Szparag

Szparagi (szparagi) to wieloletnia roślina z rodziny szparagów. Czasami nazywany jest również szparagami, chociaż najczęściej słowo to odnosi się tylko do gatunków jadalnych. W sumie w przyrodzie występuje około 300 gatunków. Mieszkają jednocześnie na dwóch kontynentach: w Afryce i Eurazji.

Szparagi są popularne w kwiaciarstwie nie tylko ze względu na ich spektakularny wygląd. Roślina ta jest w stanie oczyścić powietrze i zneutralizować działanie zawartych w nim szkodliwych substancji. W domu szparagi nadają się na wolną przestrzeń, na której gałęzie mogą rosnąć bez ograniczeń i w ciasnym sąsiedztwie innych doniczek.

Opis szparagów

Rodzaj szparagów łączy gatunki zielne, winorośle, a także małe krzewy znane hodowcom kwiatów. Jednocześnie wiele gatunków ma interesującą cechę: procesy fotosyntezy w nich nie zachodzą w liściach. Zamiast liści na łodygach szparagów rosną specjalne pędy - cladodia, a same liście są reprezentowane przez maleńkie łuski, które są prawie niewidoczne dla oka. Prawie wszystkie rodzaje szparagów kwitną małymi, niepozornymi kwiatami, z zapachem lub bez, po kwitnieniu których powstają małe czerwone kuliste owoce.

Pomimo różnic zewnętrznych, szparagi mają pewne podobieństwa strukturalne do lilii: należały nawet do rodziny Liliaceae. Kwiaty szparagów mają dwie płci, podczas gdy kwiaty różnych płci zwykle znajdują się na tej samej roślinie. Kłącza szparagów powstają z szeregu bulw zdolnych do magazynowania wilgoci. Ta właściwość pomaga roślinie przetrwać w trudnych, suchych warunkach.

Niemożliwe jest odcięcie niektórych gatunków tej rośliny, po czym jej łodygi nie rozgałęziają się, ale przestają rosnąć. Ta cecha jest związana ze strukturą kłącza. To z niego pojawiają się wszystkie młode pędy, a ich liczba została złożona jeszcze przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego.

Na pierwszy rzut oka szparagi mogą wydawać się nieokreśloną rośliną, ale miłość do nich wśród hodowców kwiatów nie słabnie z biegiem lat. Chodzi o to, że idealnie pasuje do każdego środowiska domowego jako samodzielna roślina lub jako roślina w tle, ze względu na swoje zielone i puszyste gałązki, które mogą służyć jako składniki do tworzenia kompozycji kwiatowych.

Krótkie zasady uprawy

Tabela zawiera krótki przewodnik po domowej pielęgnacji szparagów.

Ważny! Jagody szparagów zawierają truciznę, ale w domu krzewy rzadko kwitną i nie owocują bez sztucznego zapylenia.

Domowa pielęgnacja szparagów

Ze względu na bezpretensjonalną pielęgnację szparagi mogą być uprawiane nie tylko przez doświadczonych miłośników roślin domowych, ale także przez początkujących hodowców kwiatów bez specjalnych umiejętności.

Oświetlenie

Szparagi to roślina kochająca światło. Pomimo miłości rośliny do słońca, w ciągu dnia jej bezpośrednie promienie mogą jej zaszkodzić. W garnku ze szparagami najlepszy jest kierunek wschodni lub zachodni. Rano i wieczorem szparagi można bezpiecznie opalać. Jeśli kwiat znajduje się w pobliżu południowych okien, należy go trzymać z dala od parapetu.

Roślina może rosnąć nie tylko na parapecie, ale także w wiszącej doniczce jako ampeliczna, swobodnie zwisająca ze swoich puszystych pędów. Nie ma specjalnych wymagań dotyczących sąsiedztwa z innymi roślinami.

Latem szparagi można wynieść na balkon lub do ogrodu, ale roślina będzie wymagała szeregu wstępnych procedur utwardzania. Do umieszczenia wybierają miejsce chronione przed opadami atmosferycznymi i jasnymi promieniami południowymi, a także chronione przed przeciągami.

Temperatura

Pod względem warunków temperaturowych szparagi są bezpretensjonalne, będą całkiem zadowolone ze zwykłej średniej temperatury pokojowej przez cały rok. Latem kwiat należy chronić przed ekstremalnymi upałami, długi pobyt w takich warunkach może negatywnie wpłynąć na jego zdrowie. Szparagi najlepiej rozwijają się, gdy temperatura w pomieszczeniu wynosi około +23 stopnie.

Zimą wskazane jest zapewnienie krzewowi zawartości w temperaturach do +15 stopni. Cieplejsze pomieszczenie o dowolnej wilgotności może prowadzić do opadania liści. W takim przypadku musisz odciąć stare nagie pędy, aby nowe pędy zaczęły rosnąć na wiosnę.

Tryb nawadniania

Wiosną i latem, kiedy szparagi aktywnie rosną, roślina jest regularnie i obficie podlewana. Należy to zrobić po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. W okresie jesienno-zimowym należy poczekać jeszcze około dwóch dni. Niepożądane jest zarówno wysuszanie ziemi w pojemniku, jak i jej nadmierne nawilżenie. Aby tego uniknąć, zaleca się podlewanie rośliny przez tacę. Po wlaniu do niego wody należy odczekać około pół godziny, a następnie wylać niewchłonięte pozostałości. Przy normalnym podlewaniu z góry należy również spuścić nadmiar wody ze studzienki. Ze względu na swoją strukturę szparagi lepiej znoszą lekką suszę niż przelanie.

Poziom wilgotności

Jak wszystkie szparagi, szparagi dobrze rosną w warunkach wysokiej wilgotności, wymagają regularnego spryskiwania osiadłą wodą lub deszczówką, w przeciwnym razie cienkie liście zaczną spryskiwać w bardzo suchym powietrzu.

Szczególnie szparagi wymagają ciągłego opryskiwania w okresie letnich upałów lub w sezonie grzewczym. Krzew można nawilżyć wczesnym rankiem lub wieczorem, przed zachodem słońca. Dodatkowo w pobliżu rośliny można postawić pojemniki z wodą, keramzytem nasączonym wodą lub zwilżonym torfowcem, ale takie zabiegi nadal łączy się z opryskiem.

Gleba

Jeśli chodzi o glebę odpowiednią do uprawy szparagów, możesz wybrać uniwersalną mieszankę sklepową lub samodzielnie ją przygotować. Jako glebę stosuje się mieszankę podwójnych części ziemi liściastej i próchnicy z dodatkiem części gruboziarnistego piasku. Możesz tam również dodać podwójny kawałek darni. Obecność drenażu w doniczce jest również koniecznością.

Top dressing

Szparagi wymagają całorocznego karmienia, zmienia się tylko ich częstotliwość. Zimą wystarczy raz w miesiącu nawozić roślinę. Jesienią w tym samym okresie karmienie odbywa się dwukrotnie, a latem i wiosną - co tydzień. Możesz zmieniać kompozycje mineralne z organicznymi, próbując podlewać roślinę tylko słabo skoncentrowanymi roztworami.

Zaleca się stosowanie preparatów azotowych tylko w okresie wzrostu. W innych porach roku mogą przeszkadzać w prawidłowej reszcie buszu. Wraz z brakiem oświetlenia nadmiar składników odżywczych może prowadzić do rozciągania pędów.

Transfer

Za dorosłego uważa się krzew szparagów dopiero od 4 lub 5 roku życia. Do tego czasu roślina jest przeszczepiana corocznie wiosną. Uformowane krzewy są przenoszone 2-3 razy rzadziej. Nowa pojemność powinna nieznacznie przewyższać starą pod względem objętości. Zbyt duża doniczka doprowadzi do wzrostu kłączy ze szkodą dla zielonej masy. Częstotliwość przeszczepów jest związana z aktywnym wzrostem korzeni roślin.

Stara gliniana kula jest całkowicie strząsana, a korzenie są sprawdzane pod kątem obecności zgnilizny. Zaatakowane obszary należy usunąć, aby zapobiec dalszej infekcji, a zdrowe korzenie są nieco skrócone. Aby zabezpieczyć kłącza przed zalaniem wodą, na dnie pojemnika kładzie się warstwę drenażową. Możesz użyć keramzytu, odłamków gliny starych garnków, odłamków połamanej cegły lub kawałków styropianu.

Przeszczepione szparagi są obficie podlewane, a po tygodniu są karmione.

Przycinanie

Roślina nie wymaga regularnego przycinania. Jeśli to konieczne, procedury sanitarne przeprowadzane są wiosną: w tym okresie wszystkie stare łodygi pozostawione bez liści należy usunąć. Są przycinane na wymaganą wysokość, próbując pozostawić kilka międzywęźli, z których mogą pojawić się świeże pędy. Umiarkowane przycinanie pomaga stymulować młody wzrost.

W szparagach Meyera wszystkie łodygi odsuwają się od kłącza, a jego stare pędy nie rozgałęziają się, dlatego nie przeprowadza się przycinania formacyjnego takiej rośliny.

Kwiat

Bardzo rzadko można podziwiać kwiaty szparagów domowych, w tym celu konieczne jest pełne spełnienie wszystkich wymagań rośliny. Kwiatostany szparagów pojawiają się na wierzchołkach pędów, tworzą je małe białe kwiaty z żółtawymi pręcikami. Jednocześnie owoce mogą zawiązywać dopiero po sztucznym zapyleniu - przeniesieniu pyłku z jednego kwiatu na drugi. W tym przypadku w miejscu kwiatu powstaje jagoda, zwykle ma ona jaskrawoczerwony kolor.

Zjadliwość

Jasnych owoców szparagów nie można jeść - są uważane za trujące, ale przy uprawie w pomieszczeniach takie jagody mogą pojawić się tylko z powodu sztucznego zapylenia. Zwykle ta metoda jest używana do pozyskiwania nasion roślin, ale jeśli w domu są dzieci lub zwierzęta domowe, nie należy ryzykować.

Metody hodowli szparagów

Istnieją trzy sposoby rozmnażania szparagów: dzielenie krzewu, rozmnażanie przez sadzonki wierzchołkowe i kiełkujące nasiona. W domu zwykle stosuje się dwie pierwsze metody.

Uprawa z nasion

W warunkach wewnętrznych nasiona szparagów można uzyskać czekając na kwitnienie i opylając poszczególne kwiaty. Siew należy rozpocząć natychmiast po dojrzewaniu owoców i zebraniu nasion. Zwykle dzieje się to zimą lub wczesną wiosną. Nasiona można również kupić w sklepach.

Zbiornik siewny wypełniony jest lekką ziemią piaszczysto-torfową. Nasiona wysiewa się na wilgotnej glebie na płytkiej głębokości, pojemnik przykrywa się szkłem lub folią i umieszcza w oświetlonym miejscu. Kondensat z folii jest okresowo usuwany przez otwarcie pojemnika w celu wentylacji. Jeśli to konieczne, gleba jest ponownie nawilżana butelką z rozpylaczem. W temperaturze około +23 nasiona zaczynają kiełkować w ciągu miesiąca. Gdy sadzonki osiągną wysokość 10 cm, zanurza się je w kielichach sadzonek. Młode szparagi są rozprowadzane w pełnoprawnych pojedynczych doniczkach na początku lata, przesadzając je do gleby z gleby liściastej, darni, próchnicy, torfu i piasku. Odtąd opieka nad nimi nie różni się już od opieki nad dorosłymi roślinami.

Sadzonki

Początek wiosny sprzyja rozmnażaniu szparagów przez sadzonki. W tym celu z krzewu wycina się zdrowe dorosłe łodygi o wielkości około 10-15 cm, które w celu zakorzenienia sadzi się w pojemniku z mokrym piaskiem. Sadzonki przykrywa się folią lub słoikami i podpala. Temperatura w pomieszczeniu musi wynosić co najmniej +21. Okresowe sadzenie jest wietrzone i podlewane. Jeśli wszystkie warunki zostaną spełnione, ukorzenienie powinno nastąpić w ciągu 1-1,5 miesiąca. Wyhodowane sadzonki można umieścić w osobnych doniczkach. Gleba dla nich nie będzie już różnić się od mieszanki dla dorosłych szparagów.

Dzielenie buszu

Zarośnięte krzewy szparagów podczas przeszczepu można podzielić na kilka części. Każdy musi mieć wystarczającą liczbę korzeni i co najmniej jeden punkt wzrostu. Kula korzeniowa jest ostrożnie pocięta lub podarta, pamiętaj o przetworzeniu punktów cięcia. Zbyt długie korzenie można również lekko przyciąć.

Delenki są rozprowadzane w pojedynczych doniczkach wypełnionych glebą odpowiednią dla osobników dorosłych. Ze względu na to, że podział jest uważany za bolesny zabieg dla kwiatu, po nim może przez jakiś czas boleć. Do całkowitego wyzdrowienia takie rośliny nie są karmione, aby pożywka nie spaliła korzeni.

Szkodniki i choroby

Szparagi nie są podatne na choroby, główne problemy z kwiatem mogą być spowodowane jedynie niewłaściwą pielęgnacją. Nadmierne podlewanie może spowodować gnicie korzeni szparagów. Świadczą o tym powolne i opadające pędy. W takim przypadku możesz stracić roślinę, więc chorobie łatwiej jest zapobiec, niż pozbyć się jej konsekwencji. Należy usunąć małe ogniska zmian korzeni i łodyg, zdezynfekować skrawki i przenieść roślinę do nowej doniczki.

• Liście szparagów odpada - z powodu nadmiernego nasłonecznienia lub dużej suchości powietrza w pomieszczeniu. Ponadto w zbyt ciemnym miejscu liście mogą również zacząć odpadać. Ze względu na brak światła szparagi mogą spowolnić wzrost i gorzej krzewić.
• Zatrzymanie wzrostu łodygi po przycięciu - normalne zjawisko, ścięte łodygi już nie rosną, ale po chwili na roślinie może pojawić się nowy młody wzrost.
• Plamy na liściach - może powodować oparzenia w wyniku wystawienia na działanie silnego światła słonecznego. Duża liczba tych plam często prowadzi do żółknięcia, a następnie opadania liści szparagów.
• Roślina spowalnia wzrost gdy azot i żelazo zawarte w glebie są wyczerpane, dlatego regularne stosowanie nawozów mineralnych jest kluczem do jej zdrowego rozwoju.

Spośród szkodników przędziorek jest uważany za najbardziej niebezpieczny dla szparagów. Tak więc krawędzie cladodia w siermowatych szparagach, zaatakowanych przez kleszcza, są zdeformowane. Po zabiegu tylko świeże liście uzyskują normalny wygląd. Ze względu na to, że szparagi nie lubią zabiegów chemicznych, o ile pozwala na to sytuacja, preferowane są ludowe metody zwalczania owadów.Możesz spróbować pozbyć się drobnych zmian, lecząc wodą z mydłem, naparami ze skórki cebuli lub czosnku.

W przypadku zakażenia szparagów robakami woskowymi na łodygach i liściach mogą pojawić się czarne plamy, które mogą spowodować śmierć całej rośliny. Aby wyeliminować ten problem, kolonie robaków szkodników usuwa się wacikiem zwilżonym alkoholem.

Rodzaje szparagów ze zdjęciami i opisami

Do najbardziej popularnych i nadających się do pielęgnacji w pomieszczeniach należą szparagi o gęstych kwiatach (Sprenger), pospolite, pierzaste, najcieńsze i szparagi. Zwykle szparagi należą do grupy roślin ozdobno-liściastych, ale nie jest to również do końca poprawna klasyfikacja, ponieważ prawie wszystkie gatunki kwitną małymi niepozornymi kwiatami o zapachu lub bez, po kwitnieniu których powstają małe czerwone kuliste owoce.

Asparagus racemosus (Asparagus racemosus)

Pędy tego typu mogą osiągać do dwóch metrów długości. Na powierzchni mają pokwitanie. Różni się wzrostem pędów cladodia na kupce. Zewnętrznie jej łodygi przypominają gałęzie drzew iglastych, miękkie w dotyku. Tworzy kwiatostany-pędzle o przyjemnym zapachu. Kwiaty są różowe, owoce są czerwone.

Asparagus medeoloides

Roślina o prostych, rozgałęzionych pędach. Naturalne okazy osiągają dość duże rozmiary. Może być uprawiana jako roślina ampelous, ale łodygi mogą również trzymać się podpory. Claudias mają owalny kształt i przypominają zwykłe liście. Ze względu na to, że takie szparagi mogą rosnąć, najczęściej uprawia się je nie w mieszkaniach, ale w szklarniach.

Asparagus meyeri

Gatunki krzewów. Pędy dorastają do pół metra. Na ich powierzchni znajduje się puch i krótkie cladodia w kształcie igieł. Dorosłe pędy sztywnieją u nasady i lekko odchylają się od góry. Świeże łodygi mogą wyrosnąć tylko z korzenia.

Takie szparagi często można spotkać we florystyce - malownicze puszyste łodygi uzupełniają kompozycje kwiatowe.

Szparagi zwyczajne (Asparagus officinalis)

Znane również jako szparagi medyczne lub farmaceutyczne. Bylina zielna średniej wysokości. Pędy są gładkie, gałęzie proste, rosnące w górę lub pod niewielkim kątem. Ich długość może dochodzić do 1,5 m. Cladodia są wąskimi, przypominającymi nitki nitkami, o wielkości do 3 cm. Liście mają małe łuski. Jeden krzew jest zdolny do tworzenia kwiatów obu płci. Wszystkie mają bladożółty kolor, ale kwiaty męskie są dwa razy większe niż żeńskie. Owoce są zaokrąglonymi szkarłatnymi jagodami.

Asparagus plumose (Asparagus plumosus)

Pochodzi z afrykańskich tropików. Ma rozgałęzione, gładkie w dotyku pędy. Jego liście mają trójkątne łuski. Pędy Phyllocladia, bardziej podobne do zwykłych liści, rosną w grupach i mają lekko zakrzywiony kształt. Osiągają długość do 1,5 cm, kwitną na biało, a kwiaty mogą tworzyć małe kwiatostany i rosnąć samodzielnie. Zapylone kwiaty zamieniają się w ciemne, niebieskawo-czarne owoce, w których dojrzewa od 1 do 3 nasion.

W uprawie kwiatów najczęściej spotyka się karłowatą odmianę szparagów, ale w domu gatunek ten prawie w ogóle nie kwitnie: kwitnienie można obserwować tylko w krzewach powyżej 10 lat. Dorosła roślina jest najczęściej uprawiana jako roślina ampelous.

Półksiężyc szparagów (Asparagus falcatus)

Wyróżnia się najgrubszymi (do 1 cm) i najdłuższymi (do 15 m) łodygami wszystkich gatunków szparagów. Ale takie rozmiary osiąga tylko w środowisku naturalnym, gdy uprawia się ją w szklarni, jej imponujące rozmiary ograniczają się do zaledwie kilku metrów. W warunkach wewnętrznych wysokość łodyg nie przekracza 2 m. Z biegiem czasu łodygi uginają się nieznacznie pod własnym ciężarem. Na nich, zakrzywione w kształcie sierpa, powstają cladodia o długości do 8 cm. Wyróżniają się lekko pofałdowanymi krawędziami. Kwiatostany składają się z białych kwiatów o przyjemnym zapachu.

Szparagi szparagowe (Asparagus asparagoides)

Widok Republiki Południowej Afryki.Często używana jako obfita roślina lub umieszczana na podporze. Łodygi są zielone i gładkie w dotyku. Pędy liściaste wyróżniają się jajowatym kształtem. W naturze kwitnie małymi białymi kwiatami, ale w domu nie będzie można ich podziwiać. Po kwitnieniu powstają czerwono-pomarańczowe jagody o lekkim cytrusowym aromacie.

Najcieńsze szparagi (Asparagus benuissimus)

Różni się od swojego pierzastego odpowiednika wyższymi pędami. Ponadto filoklady są dłuższe i węższe oraz rzadziej rosną.

Szparagi Sprengera (Asparagus sprengeri)

Nazywany także krzaczastym lub etiopskim. Gatunek spokojniej postrzega bezpośrednie światło słoneczne. Różni się długimi łodygami wylegającymi. W długości osiągają pół metra. Ich powierzchnia może być gładka lub ryflowana. Rozmiary filokladii, podobnie jak igły, osiągają 3 cm, mogą rosnąć pojedynczo lub w grupach do 4 sztuk. Ich kształt może być prosty lub zakrzywiony. Kwiaty są białe lub różowawo-kremowe i mają przyjemny zapach. Owoce to czerwone jagody, z których każda zawiera tylko jedno nasiono.