Pushkinia (Puschkinia) - jest wybitnym przedstawicielem podrodziny hiacyntów, które z kolei należą do rodziny szparagów. Pochodzenie nazwy wiąże się z imieniem słynnego rosyjskiego naukowca Musina-Puszkina, który studiował nie tylko mineralogię, ale także chemię. Roślina została po raz pierwszy znaleziona przez niego w górzystych regionach Araratu. Oprócz tradycyjnego oznaczenia botanicznego kwiat nazywany jest hiacyntem karłowatym. Te rośliny mają wiele wspólnego między gatunkami.
Rodzaj Puszkina dzieli się na kilka grup. W naturze występują głównie na nizinach na skalistym terenie. Górskie łąki Kaukazu i regiony Azji Zachodniej są uważane za najkorzystniejsze warunki dla rozwoju Puszkini.
Opis zakładu Pushkinia
W okresie kwitnienia roślina pokryta jest błękitnymi kwiatami w kształcie dzwonu. Wysokość krzewów może dochodzić do 20 cm, liście mają kształt liniowo-pasowy. Blaszki liściowe o bogatym zielonym odcieniu są zbierane w rozetach po 2-3 sztuki w pobliżu podstawy łodygi. Kwiaty tworzą małe, racemiczne kwiatostany i wydzielają lekki słodkawy aromat. Tworzenie pierwszych jajników na szypułkach następuje kilka dni po pojawieniu się liści. Owoc rośliny wygląda jak gęsta torebka nasienna. Nasiona są okrągłe, koloru jasnobrązowego.
Kwiaty Pushkinia zaczynają się otwierać wraz z nadejściem pierwszego wiosennego upału. Ze względu na efekt dekoracyjny roślina jest bardzo popularna wśród ogrodników i letnich mieszkańców. Często sadzi się je w ogrodach skalnych, gdzie doskonale komponują się ze wszystkimi kwitnącymi bylinami zielnymi i mogą konkurować z innymi pierwiosnkami.
Sadzenie Pushkinia w otwartym terenie
Wysiew nasion
Wyhodowanie pushkinii z nasionami zajmie dużo czasu i wysiłku, ale uprawa nasion gwarantuje wysoki procent kiełkowania pędów, pod warunkiem przestrzegania zaleceń dotyczących pielęgnacji kwiatu w okresie wzrostu. Pierwsze kwitnienie można zobaczyć zaledwie 4 lata po posadzeniu nasion. Tworzenie się pary zielonych liści trwa bardzo długo. Wysiew przeprowadza się wczesnym latem lub jesienią, przed nadejściem mrozów. Przechowuj nasiona w lodówce, utrzymując wilgotne środowisko w pojemniku z nasionami.
Jak prawidłowo sadzić
Jeśli siew zostanie przeprowadzony przed zimą, nasiona na wiosnę będą mogły przejść naturalną stratyfikację w zimnej glebie. Przed rozpoczęciem siewu należy dokładnie przygotować grządkę. Pushkenia dobrze rośnie na żyznej i luźnej glebie, składającej się z torfu, piasku i próchnicy. Możesz wybrać obszar oświetlony lub znajdujący się w cieniu. Głębokość siewu powinna wynosić co najmniej 5 cm Aby zapobiec chwastom i zatrzymać wilgoć, po posadzeniu powierzchnię ściółkuj.
Opieka Puszkina w ogrodzie
Dbanie o kwiat praktycznie nie różni się od pielęgnacji innych bylin w ogrodzie. Główne czynności to podlewanie, pielenie, spulchnianie, nawożenie i przycinanie suchych kwiatostanów.Nie zaleca się zaniedbywania rozluźnienia terenu, ponieważ chwasty mogą zagłuszyć wzrost delikatnych pędów Pushkinia. Ściółkowanie gleby pozwoli w przyszłości uprościć pracę i uniknąć częstego pielenia.
Pierwszy opatrunek wierzchni nakłada się na początku marca. Jako nawozy stosuje się kompozycje mineralne, na przykład nitrofosforan, który jest równomiernie rozprowadzany po terenie. Na 1 metr kwadratowy pobiera się około 50-60 g substancji. Kiedy gleba topnieje pod wpływem wiosennego słońca, łóżko należy poluzować, wtedy sadzonki będą rosły szybciej. Jeśli wiosna wyszła bez opadów, młode rośliny potrzebują dodatkowej wilgoci. Regularne podlewanie przyspiesza wzrost liści.
Ważne jest, aby obserwować obszar, na którym Puszkinia jest uprawiana przez cały sezon. Ważne jest, aby w tym czasie usunąć chwasty, zwiędłe pąki, suche i chore pędy, w przeciwnym razie infekcja z zarażonych krzewów rozprzestrzeni się na inne byliny. Jeśli metodycznie wykonujesz te elementarne czynności, a także regularnie zwracasz należytą uwagę na roślinę, Pushkinia, będąc w rzędzie pierwiosnków, będzie doskonałą wiosenną ozdobą każdego ogrodu.
Pushkinia po kwitnieniu
Aby zapewnić niezawodne zimowanie, obszar uprawy rośliny pokryty jest ściółką składającą się z próchnicy i torfu. Wraz z nadejściem wiosennego ciepła taka warstwa ochronna zatrzyma wilgoć korzeni i zaoszczędzi czas na zwalczaniu chwastów.
Kwiaty tego gatunku można uprawiać w domu na parapecie. Jesienią kilka cebul sadzi się w średniej wielkości doniczce wypełnionej mieszanką gleby składającą się z darni, piasku i próchnicy liści i przesyła do przechowywania w ciemnym pomieszczeniu na dwa miesiące. Temperatura powietrza nie powinna przekraczać 10 stopni. Następnie pojemnik przenosi się do bardziej oświetlonego miejsca. Po kilku tygodniach na szypułkach kwitną pierwsze jajniki.
Żarówki Pushinia, które wyblakły, można ponownie wykorzystać do wymuszania. Przy odpowiedniej pielęgnacji i przechowywaniu wyrosną z nich nowe pędy, zdolne do kwitnienia.
Reprodukcja Pushkinia
Dorosłe krzewy Pushkinia, oprócz pielęgnacji, wymagają terminowego przeszczepu. Przez 5 lat jedna zdrowa żarówka może wyhodować wiele dzieci. W tym przypadku bulwiaste dzieci znajdują się zbyt blisko siebie, co narusza dekoracyjne właściwości rośliny. Podczas przeszczepu są oddzielane od cebulki, a następnie przechowywane do wiosny. Wraz z nadejściem ciepła cebulki, które wyrosły przez zimę, sadzi się na przygotowanej w ogrodzie działce, zachowując odległość między dołkami co najmniej 10 cm, a co najmniej raz na 5-6 lat przeprowadza się podział.
Należy pamiętać, że niedojrzałe cebulki mają tendencję do gnicia. Ważne jest, aby nie przegapić chwili, w przeciwnym razie dzieci stracą kontakt z żarówką matki i zaczną się odrywać. Cebulę uważa się za w pełni dojrzałą i gotową do podziału, gdy liście Pushkinia wyschną. Jest ostrożnie usuwany z gleby i suszony. Najmniejsze cebulki hoduje się osobno, większe przechowuje się do wiosny w dobrze wentylowanym, chłodnym miejscu do sadzenia w polu wiosną. Żarówki przechowywane są w drewnianych skrzynkach wypełnionych mokrymi trocinami lub torfem.
Choroby i szkodniki
Kwiat Puszkina jest podatny na takie niebezpieczne choroby, jak szara zgnilizna i infekcja grzybicza. Oznaki szarej zgnilizny pojawiają się w postaci ciemnienia na liściach i łodygach rośliny. Przyczyną choroby jest wszystkożerny grzyb Botrytis, który jest zdolny do przemieszczania się z chorych krzewów i zarażania zarodnikami zdrowych kwiatów.
Zapobiegawczo zaleca się podlewanie rośliny u nasady, unikając kropli wody spadających na liście. Nadmierne stosowanie nawozów azotowych również negatywnie wpływa na wzrost i rozwój Puszkini. Aby zatrzymać rozprzestrzenianie się grzyba, krzewy są traktowane następującymi chemikaliami: Topaz, Champion, Cuproxat lub Bordeaux.W wyjątkowych przypadkach, gdy porażona jest większość nasadzeń wieloletnich, do leczenia stosuje się roztwory Fundazolu i Previkury.
Cebulki kwiatowe również cierpią na gnicie. Jeśli choroba się rozpocznie, liście kwiatu zaczną żółknąć, a skórki cebulek pokryją się brązowawo-brązowymi plamami. Zarodniki grzybów mogą dostać się do gleby. W walce z grzybami stosuje się leki zawierające miedź. Do sadzenia zaleca się wybieranie najzdrowszych cebul.
Achelenchoides to rodzaj bulwiastej choroby, w której łuski zmieniają kolor i gniją z czasem. Żarówki z widocznymi oznakami choroby należy zniszczyć. Zdrowo wyglądający materiał nasadzeniowy należy namoczyć w gorącej wodzie przed wysłaniem do ogrodu.
Kwiaty Puszkina przyciągają myszy. Umieszczone na miejscu przynęty odstraszają gryzonie. Oprócz nich cebulki zjadają roztocza łąkowe, które żywią się soczystymi łuskami. Nie stanie się tak, jeśli potraktujesz je produktami owadobójczymi.
Rodzaje i odmiany Pushkinia
W literaturze opisane są dwa rodzaje armat.
Hiacynt Pushkinia - rośnie w warunkach naturalnych na wschodzie Zakaukazia i na terytorium północnego Iranu. Roślina preferuje słoneczne tereny na zboczach gór i wygląda jak karłowaty kwitnący krzew o prostych, soczystych liściach. Małe żarówki. Długość szypułek nie przekracza 15 cm, kwiaty są pomalowane na bladoniebieski odcień. Na płatkach pąków będzie wyróżniał się pasek jasnoniebieskiego koloru. Okres kwitnienia tego typu Puszkinii wynosi od 10 dni do 3 tygodni.
Pushkinia proleskovidnaya - znaleziono na trawnikach lub zboczach gór w Turcji, Iranie, Libanie. Kwiat to niski krzew z dwoma wąskimi podstawowymi liśćmi o bogatym zielonym kolorze. Szypułki są nieco dłuższe niż w poprzednim typie Pushkinia. Małe, jasnoniebieskie pąki w kształcie dzwonu mają na sobie niebieski pasek. Tworzą kwiatostany racemose o kilku kwiatach, których długość sięga nie więcej niż 12 cm.Kwitnie w maju i przez 3 tygodnie wypełnia ogród aromatem.
Pushkinia obejmuje również Pushkinia Lebanese, szeroko rozpowszechniony podgatunek kwiatu w naturze. Ogrodnicy często dekorują skalniaki i inne obszary w ogrodzie podobnym wiesiołkiem. Pąki tej Pushkinia wyglądają na większe niż u innych gatunków. Dbają o to na tej samej zasadzie, co o inne rośliny bulwiaste.
