Ten typ tui jest karłowatą odmianą wschodniej tui lub, jak to się nazywa, wschodnim dziobakiem.
Pomimo tego, że tuja Aureya Nana została wyparta przez tuję zachodnią, która jest mniej światłolubna i bardziej odporna na cień, jednak może stać się ozdobą każdego krajobrazu, jeśli zostanie umieszczona w oświetlonych miejscach. Z powodzeniem może rosnąć w zacienionych miejscach, ale jednocześnie korona może nie być w pełni ukształtowana. Thuja orientalis jest szeroko popularna przy dekorowaniu ogrodów skalnych, a także przy tworzeniu wiatroodpornych żywopłotów. Przycinając nasadzenia, możesz tworzyć zielone rzeźby.
Thuja orientalis należy do roślin trwałych i zimozielonych. Nazywany jest także „drzewem życia” ze względu na swoją dużą trwałość. Jest szeroko rozpowszechniony w wielu prowincjach Chin i uważany jest za jeden z głównych symboli Pekinu. Niemniej jednak można go znaleźć na Dalekim Wschodzie Rosji. W Chinach był szeroko uprawiany, co doprowadziło do jego szerokiego rozpowszechnienia na całym świecie. Można go znaleźć na zboczach gór i skałach na prawie 3 kilometry nad poziomem morza. Thuja orientalis doskonale znosi suszę i może rosnąć na każdej glebie. Odpowiednie są dla niej słabe gleby, może przetrwać na terenach skalistych i piaszczystych.
Średnia wysokość drzew może sięgać 20 metrów, znane są również okazy 35 metrów. W tym przypadku średnica korony sięga 14 metrów, a grubość pnia może wynosić 1 m lub więcej. Jednocześnie ma powierzchowny system korzeniowy, a pień może być jeden lub podzielony u podstawy na kilka pni o mniejszej średnicy. Gałęzie mają kształt wachlarza i skierowane są prawie prostopadle do góry. Jednocześnie ściśle przylegają do siebie, ostatecznie tworząc koronę w kształcie stożka. Młode drzewa mają prawidłowy kształt piramidy, w przeciwieństwie do dojrzałego drzewa, którego korona jest zaokrąglona i staje się mniej regularna.
Thuja orientalis ma zielone, mięsiste owoce z charakterystycznymi haczykowatymi wyrostkami.
Tuja wschodnia Pyramidalis Aurea
Funkcje. Thuja Pyramidalis jest bardziej rośliną o wielu łodygach i rośnie krzaczasto. To drzewo ma czyste, łuszczące się igły o złotożółtym kolorze. Ten kolor utrzymuje się nawet zimą. Pyramidalis Aurea może wytrzymać mrozy do -25 stopni. Nasiona są podobne pod względem wielkości i kształtu do ziarna pszenicy. Jej owoce otwierają się, gdy są dojrzałe, co umożliwia swobodny dostęp do nasion, czego używają owady i ptaki.
Zaletą tui orientalnej jest to, że jest to roślina wolno rosnąca, dlatego idealnie nadaje się do każdego miejsca. W procesie wzrostu praktycznie nie blokuje światła żadnych roślin i nie trzeba myśleć o jego przycinaniu czy skracaniu.
Choroby tui wschodniej. Thuja orientalis jest bardzo odporna na szkodniki i choroby. W niektórych przypadkach można na nim znaleźć mszyce. Ta odporność na choroby i szkodniki decyduje o jego powszechnej atrakcyjności dla ogrodników hobbystów.
Do sadzenia zaleca się zakup sadzonek z gotowym i zamkniętym systemem korzeniowym.W takim przypadku można go sadzić w ziemi przez cały okres letni, od początku wiosny do końca lata. Roślinę z otwartym systemem korzeniowym sadzi się w ziemi wczesną wiosną. Do ich sadzenia nie jest wymagane specjalne przygotowanie gleby, a zwykła gleba jest dla niej najlepszym środowiskiem. Po dwóch miesiącach sadzenia należy podlewać co dziesięć dni. Po zakorzenieniu drzew nie potrzebują nawadniania, czego nie można powiedzieć o tui wschodniej Aurea Nana.
Wyświetlenia. Thuja orientalis ma ponad 60 gatunków różniących się wielkością, rodzajem korony, kolorem korony i liści, budową gałęzi i innymi atrybutami. W tym przypadku odmiany tui są podzielone na 5 grup:
- z liśćmi w kształcie igieł
- z łuskowatymi liśćmi w kształcie igieł
- z normalnymi zielonymi liśćmi
- z żółtymi liśćmi
Niektóre odmiany tui można bezpiecznie uprawiać w pomieszczeniach. Prawie wszystkie rodzaje tui są bardzo lotne. Aby wyczyścić średniej wielkości pomieszczenie, wystarczy wyhodować jeden okaz. Jego dodatkowe popularne nazwy są w dużej mierze związane z jego niesamowitymi właściwościami leczniczymi.
Opieka i karmienie
Pielęgnacja tui polega na ogrzaniu jej na zimę. Mrozy powyżej -30 stopni mogą być bardzo destrukcyjne. W upale spryskanie korony nie zaszkodzi jej. Wskazane jest ciągłe pielenie i ściółkowanie kręgu pnia. Aby zlewnia była niezawodna, musi znajdować się poniżej poziomu gruntu. To do tego lejka wlewa się wodę. W zależności od temperatury i wilgotności powietrza jego ilość może wahać się w granicach 10-30 litrów. Wiosną i jesienią do kręgu pnia wlewa się naturalny kompost. Wczesną wiosną usuwa się suche i zniszczone pędy.
Od wiosny karmią rośliny, ale w żadnym wypadku nie na zimę. Nawozy azotowe są równomiernie rozrzucane w kręgu pnia, nawozy fosforowe latem, a nawozy potasowe jesienią. Latem wprowadzana jest nitroammofoska w ilości 3 g na 1 kg odżywczej substancji odżywczej. Thuja ma mocne i jednocześnie jasne drewno, które nadaje się do produkcji mebli, różnych rzemiosł dekoracyjnych, ale nie nadaje się do dekoracyjnego wykończenia budynków i lokali.
