Miodunka

Miodunka: sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu, właściwości lecznicze i przeciwwskazania

Miodunka (Pulmonaria) jest niską byliną zielną z rodziny Burachnikov. Występuje około 15 gatunków tej rośliny. W naturze miodunka rośnie w lasach Eurazji. Istnieje kilka innych nazw dla miodunka: miodunka, ziele płucne, miodowód lub miodówka.

Opis miodunka zwyczajna

Miodunka jest byliną zielną dorastającą od 8 cm do 50 cm wysokości. Kłącze rozgałęzione, położone poziomo. Korzenie są mięsiste, podobne do sznurka, bardzo łatwo łamią się i długo się regenerują. Liście rośliny są duże, długie i nasienne, tworząc rozetę. Liście są całe, ostro zakończone, mogą być liniowo-lancetowate lub szeroko-lancetowate. Liście podstawy są znacznie większe niż liście łodyg i jest ich więcej. Wyprostowane kolory liściaste rosną wcześniej niż liście podstawowe.

Kwiaty mogą być białe, fioletowe, różowe, niebieskie lub jasnoniebieskie. Podwójny okwiat z kielichem w kształcie dzwonu pięciozębnym, lejkowata pięciopłatkowa korona z rurką, otwarte gardło, z którego wyrastają włochate wiązki (5 sztuk). Kwiaty są zebrane w wierzchołkowe zawinięte kwiatostany. Miodarka ma ogromną różnicę w stosunku do innych roślin kwitnących, kolor pąków kwiatowych może się od siebie różnić. Na przykład fioletowy pączek może otworzyć się na niebiesko. Zdarza się również, że na tym samym krzaku kwitną kwiaty o różnych odcieniach.

Kwitnienie miodunka występuje na wiosnę. Zapylanie odbywa się kosztem owadów, które mają długą trąbkę. Owocem jest orzech, który podczas dojrzewania rozpada się na 4 płaty z mięsistymi sadzonkami.

Sadzenie miodunka w otwartym terenie

Sadzenie miodunka w otwartym terenie

Miodunka uwielbia chłodny cień lub półcień. Z powodu bezpośredniego światła słonecznego i intensywnego ciepła na roślinie kwiaty miodunka tracą jasność i stają się ciemniejsze. Najlepiej jest wybierać luźne gleby piaszczysto-gliniaste lub gliniaste z zawartością próchnicy, o odczynie obojętnym, zasadowym lub lekko kwaśnym. Przed posadzeniem miodunka w ogrodzie należy dokładnie wykopać glebę, usunąć prefabrykowaną trawę i dodać nawozy organiczne. Kompost lub humus to świetne nawozy organiczne.

Doskonałym czasem do sadzenia miodunki w otwartym terenie jest okres wiosenny, kiedy gleba jest już nasycona wilgocią z topniejącego śniegu. A sadzonki można sadzić w momencie, gdy gleba wystarczająco się nagrzeje, a nocne przymrozki na pewno nie powrócą. Sadzonki musisz kupować tylko w sprawdzonych pawilonach i firmach rolniczych. W takich miejscach profesjonaliści zwykle udzielają kompetentnych porad, jak prawidłowo sadzić i pielęgnować sadzonki miodunka.

Konieczne jest staranne dobranie sadzonek miodunka. Uszkodzone sadzonki z oczywistymi objawami choroby nie nadają się do uprawy i jest mało prawdopodobne, aby wyrosły na nich zdrowy i piękny krzew.

Po wykopaniu i nawożeniu należy przygotować doły do ​​sadzenia sadzonek, odległość między nimi powinna wynosić około 20-30 cm.Głębokość otworu powinna być taka, aby system korzeniowy mógł się w nim łatwo zmieścić.

Jeśli na miejscu może dojść do stagnacji wody, najlepiej jest wykonać dobrą warstwę drenażową w otworach za pomocą grubego piasku, kamyków lub tłucznia. Następnie należy umieścić sadzonkę na środku dołka i wypełnić puste przestrzenie ziemią ogrodową, trochę zagęścić i obficie podlać.

Opieka nad miodunką w ogrodzie

Opieka nad miodunką w ogrodzie

Podlewanie

Jeśli wybierzesz odpowiednie miejsce do sadzenia miodunka, praktycznie nie będziesz musiał o nią dbać. Podlewanie rośliny powinno być regularne. Konieczne jest utrzymanie gleby w stanie umiarkowanie wilgotnym, ale unikanie podlewania i stagnacji wilgoci. Bardzo ważne jest przestrzeganie reżimu nawadniania podczas tworzenia pąków.

Ściółkowanie

Jeśli roślina rośnie w półcieniu, wilgoć odparowuje wolniej i zbyt częste podlewanie nie jest potrzebne. Ale w przypadku roślin rosnących na słońcu konieczne jest ściółkowanie materiałami organicznymi. Grubość takiej warstwy powinna wynosić około 5 cm Ściółkowanie pomoże nie tylko skrócić czas parowania, ale także zahamować rozwój chwastów. Dojrzałe krzewy rośliny nie są już tak wymagające do podlewania jak młode sadzonki.

Zapłodnienie

Konieczne jest karmienie rośliny roztworem złożonego nawozu mineralnego raz w sezonie - wiosną. Jest to czas, w którym liście aktywnie rosną.

Przycinanie

Po zakończeniu okresu kwitnienia miodunka konieczne jest ostrożne odcięcie suszonych kwiatów. To samo można zrobić z pożółkłymi i wysuszonymi liśćmi. Przed nadejściem mrozów roślinę należy przykryć grubą warstwą suchych liści, trocin lub gałęzi świerkowych.

Choroby i szkodniki

Miodunka jest niezwykle rzadko narażona na różne choroby i ataki szkodliwych owadów. Ale jeśli miejsce sadzenia nie jest odpowiednie, a pielęgnacja rośliny nie jest właściwa, może zachorować na różne choroby: z powodu niewłaściwego podlewania lub deszczowego lata na roślinę może wpływać zgnilizna korzeni lub mączniak prawdziwy. Rośliny, na których stwierdzono oznaki choroby, należy usunąć z ogrodu kwiatowego i spalić poza jego terytorium, a zdrowe rośliny należy traktować roztworami specjalnych fungicydów.

Spośród szkodników ślimaki i ślimaki mogą zaatakować miodunkę. Pojawiają się, gdy gleba jest podmokła lub w bardzo deszczowe lato. Jeśli szkodniki zaatakowały roślinę w dużych ilościach, należy ją potraktować specjalnym preparatem. Jeśli sytuacja nie jest bardzo zaniedbana, możesz pozbyć się szkodników za pomocą ręcznego zbierania lub pułapek. Możesz użyć puszki piwa wykopanej w ziemi jako pułapki. Ślimaki i ślimaki będą czołgać się przy zapachu piwa i wpadać w pułapkę, z której nie mogą się wydostać.

Rodzaje i odmiany miodunka zwyczajna

Rodzaje i odmiany miodunka zwyczajna

Miodunka zwyczajna (Pulmonaria vallarsae) - ten gatunek jest bardzo rzadki. Liście tej rośliny są opadające, lancetowate, do 20 cm długości, do 10 cm szerokości, pokryte plamami srebrzystego odcienia. Chromowatości dorastają do 45 cm wysokości. Kwiaty są fioletowo-czerwone. Gatunek ten jest podstawą, z której wyhodowano roślinę ze srebrzystymi liśćmi. Najpopularniejsze odmiany tego typu:

  • Margery Fish - roślina szczególnie odporna na zimę. Liście są zielone poniżej i srebrzyste na górze.

Miodunka długolistna (Pulmonaria longifolia) - dorasta do 25 cm wysokości. Liście są piękne, lancetowate lub lancetowate, w kształcie strzały, do 1,5 m długości i do 6 cm szerokości. Powyżej liście są lekko obniżone i mają ciemnozielony kolor z plamami srebrzystego odcienia, a poniżej liście są gęste i mają szaro-zielony odcień. Kwiaty kwitną na różowo, ale z czasem stają się niebieskie. Kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu.

Miodunka czerwona (Pulmonaria rubra) - ten gatunek ma długie kłącze. Kwitnienie tego gatunku jest obfite i długie. Kwiaty są jaskrawoczerwone. Liście wąskie, błyszczące, jasnozielone. Roślina potrzebuje schronienia na zimę, ponieważ jest wrażliwa na niskie temperatury.

Miodunka lekarska (Pulmonaria officinalis) - dorasta do 30 cm wysokości.Pędy są słabe, liście naprzemiennie, zielone z białymi plamami, liście u podstawy są jajowate w kształcie serca, długie petiolate. Kwiaty mają początkowo czerwony odcień, ale z czasem stają się liliowe.

Miękka miodunka (Pulmonaria mollis) lub najdelikatniejsza miodunka (Pulmonaria mollissima = Pulmonaria montana) - kłącze tej rośliny jest krótkie. Krzew może dorastać do 55 cm wysokości. Liście są srebrzystozielone. Kwiaty są niebieskawo-liliowe.

Lecznicze właściwości miodunka

Roślina zawiera wiele substancji przydatnych dla organizmu człowieka. Miodunka jest stosowana jako lekarstwo na różne choroby dróg oddechowych. Również miodunka ma działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne, moczopędne, ściągające, antyseptyczne, hemostatyczne i otulające. Poprawia funkcje odpornościowe.

Przyjmują leki z miodunką w przypadku chorób ginekologicznych, raka, krwawień i innych chorób. Ale ważne jest, aby wiedzieć, że przed przyjęciem takich leków konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem.

Przeciwwskazania obejmują tylko indywidualną nietolerancję. Nie ma innych przeciwwskazań.

Medunitsa: przydatne właściwości i aplikacje (wideo)

Komentarze (1)

Radzimy przeczytać:

Jaki kwiat wewnętrzny lepiej podać