Nolina (bokarney)

Roślina Nolina należy do rodziny szparagów. Do niedawna ten rodzaj należał do Agavovów. W tym samym czasie Nolina jest często łączona z pokrewnym towarzyszem, przedstawicielem tej samej rodziny. W środowisku naturalnym rośliny tego rodzaju występują na południu Stanów Zjednoczonych, a także w Meksyku.

Krzew ma również zabawne, ludowe przezwiska związane z jego pierwotnym wyglądem. Tak więc ze względu na kształt i położenie listowia nazywa się to „ogonem konia”, a dla charakterystycznego zarysu pnia - „drzewem butelkowym” lub „stopą słonia”.

Opis Nolina

W warunkach naturalnych nolina może osiągać imponujące rozmiary, ale okazy domowe zwykle nie przekraczają wysokości 2 m. Mają rozszerzający się ku nasadzie pień w kształcie butelki. W tym przedłużeniu - caudex - kwiat gromadzi wodę, która jest stopniowo wykorzystywana w okresach długiej suszy. Wąskie i cienkie liście noliny odparowują niewiele wilgoci, przyczyniając się również do jej tolerancji na suszę. Tworzą rozetę na szczycie pnia, dzięki czemu krzew wygląda jak palma.

Uprawa noliny to nic wielkiego. System korzeniowy tej rośliny nie wnika głęboko w glebę, więc krzew może rosnąć nawet w płytkiej doniczce. W domu Nolina mieszka na skalistym terenie. Tam jest w stanie tworzyć pachnące kwiatostany wiechy, ale nie pojawiają się one w kulturze pokojowej. Najczęściej nolin jest używany jako środek kompozycji kwiatowych lub jako roślina tasiemca. Sadząc kilka kopii nolinu w jednej doniczce, można uzyskać niezwykłe drzewo akcentujące z licznymi pęczkami liści. Ten kwiat przyciąga bezpretensjonalną pielęgnacją, a także swoim oryginalnym wyglądem.

Krótkie zasady uprawy Noliny

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad Noliną w domu.

Dbanie o nolinę w domu

Oświetlenie

Nolina potrzebuje rozproszonego światła zarówno podczas wzrostu, jak i podczas odpoczynku. Krzewy należy chronić przed bezpośrednim działaniem słońca - na roślinę mogą dostać się tylko przez kilka godzin dziennie. Najłatwiej uprawiać nolin na zachodnich lub wschodnich oknach. Kierunek południowy będzie zbyt słoneczny, w tym przypadku lepiej trzymać doniczkę w niewielkiej odległości od okna. Zimą, gdy Nolina odpoczywa, potrzebuje również wystarczającej ilości światła, więc podświetlenie można wykorzystać w celu skompensowania krótkich godzin dziennych.

W miejscu półcienistym pędy noliny zaczynają sięgać po światło. Aby uniknąć deformacji pnia, doniczkę należy systematycznie obracać (mniej więcej raz w tygodniu).

Temperatura

W okresie wzrostu nolina nadaje się do temperatury pokojowej. Latem doniczkę z nim można przenieść w powietrze, wybierając dla niej miejsce osłonięte przed deszczem i wiatrem. Najważniejsze jest, aby chronić krzew przed zimnymi przeciągami i nagłymi zmianami warunków. Od jesieni zaleca się stopniowe przygotowywanie krzewu do odpoczynku. Temperatura w pomieszczeniu jest stopniowo obniżana, aż osiągnie 10-12 stopni. Dolny próg wzrostu to 7 stopni. W takich warunkach roślinę pozostawia się do wiosny.

Nolina może zimować w cieplejszym pomieszczeniu (powyżej 18 stopni), ale wtedy jej wzrost nie ustanie.

Podlewanie

W okresie wegetacji nolina jest rzadko podlewana (około dwa razy w miesiącu), ale obficie. Do nawadniania używaj przegotowanej lub dobrze osadzonej wody. Doniczkę z rośliną zanurza się w wypełnionym nią pojemniku i przetrzymuje do momentu nasycenia gleby wilgocią. Następnie przez pół godziny nadmiar wody może spływać z garnka. Ponowne podlewanie przeprowadza się tylko wtedy, gdy gleba w pojemniku jest całkowicie sucha. Zastój płynu uważany jest za śmiertelny dla noliny, krzew znacznie lepiej znosi suszę niż przelewanie.

W przypadku ciepłego zimowania reżim podlewania pozostaje taki sam, ale jeśli pomieszczenie utrzymuje się poniżej 15 stopni, podlewanie odbywa się rzadziej i ostrożniej. Jeśli nolina spędza okres spoczynku w temperaturze 10 stopni, nie trzeba jej podlewać. Im zimniej jest w pomieszczeniu, tym bardziej prawdopodobne jest, że kwiat zostanie zalany. Podlewanie przeprowadza się tylko wtedy, gdy pień rośliny stracił elastyczność i zaczął się marszczyć.

Poziom wilgotności

Podczas uprawy w doniczce nolina nie wymaga spryskiwania. W naturze kwiat jest zadowolony z rosy, której krople spływają do wylotu, a następnie wzdłuż pnia. Zwykle krzew jest spryskiwany, aby umyć zakurzone liście. Po tej procedurze można go lekko przetrzeć miękką gąbką lub serwetką. Najważniejsze jest, aby krople nie spadały na pień rośliny.

Gleba

Jako podłoże stosuje się ziemię na bazie piasku z dodatkiem połowy torfu i ziemi liściastej. Możesz wymieszać równe części piasku z ziemią ogrodową, a następnie dodać tam małe kamyki. Głównym wymaganiem jest lekkość podłoża i jego zdolność do przepuszczania powietrza. W przypadku noliny odpowiednie są również gotowe mieszanki dla sukulentów. Możesz dodać trochę węgla drzewnego do gotowego podłoża.

Top dressing

Przy odpowiedniej pielęgnacji Nolina nie potrzebuje dodatkowego nawożenia - będzie miała dość regularnego podlewania. Jeśli konieczne jest zapłodnienie kwiatu, odbywa się to wiosną lub latem, stosując nie więcej niż połowę zalecanego stężenia kompozycji mineralnej dla sukulentów. Opatrunek górny przeprowadza się nie częściej niż raz na 3 tygodnie. Można to zrobić przed lub bezpośrednio po regularnym podlewaniu. Roztwór wlewa się do garnka, aby kropelki nie spadały na beczkę. Na uboższej glebie krzew często zaczyna tworzyć ogonek, a na pożywnej glebie - liście.

Transfer

Korzenie noliny są małe, dlatego na kwiat stosuje się niskie i szerokie pojemniki.Nieprawidłowo dobrany pojemnik może przewrócić się pod ciężarem nadziemnej części rośliny lub doprowadzić do jej choroby. Na dole muszą znajdować się otwory spustowe. Jednocześnie na dnie układana jest warstwa drenażowa. Pomoże również odprowadzić nadmiar wilgoci. Objętość ziemi powinna odpowiadać wielkości systemu korzeniowego rośliny, reszta przestrzeni przeznaczona jest na drenaż. Wylewa się na niego kupkę ziemi, a sam krzak jest instalowany na górze.

Przeszczep przeprowadza się wiosną, starając się sterować tempem rozwoju systemu korzeniowego. 3-4 lata po posadzeniu noliny można ją przesadzać nie co roku, ale tylko raz na 2-3 lata. Tydzień przed zabiegiem krzew przestaje podlewać. Nowa doniczka powinna być tylko kilka centymetrów większa od starej. Korzenie krzewu są nieco uwalniane z suchej gleby i badane, odcinając chore miejsca, a następnie przenoszone do nowej doniczki. Roślin nie należy pogłębiać poniżej poprzedniego poziomu. Po przesadzeniu musisz poczekać około 4-7 dni, a dopiero potem podlewać. Jeśli ciężki krzew nie trzyma się dobrze w ziemi, jego powierzchnię należy przykryć kamyczkami, aby zrównoważyć wagę rośliny.

Dorosłe duże krzewy, które mają więcej niż 15 lat, nie są już przeszczepiane - ta procedura będzie wymagała dużego wysiłku i może uszkodzić rozwinięty system korzeniowy kwiatu. Wyjątek stanowią tylko chore i rozkładające się okazy. W przypadku zdrowych roślin wystarczy zmienić wierzchnią warstwę gleby na świeżą i bardziej pożywną.

Nowa roślina przywieziona ze sklepu jest trzymana w cieniu bez podlewania przez kilka dni, dając jej czas na adaptację. Jeśli kwiat został tam wylany, nie należy go podlewać przez co najmniej 1-2 tygodnie. Przeszczepiany jest krzew zakupiony w nieodpowiedniej dla niego doniczce. Nolina jest wyjmowana z niej wraz z grudką ziemi i po 1-2 dniach przenoszona do innej doniczki. Ze względu na wewnętrzne rezerwy wilgoci taki pobyt poza glebą nie jest uważany za niebezpieczny dla rośliny. Przed przesadzeniem krzew jest wstępnie sprawdzany pod kątem zgnilizny. Dotknięte obszary wycina się sterylnym narzędziem, a sekcje obrabia się kruszonym węglem.

Metody hodowli Nolina

Uprawa z nasion

Uzyskanie nolinu z nasion jest dość trudne, jednak ta metoda hodowli jest uważana za najpowszechniejszą w kwiaciarstwie domowym. Do siewu używaj pojemników wypełnionych mieszanką torfowo-piaskową. Nasiona trzymane są z wyprzedzeniem w wodzie lub roztworze stymulującym wzrost przez około 1-2 dni. Przygotowane nasiona rozprowadza się równomiernie na powierzchni gleby, zachowując odległość około 2 cm, a następnie lekko posypuje się cienką warstwą ziemi, porównywalnej z wielkością samych nasion.

Doniczkę na nasiona umieszcza się w ciepłym (około 25 stopni) i jasnym miejscu. Ważne jest, aby sadzonki były oświetlone nawet w nocy za pomocą świetlówek. Od góry pojemniki pokryte są folią, która jest regularnie usuwana w celu wentylacji i usuwania kondensatu. Woda nie powinna stagnować w ziemi, więc podlewanie odbywa się ostrożnie, gdy ziemia wysycha.

Pierwsze pędy pojawią się około miesiąca po siewie. Po kilku miesiącach, gdy stają się silniejsze, nurkuje się przy użyciu tego samego podłoża, co przy przesadzaniu dorosłej rośliny. Noliny sadzi się w oddzielnych doniczkach, gdy mają sześć miesięcy. Następnie opieka nad sadzonkami nie różni się od opieki nad dorosłymi nolinami.

Rozmnażanie za pomocą pędów

Nolin można rozmnażać za pomocą pędów. Metoda nie jest rozpowszechniona ze względu na to, że uśpione pąki na pniu rośliny budzą się stosunkowo rzadko.

Boczne cięcie jest ostrożnie usuwane z głównego krzewu blisko pnia i sadzone w donicy z ziemią zawierającą piasek, torf i wermikulit. Sekcje są wstępnie obrabiane kruszonym węglem. W glebie wykonuje się mały otwór, umieszcza się w nim pęd, a następnie zagęszcza glebę. Możesz namoczyć pęd w wodzie lub roztworze stymulatora korzeni. Okresowo taka łodyga jest sprawdzana pod kątem gnicia, jeśli to konieczne, usuwając dotknięte obszary.Od czasu do czasu woda jest wymieniana. Sadzenie przeprowadza się po wyrośnięciu korzeni co najmniej 0,5 cm.

Sadzonkę przenosi się do ciepłego i jasnego miejsca, uprzednio przykrywając ją torbą lub słoikiem. Schronisko jest regularnie czyszczone, aby przewietrzyć roślinę. Monitorowana jest wilgotność gleby. Kiedy sadzonka wypuści co najmniej kilka świeżych liści, schronienie jest usuwane.

Możliwe narastające trudności

Główne trudności w uprawie noliny wiążą się z błędami popełnianymi w jej pielęgnacji:

• Krawędzie liści wysychają i brązowieją - ze względu na niski poziom wilgotności. Jest to częsty problem w przypadku wielu kwiatów w pomieszczeniach. Jeśli liście usychają w tym samym czasie, przyczyny należy szukać w podwyższonej temperaturze. Krzew jest przestawiany w chłodniejsze miejsce, możesz ostrożnie spryskać jego liście. Suszenie dolnych liści jest naturalnym procesem wzrostu. Należy go zastąpić świeżym wzrostem ze środka wylotu.
• Suszone końcówki liści wraz z pomarszczoną łodygą - brak wilgoci. Krzew należy podlać.
• Świeże liście stają się płytkie i blade - z powodu braku oświetlenia. Krzew należy przenieść do jaśniejszego rogu.
• Brązowienie liści i ich opadanie to oznaki przepełnienia.
• Powolny rozwój roślin - może być spowodowany brakiem składników odżywczych w glebie. Nolina jest karmiona.
• Przerzedzenie pnia noliny (i innych gatunków butelkowych) wiąże się ze stałą wilgotnością gleby. Częste podlewanie uświadamia roślinie, że nie będzie jej brakowało, dlatego pień, który gromadzi wilgoć w przypadku suszy, „chudnie”. Aby zachować kształt butelki, konieczne jest podlewanie rośliny dopiero po wyschnięciu grudki gleby. Odpowiednie oświetlenie odgrywa również ważną rolę w zachowaniu ciekawego kształtu beczki.
• Gnijący pień - zwykle spowodowany ciągłą stagnacją wilgoci w glebie. Schemat nawadniania należy znormalizować, a dotknięty obszar należy usunąć poprzez dezynfekcję i osuszenie nacięcia. Następnie krzew przenosi się na świeżą ziemię.

Szkodniki

Nolina jest wysoce odporna na ataki szkodników, ale czasami mogą pojawić się na niej przędziorki, wełnowce lub owady łuskowate. Ich pojawieniu się można zapobiec zwiększając wilgotność w pomieszczeniu, a także regularnie badając i czyszcząc liście rośliny wilgotną gąbką. Najczęściej celem szkodników są rośliny osłabione brakiem światła lub nadmiernym podlewaniem. Możesz z nimi walczyć wodą z mydłem lub środkami owadobójczymi.

Rodzaje noliny ze zdjęciami i nazwami

Nolina longifolia

Lub bokarnea długolistna (Beaucarnea longifolia). Gatunek ten jest zwykle uprawiany w szklarniach - w domu prawie niemożliwe jest stworzenie dla niego najbardziej odpowiednich warunków. Nolina longifolia w naturalnym środowisku przypomina drzewo o mocnym pniu korkowym. Liście tego gatunku z wiekiem zwisają blisko pnia, tworząc rodzaj spódnicy. Kwiatostany mają kształt wiechy, składają się z małych bladokremowych kwiatów.

Nolina lindheimeriana

Lub bokarnea Lindemeir (Beaucarnea lindheimeriana). Pień takiej noliny jest prawie niewidoczny pod masą liści. Nolina lindheimeriana ma cienkie i długie liście o zwiększonej wytrzymałości. Ze względu na tę właściwość taką roślinę potocznie nazywa się „diabelską koronką”. Nolina Lindemeira jest uważana za gatunek najkrótszy, ale uprawiana jest również tylko w warunkach szklarniowych. W okresie kwitnienia na krzaku pojawiają się średniej wielkości kwiatostany.

Nolina matapensis

Lub bokarnea matapskaya (Beaucarnea matapensis). Ten gatunek jest nieco większy niż poprzedni, ale jest również uważany za niski. Nolina matapensis osiąga zwykle nie więcej niż 2 m wysokości. Wisi na nim stare liście rośliny w formie „spódnicy”. Kwiatostany to małe żółtawe kwiaty. Gatunek nie jest używany w kulturze pokojowej.

Nolina recurvata

Lub wygięta bokarnea (Beaucarnea recurvata). Taki krzew można uprawiać w domu. Nolina recurvata rośnie do 10 metrów w swoim naturalnym środowisku, ale w przypadku uprawy w doniczce jej maksymalny rozmiar wynosi około 2 m.Gatunek ma pień w kształcie butelki, na szczycie którego znajduje się rozeta z długich i wąskich zwisających liści. Długość blaszek liściowych dochodzi do 1 m przy szerokości do 2 cm, mają skórzastą powierzchnię. W miarę wzrostu pień krzewu staje się nagi. Kwiaty są kremowe i zebrane w kwiatostany wiechy. Ale gdy wyrosną w doniczce, najprawdopodobniej nie będziesz w stanie ich podziwiać. W domu liście tej noliny są używane jako materiał do wyplatania koszy i czapek sombrero.