Pedilanthus

Pedilanthus to roślina należąca do rodziny Euphorbia. Charakterystyczne dla tego krzewu obfite tworzenie się gałęzi i pędów. Pedilanthus rośnie w Ameryce Południowej i Środkowej, występuje również w jej północnej części.

Nazwa rośliny pochodzi od połączenia dwóch greckich słów oznaczających „but” i „kwiat”. Pedilanthus to kwitnący krzew. Jej kwiat ma bardzo nietypowy kształt. To dzięki niezapomnianemu kwitnieniu pedilanthus stał się popularną rośliną doniczkową.

Domowa opieka nad pedilanthus

Lokalizacja i oświetlenie

Kupując tę ​​roślinę do uprawy domowej, należy pamiętać o niektórych cechach jej pielęgnacji. Oświetlenie powinno być jasne. Roślina preferuje światło dzienne, ale nie w bezpośrednim świetle słonecznym. Latem pedilanthus dobrze poradzi sobie na świeżym powietrzu - na balkonie, loggii czy w ogrodzie. Ważnym warunkiem jest ochrona przed palącym letnim słońcem i opadami atmosferycznymi.

Zimą pedilanthus również wymaga dużo światła, dlatego w krótkich godzinach dziennych należy skorzystać z dodatkowego oświetlenia.

Temperatura

Optymalna temperatura dla normalnego wzrostu i rozwoju rośliny wiosną i latem wynosi około +25 stopni. Świeże powietrze jest również ważne dla pedilanthus. W okresach spoczynku jesienią i zimą komfortowa temperatura dla rośliny wynosi około 14-18 stopni. Ważne jest, aby chronić pedilanthus przed urządzeniami grzewczymi (bateriami, grzejnikami), w przeciwnym razie zbyt gorące powietrze i wysokie temperatury spowodują, że roślina upuści wszystkie liście.

Wilgotność powietrza

Ważną pozytywną cechą tej rośliny domowej jest jej bezpretensjonalność w stosunku do wilgotności powietrza. Pedilanthus świetnie czuje się w suchym powietrzu.

Podlewanie

Ale więcej uwagi należy poświęcić podlewaniu pedilanthus. Latem gleba w doniczce powinna być regularnie nawilżana, ale niezbyt wilgotna, aby system korzeniowy nie zaczął gnić w roślinie. Zimą gleba powinna być również umiarkowanie wilgotna i nie przesuszona, w przeciwnym razie roślina zacznie zrzucać liście.

Gleba

Przy uprawie zakupionej rośliny szczególną uwagę zwraca się na skład podłoża. W przypadku pedilanthus potrzebna jest luźna, lekka, wodna i oddychająca gleba. Idealny będzie stosunek dwóch części mieszanki liściowej. Jedna część darni i dwie części piasku.

Top dressing i nawozy

Podczas karmienia pedilanthus należy przestrzegać następujących zasad:

• Nawóz stosuje się od wiosny do jesieni włącznie.
• Częstotliwość opatrunku górnego wynosi raz w miesiącu.
• Odpowiedni nawóz dla sukulentów o niskiej zawartości azotu.
• Nadmiar azotu prowadzi do rozkładu systemu korzeniowego roślin.
• Pod koniec jesieni opatrunek górny zatrzymuje się do początku wiosny.

Transfer

Roślina wymaga przesadzenia, gdy doniczka zapełni się systemem korzeniowym. Nie zdarza się to często, ponieważ korzenie pedilanthus rosną raczej wolno i są zwarte. Doniczka do przeszczepów powinna mieć średnicę w przybliżeniu równą jej wysokości. Na dno garnka należy wylać dużą warstwę keramzytu lub innego materiału drenażowego. Jego brak doprowadzi do rozpadu systemu korzeniowego i śmierci rośliny, która jest bardzo wrażliwa na zastój wody w doniczce.

Rozmnażanie pedilanthus

Istnieją dwa sposoby rozmnażania pedilanthus: za pomocą nasion i pędów sadzonek (wierzchołków). Sadzonki najlepiej ukorzeniają się wiosną lub wczesnym latem. Aby to zrobić, odetnij wierzchołek jednego z pędów o długości około 8-10 cm.W miejscu cięcia sok zacznie się obficie wyróżniać. Aby temu zapobiec, sadzonki umieszcza się w ciepłej wodzie.

Następnie należy je suszyć przez 1-2 dni i dopiero po tym będzie można je sadzić w doniczce z podłożem. Mieszanka do ukorzeniania to piasek lub perlit. Optymalna temperatura do ukorzeniania wynosi od 20 do 25 stopni Celsjusza. Aby roślina nie gniła, należy usunąć dolne liście. Nie przykrywaj pojemnika pedilanthusem. Pierwsze korzenie można zobaczyć za 2-3 tygodnie.

Należy pamiętać, że sok wydzielany przez pedilanthus jest trujący! Dlatego przy każdej manipulacji rośliną ważne jest przestrzeganie środków ostrożności i ścisła praca w rękawiczkach.

Trudności w wyjściu

• Z powodu niewłaściwej pielęgnacji liście pedilanthus mogą żółknąć i kruszyć się - w takim przypadku warto dostosować podlewanie.
• Jeśli roślina jest zbyt rozciągnięta na długość, oznacza to niewystarczające oświetlenie.
• Warto chronić pedilanthus przed zimnymi przeciągami, szczególnie w sezonie zimowym - roślina nie umrze, ale może zrzucić wszystkie liście.

Choroby i szkodniki

Jak każda roślina, pedilanthus jest negatywnie wpływany przez różne choroby i szkodniki. Infekcja grzybicza rośliny prowadzi do tego, że łodygi zaczynają gnić. Jedyną metodą walki jest tutaj usunięcie uszkodzonych części.

Mszyca często infekuje liście rośliny. Zwijają się i przestają rosnąć. Z tym szkodnikiem można sobie poradzić za pomocą strumienia ciepłej wody i środka owadobójczego.

Jeśli na roślinie zostaną znalezione białe owady, a jej liście zaczęły żółknąć, przy dotknięciu przyklejają się, to tutaj mamy do czynienia z takim szkodnikiem jak mączlik. Jeśli ciepły prysznic nie pomoże, możesz skorzystać z pomocy środka owadobójczego.

Popularne rodzaje pedilanstus

Krzew z rodzaju pedilanthus ma ogromną liczbę gatunków. Można to łatwo wytłumaczyć faktem, że roślina może zakorzenić się w różnych warunkach klimatycznych. Pedilanthus, dostosowując się do określonego reżimu temperaturowego, poziomu oświetlenia, zmienia swój wygląd.

Tak więc dla lasów tropikalnych Ameryki Południowej charakterystyczny jest titimaloid pedilanthus. Charakteryzuje się zwartymi rozmiarami i gęsto pokrytym liśćmi. Jeśli lasy tropikalne staną się nieco bardziej suche, można w nich znaleźć szponiaste pedilanthus, ale nie w postaci krzewu, ale małego drzewa. W najsuchszych i najgorętszych regionach Ameryki rośnie pedilanthus o dużych owocach. Z wyglądu coraz bardziej przypomina soczyste, praktycznie bezlistne, ale z dobrze rozwiniętym systemem tkanek magazynujących wodę. W wilgotnych tropikach można znaleźć Finca pedilanthus.

Duży pedilanthus (Pedilanthus macrocarpus)

Szczególne miejsce u tego gatunku zajmuje pedilanthus o dużych owocach. Jest bezlistnym sukulentem w kształcie krzewu. Jego gałęzie praktycznie nie mają liści, ale łodygi są duże i dobrze rozwinięte, co pozwala roślinie gromadzić w nich wilgoć.

Pedilanthus tithymaloides

Równie popularnym gatunkiem jest Titimaloid pedilanthus. Krzew ten jest wysoko ceniony za swoje ozdobne cechy zarówno kwiatów, jak i liści. Kwiat ma miniaturowy kształt i przypomina ptaka lub zgrabny pantofelek. Interesujący jest również kolor liści: zielony środek, białe brzegi i plamy w środku.Niektóre rodzaje pedilanthus charakteryzują się przejściem końcówek w różowe lub czerwone. Łodygi titimaloid pedylanthus mają kształt zygzakowaty, ponieważ wraz ze wzrostem każdego nowego liścia zmienia się kierunek ich wzrostu. Pedilanthus kwitnie późną jesienią. Kwiatostany pokryte są czerwonymi liśćmi, znajdującymi się na szczycie łodygi.

Pedilanthus finkii

W wilgotnych i gorących lasach tropikalnych żyje Finka pedilanthus. Jest to krzew dobrze rosnący na luźnych i lekkich podłożach.