Santolina

Santolina (Santolina) to kwitnący zimozielony krzew z rodziny Astrov, który ma wysoki efekt dekoracyjny i inne pozytywne właściwości. Liście i kwiaty Santoliny są używane do zwalczania ćmy, a niektóre gatunki są doskonałą przyprawą i są używane do przygotowywania różnych potraw, ponieważ zawierają olejki eteryczne. W rodzaju wieloletniej santoliny występuje kilkanaście gatunków, wśród których znajdują się okazy ogrodowe i domowe. W swoim naturalnym środowisku santolina jest powszechna w południowej części wielu krajów europejskich.

Charakterystyka Santoliny

Kwitnący krzew santoliny składa się z pierzastych płytek liściowych z białą owłosioną powierzchnią, wysokich cienkich łodyg o wysokości około 20 centymetrów, pachnących kulistych kwiatostanów o białym lub żółtym odcieniu o średnicy około dwóch centymetrów. Okres kwitnienia trwa przez cały sezon letni. Wysokość krzewu wynosi od 10 do 60 centymetrów. Projektanci krajobrazu używają wysoce dekoracyjnej santoliny do kształtowania krajobrazu, na alpejskich zjeżdżalniach i ogrodach skalnych, w rabatach kwiatowych i klombach.

Uprawa santoliny z nasion

Wysiew nasion

Materiał siewny musi być utwardzany przez trzydzieści lub sześćdziesiąt dni przed siewem. W tym celu nasiona umieszcza się na dolnej półce domowej lodówki. W ostatnim tygodniu lutego lub w pierwszych dniach marca można wysiewać nasiona na sadzonki.

Santolina rasasada

Do siewu nasion santoliny odpowiednie są drewniane lub plastikowe pojemniki ze specjalną mieszanką gleby do kwitnienia roślin ogrodowych. Glebę należy najpierw lekko zwilżyć. Nasiona rozsypuje się na powierzchni, kruszy cienką warstwą piasku i przykrywa szkłem lub folią. Skrzynki nasienne należy umieścić w jasnym pomieszczeniu o temperaturze około 25 stopni Celsjusza i pozostawić na 15-20 dni do pojawienia się pędów.

Osłona jest usuwana po pojawieniu się sadzonek. Pielęgnacja sadzonek santoliny polega na regularnym umiarkowanym zawilgoceniu i spulchnieniu gleby. Po utworzeniu 2-3 pełnoprawnych liści na roślinach można wykonać kilof. Sadzonki przesadza się do doniczek torfowych lub plastikowych kubków, po dwa egzemplarze. Wyrosłe silne sadzonki, 2-3 tygodnie przed przesadzeniem na otwarty teren, zaczynają twardnieć.

Sadzonki Santolina najlepiej przesadzać do ogrodu lub ogrodu kwiatowego po ustalonej ciepłej pogodzie w dobrze ogrzanym gruncie. Koniec maja lub pierwszy tydzień czerwca to na to najkorzystniejszy czas. Doświadczeni ogrodnicy zalecają przesadzanie santoliny w pochmurny dzień lub po zachodzie słońca.

Rozmiar otworów do sadzenia powinien nieznacznie przekraczać rozmiar glinianej kuli na korzeniu sadzonki. Roślinę umieszcza się w dołku, posypuje ziemią, podlewa. Objętość wody do nawadniania jest umiarkowana.

Sadzenie Santoliny na zewnątrz

Otwarty, nasłoneczniony teren na niewielkim wzniesieniu, ale osłonięty od podmuchów wiatru, będzie dogodnym miejscem do sadzenia i uprawy santoliny. Penumbra negatywnie wpłynie na efekt dekoracyjny kwitnącego krzewu. Roślina będzie wyglądać na niechlujną i bezkształtną. Gleba powinna być uboga (kamienista lub gliniasta) o odczynie obojętnym i umiarkowanie sucha. Bliskość wód gruntowych, stagnacja wody podczas topnienia śniegu lub po obfitych opadach deszczu jest niedopuszczalna. Mokre plamy gliniaste mogą sprzyjać gniciu korzeni i często prowadzą do śmierci roślin. Potrzebujemy ziemi z dobrą przepuszczalnością wody i powietrza. Żyzna gleba również nie jest pożądana, ponieważ doprowadzi to do obfitego wzrostu masy liści i mniej aktywnego kwitnienia.

Przed posadzeniem nasion lub sadzonek santoliny należy wykopać ziemię. Ciężką gliniastą ziemię należy osuszyć. Aby to zrobić, podczas kopania dodaje się do niego drobny pokruszony kamień lub gruby piasek.

Dbanie o Santolinę w ogrodzie

Podlewanie

Sadzenie i pielęgnacja santoliny na otwartym polu jest dość prosta, nawet początkujący hodowca nie będzie miał żadnych problemów. Santolina to roślina odporna na suszę, wymagająca umiarkowanego podlewania w czasie upałów i radząca sobie z naturalną wilgocią z częstymi opadami. Nadmiar i brak wilgoci w glebie może doprowadzić do śmierci krzewu. Przy braku wody kwiaty wysychają, a przy nadmiarze wody pojawi się zgnilizna korzeni, pędy zaczną żółknąć i masowo więdnąć. Najbardziej optymalnym czasem podlewania Santoliny jest pojawienie się wysuszonej wierzchniej warstwy gleby. Nawet woda z kranu jest odpowiednia jako woda do nawadniania, ale nadal lepiej jest używać osiadłej i lekko ciepłej wody.

Gleba

Gleba wymaga stałej pielęgnacji w postaci pielenia i spulchniania. Roślinność chwastów należy usuwać w sposób ciągły i terminowy, zapobiegając ich rozwojowi. Zaleca się od czasu do czasu poluzować okolicę krzewu, aby system korzeniowy otrzymał odpowiednią ilość wody i powietrza.

Top dressing

Ponieważ nadmiar składników pokarmowych w glebie negatywnie wpływa na proces kwitnienia santoliny, zaleca się stosowanie nawozów w postaci bardzo słabej pożywki. Powinien być znacznie słabszy niż zalecają instrukcje na opakowaniu. Górny opatrunek na santolinę należy nakładać 3-4 razy w miesiącu w odstępie 7-10 dni. Od kwietnia do sierpnia stosuje się złożone nawozy mineralne o niskiej zawartości azotu. Po zakończeniu kwitnienia karmienie zostaje zatrzymane.

Przycinanie

Regularne „strzyżenie” pomaga zachować i zachować atrakcyjny wygląd kwitnących roślin. Konieczne jest ciągłe usuwanie zwiędłych kwiatostanów i uszkodzonych pędów. Pod koniec sierpnia pędy Santoliny są ścięte o około 60-70%.

Zimowanie

Zimą można uratować ciepłolubną santolinę na dwa sposoby - przenieść ją do mieszkania lub zbudować niezawodne schronienie.

Santolina świetnie czuje się jako roślina doniczkowa. Jest wykopywany wczesną jesienią, sadzony w pojemniku na kwiaty i umieszczany w chłodnych warunkach. Średnia temperatura w pomieszczeniu to 15-18 stopni Celsjusza. W tym pomieszczeniu roślina doskonale przetrwa do nadejścia wiosny.

Na otwartym terenie w połowie jesieni ziemię w pobliżu krzewu należy przykryć warstwą ściółki (na przykład igłami świerkowymi lub mieszanką jesionu drzewnego i piasku rzecznego) lub świerkowymi gałęziami. Następnie przykryj cały krzak dużym drewnianym pudełkiem i dowolnym materiałem pokryciowym - polietylenem, lutrasilem lub pokryciem dachowym. Aby zapewnić niezawodność, możesz położyć obciążenie na górze, aby silne podmuchy wiatru nie przewróciły całej konstrukcji. Wczesną wiosną konstrukcję można zdemontować, a miejsce można przykryć warstwą kompostu.

Choroby i szkodniki Santoliny

Santolina jest wysoce odporna na wszystkie szkodniki i choroby. Problemy ze zdrowiem mogą powstać tylko przy niewłaściwej pielęgnacji i konserwacji.

Na przykład przy nadmiarze i stagnacji wilgoci w glebie zaczyna się gnicie systemu korzeniowego. Oznaki choroby to pędy, które żółkną w środku sezonu letniego. Nadmierne podlewanie należy natychmiast przerwać i z czasem przywrócić do normy. Krzew należy potraktować fungicydem, a kulturę pozostawić na chwilę bez wilgoci. Dzięki szybkim środkom ratunkowym kwiaty z pewnością przywrócą swoją atrakcyjność, choroba ustąpi.

Santolin może stracić swój efekt dekoracyjny przy niewłaściwym wyborze miejsca uprawy. Zacienione warunki, brak słońca i światła, zbyt sucha gleba - wszystko to może spowodować śmierć rośliny. Jeśli krzew zostanie przesadzony na czas w dogodniejsze dla niego miejsce, problemy zdrowotne ustąpią.

Reprodukcja santoliny

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Zaleca się podzielenie krzewu raz na pięć lub sześć lat. Taki zabieg to jednocześnie sposób na odmłodzenie, odnowienie roślin. Wczesną wiosną dorosły krzew należy usunąć z ziemi, a kłącze pociąć na kilka części za pomocą sterylnego noża. Każda podzielona część powinna mieć zdrowe i mocne pędy oraz mocne, nienaruszone korzenie. Miejsca cięć natychmiast posypuje się węglem drzewnym lub proszkiem z węgla aktywnego, po czym sadzonki santoliny sadzi się na stałe.

Rozmnażanie przez sadzonki

Na początku marca z rośliny matecznej wycina się zielone sadzonki o długości co najmniej 5 cm, zanurza się na chwilę w pojemniku ze stymulantem do tworzenia korzeni i sadzi w mokrym piasku. Zaleca się przykryć każdą łodygę szklanym słojem lub wyciętą plastikową butelką, aby stworzyć warunki szklarniowe niezbędne do dobrego ukorzenienia. Po pojawieniu się kilku liści na sadzonkach można zdjąć osłonę. Tworzenie pełnoprawnego systemu korzeniowego następuje w ciągu 50-60 dni. Pod koniec maja lub na początku czerwca sadzonki można przenosić na otwarty teren ogrodu kwiatowego lub klombu.

Rodzaje i odmiany santoliny ze zdjęciem

Santolina virens

Lub zazielenienie santoliny - wytrzymały, odporny na zimno gatunek, który zachowuje swoją żywotność nawet w niskich temperaturach poniżej zera, około 7 stopni poniżej zera. Ażurowe liście sprawiają, że roślina wygląda na lekką i półprzezroczystą. Kwitnie kulistymi kwiatostanami o białym odcieniu. Części nadziemne roślin są używane jako przyprawa do pożywienia.

Santolina rosmarinifolia

Dekoracyjny i pikantny wygląd popularny wśród projektantów krajobrazu i profesjonalistów kulinarnych. Długie i cienkie talerze liściowe zawierają dużą ilość olejków eterycznych, które nadają im jasny oliwkowy aromat i niepowtarzalny smak.

Santolina elegans

Bardzo dekoracyjny, atrakcyjny wygląd z wdzięcznymi liniami i indywidualnymi wymaganiami dotyczącymi konserwacji i pielęgnacji. Krzew preferuje specjalne warunki temperaturowe, odpowiadające panującym w szklarni lub w pomieszczeniach. Negatywnie odnosi się do wysokiej wilgotności i stagnacji wody w glebie. Różni się wysokimi szypułkami i dużymi żółtymi koszami na piłki.

Santolina neapolitana

Energiczne gatunki kochające ciepło, których wysokość sięga jednego metra. Charakterystyczną cechą są kuliste żółte kwiatostany i delikatne liście. Roślina dobrze rośnie na każdej glebie o dobrej przepuszczalności powietrza i braku zastoju wilgoci. Najlepsze odmiany to Pritty Carol i Weston. Te niewymiarowe odmiany nie przekraczają 16 centymetrów wysokości.

Cypress Santolina (Santolina chamaecyparissus)

Drugie imię to srebrna santorina - najczęstszy gatunek, który ma własne odmiany karłowate. Najlepsi z nich to Small Nels, Nana, Edward Bowers.Kultura kwiatów ogrodowych wyróżnia się jasnym i atrakcyjnym aromatem, zwartością, a także wspaniałością i obfitością kwitnienia. Średnia wysokość krzewu to około 50 centymetrów. Różni się od innych gatunków kolorem masy liści, która w młodym wieku zmienia się z jasnozielonego odcienia na szary i srebrny u osoby dorosłej.