Ojczyzną jodły jest Ameryka Północna, tutaj można ją znaleźć na bagnach. Jako roślina uprawna jest uprawiana od 1850 roku. Nazwa jodły Abies - abh w tłumaczeniu z języka indoeuropejskiego oznacza obfitość. Gałęzie jodłowe są gęsto porośnięte igłami i silnie gałęzie, jest to rzeczywiście obfitość pachnących zielonych igieł.
Charakterystyka jodły Nana
- Wielkość dorosłego drzewa: wysokość do jednego metra w wieku dziesięciu lat, średnica korony do dwóch metrów.
- Tempo wzrostu: rośnie bardzo wolno, przyspieszenie wzrostu ułatwia regularne nawożenie, podlewanie i słoneczne miejsce do sadzenia.
- Potrzeba podlewania: kocha wilgoć, nie toleruje suszy, konieczne jest regularne podlewanie przy braku deszczu. Aby zmniejszyć parowanie wilgoci, ziemia wokół drzewa jest ściółkowana, posypana trocinami.
- Wymagania dotyczące składu gleby: preferuje kwaśne lub obojętne gleby gliniaste, można użyć specjalnych glinianych mieszanek do drzew iglastych.
- Stosunek do światła: odporny na cień, ale dobrze rośnie na słonecznych, otwartych miejscach.
- Mrozoodporność: dobrze znosi silne mrozy. Aby zabezpieczyć się przed pękaniem gałęzi pod ciężarem śniegu, zimą montuje się specjalną ramę.
- Szkodniki: zaatakowane przez hermy świerkowo-jodłowe.
- Sadzenie: sadzonki sadzi się od marca do listopada w glebie odpowiedniej dla roślin iglastych w składzie, unikając gleb piaszczystych.
- Pielęgnacja i ochrona: zaleca się regularne podlewanie, zabiegi profilaktyczne przeciwko opryszczkom, w razie potrzeby dokarmianie młodych roślin.
- Zastosowanie: służy do ozdabiania małych ogrodów, kształtowania krajobrazu dachów, loggii, balkonów, zjeżdżalni alpejskich. Tradycyjna dekoracja na święta Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Etnonauka.
To małe drzewko, podobnie jak krzew, przyciąga cudownym aromatem igieł, niezwykłym kolorem i zgrabną gęstą koroną. Kształt korony jest okrągły lub stożkowy. Ciemnozielone igły jodłowe mają na dolnej stronie dwa niebieskawo-białe paski, środek i krawędź igieł są jaśniejsze - żółtozielone. Wysokość drzewa wynosi od pięćdziesięciu centymetrów do jednego metra, rośnie bardzo wolno. Osiąga maksymalny rozmiar za czterdzieści lat. Średnia długość życia to trzysta lat. Uprawiana jest przez amatorów w terenie otwartym, w pojemnikach, w ogrodach zimowych i na dachach budynków.
Owoce jodły to czerwono-żółte szyszki o długości od pięciu do dziesięciu centymetrów.
Funkcje pielęgnacyjne
Temperatura, oświetlenie, gleba. Drzewo jest bezpretensjonalne. Odporna na cień, mrozoodporna, silnie wiatroodporna. Uwielbia miejsca chłodne i wilgotne. Preferuje luźne, żyzne gleby o kwaśnym lub obojętnym środowisku. Nie lubi piaszczystej gleby i wysokiej temperatury powietrza oraz suszy.
Podlewanie. W przypadku braku deszczu wymaga dodatkowego obfitego podlewania. Musisz podlewać jodłę osiadłą wodą dwa razy w tygodniu. Ponieważ jodła karłowata nie lubi ubitej gleby, ziemia wokół drzewa jest regularnie wykopywana na podłodze za pomocą bagnetu łopaty; dla dodatkowej ochrony przed wilgocią ściółka trocinami lub torfem. Nie trzeba kopać w pobliżu samego pnia, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego.
Formacja jodły. Gałęzie drzewa są dość mocne, ale przy dużej ilości śniegu zimą mogą się złamać.Aby temu zapobiec, instalowane są rekwizyty. Jodła jest bardzo wrażliwa na mocno zanieczyszczone powietrze miejskie, dlatego lepiej nie sadzić jej na terenach przemysłowych. Nie wykonuje się przycinania jodły w celu utworzenia korony, ponieważ nie prowadzi to do rozgałęzienia. Drzewo powstaje przez usunięcie jesienią środkowych pąków pędów bocznych. Zimą młode rośliny są chronione podczas silnych mrozów.
Szkodniki i choroby. Jodła jest odporna na choroby. Gdy roślina jest osłabiona na skutek niekorzystnych warunków atmosferycznych lub rzadkiego podlewania, mogą na nią oddziaływać hermy świerkowo-jodłowe. Znajduje to odzwierciedlenie w zażółceniu igieł. Na igłach chorej rośliny widać małe czarne owady i białe grudki, podobne do waty. Choroba zaczyna się najczęściej wiosną. Jeśli zostaną znalezione oznaki, jodłę należy spryskać ogólnoustrojowymi środkami owadobójczymi.
Sadzenie jodły balsamicznej
Sadzonki jodły wyhodowane niezależnie od nasion lub zakupione w szkółce sadzi się w otwartym terenie od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Najlepszą ziemną mieszanką do sadzenia będzie połączenie trzech części gliny, trzech części próchnicy, jednej części torfu i jednej części piasku. Jeśli ziemia, na której sadzona jest jodła, nie jest wystarczająco luźna, drenaż z gruzu umieszcza się na dnie dołu sadzenia i dodaje się trociny.
Posadzone drzewo należy nawozić nie wcześniej niż dwa lata później nawozami mineralnymi dla drzew iglastych, aby lepiej rosło. Podczas sadzenia możesz również dodać trochę nawozu mineralnego. Jodłę posadzoną w pojemniku przesadza się do dużego pojemnika w miarę wzrostu systemu korzeniowego. Chociaż roślina toleruje cień, uwielbia światło słoneczne i dobrze rośnie w otwartym, oświetlonym miejscu.
