Nidularium należy do rodziny bromeliadów. Roślina ta rośnie w dzikiej przyrodzie w sposób epifityczny, występuje w wilgotnych tropikach kontynentu amerykańskiego. Ponieważ kwiatostan znajduje się pośrodku rozety z liśćmi, stąd nazwa, która jest umownie tłumaczona z łaciny jako „gniazdo”.
Nidularium nie ma łodygi i należy do grupy bylin zielnych. Liście mają kształt paska, są twarde w dotyku i mają postrzępione krawędzie. Zmontowana w formie rozety uszczelnionej w dotyku. Kwiatostan wyrasta ze środka wylotu. Kwiaty duże, gęsto rozstawione, przylistki czerwone.
Dbanie o nidularium w domu
Lokalizacja i oświetlenie
Nidularium dobrze rośnie w miejscach o rozproszonym świetle dziennym. Roślinę należy zacieniać, zwłaszcza w południe, kiedy promienie słoneczne mogą uszkodzić liście w postaci oparzeń. Jesienią i zimą nidularium również potrzebuje dobrego oświetlenia, ale cieniowanie nie jest już wymagane. Godziny dzienne powinny wynosić co najmniej 12 godzin, więc w celu dodatkowego oświetlenia można zainstalować świetlówkę lub specjalny fitolamp.
Temperatura
Wiosną i latem temperatura otoczenia powinna wynosić co najmniej 21-24 stopni. Zimą i jesienią nidularium odpoczywa, więc komfortowo będzie się czuć w temperaturach od 14 do 17 stopni Celsjusza. Roślina jest w stanie wytrzymać niższe temperatury, ale pod warunkiem, że przebywa w takim pomieszczeniu przez krótki czas.
Wilgotność powietrza
Nidularium pochodzi z lasów tropikalnych, dlatego jest szczególnie wrażliwe na wilgoć powietrza. Wilgotność powietrza musi być stale wysoka, dlatego nidularium spryskuje się wodą kilka razy dziennie. W celu zwiększenia wilgotności powietrza doniczkę z rośliną umieszcza się na palecie z ekspandowanej gliny lub piasku, który jest stale zwilżany wodą, natomiast dno doniczki nie powinno dotykać wody, w przeciwnym razie system korzeniowy będzie zacząć gnić.
Szerokie liście szybko gromadzą dużą ilość kurzu na swojej powierzchni, dlatego przecieranie liści miękką wilgotną szmatką lub serwetką staje się obowiązkową regularną procedurą pielęgnacji nidularium.
Podlewanie
Nidularium w okresie wiosenno-letnim znajduje się w aktywnej fazie wzrostu, dlatego podlewanie powinno być obfite. Podlewaj roślinę do wylotu z liśćmi, gdy górna warstwa ziemnej śpiączki wysycha w doniczce. Zimą i jesienią roślina odpoczywa, więc nie potrzebuje obfitego podlewania. W zimne dni nidularium otrzymuje wodę przez opryskiwanie liści. Czasami glinianą bryłę można zwilżyć wodą destylowaną o temperaturze pokojowej lub o kilka stopni cieplejszej.
Gleba
Gleba powinna być dobrze przepuszczalna dla powietrza i wody, a drenaż na dnie doniczki powinien wynosić co najmniej jedną trzecią jej objętości. Podłoże w domu można mieszać w stosunku 3: 1: 1: 1: 0,5 - trzy części kory sosnowej, jedna część posiekanego torfowca, jedna część torfu wysokiego, jedna część gleby liściastej, połowa humus.Pomocne będzie dodanie węgla drzewnego lub piasku do podłoża.
Top dressing i nawozy
Nidularium wymaga regularnego karmienia od marca do września. Częstotliwość nawożenia to raz w miesiącu. Opatrunek górny nadaje się zarówno do bromeli, jak i uniwersalny do kwitnienia roślin domowych. Rozcieńczony koncentrat nawozowy aplikuje się do wylotu z liśćmi. Nawóz powinien zawierać minimalną ilość azotu, w przeciwnym razie jego nadmiar może doprowadzić do śmierci rośliny.
Transfer
Konieczne jest przeszczepianie nidularium raz na 2-3 lata. Podczas przesadzania ważne jest, aby szyja nie była pokryta ziemią, w przeciwnym razie roślina szybko zgnije. Doniczka powinna być szeroka, ale niezbyt głęboka.
Powielanie nidularium
Istnieją dwa sposoby rozmnażania nidularium: za pomocą nasion lub przez potomstwo korzeni. Przed sadzeniem nasiona należy umyć w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu. Następnie są suszone, a następnie wysiewane w mieszaninie torfu, mchu torfowca i kalcynowanego piasku. Od góry pojemnik przykrywa się przezroczystą torbą lub szkłem i pozostawia w temperaturze co najmniej 22-24 stopni. Szklarnię należy regularnie wentylować, a wierzchnią warstwę gleby nawilżać. Pierwsze pędy pojawiają się po 10-20 dniach, a po 2-2,5 miesiąca sadzonki przesadza się do mieszanki darni, gleby liściastej i torfu w stosunku 1: 2: 4. Po 6 miesiącach kiełki sadzi się w osobnych doniczkach. Kwitnienie młodej rośliny uzyskanej z kiełkujących nasion można zobaczyć po 3-4 latach.
Po zaniknięciu rośliny rozeta z liśćmi obumiera, ale po bokach widać pojawienie się nowego potomstwa. Po 1,5-2 miesiącach na każdym z nich pojawiają się 3-4 liście i słaby system korzeniowy. Takie procesy są oddzielane od dorosłej rośliny wraz z korzeniami i sadzone w osobnym pojemniku, umieszczane w ciepłym miejscu i utrzymywane w temperaturze co najmniej 26-28 stopni. Z góry doniczkę z pędem przykrywa się szkłem lub przezroczystą torbą i pozostawia w tym stanie do momentu pełnego zakorzenienia się rośliny. Zaimprowizowana szklarnia jest regularnie wentylowana i nawilżana.
Choroby i szkodniki
Jak każda inna roślina w pomieszczeniach, nidularium może być atakowane przez szkodniki, takie jak owady łuskowate, mszyce i przędziorków.
Jeśli roślina jest zarażona parchem, liście żółkną i odpadają. Szkodnik należy usunąć z liści i znajdują się one po obu stronach, a same liście należy potraktować roztworem środka owadobójczego.
Środki owadobójcze są również skuteczne przeciwko wełnowcom i mszycom. Aby pozbyć się czerwonego przędziorka, możesz użyć środków roztoczobójczych.
Nidularium może zachorować, zrzucić liście, a nawet umrzeć, jeśli zostanie wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, w suchym powietrzu lub zostanie zalane twardą wodą z kranu. Brak wody w odpływie również będzie miał szkodliwy wpływ na roślinę.
