Nivyanik

Nivyanik (Leucanthemum) to roślina zielna z rodziny Astrov. Występuje na kilku kontynentach jednocześnie, przy czym większość gatunków preferuje regiony o klimacie umiarkowanym. Do niedawna kwiat uważany był za przedstawiciela rodzaju Chrysanthemum. Ale pomimo pewnego podobieństwa w budowie, stokrotka nie ma charakterystycznego zapachu piołunu, a liście nie mają szarawego pokwitania.

Rodzaj rodzaju łączy w sobie kilkadziesiąt różnych gatunków. Łacińska nazwa rośliny „leucanthemum” oznacza „biały kwiat”, w Rosji często nazywana jest rumiankiem ogrodowym. Jest również znany jako poper. W rabatach roślina ta może doskonale współistnieć zarówno ze swoimi polnymi odpowiednikami (chabry, maki, dzwonki, zboża, inne kwiaty o podobnym kształcie kwiatostanów), jak i bujnymi kwiatami ogrodowymi. Biało-żółte kwiaty świetnie wyglądają w pojedynczych nasadzeniach na tle zielonych krzewów lub drzew. Do cięcia można również użyć kwiatostanów stokrotek.

Opis Nivyanika

Nivyanik ma zarówno odmiany jednoroczne, jak i wieloletnie, niektóre z jego gatunków można uprawiać jako dwuletnie. Małe włókniste kłącze takich roślin jest zabarwione na czerwono. Pędy są proste, słabo rozgałęzione, mogą być zarówno krótkie (około 30 cm), jak i wysokie (ponad metr). Ciemnozielone liście mają podłużny kształt, mogą być klapowane lub mieć falistą, karbowaną krawędź. W zależności od gatunku blaszki liściowe mogą znajdować się w części korzeniowej lub na łodygach.

Kwiaty stokrotki powstają na wierzchołkach pędów i przypominają duże stokrotki. Ich wielkość może dochodzić do 12 cm. W koszyczku kwiatostanowym znajdują się rurkowate żółte kwiaty umieszczone pośrodku i języczkowate żółte lub białe, umieszczone na krawędziach. Zwykle mylone są z płatkami stokrotek. Jej kwitnienie w okresie letnim można podziwiać dwukrotnie: na początku lub w środku, a także na samym końcu. Po uschnięciu kwiatów w koszyczkach formują się nasiona, które zachowują żywotność do 3 lat. Nivyany może rosnąć obficie, a także samosiew, czasem nawet zamieniając się w chwast. Ale rośliny odmianowe z reguły są bardziej kapryśne niż gatunki. Po kilku latach uprawy wiele z nich zaczyna się kurczyć, a rozmnażanie nasion w ich przypadku nie zawsze oddaje cechy odmiany - szczególnie w przypadku odmian frotte. W przypadku długiej uprawy bez odnawiania i przeszczepu należy wybrać strefowe lub sprawdzone odmiany rumianku ogrodowego.

Uprawa trawy cytrynowej z nasion

Nasiona jaworu można wysiewać bezpośrednio do gruntu, ale uprawa sadzonek pozwala uzyskać rośliny kwitnące w tym samym roku. Najlepszy czas na to to luty lub początek marca. W przypadku nasion możesz wybrać dowolny pojemnik, ponieważ później sadzonki będą nadal potrzebować kilofa. Zwykle preferowany jest płytki pojemnik.Na jego dnie układa się warstwę drenażową, a następnie wypełnia uniwersalną glebą do sadzonek kwiatowych, starając się wylewać ziemię nie do samej góry, pozostawiając około 0,5 cm od krawędzi. Zamiast kupowanej ziemi można samodzielnie wymieszać piasek z torfem z wrzosowiska. Przed siewem przygotowaną glebę wstępnie dezynfekuje się roztworem nadmanganianu potasu. Nasiona rozprowadzamy po powierzchni wyrównanej gleby, zakopujemy nie więcej niż 1 cm Po lekkim spryskaniu upraw zwilża się je sprayem.

Uprawy nie potrzebują osłony filmowej, ale zaleca się przechowywanie pojemnika przy sobie w ciepłym (około +22 stopni) miejscu. Wraz z pojawieniem się pierwszych pędów zostaje przeniesiony do lekko chłodnego rogu (do +20 stopni). Zwykle nasiona mogą kiełkować od kilku dni do 2-3 tygodni. Miesiąc po wykiełkowaniu będzie można karmić sadzonki słabym roztworem dziewanny. Po kolejnych kilku tygodniach są dzielone do oddzielnych pojemników, w których sadzonki będą rosły aż do ostatniego sadzenia. Niewielką ilość humusu można dodać do poprzedniej glinianej mieszanki. Drugie karmienie ekologiczne przeprowadza się co najmniej 3 tygodnie po pierwszym.

Uprawiane rośliny sadzi się w ziemi w maju-czerwcu, kiedy mróz całkowicie minął. Aby lepiej przystosować się do nowych warunków, nyvyaniki są stopniowo utwardzane na dwa tygodnie przed sadzeniem. Do ostatecznego przeszczepu przygotuj otwory o szerokości około 30 cm, odległość między nimi jest obliczana na podstawie wysokości odmiany i może wynosić do 70 cm, jeśli stokrotka jest sadzona w rzędach, odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 20 cm Przed przesadzeniem na dno otworu można wlać niewielką ilość nawozów mineralnych, a także trochę kompostu lub próchnicy. Próbują przenieść sadzonki razem z grudą gleby. Z góry są pokryte pożywną glebą, a następnie odpowiednio podlewane. Po całkowitym wchłonięciu wilgoci odczekaj, aż górna warstwa gleby lekko wyschnie, a następnie przykryj ogród sadzonkami warstwą ściółki. W tej pojemności można użyć saletry z trocinami (20 g na wiadro), trawą lub zrębkami pozostałymi po koszeniu. Ten ruch pomoże glebie dłużej zatrzymać wilgoć.

Sadzenie stokrotki w otwartym polu

Jeśli nasiona stokrotki zasiano bezpośrednio w ziemi, w pierwszym roku jej krzewy rozwiną tylko system korzeniowy i rozetę liści i zakwitną dopiero w przyszłym roku. Siew bezpośredni przeprowadza się zwykle wczesną wiosną lub jesienią.

Krzewy Nivyan mogą żyć w jednym miejscu do siedmiu lat. Aby nie przesuwać roślin niepotrzebnie, miejsce ich sadzenia jest wybierane na podstawie podstawowych wymagań kwiatu. W przypadku stokrotek ogrodowych odpowiedni jest słoneczny kącik z osuszoną, ale dobrze zatrzymującą wilgocią i luźną glebą. Ten kwiat ceni pożywną glebę i dobrze rośnie na czarnej glebie, a kwaśna gleba jest do tego przeciwwskazana. Zbyt lekkie lub ciężkie gleby będą wymagały dodatku próchnicy (do 20 kg na 1 m2 M). Na ubogich glebach iw suchych miejscach kwiatostany na krzakach będą znacznie mniejsze. Wystarczająco duże i piękne kwiatostany można uzyskać sadząc stokrotkę w półcieniu, ale w tym przypadku rośliny będą się rozwijać wolniej. Zbyt gęsty cień lub wilgotna gleba mogą uszkodzić kwiat: w miejscach stojącej wody stokrotka może zachorować, szybko stracić atrakcyjny wygląd, a nawet umrzeć. Niektóre odmiany wolą rosnąć tylko na słonecznych łóżkach.

Ziemię do sadzenia nasion starannie wykopuje się i wyrównuje. W grządce wykonuje się kilka rowków, zachowując odległość 20 cm, nasiona zakopuje się na około 2 cm, dołki są zamykane, a plony dokładnie nawadniane. Dzień później łóżko jest lekko pokryte torfem. Jeśli sadzonki kiełkują zbyt często, są przerzedzane. W przypadku siewu zimowego sadzonki mogą pojawić się wczesną wiosną. W maju rośliny te można przenieść na stałe do lokalizacji. W takim przypadku mogą zacząć kwitnąć jesienią. Rośliny otrzymane po wiosennym wysiewie sadzi się na ostateczne miejsce pod koniec lata, kiedy są dostatecznie silne.Na zimę takie sadzonki zaleca się przykryć.

Funkcje opieki nad unguy w ogrodzie

Nivyanik wymaga niezbyt skomplikowanej opieki. Krzewy będą wymagały okresowego podlewania, nawożenia, odchwaszczania i rozluźniania. Konieczne jest podlewanie ich tylko w okresach suszy w ilości 1 wiadra na 1 m2. Bez odpowiedniej wilgoci liście rumianku zaczynają więdnąć w okresach suszy. Odpowiednio dobrany system nawadniania sprawi, że kwiaty będą jaśniejsze i bardziej kontrastowe, a także pomoże im zwiększyć rozmiar, ale nie można nadmiernie nasycić gleby.

Po podlaniu lub deszczu powierzchnię gleby należy lekko poluzować i jednocześnie usunąć wszystkie chwasty. Szczególnie ozdobnym odmianom zaleca się dodatkowo kulić, a łodygi uginające się pod ciężarem kwiatów - w razie potrzeby zawiązać. Możesz użyć Nitrofoski jako nawozu. W okresie wegetacji do gleby wprowadzane są roztwory o podwyższonej zawartości azotu, a gdy chaber tworzy pąki, krzewy karmione są nawozami potasowymi. Roślina dobrze reaguje na regularne stosowanie roztworu dziewanny. Takie dodatki organiczne stosuje się co 2 tygodnie, w tym przypadku nawozów mineralnych nie można aplikować do gleby, ograniczając się jedynie do dodania mączki kostnej lub kompostu w okresie pączkowania.

Aby krzewy stokrotek nie straciły swojego efektu dekoracyjnego, należy regularnie usuwać blaknące kwiaty. Wyjątek można uczynić tylko wtedy, gdy konieczne jest zebranie nasion z roślin. Z zastrzeżeniem podstawowych warunków wzrostu, przyczyni się to do wystąpienia drugiej fali kwitnienia. Po zakończeniu kwitnienia łodygi skraca się do 12 cm długości. Wreszcie suszone gałęzie są odcinane jesienią - wiosną tylko psują wygląd ogrodu kwiatowego i zakłócają wzrost nowych łodyg. Rośliny odmianowe, zwłaszcza frotte, zaleca się przykrywać opadłymi liśćmi lub torfem i trocinami na zimę, starając się utworzyć warstwę nie cieńszą niż 15 cm, ale aby rośliny nie utknęły na słońcu wraz z nadejściem wiosną takie schronienie trzeba usunąć wcześnie, w kwietniu.

Jeśli stokrotka jest uprawiana jako roślina wieloletnia, zaleca się podzielenie jej krzewów na 3 lub 4 lata życia. Przyczyni się to do odmłodzenia nasadzeń i nie pozwoli kwiatowi stracić swojego spektakularnego wyglądu. Szczególnie rośliny odmianowe będą potrzebować tej procedury. Ze względu na potrzebę okresowego podziału tacy nyvyanicy próbują sadzić w miejscach dostępnych do przejścia. Zwykle ta procedura jest przeprowadzana wiosną. Krzewy należy wykopać i podzielić na części, starając się zapewnić kilka świeżych pąków dla każdego podziału. Części, które są zbyt małe, będą się rozwijać gorzej niż inne. Oddzielne rabaty sadzi się w głębokich dołkach w odległości ok. 35 cm, oszczędnie je podlewając. Jeśli jesienią zaangażujesz się w podział, istnieje ryzyko, że rośliny nie zdążą zakorzenić się w nowym miejscu przed mrozem i nie zgromadzą wystarczającej siły do ​​zimowania.

Innym sposobem wegetatywnego pozyskiwania nowych roślin jest sadzenie. Pozwala również zachować wszystkie cechy odmianowe wybranego krzewu. Jako sadzonki stosuje się rozety korzeniowe, na których znajduje się część kłącza. Są sadzone w luźnej glebie odżywczej. Zwykle ten rodzaj rozmnażania jest praktykowany od połowy do późnego lata - w tym okresie rozety szybciej się zakorzeniają.

Jeśli stokrotki ogrodowe są uprawiane do cięcia, należy je sadzić w specjalny sposób. Aby krzew uformował duże, efektowne łodygi kwiatowe nadające się na bukiety, musi mieć dużą powierzchnię żerowania. Takie rośliny są co roku odmładzane przez podział, regularnie podlewane i dużo karmione. Uzyskane w ten sposób kwiaty będą mogły stać w wodzie przez około 10 dni. Warto jednak pamiętać, że krzewy rosnące w takich warunkach najczęściej chorują i gorzej tolerują zimę.

Choroby i szkodniki

Nasiąkanie gleby w okresach długotrwałych opadów może prowadzić do pojawienia się chorób grzybiczych.Jeśli chaber zaczął gnić, na krzaku pojawiły się oznaki mączniaka prawdziwego, plamienia lub innej podobnej choroby, należy go potraktować mieszanką Bordeaux (1%). W razie potrzeby zabieg powtarza się do 3 razy, zachowując odstępy 1,5 tygodnia. Jeśli zmiana jest zbyt silna, takie krzewy są wykopywane i spalane, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Jeśli dotknięta jest tylko zielona część, jest odcinana i niszczona, a następnie pozostałości krzewu są odpowiednio traktowane popiołem lub fungicydem. Możesz przykryć rośliny słoikiem. Młody wzrost w tym przypadku musi być zdrowy.

Jeśli krzewy zostaną zaatakowane przez szkodniki - wciornastki, mszyce lub inne podobne owady - rośliny wraz z przylegającą glebą są traktowane środkami owadobójczymi. Możesz także użyć improwizowanych środków. Tak więc jako lek można stosować napary z glistnika, krwawnika lub nagietka. Zwykle takie fundusze mogą pomóc w przypadku łagodnych urazów, czasami są również wykorzystywane do leczenia profilaktycznego.

Główne rodzaje i odmiany nivyanika ze zdjęciem

Lampart błotny (Leucanthemum paludosum)

Lub chryzantema bagienna (Chrysanthemum paludosum = Hymenostemma paludosum). Ojczyzną tego gatunku są południowe regiony Portugalii i Hiszpanii. Leucanthemum paludosum tworzy bujne i eleganckie niskie krzewy o wysokości do 25 cm Pędy proste lub lekko nachylone. Liście mają ciemnozielony kolor i są ułożone naprzemiennie na łodygach. Krzew tworzy wiele kwiatostanów o średnicy do 3 cm. Mają szeroki środek kwiatów rurkowatych i stosunkowo krótkie kwiaty języczkowate. Taka stokrotka kwitnie od połowy lata do jesiennych przymrozków.

Stokrotka kurylska (Leucanthemum kurilense)

Endemiczny kuryl, występujący również w północnej Japonii. Leucanthemum kurilense ma tylko 20 cm wzrostu. Ten rumianek można znaleźć na obszarach skalistych i przybrzeżnych piaszczystych obszarach. Blaszki liściowe mają kilka płatków, a kłącze jest mięsiste. Kwitnienie występuje dość późno, krzew tworzy pojedyncze lub rzadkie kwiatostany.

Maksimum Leucanthemum

Pirenejski wygląd. Maksimum Leucanthemum wyróżnia się obecnością kłącza nadziemnego. Na wysokości krzew może osiągnąć rozmiar metra. Kwiatostany są bardzo duże - do 12 cm, składają się z żółtych kwiatów rurkowych i dwóch rzędów białych kwiatów trzciny. Odmiany frotte mają znaczne podobieństwo do chryzantem: wszystkie ich kwiaty, w tym niektóre rurkowe, można pomalować na biało. Ten typ stokrotki jest w stanie tworzyć świeże pędy przez cały sezon wegetacyjny, dlatego jej kwitnienie rozpoczyna się dopiero w połowie lipca, ale trwa do samego mrozu. Ten zwiększony efekt dekoracyjny sprawia, że ​​roślina jest bardziej kapryśna i mniej odporna na zmiany warunków wzrostu. Zwykle ten gatunek jest uprawiany co dwa lata lub częściej próbuje podzielić swoje krzewy. W kulturze gatunek jest używany od początku XIX wieku i ma wiele znanych odmian:

• Alaska - kwiatostany z jednym rzędem białych kwiatów trzciny o średnicy do 10 cm. Odmiana jest stosunkowo bezpretensjonalna.
• Beethoven - krzewy o wysokości do pół metra tworzą dużą liczbę prostych kwiatostanów.
• Christine Hagemann to odmiana frotte o długich kwiatach trzciny i krzewach do 70 cm wysokości.
• Małe księżniczki - miniaturowe krzewy do 20 cm, duże kwiatostany.
• Zwycięzcą jest odmiana krajowa, jedna z najbardziej wytrwałych i niewymagających. Może rosnąć w jednym miejscu bez interwencji nawet przez 10 lat. Tworzy krzewy o wysokości ponad metra, a łodygi nie rozpadają się z czasem. Wielkość kwiatostanów dochodzi do 12 cm, kwiaty trzciny można układać w kilku rzędach. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu.
• Snow Lady to odmiana jednoroczna o olbrzymich kwiatostanach o szerokości około 17 cm. Jest szczególnie popularny w Anglii.
• Stern von Antwerp - wysokie krzewy z 10-centymetrowymi kwiatostanami z dwoma rzędami kwiatów trzciny.

Chaber zwyczajny (Leucanthemum vulgare)

Lub rumianek łąkowy. Najbardziej znany i najdłużej używany gatunek w ogrodnictwie: w kulturze znany od początku XVI wieku.Leucanthemum vulgare rośnie naturalnie na łąkach lub polanach. Gatunek przeważnie żyje w Eurazji, najczęściej można go spotkać na południu Syberii, a także w niektórych krajach europejskich. Wielkość krzewu sięga 90 cm, kwiatostany pojedyncze, do 7 cm średnicy, składają się z żółtej środkowej i jednego rzędu śnieżnobiałych kwiatów języczkowatych. Na środkowym pasie kwitnienie takiej stokrotki rozpoczyna się późną wiosną. Ze względu na swoją niewymagającą warunki zewnętrzne jest w stanie szybko rosnąć, a niekiedy przekształcić się z rośliny ozdobnej w chwast. Odmiany odmianowe takiego rumianku mają również wystarczającą odporność, ale nie zamieniają się już w chwast ogrodowy i wyróżniają się większymi kwiatostanami. Najważniejsze z nich to:

• Maxima Koenig - metrowe krzewy z kwiatostanami o średnicy do 12 cm. Środek jest ciemnożółty, brzegi to jeden lub dwa rzędy białych kwiatów trzciny. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu.
• May Queen to półmetrowy krzew o ciemnozielonych błyszczących liściach i kwiatostanach, które wyróżniają się na ich tle.
• Sanssouci to metrowe krzewy z kwiatostanami około 12 cm. Środkowe kwiaty są dość nieliczne, ale kwiaty trzciny są ułożone w kilka rzędów (do 8) i mają do 5 cm długości. Kwitnienie trwa około 1,5 miesiąca i zaczyna się w lipcu.