Roślina Euphorbia lub Euphorbia jest największym rodzajem rodziny Euphorbia. Obejmuje do 2 tysięcy różnych gatunków, czasem znacznie różniących się od siebie. Trojeść mleczna występuje na całym świecie, najczęściej można je spotkać na obszarach podzwrotnikowych i na pustyniach, czasem w tropikach, a także w klimacie umiarkowanym. Wiele gatunków pochodzi z Afryki, a także z obszarów Ameryki Środkowej.
Cechy wilczomlecza
Wilczomlecz doskonale nadaje się do uprawy jako roślina domowa. Najczęściej wybiera się do tego sukulenty, zdolne do tworzenia rezerw wodnych w częściach buszu. Takie nasadzenia przyciągają bezpretensjonalnością - nie boją się ani niskiej wilgotności, ani okresów suszy. Niektóre wilczomlecze przypominają kaktusy, podczas gdy inne wyglądają jak efektowne kwiaty. Słynna poinsecja o pięknych, jasnych liściach należy również do mleczarni.
Nazwa trojeści odnosi się do soku, który zawierają wszyscy przedstawiciele tego rodzaju. Zawiera substancje toksyczne, ale procent ich zawartości może się różnić w zależności od gatunku. Taki sok jest dość żrący i może powodować zatrucia, oparzenia lub zapalenie błon śluzowych. Aby nie napotkać negatywnych skutków mlecznego soku, należy ostrożnie manipulować takimi kwiatami, a także trzymać je z dala od dzieci i zwierząt domowych.
Przy odpowiedniej pielęgnacji bezpretensjonalne mlecze mogą ozdobić mieszkanie przez długi czas - wiele gatunków z biegiem lat nie traci na atrakcyjności.
Krótkie zasady uprawy wilczomlecza
Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad wilczomleczem w domu.
| Poziom oświetlenia | Rośliny preferują jasne oświetlenie przez cały rok. |
| Temperatura zawartości | Optymalna temperatura latem to około 20-25 stopni, zimą w pomieszczeniu może być trochę chłodniej - 16 stopni. |
| Tryb nawadniania | Dokładny harmonogram podlewania zależy od rodzaju wilczomlecza. |
| Wilgotność powietrza | Większość gatunków roślin toleruje niskie poziomy wilgotności. |
| Gleba | Do udanej uprawy wilczomlecza odpowiednia jest luźna gleba, w tym gleba liściasta, darń i torf z dodatkiem piasku. |
| Top dressing | Nawożenie wilczomlecza jest wymagane tylko w okresie rozwoju - wiosną i latem. |
| Transfer | Roślina nie ma szybkiego tempa wzrostu, więc często nie trzeba ich przesadzać. |
| Kwiat | Kwitnienie zależy od wybranego gatunku. |
| Okres uśpienia | Zimą wilczomlecz rozpoczyna okres uśpienia. |
| Reprodukcja | Nasiona, sadzonki. |
| Szkodniki | Pająk, rzadziej inne szkodliwe owady. |
| Choroby | Rozwój chorób możliwy jest z powodu niewłaściwej pielęgnacji wilczomlecza. |
Domowa pielęgnacja euforbii
Ze względu na niewymagającą naturę większości gatunków opieka nad wilczomleczem w domu zwykle nie jest trudna.Takie rośliny dobrze rosną nawet w słonecznym kierunku południowym, spokojnie tolerują okresowy brak podlewania, a także prawie nie są dotknięte szkodnikami.
Oświetlenie
Wilczomlecz preferuje jasne oświetlenie przez cały rok. Roślinę można uprawiać po południowej stronie domu, a latem można ją wynieść na zewnątrz lub na balkon. Brak światła zimą w połączeniu z wysoką temperaturą w pomieszczeniu może prowadzić do rozciągania pędów i utraty atrakcyjności krzewu.
Temperatura
Latem wilczomlecz dobrze rozwija się w temperaturze 20-25 stopni, zimą w pomieszczeniu może być trochę chłodniej - około 16 stopni, ale jeśli nie jest to możliwe, w tym okresie kwiaty można przechowywać w temperaturze pokojowej.
Wyjątkiem jest poinsecja, która różni się od większości jej kongenerów. Sposób jego utrzymania w okresie odpoczynku zakłada obowiązkowy chłód.
Podlewanie
Dokładny harmonogram podlewania zależy od rodzaju wilczomlecza, ale jeśli soczysty gatunek jest uprawiany w domu, nie będzie wymagał częstego podlewania. Zimą można ograniczyć podlewanie takich roślin do raz w miesiącu, ale bryła gleby w doniczce nie powinna całkowicie wyschnąć. Najwięcej wilgoci jest wymagane dla mleczu w okresie wzrostu i kwitnienia - szczególnie ważne jest monitorowanie wystarczającego podlewania gatunków o wyraźnym ulistnieniu.
Poziom wilgotności
Większość euforii toleruje niski poziom wilgotności, ale na roślinach może gromadzić się kurz. Aby go usunąć, krzewy są okresowo spryskiwane lub wycierane letnią wodą.
Gleba
Wilczomlecz dobrze rozwija się w luźnej glebie, w tym glebie liściastej, darni i torfie z dodatkiem piasku. Możesz również dodać do podłoża resztki cegieł lub perlit, aby je poluzować. Dopuszczalne jest również stosowanie gotowych podłoży pod kaktusy.
Top dressing
Nawożenie wilczomlecza jest wymagane tylko w okresie rozwoju - wiosną i latem. Możesz użyć do tego celu uniwersalnych preparatów do kwiatów domowych lub nawozu do kaktusów, jeśli uprawiany gatunek bardziej przypomina ten typ rośliny.
Transfer
W większości euforbia nie różni się szybkim tempem wzrostu, więc często nie trzeba ich przeszczepiać. Wyjątkiem są młode osobniki, które co roku przesadza się wiosną.
Małe gatunki wilczomleczów będą dobrze rosły w średniej wielkości doniczkach, ale wysokie krzewy sugerują większe i cięższe pojemniki, które nie przewrócą się pod ciężarem pędów. Podczas przeszczepów nie należy również zapominać o obecności drenażu. W przypadku wilczomlecza należy wybrać doniczki z otworami w dnie, które ochronią rośliny przed przelaniem: zastój wilgoci często prowadzi do rozwoju zgnilizny.
Reprodukcja wilczomlecza
Najłatwiejszym sposobem uzyskania nowej wilczomleczu są sadzonki. Przed przesadzeniem kawałek oddzielonego kawałka suszy się przez około 2 dni, po uprzednim umyciu w celu osuszenia soku i potraktowaniu pokruszonym węglem, a następnie sadzi na odpowiedniej lekkiej glebie lub wkłada do wody. Głównym wymaganiem do ukorzenienia jest ciepło (około 20 stopni). Korzenie zwykle pojawiają się dość szybko.
Wilczomlecz kulisty, podobny do kaktusów, które nie strzelają do sadzonek, rozmnaża się za pomocą nasion.
Szkodniki i choroby
Uważa się, że większość wilczomleczów jest wysoce odporna na choroby i szkodniki owadzie. Problemy z roślinami mogą się rozpocząć dopiero z powodu niewłaściwej pielęgnacji: braku światła, niedopełnienia lub przelania lub niewłaściwej temperatury pokojowej. Przędziorki lub inne szkodniki kwiatów w pomieszczeniach mogą osiedlać się na osłabionych krzewach. Owady należy zwalczać specjalnymi środkami.
Rodzaje wilczomleczów ze zdjęciami i nazwami
Euphorbia piękna (Euphorbia pulcherrima)
Gatunek ten jest również znany jako poinsecja. Euphorbia pulcherrima uważana jest za jeden z symboli Bożego Narodzenia - w tym czasie następuje jej spektakularne kwitnienie. Zimą na krzakach pojawiają się małe kwiaty otoczone jasnymi wypustkami. Najczęściej mają kolor czerwony, biały lub różowy. Wśród trojeściowatych gatunek ten uważany jest za jeden z najbardziej atrakcyjnych, ale jednocześnie - najbardziej wymagający.Aby zachować taki kwiat do następnego sezonu, ważne jest, aby ściśle przestrzegać wszystkich zasad jego pielęgnacji.
Euphorbia resinifera
Ten wilczomlecz bardziej przypomina kaktusa. Euphorbia resinifera ma niebieskawo-zielone 4-stronne pędy. Ich żebra pokryte są wypukłościami brodawek, z których wyrastają kolce. Pod opieką ten gatunek jest bardzo bezpretensjonalny.
Euphorbia hypericifolia (Euphorbia hypericifolia)
Najpopularniejsza jest hybryda Diamond Frost. Euphorbia hypericifolia przyciąga wdzięcznymi gałązkami o średniej wielkości zielonych liściach, na których kwitnie wiele małych białych kwiatów. Ze względu na obfite kwitnienie krzewy te wyglądają bardzo efektownie. Rośliny te są uważane za łatwe w pielęgnacji i mogą doskonale ozdobić wiszące donice.
Wilczomlecz Mille (Euphorbia milii)
Z powodu szarych kolczastych pędów roślina ta nazywana jest „koroną cierniową”. Euphorbia milii tworzy duże krzewy, których gałęzie są usiane podłużnymi liśćmi. Młode okazy wyglądają szczególnie dekoracyjnie. W okresie kwitnienia pojawiają się na nich parasole małych kwiatów z czerwonymi lub żółtawymi wypustkami, które wyraźnie wyróżniają się na tle zielonych liści. Pędy starych krzewów są bardziej suche i kłujące. Co najważniejsze, taka roślina rozwija się na południowych oknach, dzięki czemu kwitnie prawie przez cały rok.
Euphorbia obesa (Euphorbia obesa)
Lub euforbia jest pulchna. Gatunek ten przypomina kulistego kaktusa. Euphorbia obesa ma kulisty kształt z płytkimi żebrami. Na łodygach nie ma cierni ani liści, a na żebrach ślady opadłych kwiatostanów, bardziej przypominające pąki.
Wilczomlecz wielkokwiatowy (Euphorbia grandicornis)
Niezwykły gatunek o ciekawym kształcie mięsistych łodyg. W Euphorbia grandicornis mają trzy aspekty i są silnie rozgałęzione. Wzdłuż krawędzi krawędzi znajdują się duże szare lub beżowe kolce. Liście mogą pojawić się na świeżych pędach, ale dość szybko opadają.
Wilczomlecz trójkątny (Euphorbia trigona)
Wysoki widok z trójściennymi łodygami. Euphorbia trigona tworzy podłużne liście na młodych pędach. W miarę rozwoju odpadają.
Euphorbia tirucalli (Euphorbia tirucalli)
Bezpretensjonalny soczysty. Pędy Euphorbia tirucalli przypominają rozgałęzione zielone patyki. Na łodygach takiej rośliny nie ma również liści ani cierni - to liczne pędy nadają jej dekoracyjności.
Euphorbia (Euphorbia leuconeura)
Ten typ jest jednym z najczęstszych. Euphorbia leuconeura ma żebrowany pień, na szczycie którego znajdują się duże ciemnozielone liście z jasnymi żyłkami. Gdy liście rosną, opadają, pozostawiając na pniu osobliwe nacięcia. Kwitnienie nie jest zbyt niezwykłe, więc jest uprawiane właśnie ze względu na piękne liście. Aby korona takiego krzewu rozwijała się równomiernie, należy ją okresowo obracać w kierunku światła w różnych kierunkach.
