Vallota

Vallota (Vallota) - kwiat reprezentuje rodzaj Amaryllis. Przyjechała do nas z wilgotnych subtropików kontynentu południowoamerykańskiego. Francuski odkrywca Pierre Vallot jako pierwszy opisał tę roślinę, dlatego zaczęła nosić jego imię.

System korzeniowy tej rośliny wieloletniej to żarówka. Ma kształt owalnego, łuskowatego, brązowego. Dość mały rozmiar. Liść w kształcie miecza o długości ponad pół metra ma ciemnozielony kolor, ale na ogonku jest fioletowy. Szypułka nie ma działek, a kwiatostan ma postać parasola, który ma od 3 do 9 pojedynczych kwiatów.

Z całej rodziny tylko vallotta ma zielono-fioletową paletę kolorów blaszki liściowej i jasnopurpurową bulwiastą łuskę podziemnej formacji korzeni. Charakterystyczną cechą vallotty jest niezwykły sposób pączkowania cebulek potomnych. W niej wychodzą na powierzchnię gleby za pomocą odpychających nóg, w przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodzaju, w których dzieci pojawiają się w głębinach ziemnej śpiączki. W miarę wzrostu na cebulce vallotty pojawia się koniec korzenia, który pogłębia formowanie się córki w glebie i umożliwia jej niezależne istnienie.

Opieka nad Valottą w domu

Lokalizacja i oświetlenie

Vallota to dość lekki kwiat. Wybierając lokalizację, należy wiedzieć, że kwiat woli okna skierowane na wschód.

Temperatura

Odpowiednie letnie temperatury wahają się od 20-25 stopni. Zimą odpowiedni jest chłodniejszy zakres temperatur w zakresie od 10 do 12 stopni.

Wilgotność powietrza

W gorących warunkach w temperaturach przekraczających 25 stopni roślina musi być stale nawadniana z butelki z rozpylaczem. Jednak kropelki wilgoci na płatkach kwiatów będą miały zły wpływ na ich delikatną powierzchnię. Liście Vallotta muszą być zawsze utrzymywane w czystości. Do tych celów odpowiednia jest wilgotna bawełniana szmatka.

Podlewanie

Podobnie jak wszystkie rośliny bulwiaste, Wallot należy bardzo ostrożnie podlewać, unikając podlewania gleby. W okresie aktywnego wzrostu roślinę należy podlewać dopiero po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. W okresie spoczynku zimowego im niższa temperatura żarówki, tym rzadziej jest podlewana. Należy jednak pamiętać, że vallotta nie toleruje obumierania liści, ponieważ to ich stan sygnalizuje zły reżim nawadniania.

Gleba

Taka kwitnąca roślina jak Valotta potrzebuje zwiększonego odżywienia gleby, dlatego odpowiednia dla niej mieszanka zawiera aż 4 części żyznej gleby spod ściółki liściastej. Pozostałe części to próchnica, darń i 2 części piasku.

Top dressing i nawozy

Płynny nawóz magazynowy przeznaczony do kwitnienia roślin domowych należy stosować raz na 14 dni od wiosny do jesieni w okresie kwitnienia rośliny Valotta.

Transfer

Valloty nie należy często przesadzać do świeżej gleby.Jego podziemne części są bardzo wrażliwe na uszkodzenia podczas przeszczepu i może rozpocząć się proces gnicia. Dopiero gdy żarówka urośnie na tyle, że nie zmieści się w doniczce, będzie można ją przenieść do bardziej pojemnego pojemnika. Ponieważ żarówki potomne bardzo wyczerpują cebulkę dorosłego, najlepiej jest je od razu oddzielić. Wierzchołek żarówki matki nie musi być zakopany. Dzieci będą na nim pączkować, które można usunąć w miarę wzrostu.

Okres kwitnienia

Przy odpowiedniej pielęgnacji cebulka Villlota wytwarza łodygi kwiatowe dwa razy w sezonie. Żywotność jednej łodygi z kwiatami wynosi 5 dni. W tym samym czasie mogą zakwitnąć 2-3 pąki naraz.

Reprodukcja kwiatu Valotta

Valotta można rozmnażać na dwa sposoby: przez nasiona i przy pomocy dzieci (cebulki córki).

Powielanie przez dzieci

Oddzielne dzieci są umieszczane w pojedynczych małych pojemnikach, pogłębiając je tylko w 2/3. Nie trzeba ich często podlewać, zwłaszcza w pierwszych miesiącach. Żarówki będą rosnąć i kwitnąć dopiero po 2 latach.

Rozmnażanie nasion

Vallot należy wysiewać w połowie jesieni w wilgotnej glebie pod szkłem. Dalsza konserwacja będzie polegała na regularnej wentylacji i nawadnianiu w temperaturze 16-18 ºС. Kiełki pojawią się za około miesiąc. Sadzonki półroczne powinny po raz pierwszy zanurkować. Małe cebule należy sadzić w osobnych doniczkach, całkowicie zanurzonych w ziemi. Po 2 latach młode cebule przesadza się tak, aby górna część znajdowała się na zewnątrz. Metoda nasienna daje rośliny, które zakwitną w trzecim roku po wysianiu.

Choroby i szkodniki

Vallota jest bardzo podatna na gnicie korzeni z powodu podmoknięcia gleby i obecności patogenów tej choroby w glebie. Dlatego lepiej sadzić cebulki we wcześniej zdezynfekowanej glebie. Najbardziej potrzebne dla młodych żarówek.

Często powoduje nadmierną wilgotność gleby w zimie szara zgnilizna... Nierzadko mszyca, pająk i pochwa miecza uderza w Wallotha.

Popularne rodzaje Valotta

Roślina ma tylko trzy odmiany, w przypadku których wciąż toczą się spory o to, gdzie je przypisać. Na przykład piękna i fioletowa vallotta została wyróżniona jako oddzielny podgatunek cytrantu, a karłowata vallota - w podgatunku Clivia.

Vallota piękna

Roślina nazywana jest również Citrantus, amarylis purpurowy, piękny Krinum. Jego brązowa łuskowata cebulka ma podłużny kształt. Skórzany liść o długości 40 cm ma wygląd miecza i ciemnozielony kolor. Łodyga z kwiatostanem wyłania się bezpośrednio ze środka cebulki i osiąga wysokość 30 cm, nie ma działek, ale wewnątrz jest pusta. Parasol łączy od razu od 3 do 6 kwiatów. 6 płatków tworzy jeden pączek. Płatek ma parametry: długość 8, szerokość do 10 cm Występują głównie kwiaty bordowe i jasnopomarańczowe, jedynym wyjątkiem jest rodzaj Alba z białymi płatkami.

Vallota fioletowy

Ta odmiana ma mniejsze liście i kwiaty niż inne rodzaje vallotty. Bylina ma również cebulę i liście nie większe niż trzy dziesiątki centymetrów wysokości. Są pomalowane na jasnozielony i mają skórzastą powierzchnię. Średnica jednego kwiatu sięga 5-6 cm, a jeden dzwonek kwiatostanowy zawiera co najmniej 2, maksymalnie 8 pąków. Spiczaste płatki tworzą purpurowy kwiat.