą się ptasie odchody i pokruszone liście.
Aktywny wzrost krzewów wymaga regularnego przycinania. W przeciwnym razie „kurze łapki” zaczną pełzać po ogrodzie. Kiedy roślina wieloletnia zanika, wiechy należy odciąć, a nasiona nie wysiewają same na ziemię. Mankiet bez przeszczepu rośnie w jednym miejscu przez kilka dziesięcioleci.
Kultura może wytrzymać silne mrozy. Pędy i korzenie zimują z powodzeniem w regionach o klimacie umiarkowanym. Aby chronić wzrost przed niskimi temperaturami, jesienią pokrywają go opadłe liście. Wraz z nadejściem wiosny rozpoczynają przycinanie sanitarne. Połamane i wysuszone części rośliny należy usunąć. Mankiet ma tendencję do szybkiego odrastania, więc przycinanie nie zaszkodzi dopasowaniu.
Jeśli początkowo prawidłowo wybierzesz miejsce na klomb, możesz uniknąć problemów z chorobami. Mokre i ciężkie gleby zwiększają ryzyko wystąpienia mączniaka prawdziwego. W zaciemnionych miejscach tuleje mankietów są narażone na zanieczyszczenie czarną rdzą. Powszechnymi organizmami pasożytniczymi są ślimaki, które jedzą soczyste, wieloletnie warzywa. Zgniecione skorupki jaj i popiół to zbawienie od szkodników.
Rodzaje i odmiany mankietów ze zdjęciami
Rodowód opisywanej byliny zielnej jest bardzo rozległy. Botanicy znają około 600 rodzajów mankietów. Wiele z nich ma wyraźne podobieństwa. Jednak ogrodnicy uprawiają tylko kilka rodzajów ziół mankietowych.
Mankiet pospolity (Alchemilla vulgaris)
Zioło to jest uważane za popularny lek medyczny. Nad ziemią wznoszą się zielone pędy z puszystym nalotem na skórze. Liście są zaokrąglone lub pofałdowane. Żyły są ułożone w kierunku promieniowym. Kwitnienie następuje pod koniec wiosny i szybko się kończy. Kwiaty o żółtawym lub zielonkawym odcieniu są zbierane w fałszywych kwiatostanach-parasolach. Kłącze jest typem pełzającym, więc roślina może rosnąć na duże odległości w krótkim czasie. Zatrzymanie agresywnej reprodukcji bylin jest dość trudne. Z tego powodu niektórzy ogrodnicy mylą trawę z chwastem, próbują ją wyplenić lub przynajmniej chronić przed innymi słabszymi uprawami.
Miękki mankiet (Alchemilla mollis)
Krzewy o długości do 50 cm mają rozłożyste proste łodygi i zaokrąglone płaty liści, pomalowane na zielono. Ten typ charakteryzuje się włochatością płytek. Każdy liść jest podzielony na dziesięć segmentów. Kwiatostany otwierają się latem i składają się z małych żółtych pąków. Dojrzewanie ziaren następuje na początku jesieni.
Czerwony mankiet (Alchemilla erythropoda)
Nazwę tę nadano karłowatej runie okrywowej z szypułkowymi, czerwonawymi, zaokrąglonymi liśćmi od wewnątrz. Płyta jest wyłożona 7 lub 9 sektorami. Na spodzie arkusza wystaje srebrzysta warstwa grubego włosia. Kwiatostany wiechy powstają z jasnożółtych kwiatów, których wielkość nie przekracza 1 cm, kultura kwitnie w środku sezonu letniego.
Alchemilla couuncta
Długość pędów rośliny wznoszącej się nad ziemię sięga 20 cm Liście pokrywające łodygi są cięte wzdłużnie na 7 segmentów. Końce są zaokrąglone, powierzchnia lśni w słońcu. Gruba, wełnista warstwa otula talerze po stronie przeciwnej do światła słonecznego. Kwiatostany, które otwierają się w lipcu, mają kolor żółto-zielony.
Mankiet w stylu krajobrazu
Ze względu na atrakcyjne ażurowe liście mankiet jest poszukiwany przez ogrodników podczas tworzenia kompozycji krajobrazowych. Trawa pokrywa teren jak zielony bujny dywan i pokrywa puste działki. Sadzenie mankietów kulturowych jest organizowane na stokach, w pobliżu skalistych nasypów lub wzdłuż ścieżek. Odmiany mankietów, które są krótkie, wyznaczają granice klombów. Spektakularnie bogata kolorystyka liści będzie doskonałym tłem dla wielu kwitnących roślin. Wyrafinowane, żółtawo-zielone pędzle przyciągają naturalnością i prostotą. Przylegające do mankietu bezpiecznie przylegają liliowce, tymianek i astilba.
Lecznicze właściwości mankietu
O cudownych właściwościach leczniczych ziela mankietowego ludzie wiedzieli już od czasów starożytnych. Jest stosowany zarówno w ludowych praktykach leczniczych, jak i przez lekarzy, którzy opowiadają się za tradycyjną medycyną.
Surowiec jest zbierany w momencie kwitnienia wiech. Substancje lecznicze znajdują się w liściach mankietu, łodygach i kwiatach. Zebrany materiał jest suszony w suchym miejscu. Przechowywanie gotowych surowców odbywa się w bankach lub torebkach papierowych.
„Kurze łapki” znalazły zastosowanie w ginekologii. Fitohormony zawarte w tkankach normalizują cykl menstruacyjny u kobiet, leczą niepłodność kobiet i pomagają zachować płód. Przyjmowanie leków wykonanych na podstawie mankietu należy uzgodnić z lekarzem.
