Pilea

Pilea (Pilea) to tropikalna piękność należąca do rodziny pokrzywy. Ten rodzaj obejmuje ponad 400 różnych gatunków, w tym rośliny jednoroczne i byliny, które przybierają postać traw lub krzewów karłowatych. Tartak można spotkać w lasach tropikalnych na całej planecie, nie licząc kontynentu australijskiego. Nazwę piły można przetłumaczyć jako „czapka”. Ta forma jest nieodłącznym elementem okwiatu wielu gatunków tej rośliny.

Pilea wyróżnia się wytrzymałością i względną bezpretensjonalnością. Można go uprawiać zarówno w szklarniach, jak iw domu. Niektóre gatunki, takie jak Kadier, mają bardzo szybkie tempo wzrostu. Dzięki temu można je stosować w kompozycjach ziołowych. Różne rodzaje pylaea można uprawiać jako zwykłą lub obfitą roślinę z kaskadą pędów.

Opis piły

Pilea to stosunkowo krótka roślina osiągająca 40 cm wielkości, wyróżniająca się eleganckim ulistnieniem, najczęściej o zaokrąglonym kształcie. Jednocześnie różne typy pił mogą znacznie różnić się cechami zewnętrznymi. Liście mogą mieć różne rozmiary, błyszczące lub owłosione powierzchnie, a także być monochromatyczne lub różnorodne.

Kwitnienie pilea nie jest niczym niezwykłym. W tym czasie tworzą się na nim małe kwiaty, zwykle zbierane są w chwosty wyrastające z zatok liściowych. Po kwitnieniu powstają owoce. Wiszą nad przerośniętymi sterylnymi pręcikami rośliny. Kiedy dojrzały owoc traci połączenie z kwiatem, pręciki prostują się, katapultując nasiona pilea na imponującą odległość, czasami do 100 m.

Krótkie zasady uprawy Pilea

Tabela przedstawia krótkie zasady pielęgnacji piły w domu.

Dbanie o piłę w domu

Pilea to roślina doniczkowa, która nie wymaga szczególnej uwagi, kwiaciarnia poradzi sobie z nią nawet przy minimalnym doświadczeniu.

Oświetlenie

Pilea preferuje jasne, ale nie bezpośrednie oświetlenie. Palące promienie nie powinny padać na jej krzak. Zazwyczaj kwiat rośnie na wschodzie lub zachodzie. Po stronie południowej nie należy umieszczać go na parapecie, w przeciwnym razie roślina będzie musiała być zacieniona. Najbardziej zależne od oświetlenia są hybrydowe kształty pił.

Pileya może spędzać lato na świeżym powietrzu: na balkonie lub w ogrodzie. W przypadku doniczki należy wybrać narożnik zamknięty od bezpośredniego słońca. Latem można nawet sadzić krzewy w doniczkach lub pojemnikach. Konieczne jest jedynie uwzględnienie wszystkich zasad dotyczących zawartości kwiatów w pomieszczeniach na świeżym powietrzu.

Zimą poziom światła powinien pozostać taki sam. Aby skrócenie godzin dziennych nie wpłynęło na wygląd kwiatu, można go przenieść w jaśniejsze miejsce. Brak światła, jak również jego duży nadmiar, doprowadzą do zmiany koloru blaszek liściowych i mogą wpłynąć na ogólny efekt dekoracyjny krzewu.

Temperatura

Pylaea zadowoli się stałą temperaturą około 25 stopni. Może pozostać na tym poziomie nawet zimą: zimny trzask poniżej 15 stopni może niekorzystnie wpłynąć na zdrowie rośliny. Pilarkę należy chronić przed przeciągami, zwłaszcza jesienią i zimą.

Za najbardziej odporne na chłód uważa się pileae Cadiera i peperomium. Pierwsza jest zdolna do hibernacji przy 15 stopniach, a druga przy 10 stopniach. Piły drobnolistne mogą również z powodzeniem zimować, jeśli pomieszczenie utrzymuje się w granicach 16-18 stopni. Najbardziej ciepłolubna jest owinięta piła. W przeciwnym razie zasady opieki nad różnymi gatunkami są praktycznie takie same.

Podlewanie

Wiosną i latem gleba w pojemniku jest podlewana, gdy jej wierzchnia warstwa wysycha, używając tylko osiadłej i miękkiej wody. Zimą po wyschnięciu czekają jeszcze kilka dni. Krzew lepiej znosi przesuszenie gleby niż przelanie. Gleba w pojemniku może pozostać tylko lekko wilgotna, ale nie należy dopuszczać do stagnacji wody w glebie. Dlatego należy preferować częstsze podlewanie w małych ilościach zamiast obfitej wilgoci.

Nadmierna wilgotność gleby doprowadzi do blaknięcia koloru liści i ich więdnięcia, a także może sprowokować rozwój procesów gnilnych. Szczególnie ważne jest przestrzeganie reżimu nawadniania zimą. Nadmiar wody ze studzienki należy spuścić.

Poziom wilgotności

Pilea wymaga wysokiego poziomu wilgoci dla zdrowego wzrostu. Jednocześnie nie należy nawilżać jej liści opryskiwaczem - może stracić swój elegancki wygląd. Dotyczy to obu gatunków o liściach owłosionych i błyszczących.

Aby zrekompensować brak wilgoci w powietrzu, obok garnka umieszcza się otwarte pojemniki z wodą. Możesz również postawić garnek na tacy wypełnionej wilgotnymi kamykami, aby dno nie zamoczyło się. Im cieplej jest w pomieszczeniu, tym wyższy powinien być poziom wilgotności. Podczas chłodnego zimowania takie procedury można pominąć.

Gleba

Do uprawy pylaea nadaje się lekko kwaśna lub obojętna gleba próchniczna. Możesz użyć mieszanki piasku z torfem, darnią i próchnicą lub uniwersalnej gleby do dekoracyjnych gatunków liściastych.

Top dressing

Latem i wiosną roślinę można karmić co tydzień lub raz na dekadę, a zimą - co miesiąc.Do piły nadają się kompozycje mineralne przeznaczone dla gatunków o ozdobnym ulistnieniu. Stosuje się je we wskazanej dawce.

Bez terminowego karmienia liście rośliny mogą stać się mniejsze. W związku z tym, że zimą pilea spoczywa tylko częściowo, bez odpowiedniej ilości składników odżywczych, jej pędy zaczną się nadmiernie rozciągać, a krzew utraci zwięzłość.

Transfer

Piła pokojowa wymaga regularnego przesadzania. Odbywa się każdej wiosny. Pylaea ma małe powierzchowne korzenie, dlatego do jego uprawy wybiera się szersze, ale płytkie doniczki o wysokości ok. 10 cm, na dnie należy umieścić warstwę drenażową do jednej trzeciej objętości doniczki.

Pylaea może rosnąć hydroponicznie. Ułoży kwiatek i automatyczne podlewanie.

Przycinanie

Rosnąca w doniczce piła szybko traci swój zewnętrzny efekt dekoracyjny. Krzewy stopniowo się rozciągają, odsłaniając dno łodyg, rozpadając się i zaplątając. Aby zapobiec tak szybkiemu utracie atrakcyjnego wyglądu starych roślin, są one co roku przycinane. Do rozmnażania wykorzystywane są łodygi pozostałe po cięciu. Prawidłowe szczypanie pomoże uformować piękny krzew. Z jego pomocą możesz uniknąć odsłonięcia głównych łodyg.

Z reguły przycinanie i szczypanie końców pędów odbywa się przed przesadzeniem.

Okres uśpienia

Okres spoczynku pilea rozpoczyna się zimą - od listopada i trwa do końca lutego lub początku marca. W tym czasie roślina wewnętrzna zwalnia. Ponadto kwiat nie wymaga specjalnych warunków przetrzymywania.

Metody hodowli Pylaea

Do rozmnażania krzewu zwykle używa się nasion i sadzonek pilea. Chociaż w naturze wiele gatunków odnosi sukcesy w samosiewie, w domu rozmnażanie nasion jest odpowiednie tylko dla niektórych gatunków roślin, na przykład dla owiniętej piły. Najczęściej nasiona roślin doniczkowych nie są w stanie w pełni dojrzeć, ale czasami są sprzedawane w kwiaciarniach. Nasiona wysiewa się w wilgotnej glebie na płytkiej głębokości, a następnie utrzymuje w cieple pod szkłem lub torbą. Ważne jest, aby chronić kiełki przed suchym powietrzem i przelaniem.

Cięcie odbywa się w dowolnym dogodnym czasie, w tym zimą. Zwykle używa się do tego sadzonek wierzchołkowych o długości około 10 cm, które muszą mieć co najmniej kilka par liści. Oddzielone części pędów umieszcza się w wodzie lub sadzi w mokrym piasku lub perlicie. Po ukorzenieniu przenosi się je do małej doniczki wypełnionej mieszaniną piasku z liściastą i szklarniową glebą. Aby uzyskać bardziej bujny krzew, możesz posadzić kilka sadzonek w jednym pojemniku.

Choroby i szkodniki

Główne problemy z piłowaniem są spowodowane naruszeniem głównych zasad pielęgnacji roślin.

• Wysychanie blaszek liściowych i ich opadanie wiąże się z niewygodną dla rośliny temperaturą. Tam, gdzie jest piła, może być za gorąco (powyżej +27) lub za zimno. Innym możliwym powodem jest przesuszenie gleby.
• Usychanie liści jest oznaką częstego zastoju wody w glebie i powodowanych przez nią procesów rozkładu. Takie liście zaczynają wtedy czernieć i opadać, a łodygi stają się miękkie.
• Latanie na liściach może wynikać z ich naturalnego starzenia. W takim przypadku spadają tylko dolne brzeszczoty. W razie potrzeby taką roślinę można odmłodzić, ukorzeniając wyjętą z niej łodygę.
• Bladość liści - zwykle spowodowana zbyt jasnym światłem. W bezpośrednim świetle liście pilea mogą blednąć i nabrać lekko przezroczystego koloru. Na krawędzi płyty może wyschnąć. Suszenie może być również spowodowane brakiem światła, z tego powodu liście tracą kolor, a także zauważalnie stają się mniejsze. W tym samym czasie pędy są rozciągnięte.
• Brązowawe plamy na liściach są zwykle objawem oparzeń słonecznych.

Jeśli szkodniki owadzie (przędziorki, owady łuskowate, wciornastki itp.) Osiadły na piły, zwalczane są za pomocą środków owadobójczych. Ze względu na wyboistą powierzchnię i pokwitanie blaszek liściowych wielu typów pił, może być trudno zauważyć szkodniki na takich liściach w odpowiednim czasie. Często można to zrobić tylko na późniejszych etapach infekcji. Łatwiej jest zapobiec pojawianiu się takich owadów, przestrzegając wszystkich warunków uprawy piły.Aby to zrobić, nie należy opuszczać rośliny w upale o niskim poziomie wilgotności.

Rodzaje i odmiany pilea ze zdjęciami i nazwami

Pilea ma wiele odmian. Co ciekawe, żaden z gatunków nie jest podobny. Jeśli nie masz pojęcia o różnorodności pilea, możesz nawet nie podejrzewać jego obecności w domu. Ze wszystkich gatunków szczególnym pięknem świecą Kadier (cadieri) i hybryda odmiany Norfolk. Ale z jakiegoś powodu piły drobnolistne i w kształcie peperomu są znacznie bardziej popularne, chociaż są gorsze pod względem piękna niż niektóre gatunki.

Pilea cadierei

Gatunek ten pochodzi z azjatyckich tropików. Roślina osiąga 40 cm wysokości. Młode łodygi pozostają wyprostowane, ale z wiekiem osadzają się. Łodygi tego gatunku są nagie i mogą się znacznie rozgałęziać. Liście są petiolate, owalne wydłużone. Na końcu ma ostry czubek. Każda płytka ma trzy podłużne żyły. Liście na każdej płycie mają do 20 cm, a szerokość do 5 cm. Taka piła nazywana jest również „aluminiową” lub „srebrną”. Nazwy te są związane z kolorem liści kwiatu. Główne tło liścia jest ciemnozielone lub lekko niebieskawe, a przestrzenie między żyłkami są koloru srebrnego. W okresie kwitnienia taka kupa tworzy skupiska kwiatostanów w kątach liści.

Ze względu na rozgałęzienie pędów gatunek ten można wykorzystać jako ampelous. Formowanie korony ułatwia okresowe szczypanie. Istnieje również więcej miniaturowych podgatunków takiej piły. Tak więc odmiana „Minima” jest jej mini-wersją.

Piła drobnolistna (Pilea microphylla)

Gatunek miniaturowy, osiągający 15 cm wysokości. Tworzy skręcone i rozgałęzione pędy, pokryte drobnymi liśćmi. Po kontakcie z glebą jego łodygi zaczynają się zakorzenić. Blaszki liściowe są nagie, ich wielkość sięga zaledwie 0,5 cm, mają okrągły lub owalny kształt i są zabarwione na jasnozielony kolor. W ich zatokach tworzą się kwiatostany-tarcze drobnych kwiatów. Gatunek ma również różnorodne formy, ich liście są nie tylko zielone, ale także biało-różowe.

Wśród nazw takiej piły - „artyleria” lub „strzelec”. Kiedy kwiaty otwierają pylniki, nad nimi tworzy się chmura pyłku. Można to zobaczyć, jeśli latem dotkniesz kwiatu rośliny.

Piła monofilamentowa (Рilea nummulariifolia)

Gatunek wyróżnia pędy pełzające, których długość dochodzi do 40 cm, liście są okrągłe, jasnozielone. Zarośnięty krzew może pełnić rolę okrywy, tworząc ciągły dywan lub kaskadę pędów. Gatunek dobrze rozmnaża się przez sadzonki.

Piła owinięta (Pilea involucrata)

Nisko rosnący krzew o wysokości nie większej niż 30 cm. Ma wyprostowane łodygi. Liście są przeciwległe i mają owalny kształt ze zwężonym końcem. Długość każdego liścia sięga 7 cm Gatunek wyróżnia się kolorem liści. Obszar wzdłuż nerwów zielonego liścia ma kolor brązowy. Wyboista powierzchnia sprawia, że ​​blaszki liściowe są jeszcze bardziej eleganckie.

To piłowanie często staje się podstawą do tworzenia form hybrydowych.

Pilea peperomioides (Pilea peperomioides)

Krzew ma niską, sztywną łodygę. Liście są duże, okrągłe, o jednolitym jasnozielonym kolorze i błyszczącej powierzchni. Znajduje się na długich ogonkach. W domu gatunek prawie nie kwitnie.

Piła pełzająca (Pilea repens)

Krzew o pędach pełzających do 25 cm, ulistnienie gładkie, zaokrąglone. Jego wymiary sięgają 2,5 cm, brzegi każdego liścia są faliste, a kolor łączy kilka kolorów. Z zewnątrz płytki są pomalowane na ciemnozielony kolor, a kosmki na nich są lekko odlane w miedzi. Seamy strona ma kolor purpurowy.

Świerk Pilea (Pilea spruceana)

Gatunki peruwiańskie występujące również w Wenezueli. Ma jajowate, zaokrąglone liście osadzone na krótkich ogonkach. Ich wierzchołek może być tępy lub lekko spiczasty. Liście są przeciwne i mają pomarszczoną matową powierzchnię i barwny kolor.Może łączyć różne odcienie brązu, zieleni i srebra.

Pilea „Brąz”

Forma hybrydowa. Tworzy wyprostowane łodygi o wysokości do 30 cm, posiada owalne blaszki liściowe, ostro zakończone. Ich długość sięga 7 cm Pomarszczona powierzchnia liścia ma ciemnozielony kolor, uzupełniony szerokim srebrnym lub brązowym paskiem. Zwykle znajduje się wzdłuż głównej żyły liścia.

Pilea „Norfolk”

Młode pędy tej formy pilea zachowują swój pionowy kształt, ale następnie stopniowo zaczynają się układać. Ma aksamitnie zielone liście ozdobione czerwono-brązowymi żyłkami. Środek pomalowany na odcienie fioletu. Powierzchnia prześcieradła pokryta jest zmarszczkami.

Pilea „Silver Tree”

Kolejna forma hybrydowa. Uważany jest za roślinę pnącą. Jego owalne blaszki liściowe mają ząbkowaną krawędź i lekkie pokwitanie. Włosy mogą być białe lub czerwonawe. Sam talerz jest koloru ciemnozielonego, a pośrodku znajduje się srebrzysty pasek. Ponadto na liściu mogą występować srebrzyste plamki.