Bańka

Roślina pęcherza moczowego (Physocarpus) to krzew z rodziny Pink. Ten rodzaj obejmuje około 10-14 gatunków żyjących na kontynencie północnoamerykańskim, a także na wschodzie Azji. Rosyjska nazwa pęcherzyka odpowiada tłumaczeniu z łaciny. Ma to związek z kształtem owocu krzewu.

Bąbelki są szybko rosnące, łatwe w pielęgnacji i uważane za odporne na zanieczyszczenie powietrza. Krzewy bąbelkowe zachowują swój atrakcyjny wygląd przez cały ciepły sezon. Stosuje się je pojedynczo lub grupowo, łączy się z innymi krzewami ozdobnymi lub sadzi jako zielony żywopłot. Często niewymagające pęcherze można znaleźć na terenach zielonych wzdłuż autostrad i linii kolejowych.

Opis pęcherzyka

Krzewy bąbelkowe mają opadające pędy, które tworzą rozłożystą kulistą koronę. Kora dorosłych osobników stopniowo zaczyna złuszczać się z pnia. Wielkość krzewów sięga 3 m. Listowie naprzemienne przypominają trochę kalinę i mają od 3 do 5 ostrzy. Kolor liści może się różnić w zależności od odmiany. Często ich odcień może zmieniać się nawet kilka razy w ciągu sezonu. Powierzchnia liścia może być naga lub owłosiona.

Kwiatostany pęcherzyka mają postać tarczy, tworząc półkulę o średnicy do 7 cm. Składają się z małych białych (lub różowawych) kwiatów z 5 płatkami i wieloma długimi pręcikami. Kwitnienie następuje na początku lata, ale owoce krzewu, od którego pochodzi nazwa - spuchnięte listki, wyglądają nie mniej imponująco. W miarę dojrzewania stają się czerwone.

W ogrodnictwie stosuje się tylko dwa z istniejących typów pęcherzyków. Ale na ich podstawie uzyskano wiele spektakularnych odmian krzewów, różniących się kolorem liści.

Krótkie zasady uprawy pęcherzyka

Tabela przedstawia krótkie zasady uprawy pęcherza na otwartym polu.

Sadzenie pęcherza w otwartym terenie

Daty lądowania

Czas sadzenia rośliny pęcherza moczowego w ziemi zależy od tego, jaki rodzaj sadzonki można było zdobyć. Jeśli system korzeniowy młodych krzewów został zamknięty, takie okazy można sadzić przez cały ciepły sezon - od wiosny do jesieni. Sadzonki z otwartym systemem korzeniowym zaleca się sadzić jesienią (rzadziej wiosną).

W przypadku pęcherza odpowiedni jest jasny i otwarty narożnik, z dala od dużych nasadzeń - jeśli ich korzenie są płytkie, będą zakłócać rozwój buszu. Odmiany zielonolistne mogą tolerować półcień, w innych przypadkach kolor liści może się zmienić z powodu braku światła. Skład gleby nie jest krytyczny, ale nie powinien zawierać wapna. Należy również zadbać o dobry drenaż. Luźna i pożywna glina najlepiej nadaje się do pęcherzy. Ważne jest, aby unikać miejsc, w których woda stagnuje przez długi czas.

Zasady lądowania

Podczas sadzenia krzewu ważną rolę odgrywa stopień pogłębienia krzewu, dlatego otwór na niego należy przygotować wcześniej - około kilku tygodni przed sadzeniem. Jego głębokość powinna nieznacznie przekraczać wielkość systemu korzeniowego sadzonki - na dnie dołu należy ułożyć warstwę żyznej gleby, w tym torf, darń, ziemię ogrodową i piasek. W tym okresie ziemia musi mieć czas na osiedlenie się. Podczas sadzenia nie ma potrzeby dodawania nawozów - młode rośliny nie będą w stanie ich odpowiednio przyswoić.

Jeśli pęcherz rośnie w pojemniku, należy go podlać 10 minut przed sadzeniem, aby ułatwić proces ekstrakcji. Sadzonka umieszczana jest w przygotowanym dołku metodą przenoszenia tak, aby jej szyjka korzeniowa znajdowała się ściśle na poziomie gruntu. Pustki są wypełnione pożywną glebą. Następnie sadzonka jest obficie podlewana i, jeśli to konieczne, wlewa się glebę do otworu. Po raz pierwszy po posadzeniu obszar obok rośliny powinien pozostać lekko wilgotny. Można go również przykryć warstwą ściółki - torfu lub próchnicy.

Aby stworzyć żywopłot, sadzonki należy rozłożyć w szachownicę. Między rzędami zostaje około 35 cm, a między poszczególnymi krzewami w tym samym rzędzie około 45 cm.

Pielęgnacja pęcherza

Podlewanie

Gumę do żucia uważa się za roślinę dość wilgotną i nie toleruje okresów suszy. Ale podczas podlewania strumień wody należy kierować bezpośrednio pod korzenie rośliny, aby krople nie spadały na liście i kwiaty. W przeciwnym razie mogą się poparzyć. Dodatkowo możesz ubezpieczyć od nich pęcherzyka, podlewając rano lub wieczorem. W gorące i suche lata podlewanie odbywa się około dwa razy w tygodniu. Jeden krzew powinien zająć około 4 wiadra wody, ale nie należy też dopuszczać do przelewania. Szczególnie ważne jest monitorowanie tego na ciężkich glebach. Częste podlewanie może prowadzić do mączniaka prawdziwego. Przez resztę czasu krzewy mogą mieć wystarczającą ilość opadów. Jeśli obszar w pobliżu krzewów nie został ściółkowany, po każdym podlewaniu lub deszczu ziemia w kręgu pni jest trochę poluzowana i odchwaszczona.

Top dressing

Jeśli młode krzewy posadzono na żyznej glebie, początkowo nie są karmione. W przyszłości karmienie pęcherzyka odbywa się dwa razy w sezonie - wiosną i jesienią. Wiosną można użyć roztworu dziewanny (0,5 kg na 1 wiadro wody), dodając do niego azotan amonu lub mocznik (po 1 łyżce stołowej). W przypadku dużego krzewu wystarczy 1,5 wiadra nawozu. Jesienią pod każdą rośliną wlewa się 1-1,5 wiadra innego roztworu - w ilości 2 łyżki. łyżki nitroammofoski na 10 litrów wody.Możesz również użyć specjalnych kompozycji przeznaczonych do krzewów ozdobnych.

Przycinanie

Pęcherz rośnie w szybkim tempie, dlatego aby zachować zdrowy i atrakcyjny wygląd, konieczne będzie regularne przycinanie. Wykonywany jest przy użyciu sterylnych narzędzi. Można je leczyć roztworem nadmanganianu potasu, kompozycją alkoholu itp. Do zabiegu wybierz suchy, ale pochmurny dzień lub spędź go wieczorem.

Wiosną, zanim zakwitną pąki, krzew jest odkażany: usuwa się z niego wszystkie zmarznięte, chore lub połamane gałęzie, a także te, które przyczyniają się do zgrubienia jego korony. Przycinanie sanitarne można wykonywać przez cały sezon, gdy pojawiają się gałęzie, które można usunąć. Jeśli na roślinach odmianowych pojawią się pędy o prostych zielonych liściach, zaleca się również ich odcięcie.

Po kwitnieniu pęcherza, jeśli to konieczne, można przeprowadzić formacyjne przycinanie krzewów starszych niż rok. Pęcherz jest łatwy do przecięcia, więc można z niego uformować dosłownie każdy zielony kształt. Najczęściej ogrodnicy nie uciekają się do złożonej kręconej fryzury, która wymaga ciągłego utrzymywania kształtu, ale po prostu starają się nadać krzakowi schludny wygląd. Aby przypominał zieloną fontannę, wszystkie cienkie pędy są odcinane u samej podstawy, pozostawiając tylko 5-6 najsilniejszych gałęzi w środku buszu. Można je lekko skrócić. Aby uzyskać bujny i szeroki krzew, wszystkie gałęzie są cięte na pół metra wysokości. Kulistą koronę tworzy się przez odcięcie końcówek gałęzi. Jeśli krzewy tworzą żywopłot, przycina się je do 4 razy w sezonie, zaczynając przed przerwaniem pąków.

Dorosłe osobniki, które osiągnęły wiek 6 lat, można radykalnie odmłodzić, stopniowo przycinając głęboko wszystkie gałęzie w konopie. Największe sekcje są obrabiane lakierem ogrodowym lub w inny podobny sposób. Potrzeba głębokiego odmłodzenia można ocenić na podstawie stanu buszu. Starsze rośliny zaczynają słabiej kwitnąć, zmniejsza się rozmiar kwiatów, a nawet liście zaczynają się przerzedzać. Po takim przycinaniu musisz uważniej dbać o krzak.

Jesienią przycinanie pęcherzyka jest wysyłane w celu udanego zimowania. Silne zimno może znieść tylko silne i zdrowe pędy, więc cała reszta tylko pogorszy mrozoodporność rośliny. W tym okresie wszystkie suche i połamane gałęzie, które mogą stać się źródłem chorób, są usuwane z buszu. Powinny zostać spalone. W razie potrzeby jesienią można uformować krzew, ale po silnym przycinaniu na zimę lepiej go przykryć.

Transfer

W razie potrzeby nawet dorosły pęcherzyk można przeszczepić do innego obszaru ogrodu. Przeszczepy przeprowadza się wczesną wiosną, zanim pęcznieją pąki lub jesienią, gdy krzewy już zrzucają liście. Najpierw odcina się pęcherzyk, usuwając chore lub nadmiarowe pędy. Pozostałe gałęzie są skracane, pozostawiając tylko 20-30 cm długości. Pomoże to zmniejszyć nacisk na korzenie.

Im starszy przeszczepiony krzew, tym szerszy będzie jego system korzeniowy. Aby go nie uszkodzić, roślina jest ostrożnie wykopana, starając się nie dotykać korzeni. Następnie pęcherzyk jest wyciągany z ziemi wraz z grudą gleby i przenoszony w nowe miejsce, działając w taki sam sposób, jak podczas sadzenia. Przemieszczona roślina jest obficie podlewana roztworem stymulatora tworzenia korzeni. Zaleca się również spryskanie jego łodyg Epiną lub innym lekiem, który stymuluje odporność krzewu i pomaga zmniejszyć stres związany z przesadzaniem.

Bąbelki zimą

Pielęgnacja krzewów jesienią

Jesienią pęcherzyki stają się najbardziej dekoracyjne: ich liście nabierają pięknego, jasnego koloru. Chociaż krzewy mają dobrą odporność na mróz, niedojrzałe pędy mogą przemarzać zimą. Kiedy rośliny zrzucają liście, należy je dokładnie zbadać, a wszelkie słabe lub uszkodzone gałęzie, które mogą nie przetrwać zimy, należy odciąć.

Przygotowanie do zimy

Młode sadzonki, a także rośliny pozyskane z sadzonek lub sadzonek należy bezwzględnie przykryć. Dorosłe krzewy objęte są jedynie groźbą zbyt mroźnej zimy. Okolice korzeni należy ściółkować torfem o grubości ok. 5-8 cm, po czym gałęzie ostrożnie pociągnąć sznurkiem, przymocować na wierzchu zwiniętym arkuszem pokrycia dachowego i owinąć warstwą lutrasilu. Po przycięciu młode rośliny są mulczowane i przykrywane warstwą świerkowych gałęzi.

Szkodniki i choroby

Woreczek żółciowy ma dobrą odporność na choroby i szkodniki. Ale krzewy rosnące na ubogiej glebie mogą cierpieć na chlorozę. W takim przypadku wierzchołki pędów mogą wyschnąć, a świeże liście mogą żółknąć. Przy takich objawach konieczne jest spryskanie liści lub podlewanie pęcherza preparatem zawierającym żelazo w postaci dostępnej dla rośliny. Najlepiej sprawdza się w tym chelat żelaza. Takie środki pozwolą roślinie szybko się zregenerować.

Jeśli krzewy znajdują się na nizinach lub rosną na ciężkiej glebie i są zbyt często podlewane, na korzeniach pęcherzyka może rozwinąć się zgnilizna. Liście takich krzewów więdną i wysychają, pojawia się na nich mączniak prawdziwy. Dotknięte gałęzie należy wyciąć i spalić. Jeśli to możliwe, pielęgnację rośliny należy dostosować lub przesadzić w bardziej odpowiednie miejsce.

Szkodniki prawie nigdy nie infekują pęcherzyków, dlatego krzewy nie wymagają specjalnych zabiegów profilaktycznych.

Metody reprodukcji pęcherzyka

Uprawa z nasion

Oprócz kilku wegetatywnych metod produkcji nowych roślin, pęcherzykowiec można wyhodować z nasion. Wysiewa się wiosną lub jesienią. Ze względu na to, że nasiona wymagają rozwarstwienia, można zastosować siew zimowy. Jeśli na sadzonki wysiewa się pęcherzyka, nasiona są wstępnie przechowywane w lodówce przez około 1-2 miesiące. Zmieszane z piaskiem wysiewa się w pojemniku z nawilżoną glebą. Kiedy na kiełkach uformują się trzy liście, możesz zrobić kilof. Gdy kiełki staną się silniejsze i wystarczająco rozwiną się, można je sadzić w oddzielnych pojemnikach. Sadzonki są przenoszone na ziemię, gdy nadejdzie ciepła pogoda. Sadzonki będą wymagały wstępnego utwardzenia. Możliwy jest siew bezpośrednio do ogrodu. Ale takie rozmnażanie nie gwarantuje przeniesienia koloru odmianowego liści, a także wymaga więcej czasu i wysiłku. Najczęściej rozmnaża się w ten sposób okazy gatunkowe.

Najszybszym sposobem uzyskania nowych pęcherzyków jest cięcie, dzielenie lub tworzenie warstw.

Sadzonki

Sadzonki z pęcherzyka są cięte, zanim roślina zacznie kwitnąć. W tym celu stosuje się świeże zielone gałązki. Każdy z nich powinien mieć około 10-20 cm długości i 2-3 międzywęźla. Gałęzie nie powinny się zginać. Wszystkie liście na dole cięcia są usuwane, a górę przecina się na pół. Po tych zabiegach sadzonki zanurza się w roztworze stymulatora korzeni, a następnie sadzi w mieszance torfowo-piaskowej na przygotowane podłoże. Podlewane sadzonki przykrywa się czapeczkami lub folią. Dalsza opieka obejmuje wietrzenie i podlewanie. Ukorzenione sadzonki powinny zimować pod osłonami. Wiosną młode pęcherzyki są przenoszone w wybrane miejsce. Sadzonki zaczynają kwitnąć w 4 roku uprawy.

Powielanie przez nakładanie warstw

Metoda tworzenia warstw jest uważana za najłatwiejszą i najbardziej niezawodną. Wiosną poza buszem znajduje się zdrowy i silny pęd. Oczyszcza się go z liści, pozostawiając je tylko na samej górze, a następnie umieszcza w przygotowanym wcześniej rowku na głębokość około 12 cm. Pęd jest mocowany za pomocą drewnianego wspornika, a następnie rowek wypełnia się ziemią. Próbują naprawić koniec pędu w pozycji pionowej, przywiązując go do podpory. Przez całe lato warstwy są podlewane, a okolica oczyszczana z chwastów. Jesienią sadzonki powinny utworzyć własny system korzeniowy. W tym samym czasie lub następnej wiosny jest oddzielany od głównej rośliny. W pierwszym roku po ukorzenieniu sadzonki należy przykryć na zimę.Przez pewien czas po oddzieleniu młody krzew pozostaje w tym samym miejscu, aby wyrósł mocniejszy system korzeniowy.

Jak rozmnażać się, dzieląc krzak

Co najważniejsze, procedura podziału jest tolerowana przez gatunki pęcherzyka o liściach kaliny. Odbywa się to wiosną lub jesienią, chociaż doświadczeni ogrodnicy mogą latem dzielić krzewy. W okresie letnim szczególne znaczenie ma szybkość - krzew wyrwany z ziemi należy bardzo szybko rozdzielić i posadzić, aby odsłonięte korzenie nie miały czasu na wyschnięcie.

Wszystkie pędy są cięte na wysokość 70 cm, następnie roślina jest wykopywana, korzenie są oczyszczane z gleby i dzielone na części. Każdy z powstałych podziałów musi mieć własne pędy i wystarczającą liczbę korzeni. Z dużej rośliny uzyskuje się nie więcej niż 5-6 krzewów. Delenki zanurza się w bladym roztworze nadmanganianu potasu, a następnie sadzi w przygotowanych miejscach.

Rodzaje i odmiany pęcherzykowatego ze zdjęciami i nazwami

W ogrodach najczęściej spotyka się tylko dwa rodzaje pęcherzyków, a także ich odmiany i kształty.

Amur bubblegum (Physocarpus amurensis)

Gatunek ten pochodzi z Azji: można go spotkać w lasach Dalekiego Wschodu, a także w Korei Północnej i północnych regionach Chin. Krzewy Physocarpus amurensis mają kulistą koronę, a ich wysokość sięga 3 m. Młode pędy mają gładką czerwono-brązową powierzchnię. Gdy skorupa rośnie, zaczyna się łuszczyć w paski. Liście mają 3-5 płatków i podstawę w kształcie serca. Długość blaszek liściowych sięga 10 cm, od zewnątrz ciemnozielone, a od wewnątrz szarawe z powodu owłosienia łaciatego.

Kwiatostany mają postać łusek. Każdy zawiera do 15 białych kwiatów. Wielkość kwiatów dochodzi do 1,5 cm, kwitnienie trwa około 3 tygodni. Po kwitnieniu powstają liściaste owoce, które stopniowo uzyskują czerwony kolor. W kulturze taki pęcherzyk jest używany od połowy XIX wieku. Gatunek ten jest szczególnie odporny na mróz i jest często używany do tworzenia zielonych żywopłotów, a także po prostu do ozdabiania ogrodu. Jego najczęstsze formy to:

• Aureomarginate - liście mają ciemnozłotą obwódkę.
• Luteus - latem liście mają jasnożółty kolor, a jesienią stają się brązowe. Ten sam krzew w półcieniu będzie miał żółto-zielone liście.
• Nana - forma karłowata o bogatym zielonym ulistnieniu.

Roślina bąbelkowa (Physocarpus opulifolius)

W naturze taki pęcherzyk żyje na wschodzie kontynentu północnoamerykańskiego. Physocarpus opulifolius ma półkulistą koronę. Krzewy osiągają do 3 metrów wysokości. Liście z wydłużonym płatem środkowym mają 3-5 płatów i ząbków na krawędzi. Z zewnątrz talerze są koloru zielonego, a od wewnątrz mają jaśniejszy odcień i sporadycznie pokwitanie. Kwiaty osiągają średnicę do 1,2 cm. Są białe lub różowawe i mają czerwone pręciki. Po kwitnieniu tworzą się bladozielone listki, które w miarę dojrzewania zmieniają kolor na czerwony. Gatunek ten pojawił się w uprawie około 10 lat później niż gatunek Amur, ale dziś nie rzadziej występuje w ogrodach. Wśród głównych odmian:

• Rzutki Gold - tworzy gęste, rozłożyste krzewy do 1,5 m wysokości. Liście zmieniają kolor z żółtego na zielonkawy, a następnie na złotobrązowy. Kwiatostany klastra tworzą białe lub różowawe kwiaty.
• Diablo — ta odmiana nazywana jest również czerwonolistną. Krzewy osiągają 3 m wysokości. Blaszki liściowe są fioletowe lub bordowe. W jasnym słońcu ich kolor zmieni się na czerwony, a cieniowany - zielony z fioletowym odcieniem. Ze względu na tę cechę ta odmiana jest uważana za szczególnie popularną. Jesienią kolor liści nie zmienia się.
• Pani w czerwonym - odmiana angielska, tworząca półtorometrowe krzewy. Liście są koloru czerwonego i jesienią zaczynają ciemnieć. Kwiaty są w kolorze jasnoróżowym.
• czerwony Baron - krzewy do 2 m wysokości mają nagie, owalne liście, podzielone na 3-5 łopat. Długość płytek sięga 7 cm, wzdłuż krawędzi arkusza znajdują się ząbki. Kolor liści jest ciemnoczerwony.Kwiatostany parasolowe tworzą białe kwiaty z różowym odcieniem. Średnica kwiatostanu sięga 5 cm, listki, gdy są dojrzałe, przebarwiają się na czerwono.

Bąbelkowa roślina w projektowaniu krajobrazu

Częste stosowanie w terenach zieleni, wzdłuż dróg, linii kolejowych, w nasadzeniach grupowych, przy dekorowaniu ogrodzeń ze względu na bezpretensjonalność pęcherzyka na warunki wzrostu. Zdolność krzewu do szybkiego wzrostu i spokojnego tolerowania zanieczyszczenia powietrza, a także jego walory dekoracyjne sprawiły, że pęcherz stał się ulubieńcem wielu projektantów krajobrazu.