Weigela

Weigela to roślina ozdobna z rodziny wiciokrzewów. Ten rodzaj obejmuje 15 gatunków. Wszystkie są krzewami, które zrzucają liście na zimę. W naturze można je znaleźć w południowo-wschodniej Azji. Żyją również na wyspie Jawa. Niektóre gatunki weigela rosną również w regionach Dalekiego Wschodu.

Imię Weigela pochodzi od nazwiska botanika i farmakologa K.E. von Weigel. Spośród 15 gatunków roślin około 7-10 występuje w kulturze. Na ich podstawie uzyskano całkiem sporo spektakularnych odmian. Piękno weigeli łączy się z jej względną bezpretensjonalnością i łatwością reprodukcji.

Opisane przez Weigels

Weigele są krzewami kochającymi wilgoć i tolerującymi cień. Tworzą proste pędy z liśćmi petiolate, które mają przeciwny układ. Blaszki liściowe mają ząbkowaną lub ząbkowaną krawędź. Luźne kwiatostany obejmują kwiaty w kształcie lejka lub dzwonu. Czasami kwiaty można układać pojedynczo. Ich wielkość to około 5 cm, a kolor kremowy, żółty, biały, różowy lub karminowy. Często w miarę rozwoju kwiatu jego początkowo jasny kolor staje się bardziej intensywny. Ze względu na to, że kwiaty nie kwitną w tym samym czasie, na tej samej roślinie mogą znajdować się zarówno jasne, jak i jasne kwiaty. Po zakończeniu kwitnienia na krzaku zawiązuje się owoce małży w postaci torebek nasiennych wypełnionych drobnymi nasionami.

Krótkie zasady uprawy weigeli

Tabela przedstawia krótkie zasady uprawy wagi na otwartym polu.

Sadzenie wagi w otwartym terenie

Najlepszy czas na sadzenie

Wagi zwykle rozpoczynają sadzenie wiosną, starając się zakończyć wszystkie prace na czas. Musisz spróbować wykonać wszystkie procedury, zanim pąki zaczną puchnąć w buszu. Ale jednocześnie ziemia powinna już wystarczająco się rozgrzać: tylko w tym przypadku krzew zakorzeni się w najlepszy sposób. Jeśli zaczniesz sadzić weigela jesienią, krzew nie będzie miał czasu na zapuszczenie korzeni i umrze.

Aby umieścić wagę, wybierają podwyższone miejsce, chronione przed zimnym wiatrem, w przeciwnym razie częste przeciągi i podmuchy lodu doprowadzą do opadania pąków i kwiatów. Co najlepsze, krzew będzie mógł rozwijać się od południowej strony dowolnej konstrukcji lub ogrodzenia. Jasne światło przyczyni się do piękna i obfitości kwitnienia, a także nasycenia koloru kwiatów. Krzewów nie należy umieszczać na nizinach - w tym przypadku zwiększa się ryzyko zamarznięcia sadzenia.

Do sadzenia w ogrodzie stosuje się tylko rośliny nie młodsze niż 3 lata. Sadzonki sadzi się w luźnej glinie lub glebie gliniastej. Jej reakcja może być zarówno lekko zasadowa, jak i neutralna. Jedynym wyjątkiem jest gatunek Middendorf, który może rosnąć na glebach lekko kwaśnych z dużą zawartością torfu.

Jeśli krzew weigela został zakupiony jesienią, możesz go zachować do wiosny. Pierwszym sposobem jest wykopanie sadzonki w ogrodzie, umieszczenie jej pod kątem. Pozwoli ci to pokryć gałęzie rośliny ziemią, a wiosną wykopać i przeszczepić krzak zgodnie z oczekiwaniami. Jeśli ta metoda nie jest odpowiednia, możesz sadzić sadzonkę w odpowiednim pojemniku i trzymać ją w domu. Krzew w pojemniku jest umiarkowanie podlewany. Po opadnięciu liści przenosi się je do chłodnego (nie więcej niż 6 stopni) miejsca. Zawartość jest akceptowalna nawet w niskich ujemnych temperaturach. W tym okresie krzew jest podlewany tylko sporadycznie, starając się nie dopuścić do wyschnięcia ziemi. Bliżej wiosny, po obrzęku pąków, roślina jest przywracana do światła i częściej podlewana. Do kwietnia roślinę można karmić, a do końca maja można ją przesadzić do ogrodu.

Funkcje lądowania

Głębokość otworu do sadzenia krzewu weigela powinna wynosić około 40 cm, a na ubogiej glebie należy zwiększyć jej rozmiar. W takim przypadku na dnie wykopu zostanie położona nie tylko warstwa drenażowa (około 15 cm), ale także warstwa żyznej gleby. Drenaż może stanowić gruz z cegły, drobny żwir lub piasek. Kompost można wykorzystać jako warstwę odżywczą dodając do niego nitrofoskę (na 1,5 wiadra ok. 100 g). Aby ułatwić adaptację rośliny do nowego miejsca, korzenie sadzonki można potraktować stymulantami ukorzeniającymi.

Odległość między krzakami zależy bezpośrednio od ich wielkości. Wystąpienia odmian średniej wielkości, których wysokość nie przekracza 1 m, można umieszczać w odległości około 80 cm od siebie. Jeśli dorosłe rośliny mogą dorastać do 2,5 m, odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 1,5-2 m.

Podczas sadzenia korzenie sadzonki muszą być wyprostowane. Są stopniowo i ostrożnie posypywane ziemią i lekko ubijane, aby uniknąć pojawienia się pustek. Kołnierz korzeniowy krzewu można zakopać tylko na 1-2 cm, więc po podlaniu i obkurczeniu ziemi powinien znajdować się na poziomie gruntu. Podlewanie przeprowadza się po przesadzeniu, a następnie mulczuje się obszar wokół buszu.

Czasami podczas sadzenia pędy weigela krzewu są skracane o połowę. Jeśli roślina już kwitnie, nie należy przycinać. Przez pierwsze kilka tygodni po przesadzeniu wskazane jest zacienienie krzewów.

Pielęgnacja Weigela w ogrodzie

Dbanie o weigelę nie jest wielkim problemem, nawet dla początkującej kwiaciarni. Aby jednak roślina była dekoracyjna i obficie kwitła, nie należy pozostawiać jej całkowicie bez opieki. Krzewy będą wymagały podlewania tylko w okresach silnej suszy. Podlewanie powinno być obfite, chociaż jeśli krzew jest ściółkowany, można zmniejszyć ich liczbę. Po kwitnieniu zmniejsz podlewanie i nie zapominaj, że weigela nie lubi stojącej wody u korzeni.

Obszar obok krzewu należy okresowo czyścić z chwastów, a także poluzować.Głębokość poluzowania nie powinna przekraczać połowy bagnetu łopaty: system korzeniowy Weigela znajduje się blisko powierzchni ziemi.

Top dressing

Weigels regularnie wykonują opatrunek wierzchni krzewów. Jeśli przed sadzeniem do ziemi dodano składniki odżywcze (kompost, nitrofoska), można zapomnieć o karmieniu na około 2 lata: te substancje wystarczą roślinie na mniej więcej ten okres. Od 3 roku wiosną zaczynają karmić krzew związkami mineralnymi. Odpowiednia jest każda mieszanina zawierająca potas, fosfor i azot.

Począwszy od końca wiosny, w okresie tworzenia pąków, krzewy są ponownie karmione preparatami bez azotu (superfosfat, siarczan potasu itp.). Pozwoli to weigeli kwitnąć dłużej i bujniej, a także pomoże wzmocnić jej pędy. Ostatni górny opatrunek sezonu odbywa się jesienią, kopiąc ziemię. Wprowadza się do niego popiół drzewny (około 200 g na 1 m2) lub specjalne nawozy przeznaczone do karmienia jesiennego. Są wprowadzane zgodnie z instrukcjami.

Przycinanie

Weigela wymaga okresowego przycinania, aby zachować zdrowie. Młode krzewy przycina się tylko w celach sanitarnych: na samym początku wiosny usuwa się z nich uszkodzone lub chore pędy, a także te, które przyczyniają się do zgrubienia krzewu.

Osobniki dorosłe będą wymagały kształtowania. To przycinanie przeprowadza się po zakończeniu wiosennego kwitnienia, około połowy lata. Procedura musi zostać zakończona, zanim na krzaku zaczną pojawiać się świeże pędy. To na tych gałęziach kwiaty pojawią się ponownie pod koniec lata, dlatego jeśli nie mieli czasu na ścinanie krzewu we właściwym czasie, nie dotykają go do przyszłego roku.

Starsze krzewy odnawia się co 3 lata, odcinając od nich wszystkie pędy, które mają więcej niż 3 lata. Pozostałe pędy są cięte o jedną trzecią. W niektórych przypadkach wszystkie gałęzie są odcinane od wagi, ale nawet po głębokim przycięciu krzew jest przywracany dość szybko.

Jeśli gałęzie weigeli są zamarznięte, są odcinane na wysokości 10 cm. Żywe pąki u korzeni mogą dać świeże pędy. Zaleca się obróbkę wyciętych miejsc lakierem ogrodowym.

Kwiat

Wiele gatunków Weigela kwitnie dwa razy w roku. W tych okresach krzew pokryty jest eleganckimi kwiatami. Pierwsza, najbardziej obfita fala, zaczyna się w połowie maja. Jego czas trwania to około miesiąca. Kwiaty w tym okresie powstają na zeszłorocznych gałęziach. Druga fala występuje w sierpniu i trwa do wczesnej jesieni. Tym razem weigela kwitnie mniej bujnie, ale pąki już formują się na świeżych pędach bieżącego sezonu.

Weigela nie kwitnie wyłącznie z powodu błędów w pielęgnacji - niewłaściwego miejsca sadzenia, braku nawożenia lub inwazji szkodników.

Weigela po kwitnieniu

Zbiór nasion

Nasiona Weigela dojrzewają do początku jesieni, ale należy je zbierać dopiero w październiku, kiedy kapsułki już zaczęły pękać. Aby zapobiec wysypywaniu się nasion na ziemię, można wstępnie owinąć wymaganą liczbę pudełek w cienką szmatkę i przymocować ją do gałęzi. Po dojrzewaniu pudełka są odcinane i wnoszone do pomieszczenia. Tam wyjmuje się je z woreczków z tkaniny i wysypuje dojrzałe nasiona na papier. Po wyschnięciu nasion wlewa się je do papierowych toreb, podpisując na nich charakterystykę krzewu, a także datę zbioru. W tej formie nasiona można przechowywać do wiosny w suchym, ciemnym miejscu. Ich zdolność kiełkowania utrzyma się tylko przez kilka pierwszych lat. Rośliny otrzymane z takiego ziarna nie mogą dziedziczyć cech rodzicielskich.

Okres zimowania

Na początku listopada, kiedy liście wylatują z krzewów, obszar przy łodydze weigela zostaje pokryty ziemią, tworząc kopiec o wysokości do 20 cm. Gałęzie rośliny są zgięte do ziemi i bezpiecznie zamocowane. Następnie wagę należy przykryć materiałem pokryciowym lub arkuszami pokrycia dachowego, mocując schronienie tak, aby wiatr nie mógł go oderwać. Jeśli nie możesz zgiąć gałęzi, możesz je przykryć w pozycji pionowej. Aby to zrobić, krzak jest związany liną, próbując wystarczająco mocno dokręcić pędy. Związany krzew jest następnie otoczony metalową lub plastikową siatką.Wnętrze powstałego cylindra jest wypełnione suchymi liśćmi. Od góry konstrukcja pokryta jest gęstą warstwą materiału pokryciowego. Ta procedura pomoże również chronić gałęzie rośliny przed deformacją pod warstwą śniegu.

Im starszy krzew weigela, tym bardziej ma zimotrwalosc. W regionach południowych roślina hibernuje bez schronienia.

Metody hodowli Weigela

Uprawa z nasion

Weigela jest łatwo rozmnażana przez nasiona, chociaż najwyższe tempo kiełkowania obserwuje się dopiero w pierwszym roku przechowywania. Do siewu nie jest konieczne stosowanie szklarni ani metody sadzenia: najłatwiej jest użyć samosiewu, który daje roślinę główną. Wiosną, gdy nasiona, które spadły na ziemię, zaczynają kiełkować, niektóre z najsilniejszych pędów pozostają, a reszta jest usuwana. Wybrane rośliny będą musiały rosnąć przez około 2 lata, wiosną sadzi się je w wybranym miejscu. Ale cechy odmiany przy tej metodzie rozmnażania mogą nie zostać zachowane.

Do samosiewu potrzebny będzie zacieniony zakątek ogrodu. Nasiona rozprowadza się powierzchownie, lekko posypując piaskiem, następnie zagęszcza i zwilża. Jeśli siew odbywa się wiosną, sadzonki przykrywa się folią. Kiełki pojawiają się w ciągu 3 tygodni. Zimą rośliny należy lekko przykryć. Takie wagi zaczną kwitnąć tylko przez 4-5 lat. Jeśli to konieczne, możesz wyhodować sadzonki przed sadzeniem w domu.

Rozmnażanie przez sadzonki

Aby uniknąć utraty cennych odmian, należy stosować metody rozmnażania wegetatywnego. W tym charakterze stosuje się sadzonki, nawarstwianie, a także młode gałęzie wystające z pnia. Jako sadzonki można użyć zarówno zielonych świeżych pędów z bieżącego roku (ścinane są pod koniec czerwca), jak i sadzonek zeszłorocznych, które miały czas na częściowo zdrewniałe (ścinane są wczesną wiosną, przed rozpoczęciem soku pływ). Pędy korzeni nadają się również do szczepienia.

Długość odcinka powinna wynosić około 10-15 cm, liście znajdujące się w dolnej części segmentów należy usunąć, a górne płytki skrócić około 2 razy. Dolny pokos utrzymuje się w stymulatorze korzeni przez kilka godzin, a następnie potraktowany fragment sadzi się w mieszance torfowo-piaskowej. Na powierzchnię podłoża należy rozłożyć 4 cm warstwę piasku. Jednocześnie sama sadzonka jest zakopana na zaledwie 1 cm Każda sadzonka jest przykryta przezroczystym pojemnikiem, aby stworzyć warunki szklarniowe. Codziennie schronienie jest na krótko usuwane, aby przewietrzyć glebę i, jeśli to konieczne, ją podlać.

Po całkowitym ukorzenieniu rośliny można przesadzić do pojemników. Kiedy sadzonki zaczynają kiełkować, są one ściskane, aby uzyskać więcej krzewienia. W ramach pielęgnacji krzewy są podlewane i karmione. Można je przenieść na stałe miejsce na 2-3 lata, kiedy na roślinach uformują się co najmniej 3 pełnoprawne pędy o wysokości do 80 cm.

Powielanie przez nakładanie warstw

Aby utworzyć warstwę z buszu, zegnij mocną dolną gałąź. W miejscu dotknięcia ziemi kora jest lekko nacięta. Następnie gałąź jest mocowana na ziemi i przykryta ziemią. Sadzonki powinny być w pełni ukorzenione do następnej wiosny, ale przesadzenie takiej rośliny na ostateczne miejsce jest konieczne dopiero po ukończeniu 3 lat.

Choroby i szkodniki

Na wigelu mogą pojawić się mszyce i gąsienice, gryząc liście krzewu. W okresach silnej suszy przędziorki lub wciornastki czasami osiadają na roślinach, ale do tego czasu krzew zwykle ma czas na zakwitnięcie. Pozwala to na swobodne stosowanie specjalistycznych lub ludowych środków przeciwko owadom. Większość preparatów owadobójczych opiera się na silnych chemikaliach, dlatego wielu próbuje pozbyć się szkodników delikatniejszymi metodami. Na przykład małe zmiany można leczyć naparami z płonących roślin: naparem z piołunu, czosnku lub ostrej papryki.

Jeśli liście sadzonek żółkną i więdną, przyczyną mogą być podziemne szkodniki. Wśród nich są niedźwiedzie i larwy chrząszczy. Najczęściej takie szkodniki dostają się do gleby w próchnicy lub kompoście.Aby zniszczyć podziemne owady, glebę rozlewa się roztworem Karbofos, Aktara lub innymi podobnymi preparatami.

Weigela może cierpieć na szarą pleśń, a czasami może na nią wpływać cętkowanie i rdza. Walcz z chorobami grzybiczymi lub infekcjami bakteryjnymi za pomocą płynu Bordeaux (możesz go przygotować samodzielnie, mieszając siarczan miedzi z mlekiem wapiennym). Zapobiegawczo na krzewy w okresie formowania się liści można zastosować 3% roztwór Topsin.

Rodzaje i odmiany weigela ze zdjęciami i nazwami

Na średnich szerokościach geograficznych najczęściej uprawia się gatunki Weigel, które są bardziej odporne na mróz. Są to między innymi:

Weigela wcześnie (Weigela praecox)

Widok z Dalekiego Wschodu. Weigela praecox tworzy 2-metrowe krzewy o kulistej koronie. Liście tego gatunku są lekko owłosione. W kwiatostanach kwitną 2-3 kwiaty. Na zewnątrz są koloru różowego. Gardło kwiatu jest jasnożółte, a pąki są w odcieniach fioletu. Kwiatostany powstają na świeżych pędach bocznych. Kwitnienie następuje pod koniec maja i trwa około 2-4 tygodni. Ten gatunek ma różnorodny (różnorodny) kształt. Takie krzewy mają żółte plamki na zielonych liściach, które latem nabierają kremowego odcienia.

Weigela florida

Lub kwitnąca weigela. Gatunek ten tworzy wysokie krzewy do 3 m. Weigela florida ma pędy owłosione. Na ząbkowanych liściach występuje również puch. Na przedniej stronie liścia włosy znajdują się wzdłuż głównej żyły, a po stronie seamy - wzdłuż wszystkich żył. Kwiatostany składają się z maksymalnie 4 kwiatów o intensywnie różowym kolorze. Kwitnienie przypada na sam koniec maja i trwa około 3 tygodni. Wśród najpopularniejszych form takiej wagi:

• Alba - karłowata weigela z białymi kwiatami, które w miarę kwitnienia zmieniają kolor na różowy.
• Variegata - forma barwna, charakteryzująca się dużą mrozoodpornością. Liście takich krzewów są małe, a ich różowe kwiaty tworzą kwiatostany chwostów.
• Wiktoria - tworzy 1 metrowe krzewy z bordowymi liśćmi i szkarłatnymi kwiatami.
• Fioletowy lub czerwony - tworzy szerokie krzewy o wysokości do 1,5 m. Liście są czerwono-brązowe, a różowe kwiaty są uzupełnione żółtym gardłem. Pojawiają się wczesnym latem. Istnieje również odmiana Nana Purpurea, która przypomina ten kształt, ale ma bardziej miniaturowy rozmiar krzewu.
• Różowy - na zewnątrz kwiaty są karminowo różowe, a wewnątrz prawie białe.

Hybryda Weigela (Weigela hybrida)

Ta grupa obejmuje hybrydy uzyskane przez skrzyżowanie różnych wag. To właśnie te rośliny są najczęściej używane do dekoracji ogrodów. Tworzą rozłożyste krzewy o wysokości ok. 1,5 m. Weigela hybrida wyróżnia się efektownym kwitnieniem. Jego rurkowate kwiaty są zebrane w średniej wielkości i luźne kwiatostany lub umieszczone pojedynczo. Ich kolor zależy od odmiany i jest liliowy, różowy, czerwono-fioletowy, fioletowy lub biały. Główne odmiany:

• Bristol Ruby Odmiana amerykańska pozyskana w połowie XX wieku. Wysokość krzewów może dochodzić do 3 m, ale szerokość korony zwykle ją przekracza. Liście są w kolorze jasnozielonym. Różowe kwiaty są ozdobione rubinowo-czerwoną obwódką i mogą mieć pomarańczowy środek. Krzew ma szybkie tempo wzrostu. Kwitnienie przypada na koniec czerwca.
• Czerwony Książę To kolejna amerykańska odmiana o mniejszym rozmiarze. Wysokość krzewów sięga 1,5 m. Ta weigela wyróżnia się opadającymi pędami, ma zielone liście i jaskrawoczerwone kwiaty.

Weigela middendorff (Weigela middendorffiana)

Tworzy krzewy do 1,5 m wysokości. Gatunek żyje w lasach na wschodzie Eurazji. Weigela middendorffiana ma skierowane ku górze pędy i duże żółte kwiaty ozdobione pomarańczowymi plamkami na gardle. Kwiaty osiągają 4 cm, mogą tworzyć małe kwiatostany lub kwitnąć pojedynczo. Kwitnienie występuje dwa razy w roku.

Oprócz wymienionych w ogrodnictwie można znaleźć następujące typy weigeli:

• koreański - gatunek japoński, forma uprawna osiąga wysokość ok. 1,5 m, kwiaty o różowym odcieniu zmieniają kolor w miarę rozwoju (z dość jasnego na jaśniejszy).
• Maksimowicz - inny japoński gatunek, kwiaty są pomalowane na delikatny żółty odcień. Kwitnienie nie jest zbyt bujne.
• Obficie kwitnie - ten gatunek żyje na wyżynach. Wysokość krzewów sięga 3 m. Kwiaty mają jaskrawoczerwony kolor, a następnie rozjaśniają się.
• Miły - endemiczne gatunki o fioletowo-różowych kwiatach.
• Sadovaya - tworzy 1 metrowe krzewy z karminowo-różowymi kwiatami. Dojrzałe krzewy są bardziej odporne na zimno niż młode. Istnieje również forma takiej weigeli o białych kwiatach.
• język japoński - Japoński widok na góry do 1 m wysokości. Kwiaty są karminowe.