Volzhanka

Roślina Volzhanka, znana również jako Aruncus, należy do rodziny Rosaceae. Rodzaj obejmuje krzewy ozdobne rosnące w umiarkowanym klimacie półkuli północnej.

Krzew otrzymał swoją naukową nazwę ze względu na kształt podłużnych kwiatostanów. Można to przetłumaczyć jako „bródka”. Roślina jest czasami nazywana tavolzhnik, a czasami mylona z astilbą, która ma podobne kwiatostany.

Wołżanka może odgrywać wiele ról w urządzaniu ogrodu - jej krzewy mogą sprawić, że nawet najbardziej niepozorny zakątek będzie malowniczy. Inną cechą Wołżanki jest namacalny przyjemny aromat miodu. Aby w pełni cieszyć się nim, wielu sadzi takie krzewy w pobliżu miejsc odpoczynku.

Opis Wołżanki

Volzhanki to byliny zielne o pięknych liściach i bujnych kwiatostanach. W zależności od odmiany wysokość takich krzewów może wynosić od 20 cm do 2 m. Szerokość dorosłej rośliny wynosi od pół metra do 1,2 m. Wołżanka ma silne, proste pędy. Jego korzenie są płytkie i silnie rozgałęzione. W miarę rozwoju krzewu zaczynają stopniowo sztywnieć i rozszerzać się na szerokość. W zależności od wielkości kłącza zmienia się również kształt krzewu. Gatunki o krótkich korzeniach mają pędy gęsto rozstawione. Odmiany o długich kłączach są w stanie tworzyć zarośla.

Liście Volzhanok mają złożoną, pierzasto rozciętą strukturę i postrzępioną krawędź. Liść jest gęsty i dość twardy w dotyku. Liście są ciemnozielone. Każda blaszka liściowa znajduje się na długim ogonku i nie ma przylistków.

W okresie kwitnienia na krzewie pojawiają się długie szypułki do 60 cm wysokości, kwiatostany to wiechy na wierzchołkach pędów. Znajdują się na nich małe dwupienne kwiaty. Zwykle mają kolor kremowy lub biały. Zależy to od odmiany, a także od rodzaju kwiatów. Czas pojawienia się kwiatostanów najczęściej przypada na koniec czerwca i trwa około miesiąca. W okresie kwitnienia krzewy wydzielają przyjemny, mocny zapach i przyciągają zapylacze.

Na wyblakłej Wołżance zawiązane są owoce listkowe, w tym wiele małych nasion.

Krótkie zasady uprawy Wołżanki

Tabela przedstawia krótkie zasady uprawy Wołżanki na otwartym polu.

Sadzenie Volzhanki w otwartym terenie

Wybór miejsca

Volzhanka najlepiej rośnie w lekko zacienionych zakamarkach ogrodu, gdzie gleba zawiera dostateczną ilość wilgoci. Sadzenie na otwartej przestrzeni jest również dopuszczalne, ale zbyt silne nasłonecznienie może prowadzić do blaknięcia liści - od ciemnozielonego grozi żółtawym. Ponadto na słońcu tempo wzrostu Wołżanki może się zmniejszyć. Jedynymi wyjątkami są jasne zakątki z wilgotną i żyzną glebą. W tym samym czasie w zacienionym kącie kwitnienie nastąpi co najmniej tydzień później niż zwykle.

Za optymalne miejsce dla krzewu uważa się narożnik pod baldachimem drzew z cienką koroną, a także obszary w pobliżu zbiornika ogrodowego. Ciąg nie powinien spaść na krzaki, a ochrona przed silnymi wiatrami nie będzie zbyteczna.

Krzewy są mało wymagające dla wyboru gleby i mogą dobrze rosnąć zarówno na glebach lekkich, jak i ciężkich. Głównym warunkiem jest żyzność podłoża, jego głęboka obróbka i wilgotność. Aby krzewy rozwijały się aktywniej, możesz ściółkować obszar w ich pobliżu za pomocą wiórów lub torfu. Umożliwi to wolniejsze odparowanie wody z ziemi, a krzewy otrzymają dodatkowe pożywienie.

Funkcje lądowania

Aby Volzhanka mogła rosnąć przez długi czas w wybranym miejscu i nie tracić efektu dekoracyjnego, należy wcześniej wybrać dla niej najbardziej odpowiedni narożnik. Takie rośliny nie lubią przeszczepów. Aby krzewy nie kolidowały z sąsiadami o składniki odżywcze, konieczne jest zapewnienie, że co najmniej pół metra pozostanie od Volzhanki do innych roślin. Aby liście krzewów nie blakły i nie pojawiały się na nich oparzenia, należy zapewnić ochronę nasadzeń przed palącym słońcem.

Sadząc Wołżankę, musisz ocenić jakość gleby. Jeśli gleba na stanowisku jest bardzo żyzna, podczas sadzenia można dodać do dołka trochę nawozu - może to być humus (ok. 2 kg) lub nitrofoska (30 g) zmieszana z glebą. Po tym Volzhanka nie może być karmiona przez cały sezon. Przed sadzeniem zaleca się również całkowite wypełnienie dołka wodą i umieszczenie w nim sadzonki dopiero po wchłonięciu wilgoci. Korzenie są wyprostowane, pokryte ziemią, lekko ubite, a następnie ponownie podlewane.

Młode wolzhanidy będą wymagały staranniejszej opieki, co pozwoli im szybko zakorzenić się i wzmocnić.

Opieka nad Wołżanką

Uprawa Volzhanki nie jest bardzo trudna, ta roślina jest dość bezpretensjonalna. Ale nie można całkowicie opuścić krzaków bez wychodzenia, w przeciwnym razie może to mieć zły wpływ na dekoracyjność nasadzeń.

Podlewanie

Krzewy kochają wilgoć i należy je często podlewać w dużych ilościach - do 4 wiader wody na dorosłą roślinę. Ze względu na szybki wzrost liści i ich dużą ilość, Wołżanka szybko wyczerpuje swoje rezerwy wilgoci, a brak wody może znacząco wpłynąć na wygląd krzewów - ich liście mogą zacząć się zwijać. Po podlaniu należy ostrożnie poluzować glebę w pobliżu nasadzeń, a także usunąć chwasty. Uważa się, że najbardziej obficie nawilżać glebę wiosną.

Top dressing

Kobiety Volzhanka reagują na dodatki organiczne. Podczas sadzenia krzewów możesz natychmiast dodać humus lub kompost do dziury. Wołżanka jest karmiona dwukrotnie w sezonie, wiosną i jesienią. Możesz użyć złożonych minerałów lub materii organicznej, ale nadmiar azotu może zmusić krzewy do aktywnego rozwoju liści, a nie kwiatów. Po kwitnieniu należy przeprowadzić nawożenie kompozycją potasowo-fosforową, następnie krzewy dobrze podlać, a okolicę ściółkować trocinami, igłami lub torfem o grubości do 5 cm.

Przycinanie

Volzhanka nie wymaga kształtowania przycinania, ale po kwitnieniu należy usunąć z niej zwiędłe kwiatostany. Dzięki temu lądowania będą wyglądać schludniej. Jesienią należy odciąć nadziemną część roślin, pozostawiając tylko konopie o wysokości do 5 cm.

Zimowanie

Wraz z nadejściem zimy pędy Wołżanki giną, a wiosną ponownie rozwijają się z kłączy. Takie rośliny są uważane za bardzo odporne na zimę, dlatego nie wymagają znacznego przygotowania na zimno.

Tylko najmłodsze krzewy Wołżanki, które posadzono jesienią, będą potrzebowały schronienia na zimę. Takie rośliny są uważane za niewystarczająco mocne i bardziej podatne na mróz. Na zimę pokryte są warstwą torfu lub próchnicy, stosuje się gałęzie świerkowe lub inny gęsty materiał pokrywający. Dorosłe osobniki nie będą potrzebowały schronienia - mrozoodporność Wołżanki jest bardzo wysoka, ale przy zagrożeniu niewielkim śniegiem i zbyt mroźną zimą można je również lekko przykryć.

Odmłodzenie

Wołżankę można uprawiać w jednym rogu ogrodu przez około 20 lat, ale od czasu do czasu krzewy należy nadal odmładzać. Aby to zrobić, wiosną, gdy rośliny są jeszcze uśpione, ich kłącza są dzielone i sadzone w nowych dołkach. Bez takiej procedury kwiatostany stopniowo zaczynają się kurczyć, a krzew rośnie, tworząc więcej liści niż kwiatów.

Metody hodowli Wołżanki

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Dzielenie krzewu pozwala uzyskać rośliny kwitnące znacznie wcześniej, więc ta metoda rozmnażania jest praktykowana częściej. Ponadto pozwala jednocześnie odmłodzić stare nasadzenia.

Krzewy należy podzielić wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków. W tym celu wykorzystuje się osobniki dorosłe w wieku od 5 do 7 lat. Kłącza starszych krzewów zaczynają sztywnieć i znacznie trudniej będzie je podzielić. Wybraną wolżankę wyjmuje się z ziemi i dzieli ostrym narzędziem, tak aby na każdą część przypadała para nerek. Delenki też musi mieć dobre korzenie. Skrawki należy posypać popiołem, proszkiem węglowym lub siarką, a następnie natychmiast posadzić w przygotowanym dołku.

Jeśli nie możesz wyciągnąć dużego krzewu z ziemi, możesz podzielić go bezpośrednio w ziemi, przecinając go ostrą łopatą. Potem pozostaje tylko wyciągnąć go z ziemi w częściach.

Do delenki nadają się doły o głębokości i średnicy do 40 cm, do każdego należy dodać humus. Między krzewami zachowana jest odległość, której wartość zależy od wielkości danego rodzaju krzewu. Posadzone sadzonki są dobrze podlewane. Podział można przeprowadzić w drugiej połowie wiosny, przed rozpoczęciem kwitnienia lub wczesną jesienią, po jego zakończeniu. Nie warto zbyt późno dzielić krzewów - w przeciwnym razie mogą nie zdążyć ukorzenić się do zimna. Podzielone rośliny kwitną zwykle w następnym sezonie.

Sadzonki

Jeśli Volzhanka jest rozmnażana przez sadzonki, wykorzystuje się do tego wierzchołki pędów. Ich długość powinna wynosić ok. 15 cm Sadzonki przycina się ostrym narzędziem. W celu ukorzenienia można je umieścić w wodzie, posadzić w pojemniku z mokrym piaskiem lub w szklarni, monitorując poziom wilgotności podłoża. Sadzonki można zbierać latem.

Uprawa z nasion

Wraz z podziałem jego nasiona można również wykorzystać do hodowli Wołżanki, ale ta metoda jest rzadko praktykowana. Główną trudnością takiej reprodukcji nie jest opieka nad sadzonkami, ale zebranie nasion. Samice kwiatów tworzą brązowawe nasiona wielkości pyłu. Aby je zebrać, kwiatostany należy wyciąć i uporządkować w papierowej lub polietylenowej torbie, pozostawiając suche, aż nasiona całkowicie wyschną. Jeśli potrząśniesz suchym kwiatostanem, nasiona same z niego wypadną.

Wysiew przeprowadza się w pierwszej połowie jesieni, przed nadejściem mrozów. Nasiona umieszcza się w pudełkach wypełnionych luźną i żyzną glebą. Ze względu na niewielki rozmiar są rozprowadzane powierzchownie, starannie podlewane, a sadzonki umieszcza się w jasnym kącie. Uprawy nie muszą być stratyfikowane. W południowych regionach można siać Wołżankę na zimę - takie nasiona powinny kiełkować wczesną wiosną.

Gdy kiełki mają parę blaszek liściowych, zanurza się je w łóżkach, zachowując odległość między krzewami około 10-15 cm, a następnej wiosny są ponownie przesadzane, zwiększając odległość. Uzyskana w ten sposób Wołżanka powinna kwitnąć przez 3-4 lata uprawy.

Wraz z siewem jesiennym można również przeprowadzić siew wiosenny - na początku sezonu nasiona wysiewa się również w skrzynkach lub po odczekaniu na kwiecień wysiewa się je bezpośrednio na rabaty. Sadzonki są przenoszone do ogrodu, gdy są prawidłowo wyhodowane. Czasami krzewy mogą się samodzielnie wysiewać.

Choroby i szkodniki

Volzhanka jest bardzo odporna na choroby i szkodniki, a tylko czasami gąsienice tartaczków mogą zepsuć liście.

Rodzaje i odmiany Wołżanki ze zdjęciami i nazwami

Volzhanka zwyczajna (Aruncus dioicus)

Albo Volzhanka jest dwupienna, albo Aruncus jest dwupienna. Gatunek ten żyje w lasach Kaukazu i na europejskim terytorium Rosji. Aruncus dioicus ma krótkie kłącza i tworzy krzewy o silnych pędach do 2 m wysokości. Tempo wzrostu tego gatunku jest niskie i nie tworzy od razu dużych krzewów.

Śliwkowe liście mają bogaty zielony kolor. Kwiatostany to duże wiechy o długości do 60 cm. Składają się z białych lub kremowych kwiatów. Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca i trwa około 2-3 tygodni. Kwiaty damskie są koloru śnieżnobiałego i są luźniejsze, a kwiaty męskie są w kolorze kremowym. Dojrzewanie nasion następuje we wrześniu. Gatunek ma cierpki, ale przyjemny zapach, do którego gromadzą się owady. Typowe odmiany obejmują:

• Kneifi - krzewy o wysokości około 60 cm z opadającymi rozciętymi liśćmi.
• Doskonałość - odmiana miniaturowa, której krzewy osiągają tylko 20 cm wysokości. Kwiatostany są koloru białego.
• Horatio - średniej wielkości krzewy do 70 cm wysokości. Łodygi mają charakterystyczny czerwonawy odcień.
• Fontanny - dwumetrowe krzewy o pięknym ażurowym ulistnieniu.
• Misty Lace - wysokość krzewów tej odmiany sięga 70 cm, liście przypominają liście paproci, a kwiaty są kremowe.

Amerykańska Volzhanka (Aruncus americanus)

Taką Wołżankę można znaleźć nie tylko w Ameryce Północnej, ale także na Syberii i na Dalekim Wschodzie. Aruncus americanus osiąga wysokość 1,1 mi ma dłuższe kłącze. Gatunek wyróżnia się szybkim tempem wzrostu - w ciągu roku kłącze jest w stanie dodać około 7 cm długości. Liście mają podwójną lub potrójną pierzastą strukturę i osadzone są na mocnych ogonkach. Kwiaty są lekkie, tworzą bujne wiechy o długości do 40 cm. Kwitnie w maju lub czerwcu, a nasiona dojrzewają do końca lata. Popularne odmiany:

• Waldemar Meyer - tworzy krzewy o wysokości pół metra z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi i biało-różowymi kwiatami.
• Johannisfest - wysokość rośliny sięga 40 cm, liście lekko owłosione, kwiatostany lekko zakrzywione. Kolor kwiatów jest kremowo-różowy.

Wołżanka Kamczatka (Aruncus kamtschaticus)

Odporny na mróz i mało wymagający wygląd, dobrze dopasowany do środkowego pasa. Aruncus kamtschaticus osiąga od pół metra do półtora metra wysokości. Ma wąskie, owalne lub lekko zaokrąglone blaszki liściowe z podwójnym pierzastym układem. Średnica kwiatostanów sięga 20 cm, pojawiają się w połowie lipca.

Volzhanka kokoryshelistnaya (Aruncus aethusifolius)

Gatunek ten tworzy niskie (łącznie do 30 cm) krzewy, dzięki czemu jest dość powszechne w ogrodnictwie. Aruncus aethusifolius ma gęste błyszczące blaszki liściowe o ciemnozielonym kolorze, które jesienią stają się czerwonawe, a następnie - brązowe. Wiechy są bladokremowe. Ze względu na mały rozmiar pędów są one krótkie. Kwitnienie trwa około kilku tygodni i zwykle występuje w lipcu. Gatunek ten nie potrzebuje karmienia, najlepiej rośnie na wilgotnej glebie w pobliżu zbiorników wodnych.

Gatunek ten posiada szczególnie popularną odmianę „Noble Spirit”, która osiąga wysokość do 25 cm, wyróżnia się bardziej bujnymi wiechami utworzonymi przez biało-kremowe kwiaty.Czasami te Wołżanki są uprawiane jako rośliny doniczkowe lub używane jako krawężniki.

Azjatycka Volzhanka (Aruncus asiaticus)

Gatunek ten jest rozłożystym krzewem do 2 m wysokości. Aruncus asiaticus ma twarde, jasnozielone liście. Kwiatostany tworzą bardzo małe kwiaty, ale ta cecha nie wpływa na efekt dekoracyjny krzewu. Długość wiech sięga 40 cm, pojawiają się od czerwca do lipca. Ze względu na mrozoodporność gatunku taka wolżanka na pewno nie będzie potrzebować schronienia. Ponadto rośliny te są uważane za jadalne - ich namoczone łodygi są używane w różnych potrawach.

Wołżanka w projektowaniu krajobrazu

Nawet po zakończeniu fali kwitnienia eleganckie zielone liście sprawiają, że nasadzenia pozostają ozdobne przez cały sezon, dzięki czemu krzewy nie będą wymagały maskowania po kwitnieniu. Bujne krzewy pozwalają na wykorzystanie Volzhanki jako pojedynczych nasadzeń.

Nisko rosnące odmiany można sadzić w rabatach i klombach, a także dekorować nimi ogrody skalne i skalniaki.

Najbardziej rozprzestrzeniające się odmiany, które wymagają dużo wolnej przestrzeni, są uprawiane na środkowym lub górnym poziomie mixbordera, a także jako roślina w tle. Grupowe nasadzenia Volzhankas mogą tworzyć pozory zielonego żywopłotu. Czasami krzewy volżanki maskują ogrodzenia lub inne niezbyt dekoracyjne części ogrodu. Rozległe krzewy skutecznie ukrywają je przed wzrokiem.

Volzhanka dobrze łączy się z innymi roślinami - zarówno wysokimi, jak i bardziej miniaturowymi. Ma podobne liście do astilby, ale blaszki liściowe Wołżanki są większe i matowe. W tym samym czasie astilba kwitnie dłużej. Inne krzewy ozdobne - irga, spirea, berberys - również mogą towarzyszyć Wołżance.

Wiele odmian tej rośliny jest w stanie dobrze rosnąć po północnej stronie ogrodu, w zacienionych miejscach. W takich zakątkach, obok krzaków, nie mniej imponująco będą wyglądać hosta, paproć i ostróżka. Jeśli posadzisz Wołżankę na wzgórzu, niewymiarowe gatunki otaczające taki kwietnik pomogą uzupełnić krajobraz. Ale sadząc młody krzew z grupą innych roślin, należy pamiętać, że Wołżanka może stopniowo rosnąć i zacząć zacieniać sąsiadów.

Wiszące suszone trzepaczki kwiatostanów Volzhanki można wykorzystać do wykonania zielników lub suchych bukietów. Aby to zrobić, wybierz kwiatostany z całkowicie otwartymi kwiatami, po czym umieszcza się je w pojemniku bez wody lub zawiesza do wyschnięcia w wentylowanym rogu. Jeśli użyjesz kwiatostanów do regularnego cięcia, będą mogły stać w wodzie tylko przez kilka dni.