Nepentes

Roślina Nepenthes jest jedynym rodzajem z rodziny Nepenthes, który obejmuje mięsożerne winorośle. Ze względu na charakterystyczny kształt pułapek rośliny te nazywane są również dzbanami. Większość Nepenthes żyje w wilgotnych tropikach Azji, niektóre gatunki występują również w Australii i na wyspach Pacyfiku.

Nazwa dzbanka nawiązuje do mitów starożytnych Greków - ziele zapomnienia i uzyskany z niego eliksir nazywano w nich „nepentem”. Takie rośliny trafiły do ​​Europy pod koniec XVIII wieku, natychmiast wzbudzając powszechne zainteresowanie. Ale w domowej kwiaciarni nepenty są rzadkie. Wynika to z imponujących rozmiarów większości gatunków, a także trudności w stworzeniu optymalnych warunków dla kwiatu. Ale pomimo ich dokładności, takie rośliny są uważane za bardzo wytrwałe.

Wszystkie rodzaje dzbanów są tradycyjnie podzielone na górskie i równinne. Każda z tych grup zakłada przestrzeganie określonego reżimu temperatury i wilgotności, a także różni się wyglądem - zwykłe rośliny mają jaśniejszy kolor i duże pułapki. Najczęściej szklarnie służą do uprawy roślin, a bardziej zwarte mieszańce karłowate nepentes są uprawiane w domu. Co najlepsze, dzban wygląda jak obfita roślina - w tej pozycji jego dzbany skutecznie zwisają z pędów.

Opis nepentes

Nepentes to liana w kształcie krzewu lub półkrzewu o pnących lub pnących łodygach. Jego pędy wspinają się na drzewa, wznosząc się na imponującą wysokość. Taka struktura pozwala roślinom dotrzeć do bardziej oświetlonych miejsc: do tworzenia kwiatostanów potrzebne jest słońce. Znajdują się na wierzchołkach łodyg i przypominają szczotki lub wiechy. Grubość łodyg zwykle nie przekracza 1 cm.

Duże liście Nepentes mają kształt wyrostka mieczykowatego i przylegają do liści dzbanka. Centralna żyłka niektórych liści przekształca się w cienki wąs, który czasami jest w stanie przylgnąć do gałęzi drzew. Trzymany jest na nim jasny dzbanek przypominający kwiat. Rozmiar dzbanków różni się znacznie w zależności od rodzaju nepentes i może wynosić od 2 do 30 cm, chociaż istnieją rośliny z dłuższymi dzbanami. Ich kolory obejmują odcienie czerwieni, bieli i zieleni i mogą łączyć kilka kolorów. Górna krawędź dzbanka jest owinięta do wewnątrz, z różowymi lub fioletowymi rowkami.

To dzbanki służą jako pułapki na małe owady.Na ich wewnętrznej krawędzi znajdują się komórki produkujące nektar-przynętę, a na dnie „naczynia” może znajdować się zarówno woda, jak i lepka ciecz ze specjalnymi enzymami trawiennymi. U niektórych gatunków na powierzchni dzbanka znajdują się skrzydła z zębami, które służą jako podpora dla samego liścia i pomagają owadom wspinać się do dzbanka. Każdy dzbanek zabezpieczony jest również specjalną pokrywką, która zapobiega przedostawaniu się do środka brudu i wody deszczowej. Pokrywka nie zatrzymuje owadów przyciąganych przez nektar. Wchodząc pod nią, muchy, a także małe płazy i inni mieszkańcy lasu, spadają na śliską krawędź, wpadają do dzbanka i ryzykują rozpuszczeniem w nim w ciągu 5-8 godzin.

Pomimo swojej jasności dzbany są uważane za przedłużenie liści, a nie kwiaty nepentes. Ich wielkość i kształt często zmienia się w zależności od umiejscowienia na winorośli. Na dole na ziemi leżą większe i cięższe dzbanki, a na górze małe z dłuższymi włoskami, które zapewniają roślinie dodatkowe podparcie. Czasami pułapki są projektowane na różne rodzaje ofiar. Prawdziwe kwitnienie nepentes jest niepozorne. Tworzą czerwonawe kwiaty bez płatków z kilkoma działkami. Kwiaty zapylane tworzą skórzaste owoce o średniej wielkości nasionach.

Niektóre zwierzęta i ptaki używają dzbanów pułapek jako miski, wody pitnej, którą napełniają po ulewnym deszczu. Z tego powodu niektóre rodzaje nepentes nazywane są „małpimi okularami”. W naturze niektóre gatunki z dużymi dzbanami wchodzą w symbiozę ze ssakami leśnymi. Duże i mocne pułapki nie odstraszają małych nietoperzy i gryzoni, ale służą im jako schronienie, a nawet sucha szafa. Kwiat celowo przyciąga je nektarem na wieczku dzbanka. Liana przekształca powstały łajno w pożywny nawóz, jednocześnie zbierając z niego azot. Nepentes dwuramienny jest „przyjazny” dla mrówek, które osiadają na lianie i pomagają oczyścić dzbanki ze szkodliwych owadów i pleśni. Zawarty w nich „rozpuszczalnik” prawie nie ma wpływu na takie mrówki.

Krótkie zasady uprawy nepentes

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad nepentami w domu.

Opieka nad nepentami w domu

Oświetlenie

Nepenty potrzebują dobrego oświetlenia, ale brak światła w lasach tropikalnych nauczył dzbanów rozpraszania promieni. Dla nich wschodnia lub południowa strona domu najlepiej nadaje się do cieniowania w południe. W tym celu stosuje się półprzezroczyste zasłony lub papierowe ekrany. Zbyt jasne światło może prowadzić do poparzeń liści lub utraty jasnego koloru już uformowanych dzbanów. Wyrastają nowe pułapki już przystosowane do zmienionego oświetlenia.

Okna zachodnie lub północne zwykle wymagają zastosowania podświetlenia, zapewniającego kolory do 16 godzin światła dziennego w okresie zimowym. Brak światła wpłynie również niekorzystnie na kształtowanie się dzbanów i ich kolor. Odmiany górskie dzbanów bardzo potrzebują promieniowania ultrafioletowego, które może być opóźnione przez okna z podwójnymi szybami, więc latem takie rośliny są często trzymane w powietrzu i na otwartym powietrzu.

Temperatura

Większość dzbanów jest w stanie przystosować się do krótkich okresów ekstremalnego upału lub zimna do 5 stopni, ale aby pomyślnie wyhodować nepentes, należy utrzymywać optymalną temperaturę dla kwiatu. Naturalne siedliska Nepenthes mają duży wpływ na ich preferencje temperaturowe.

• Dzbany górskie są liczniejsze. Upały źle wpływają na rozwój takich nepentek, ale lepiej znoszą imponujące wahania temperatur w dzień iw nocy. Takie rośliny potrzebują nocnego chłodu (około 12-15 stopni), aw ciągu dnia zaleca się utrzymywać je w umiarkowanym upale (około 18-20 stopni). Tacy nepentyści nie lubią ekstremalnych upałów. Poziom wilgotności do ich uprawy powinien być średni.
• Nepenty równinne (nizinne) preferują cieplejsze warunki przez cały rok i mniejsze wahania temperatury. W nocy potrzebują temperatury około 18-20 stopni, w ciągu dnia około 22-26 stopni, chociaż z łatwością tolerują jej wzrost do 32 stopni. Odczuwają nadmierny chłód gorzej niż upał (6-8 stopni uważa się za krytyczny dla nich spadek) i nie lubią silnych zmian temperatury. W przypadku takich gatunków preferowana jest wysoka (od 70%) wilgotność, dlatego częściej uprawia się je w terrariach lub szklarniach.

Są też rośliny z kategorii pośredniej, które mają swoje własne priorytety - dość wysoką temperaturę w dzień i około 16-18 stopni w nocy. Jednocześnie każdy nepentes potrzebuje dopływu świeżego powietrza, dlatego nie zaleca się ich uprawy w zamkniętej przestrzeni, ale wrażliwych winorośli nie należy przechowywać w przeciągach. Doniczki z nimi przesuwane są tylko w razie potrzeby, nie należy nawet zmieniać ich położenia względem źródła światła, trzymając tylko jedną stronę do słońca. Jeśli przeszkodzisz takiej roślinie, przestanie się ona rozwijać przez około miesiąc i nie utworzy dzbanków.

Podlewanie

Opieka nad nepentes w domu polega na regularnym nawilżaniu gleby. Do nawadniania używa się wody destylowanej, dobrze osadzonej, przefiltrowanej lub deszczowej z ekologicznie czystego miejsca. Im mniej zanieczyszczeń w wodzie, tym lepiej. Pożądane jest, aby było nieco cieplejsze niż temperatura pokojowa, nie można używać lodu.

Aby nie przesadzić kwiatu, który preferuje stałą wilgoć, należy zastosować metodę podlewania dennego. Garnek jest zanurzony w wodzie, dopóki nie wciągnie wystarczającej ilości wilgoci przez otwory spustowe. Nadmiar może spłynąć. Latem starają się stale utrzymywać wilgotność gleby w doniczce, a zimą, po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby, należy odczekać około 2 dni. Szczególnie bacznie obserwuje się rośliny zimujące w chłodzie.Takie krzewy są podlewane rzadziej i rzadziej. Ale całkowite przesuszenie gleby wpływa na dzbany bardziej i gorzej niż przelew.

Poziom wilgotności

Większość Nepentes uwielbia wysoką wilgotność 70-90%, ale są gatunki, które mogą wytrzymać nawet niższe poziomy - około 40% w ciągu dnia i 50% w nocy. Aby zrozumieć, jaki kwiat został zakupiony w sklepie, musisz go obserwować - być może krzew dobrze się rozwinie nawet przy wilgotności w pomieszczeniu. Aby podnieść jego poziom w nocy, rośliny należy spryskać wieczorami letnią, osiadłą wodą. Przyda się również ustawienie go na palecie wypełnionej mokrymi kamyczkami lub torfem.

Podczas opryskiwania należy upewnić się, że płyn nie wpadnie do działających pułapek, co zmniejszy stężenie soków i zapobiegnie przyswajaniu ofiary przez kwiat. Winorośle zawarte w chłodzie są rzadziej opryskiwane, aby zapobiec rozwojowi chorób.

Gleba

Do uprawy nepentes można używać zarówno zwykłych doniczek, jak i wiszących pojemników na storczyki, głównym wymaganiem jest średnica 14 cm.Glebę można przygotować samodzielnie poprzez zmieszanie torfu wysokiego z perlitem i połową wermikulitu. Reakcja gotowej mieszaniny nie powinna być kwaśna. Podobnie jak inne zielone drapieżniki, w naturze dzbany żyją na ubogiej glebie, dlatego w domu nie należy ich sadzić na zbyt żyznej glebie. Możesz użyć gotowego podłoża do storczyków lub mieszanki gleby liściastej z torfem i piaskiem (3: 2: 1). Zaleca się również dodanie węgla drzewnego do gleby. Powstałe podłoże powinno umożliwiać swobodny przepływ powietrza, a dla dzbanów wymagana będzie również odpowiednia warstwa drenażowa.

Top dressing

Nepentes nie wymaga regularnego karmienia, głównym źródłem składników odżywczych są chwytane owady. Ale roślina może łączyć tę metodę żywienia z bardziej znaną, dlatego od wiosny do jesieni można ją co miesiąc podlewać roztworem odżywczym suplementów mineralnych, zmniejszając zalecane stężenie o 3 razy. Preferowany jest opatrunek dolistny. Można stosować preparaty z orchidei. Ale w zbyt pożywnej glebie winorośl przestanie tworzyć dzbanki, tracąc potrzebę dodatkowego źródła azotu. W przypadku gatunków górskich karmienie odbywa się jeszcze rzadziej.

Ekstrakcja jest również wymagana w przypadku nepentes mniej więcej raz w miesiącu. W tym czasie w jego dzbanach można umieścić muchy, ochotki, komary czy pająki - około 2 sztuki na średni krzew. Jeśli owady wejdą do domu bez przeszkód, winorośl może samodzielnie polować. Połów musi być żywy i umieszczony w różnych dzbanach. Kwiat nie jest karmiony zwykłym mięsem. Ponadto nie należy od razu napełniać wszystkich „naczyń” - nadmiar azotu może znacznie zaszkodzić winorośli. Każdy dzban może wytworzyć płyn trawienny tylko raz, podczas jego formowania, więc pusta pułapka nie będzie już działać. Jeśli dostanie się tam jedzenie, liść z takim dzbankiem uschnie. Żywotność jednej pułapki to 2-4 miesiące. Aby puste dzbanki nie blakły zbyt szybko, możesz napełnić je w jednej trzeciej wodą destylowaną. Takie środki pomogą zrekompensować brak wilgotności powietrza, ale będą też tylko tymczasowe.

Transfer

Nepentes należy przesadzać tylko w razie potrzeby: gdy korzenie krzewu nie mieszczą się już w doniczce, roślina zachoruje lub gleba zacznie pleśnić. Wyjątki nie dotyczą nawet zakupionych roślin, dopóki nie wyrosną ze swoich możliwości - można je przesadzić nie wcześniej niż 1,5 miesiąca po zakupie.

Wiosna jest optymalna do przesadzania nepentes. Silne i zdrowe okazy, które wyrosły ze swoich możliwości, są po prostu przenoszone w nowe miejsce, starając się jak najmniej naruszać korzenie. Jeśli nepentes zachoruje, wyjmują go z garnka, oczyszczają korzenie z gleby i opłukują je wodą destylowaną. Następnie krzew sadzi się na świeżej glebie, a następnie traktuje roztworem fungicydu, zwilżając zarówno glebę, jak i nadziemną część buszu.Jeśli przeszczep został wykonany prawidłowo, a winorośl się zakorzeniła, po pół miesiącu będzie można spryskać ją roztworem cyrkonu (do 3 kropli na 0,2 litra wody destylowanej) i wylać tę mieszaninę na ziemię.

Po takim przeszczepie, przeprowadzonym zgodnie ze wszystkimi warunkami, krzew będzie mógł rosnąć w jednej doniczce przez około 3 lata. Czasami nepenty sadzi się nie na zwykłym podłożu, ale w długo rozkładających się materiałach - wełnie mineralnej lub włóknie kokosowym, co również pozwala odłożyć przeszczep krzewu. Ale najczęściej egzotyczne dzbany mieszkają w domu tylko przez kilka lat. Aby przedłużyć żywotność kwiatu, musisz zapewnić mu idealną zawartość.

Podwiązka

Nepentes potrzebują wsparcia, więc ich pędy będą musiały być związane. O montaż podpory trzeba zadbać, gdy jednoroczna roślina wymaga przeszczepu. W przypadku podwiązki pędy dzbanka powinny wzrosnąć do około pół metra.

Kwiat

Kwitnące nepentes tworzą wyprostowane pędzle kwiatostanów, na których znajdują się małe brązowo-czerwone kwiaty, przypominające nieotwarte pąki. Kwitnienie może trwać do sześciu miesięcy. Trudno nazwać to szczególnie dekoracyjnym, niemniej niezwykłe kwiatostany na winorośli wyglądają dość interesująco. Nepentes to rośliny dwupienne. Różne typy liany mogą łatwo krzyżować się, tworząc formy hybrydowe, ta właściwość jest szeroko stosowana przez hodowców. Ale w domu winorośl nie kwitnie tak często.

Okres uśpienia

Zimą nepentes nadal się rozwija, ale ze względu na różnicę w charakterystyce klimatu na średnich szerokościach geograficznych takie rośliny będą wymagały specjalnej pielęgnacji przez okres krótkich godzin dziennych. Od końca jesieni dzbany przestają karmić i stopniowo zmniejszają liczbę podlewania. Liana może wysuszyć swoje pułapki, ale proces ten nie jest oznaką choroby, ale częstą reakcją na spadek wilgotności powietrza. W tym czasie należy usunąć martwe liście. Zaleca się przechowywanie samej winorośli w chłodniejszym miejscu.

Wiosną krzew nepentes jest przycinany do rozwiniętego pąka, po czym zaczyna stopniowo wracać do letniego trybu pielęgnacji. Liana jest karmiona niewielką kompozycją mineralną, po której powinna szybko rosnąć. Młode pędy można uszczypnąć na wysokości 5-6 liści.

Powielanie nepentes

Uprawa z nasion

W naturze nepentes łatwo rozmnaża się dzięki swoim małym, długim nasionom, ale w domu ta metoda ma wiele wad. Najważniejsze z nich to niedostępność i ryzyko pozyskania nasion innych roślin, a także krótki okres trwałości nasion - od kilku tygodni do kilku miesięcy. Im świeższe są nasiona, tym większa szansa na ich kiełkowanie, poza tym powinny szybciej kiełkować.

Aby uzyskać nasiona w domu, będziesz potrzebować dwóch kwitnących winorośli jednocześnie - męskiej i żeńskiej (lub żeńskiej i pyłku od mężczyzny). Jeśli rośliny są trzymane na zewnątrz, owady mogą je zapylać, ale w innych przypadkach stosuje się sztuczne zapylanie. Dojrzewanie strąka trwa około miesiąca. Dojrzałe ciemnobrązowe pudełka suszy się przez kilka dni, a następnie natychmiast wysiewa.

Do siewu służy plastikowy pojemnik z otworami drenażowymi. Wypełniony jest torfowcem umytym i parzonym oraz lekko nawilżony. Możesz dodać piasek do torfowca. Nasiona rozprowadza się na powierzchni podłoża, ostrożnie spryskuje i przykrywa przezroczystą folią lub innym plastikowym słoikiem tak, aby zapewnić uprawom warunki szklarniowe.

Zaleca się trzymanie sadzonek pod fitolampem w temperaturze około 22-24 stopni, niezależnie od rodzaju nepentes. Są one codziennie wentylowane, dzięki czemu wilgotność powietrza w zbiorniku utrzymuje się na poziomie 90% i wyższym. Pierwsze pędy mogą powstać w ciągu 2 miesięcy. Wraz z pojawieniem się kiełków, stopniowo przyzwyczajają się do życia poza szklarnią i początkowo nie są narażone na bezpośrednie działanie słońca. Za dorosłego dzbanka sadzonkowego uważa się dopiero 2-3 lata po siewie.

Sadzonki

Rozmnażanie drapieżnego winorośli przez sadzonki jest łatwiejsze i szybsze.Zwykle wykorzystuje się do tego części łodyg pozostałe po cięciu. Sadzonki muszą mieć co najmniej 3 liście. Przed ukorzenieniem należy je skrócić o około 2/3, aby zmniejszyć parowanie wilgoci. Nie trzeba odcinać małego liścia na wierzchołku wierzchołka cięcia.

Dolną część zrębu poddaje się działaniu stymulatora ukorzeniania, a następnie posypuje proszkiem węglowym. Sadzenie odbywa się w pojemniku wstępnie potraktowanym wybielaczem i przemytym destylatem. Jest wypełniony mieszanką torfu i włókna kokosowego z torfem (2: 3: 5), do którego dodaje się niewielką ilość wermikulitu w proszku do pieczenia. Gleba jest również wstępnie sterylizowana na parze.

Sadzonki umieszcza się w wilgotnym podłożu o głębokości około 5 mm, następnie glebę zagęszcza się i podlewa wodą destylowaną. Z góry sadzonkę spryskuje się Fundazolem, rozcieńcza zgodnie z instrukcją, a następnie umieszcza w zaimprowizowanej szklarni, przykrytej przezroczystym słojem lub torbą. Roślina jest utrzymywana w cieple (około 22-24 stopni) i na świetle. Po kilku tygodniach należy podlać i potraktować łodygę roztworem stymulatora wzrostu (na przykład cyrkonu), rozcieńczając 2-3 krople w 0,2 litra destylatu.

Rootowanie trwa zwykle 1-1,5 miesiąca, ale powodzenie procesu będzie można ocenić za 2 tygodnie. Jeśli sadzonki zaczną się zakorzenić, tworzą świeże pędy, a ciemne sadzonki można wyrzucić. Młode nepenty są przeszczepiane na stałe miejsce zaledwie rok po ukorzenieniu. Dzbanki na takich roślinach powstają około sześciu miesięcy po posadzeniu.

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Dorosłe nepenty można również rozmnażać, dzieląc krzew, ale w tym celu należy zachować szczególną ostrożność. Korzenie liany są delikatne, więc starają się ich ponownie nie zranić. Podział odbywa się według ogólnej zasady.

Choroby i szkodniki nepentes

Choroby

Jeśli na krzakach nepentes pojawią się brązowe lub czerwone plamy, roślinę zaatakowała infekcja grzybowa. Do jej rozwoju przyczyniają się wilgotne gleby i powietrze. Chore krzewy należy leczyć preparatem grzybobójczym.

Częste przelewanie się może prowadzić do zaniku korzeni dzbanów. Chory krzew zaczyna więdnąć, jego liście marszczą się, a łodyga zmienia kolor na czarny. Blaszki liściowe również mogą gnić. Przy pierwszych oznakach takiej choroby należy przeszczepić krzak do świeżej zdezynfekowanej gleby, po usunięciu wszystkich zgniłych części ostrym i sterylnym narzędziem. Sekcje posypuje się proszkiem węglowym. Jeśli uszkodzenie jest zbyt duże i istnieje ryzyko, że krzew się nie zakorzeni, możesz spróbować zachować roślinę, ukorzeniając zdrowe części jej łodygi.

Niektóre problemy z zawartością nepentes mogą być sygnalizowane ich pojawieniem się.

• Żółknięcie liści wskazuje na brak składników odżywczych.
• Zaczerwienienie liści, pojawienie się brązowych plam - nadmierne oświetlenie, oznaka oparzeń.
• Suche końcówki liści - zbyt niska wilgotność.
• Wyrywanie pędów - brak oświetlenia, zwykle zbiega się ze spowolnieniem wzrostu i kurczeniem się liści.
• Dzbany nie tworzą się ze względu na zmiany w zawartości kwiatu - może na to wpływać nieodpowiednia temperatura lub wilgotność, brak światła lub podlewania oraz nadmiernie odżywcza gleba.

Szkodniki

Chociaż nepentes sam żywi się owadami, szkodniki atakujące winorośl poza dzbanami mogą spowodować znaczne uszkodzenie rośliny. Częściej niż inne mszyce lub wełnowce mogą osiedlać się na nepentach osłabionych niewłaściwą zawartością.

Mszyce są trudne do wykrycia we wczesnych stadiach zmiany ze względu na ich mały rozmiar. Żyje wewnątrz liści, żywiąc się ich sokami. Z tego powodu liście żółkną i pokrywają się spadzią. Oprócz własnej szkody mszyce przyczyniają się do przenoszenia różnych chorób, z których wiele jest nieuleczalnych, dlatego szkodniki należy jak najszybciej zniszczyć. Aby poradzić sobie z mszycami, należy leczyć roztworem mydła nepentes (20 g zielonego lub zwykłego mydła na 1 litr wody). Krzew jest spryskiwany, po przykryciu ziemi w doniczce, aby roztwór nie dostał się do niego. Po pewnym czasie mydło jest dokładnie zmywane.Jeśli zmiany są zbyt duże, można zastosować mało toksyczne środki owadobójcze - kwiat nie toleruje silnych leków.

Wełniak żywi się również sokiem z dzbana, zasiedlając młode przyrosty. Z tego powodu wzrost krzewu zwalnia. Regularne nawilżanie i czyszczenie blaszek liściowych, a także usuwanie suchych i zwiędłych liści pomoże zapobiegać pojawianiu się robaków. Jeśli szkodnik się pojawi, usuwa się go z krzaka wacikiem zamoczonym w alkoholu, mydle lub roztworze piwa. Następnie krzew traktuje się roztworem preparatu zawierającego imidakloprid przez 6 tygodni, opryskując co 7-10 dni.

Rodzaje i odmiany nepentek ze zdjęciami i imionami

7 gatunków należy do rodzaju Nepentes, chociaż istnieje ponad 200 gatunków o nieokreślonym statusie i wiele form hybrydowych o różnych kolorach dzbanów. To hybrydy najczęściej uprawiane w domu - uważane są za bardziej przystosowane do takich treści. W uprawie kwiatów najlepiej znane są następujące gatunki.

Dzbanecznik alata

Albo skrzydlate nepenty. Gatunek filipiński, uważany za najpowszechniejszy. Dzbanecznik alata osiąga 4 metry długości, chociaż istnieją okazy o krótszych pędach. Liana ma wydłużone zielone liście, skierowane ku górze. Dzbanki są pomalowane na jasnozielony kolor i pokryte czerwonawymi plamkami. Kwiaty są złożone w kwiatostany-pędzle lub wiechy. Taki dzban jest uważany za gatunek pośredni między grupami górskimi i nizinnymi.

Dzbanecznik Rajah

Albo rozbite nepenty. Uchodzi za rekordzistę nie tylko wśród krewnych: jest to największa mięsożerna roślina na świecie. Dzbanecznik Rajah to rzadki gatunek, który może polować nie tylko na owady, ale nawet na małe zwierzęta i ssaki. Taka roślina żyje tylko w górach wyspy Kalimantan i jest zagrożona. Długość jego łodyg wynosi około 3 m, ale są też okazy 6-metrowe. Pułapki mogą mieć ponad 50 cm długości, a ich szerokość ok. 20 cm. Kwitnienie może wystąpić o każdej porze roku.

Dzbanecznik madagascariensis

Gatunek osiąga 90 cm długości. Dzbanecznik madagascariensis ma lancetowato wydłużone blaszki liściowe i szkarłatne dzbanki o długości do 25 cm. Ta roślina potrzebuje ciepła i wilgoci.

Dzbanecznik rafflesiana

Zwykły epifit z wyspy Sumatra. Dzbanecznik rafflesiana ma owalne lancetowate liście o szerokości do 10 cm i długości do pół metra. Dzbanki są bladozielone i pokryte bordowymi plamkami i kreskami. Osiągają 20 cm długości i 10 cm średnicy. Wnętrze dzbanka jest niebieskawe i również w cętki.

Dzbanecznik truncata

Występuje endemicznie na jednej z wysp filipińskich. Dzbanecznik ścięty żyje w górach, jego dzbany osiągają czasem 50 cm długości. Ze względu na duże rozmiary takie rośliny są zwykle uprawiane tylko w szklarniach.

Dzbanecznik gracillima

Długość łodyg takiej winorośli sięga 5 m. Nepenthes gracillima ma wąskie i długie ulistnienie. Jej dzbanki są zielonkawe i pokryte plamkami zieleni i czerwieni.

Dzbanecznik Miranda

Półepifityczna liana Nepenthes Miranda ma dzbanki o jasnozielonym odcieniu z kontrastującymi czerwonymi plamami.

Nepenthes maxima

Długość rośliny dochodzi do 3 m. Nepenthes maxima ma wąskie liście do 30 cm długości. Dzbanki-cylindry w górnej części tulei mają ten sam rozmiar. Poniżej znajdują się krótsze pułapki w kształcie kolb. Mają żółto-zielony kolor i czerwonawe brodawki.

Dzbanecznik attenboroughii

Kolejna endemiczna filipińska. Dzbanecznik attenboroughii dorasta do 1,5 m wysokości, a jego pędy mają ok. 3,5 cm grubości, skórzaste liście prawie bezszypułkowe. Wielkość dzbanów osiąga 25 cm długości i 12 cm średnicy przy objętości około 1,5-2 litrów. Ich kolor to jasny limonkowy, z pociągnięciami fioletowego odcienia.

Dzbanecznik bicalcarata

Jeden z najbardziej eleganckich gatunków zwykłych.Dzbanecznik bicalcarata ma skórzaste blaszki liściowe o szerokości do 12 cm i długości do 80 cm, które kończą się małymi pułapkami 10 cm. Kolor dzbanków to czerwony, pomarańczowy lub zielony.

Następujące nepenty są również uprawiane w domu:

• Obramowane na biało - z pułapkami biało-różowymi lub kremowymi.
• Włochaty - dzbanki owłosione mają czerwono-zielony kolor i zieloną obwódkę w pobliżu ust.
• Pervilla - tworzy szerokie czerwone dzbany.
• Liściaste - widok na góry, dzbanki są w kolorze zielono-fioletowym.