Robinia jest byliną liściastą spokrewnioną z rodziną roślin strączkowych. Roślina przyciąga delikatnymi liśćmi i pachnącymi kwiatami. Robinia nazywana jest często pseudoakacją. Podobieństwo obu gatunków jest dość oczywiste, ale kwiatostany robinii są pomalowane na biało. Pochodzi z krajów Ameryki Północnej. Dziś krzew jest również powszechny na południu Rosji. Roślina wykazuje tendencję do samodzielnego wzrostu i nie wymaga zbyt intensywnej pielęgnacji.
Opis rośliny
Robinia wygląda jak rozłożysty wysoki krzew lub drzewo. Występują okazy o wysokości ok. 25 m. Czasami w naturalnym środowisku drzewa w sprzyjających warunkach dorastają nawet do 35 m. Rozgałęzienie głównego pnia zaczyna się od podstawy. Gałęzie łodygi są chronione warstwą szarej kory, która jest pokryta pęknięciami. Drzewa odmian ogrodowych sztucznej akacji osiągają zaledwie pięć metrów wysokości. Kłącze jest dostatecznie rozwinięte, co pozwala krzewowi zachować równowagę w podmuchach wiatru i bezpiecznie pozostać w ziemi.
W maju z pąków kwitną liście ogoniaste z podłużnymi nagimi lub szorstkimi zielonymi płatami. Układ liści jest odwrotny. Wielkość jednego liścia nie przekracza 25 cm Występują takie gatunki robinii, które przy ogonku mają krótkie, ostre ciernie. Blaszki liści i cienkie gałęzie tworzą miękką ażurową koronę, która prześwituje w słońcu.
Kwitnienie rozpoczyna się na początku czerwca, kiedy młode pędy pokryte są bujnymi śnieżnobiałymi kwiatostanami wiech, wydzielającymi przyjemny aromat. Wiechy są przymocowane do części pachowej za pomocą szypułek. Pączek przypomina dzwonek, składający się z 5 ząbkowanych płatków. Wierzchołek kwiatów rośnie razem i tworzy żagiel. Długość wiechy wynosi około 15 do 20 cm.
Pseudoacacia owocuje pod koniec września brązową spłaszczoną fasolą o średnicy nie większej niż 12 cm W wewnętrznej części owocu znajdują się małe, gładkie, spłaszczone niełupki. Brązowe nasiona są chronione cienką skórką.
Rodzaje i odmiany robinii ze zdjęciem
W ogrodnictwie znanych jest około 10 gatunków. Na poletkach najczęściej uprawiane są następujące gatunki.
Robinia pospolita (Robinia pseudoacacia)
Ta pseudoakacja rośnie na wapieniach w przybrzeżnym obszarze morskim i wygląda jak krzew liściasty. Wzorzysta cienka korona liści składa się z kilku poziomów. Ciemnoszara kora, poprzecinana głębokimi pęknięciami, pokrywa pień od góry do dołu. Wraz z nadejściem wiosny liście uzyskują delikatny okres pokwitania. Latem liście mają intensywny zielony kolor i błyszczący połysk. Pod koniec sezonu zmienia kolor na żółty. Żywotność pachnących kwiatostanów przed więdnięciem wynosi około 20 dni. Kolor kwiatów jest biały lub różowy. Dojrzewanie brązowej fasoli następuje w październiku. Ich długość może sięgać od 5 do 12 cm. Odmiany odmian robinia vulgaris obejmują:
- Pendula, która ma koronę zrozumienia;
- Rehderi - gałęzie przeplatają się na kształt kuli;
- Tortuoza z płaską koroną;
- Argenteo-variegata ma kolorowe, efektowne liście;
- Decaisneana charakteryzuje się jasnoróżowymi kwiatostanami wiechowatymi.
Robinia Viscosa
Gałęzie drzewa tworzą zaokrągloną, rozłożystą koronę o wysokości od 8 do 12 m. Kolor kory to cynamon z różowym odcieniem. Ogonki i kwiatostany pokryte lepkim włosem. Ten rodzaj sztucznej akacji nie zawiera kolców. Ogonki są zbudowane z licznych zielonych płatów nie większych niż 20 cm Kwitnienie krzewu należy spodziewać się w czerwcu. Zapach kwiatów jest prawie niezauważalny, dopóki się do nich nie zbliży. Wiechy są pomalowane na różową paletę kolorów. Mocowanie wiech odbywa się dzięki niskim szypułkom. Szczecina fasola jest lepka w dotyku. Wielkość owoców waha się od 5 do 8 cm Spośród odmian należących do robinii lepkiej Bellarosea wyróżnia się ciemnymi, bujnymi kwiatostanami.
Robinia hispida
Gałęzie krzewu dorastają do 3 m. Roślina jest ciepłolubna, dlatego potrzebuje schronienia na okres przymrozków. Wszystkie części wegetatywne mają długie, rude włosy. Pędy są pozbawione cierni. Kolor gałęzi prezentowany jest w czerwono-brązowych odcieniach. Długość ciemnozielonych blaszek liściowych ok. 20-23 cm Różowe kwiatostany kwitną w czerwcu. W zależności od warunków panujących w okolicy odcień kwiatów może być inny. Wielkość wystającej korony wynosi około 2,5 cm, każda wiecha zawiera od 3 do 9 korony. Odmiana ponownie kwitnie na początku września. Owoce pokryte włosiem dojrzewają w ciągu miesiąca.
Uprawa robinii
Istnieje metoda rozmnażania nasion lub uprawy robinii za pomocą pędów.
Kiełkowanie nasion jest uważane za bardziej efektywną hodowlę. Są pozyskiwane z fasoli robinia vulgaris. Przed siewem materiał jest przygotowywany, a mianowicie oblewa się go wrzącą wodą, po czym moczy w zimnej wodzie. Zabieg pozwala zmiękczyć skórę, aby wilgoć wniknęła do zarodka. Inną metodą przetwarzania fasoli jest odcinanie skórki pilnikiem. Siew odbywa się w szklarniach lub doniczkach wypełnionych torfem i piaskiem. Optymalny czas na rozpoczęcie uprawy sadzonek to maj. Sadzonki pojawią się na powierzchni po dwóch tygodniach. Sadzonki przeżywają spokojnie bez dodatkowej osłony. Ważne jest tylko przestrzeganie regularnego reżimu nawadniania. W czerwcu w ogrodzie ustawiane są pojemniki z pseudoakacją. Tutaj krzew rośnie do następnej wiosny. Po roku sadzonki przenosi się na wolną glebę.
W przypadku rozmnażania wegetatywnego wycina się pędy korzeni. Krzewy co sezon wypuszczają nowe pędy, które są idealne do przesadzenia w inne miejsce. Oprócz pędów ogrodnicy zajmują się tworzeniem warstw powietrza. Aby zrealizować ten pomysł, musisz przywiązać garnek ziemi do gałęzi. Korzenie powstają latem. Gdy gałąź jest dobrze ukorzeniona, odcina się ją od głównego drzewa lub krzewu i przesadza.
Pielęgnacja Robinia
Robinia nie wymaga dużej opieki. Roślina nie wykazuje wymagań co do podłoża i łatwo przystosowuje się do uprawy w każdej glebie. Drzewa w pełni rozwijają się na obszarach gliniastych zdominowanych przez wapień. Miejsce hodowli robinii powinno być oświetlone słońcem i oddalone od przeciągów.
Robinia jest wrażliwa na niskie temperatury w młodym wieku. W związku z tym drzewa powinny być pokryte włókniną. Rośliny długowieczne mogą wytrzymać silne mrozy. Jednak bardziej narażone są na to okazy posadzone w gęstej, wilgotnej glebie. Sadzenie sztucznej akacji kończymy ściółkując warstwą trocin lub torfu o szerokości od 4 do 6 cm, co pozwala pozbyć się chwastów i szybko wysuszyć glebę po podlaniu.
Robinia preferuje gleby umiarkowanie wilgotne, jednak stagnacja wody uciska roślinę. Długotrwała susza nie jest straszna dla wieloletniej; podlewanie odbywa się tylko sporadycznie. W umiarkowanych szerokościach geograficznych drzewo ma wystarczającą ilość wilgoci uzyskanej z naturalnych opadów.
Wszystkie odmiany Robinii są karmione roztworami organicznymi.Do tych celów stosuje się głównie zgniły obornik. Zaleca się nawozić gleby ubogie przynajmniej raz w miesiącu.
Roślina bezboleśnie znosi przycinanie. Zabieg zaleca się wykonać wczesną wiosną. Odtworzenie korony następuje, gdy liście rosną. Pędy korzeni i suche gałęzie są usuwane z czasem. Kłącze wieloletnie rozwija się bardzo szybko, zajmując wolny obszar wokół.
Pseudoacacia nie boi się ataków szkodników i rzadko choruje, co upraszcza pracę ogrodnika i eliminuje niepotrzebne kłopoty z ratowaniem ogrodowego zwierzaka.
Właściwości robinii
Robinia to atrakcyjne drzewo lub krzew ozdobny o bogatej bujnej koronie wzorzystych liści i rozłożystych gałęzi. Ten przystojny, liściasty mężczyzna przez całe lato wypełnia ogród pachnącym aromatem. Drzewa owocowe należy sadzić obok niego ostrożnie, trzymając się rozsądnej odległości, w przeciwnym razie robinia będzie agresywnie reagować na pojawienie się nieproszonych sąsiadów. Grupy wieloletnie sadzi się zwykle w parkach lub w pobliżu domów.
Kwiatostany i kora sztucznej akacji są używane jako środki ludowe. Tkanki zawierają substancje ściągające, wykrztuśne i przeciwzapalne. Odwar z surowców roślinnych stosowany jest w walce z chorobami przewodu pokarmowego, reumatyzmem i nerwobólami.
Kwitnąca robinia wykazuje doskonałe właściwości miododajne. Przejrzysty pachnący miód zbierany przez pszczoły długo pozostaje płynny i nie krystalizuje. Robinia słynie z wytrzymałego drewna, które pod względem parametrów mechanicznych nie ustępuje innym gatunkom. Drzewny materiał byliny jest używany do produkcji pali, żerdzi i innej stolarki otworowej.
