Yucca

Jukka to spektakularna wieloletnia roślina należąca do rodziny szparagów. Ten rodzaj obejmuje ponad 40 gatunków występujących w subtropikach kontynentu północnoamerykańskiego.

W domu juka jest używana w wielu różnych branżach. Słodki sok pozyskiwany jest z kwiatów ciętych, a ich płatki są używane do gotowania. Ze specjalnego typu, nitkowatej juki wytwarzają mocne i mocne włókna, znajdują się w linach i linach. Znajdują również zastosowanie w przemyśle papierniczym, a także w przemyśle odzieżowym. To juka była używana do tworzenia dżinsu, zanim zwykły element garderoby stał się bawełną. W Stanach do dżinsów nadal dodaje się nici z juki. To sprawia, że ​​rzeczy z niego wykonane są trwalsze.

Liście rośliny zawierają substancje, które można wykorzystać do celów leczniczych. Korzenie niektórych rodzajów juki były używane przez Indian w postaci wywaru jako szamponu.

Yucca wygląda tylko jak palma, ale nie ma z nią nic wspólnego. Ci, którzy dopiero co rozpoczęli uprawę kwiatów, mogą nawet pomylić jukę z draceną lub cordiliną. Oczywiste różnice między nimi są widoczne dopiero po bliskiej znajomości.

Opis juki

Jukka to zimozielona reumopodobna z niską łodygą przypominającą pień. Czasami mogą być na nim obecne gałęzie. W niektórych odmianach łodyga jest tak mała, że ​​jest prawie niewidoczna. Odchodzą od niej duże liście ułożone spiralnie. Kwiatostany wiechy białe, wyprostowane, wyrastające ze środka rozet liściowych, mogą osiągać gigantyczne rozmiary - do 2 m długości. Złożone są z kwiatów przypominających dzwonki. Długość każdego z nich sięga 7 cm, później na ich miejscu powstają owoce, wypełnione czarnymi nasionami o wielkości do 1 cm.

Najmniejsze i najbardziej zwarte odmiany juki nadają się do uprawy w pomieszczeniach. Liście roślin domowych rzadko przekraczają pół metra długości. Niemniej jednak wymiary części nadziemnej pozostają imponujące, dlatego jukka jako roślina doniczkowa jest częściej spotykana w dużych, przestronnych domach, korytarzach lub biurach. Ze względu na kształt liści i łodyg, które z czasem stają się nagie, roślina ta jest często mylona z palmą. Najpopularniejsze są odmiany rozgałęziające się z kilkoma punktami wzrostu.

Kwitnienie można zaobserwować tylko u osobników dorosłych, które osiągnęły co najmniej 4 lata. W środowisku naturalnym roślina corocznie zawiązuje pąki, ale można to osiągnąć uprawą ogrodową jedynie poprzez przybliżenie warunków utrzymania juki do warunków naturalnych.W tym celu szczególnie ważne jest utrzymanie wymaganej temperatury i zapewnienie długich godzin dziennych. Jeśli juka jest uprawiana w domu, nie będziesz mógł podziwiać jej kwiatów.

Krótkie zasady uprawy juki

Tabela przedstawia krótkie zasady opieki nad juką w domu.

Opieka nad juką w domu

Yucca zajmuje czołową pozycję wśród kwiatów w pomieszczeniach. Nie ma w tym nic dziwnego - ta piękna roślina w kształcie palmy jest bardzo bezpretensjonalna w pielęgnacji, co pozwala początkującym hodowcom kwiatów z powodzeniem robić to, co kochają, a ci, którzy już ją mają, nie tracą na to dużo czasu . Jukka jest mrozoodporna i spokojnie toleruje brak opieki, byłoby podlewaniem. Nie potrzebuje też częstych przeszczepów.

Ale ta bezpretensjonalna roślina wymaga uwagi, zwłaszcza jeśli chcesz pochwalić się nią innym kochankom. Najpierw musisz dowiedzieć się, jak dbać o jukę w domu, zanim kupisz ją w sklepie.

Oświetlenie

Jukka jest bardzo światłolubna, dlatego warto zadbać o jej jasne oświetlenie. Ale nadal powinien być chroniony przed bezpośrednimi promieniami. Najlepsze dla juki nie są południowe, ale dobrze doświetlone okna zachodnie lub wschodnie. Jeśli roślina znajduje się w zacienionym pomieszczeniu, w którym nie ma światła słonecznego, należy ją uzupełnić świetlówkami. Powinny pracować około 16 godzin dziennie. Optymalna odległość urządzeń od rośliny to 30-60 cm.

Latem domowy kwiat można wynieść na zewnątrz. Dla rośliny odpowiedni jest jasny narożnik, chroniony przed silnymi wiatrami i opadami atmosferycznymi. Jeśli juka spędza lato w mieszkaniu, zaleca się jak najczęściej przewietrzyć pomieszczenie razem z nią.

Temperatura zawartości

Wiosną i latem pomieszczenie, w którym znajduje się roślina, nie powinno być cieplejsze niż +25. Jeśli juka stoi przez długi czas w upale lub w bezpośrednim, jasnym słońcu, należy ją przenieść w cień. Gdy krzew nieco ostygnie, jego liście wyciera się lub spryskuje butelką z rozpylaczem.

Jesienią i zimą doniczkę trzymamy w chłodnym miejscu (ok. +12). W takim przypadku pomieszczenie powinno być jasne. Brak oświetlenia w tym okresie może skutkować rozciągnięciem łodyg, a liście stracą swój elegancki wygląd, blakną i mogą zacząć więdnąć.Osłabienie odporności rośliny często prowadzi do problemów - chorób i ataków szkodników.

Jeśli nie jest możliwe zapewnienie juki zimnego zimna, do późnej jesieni roślina jest trzymana na ulicy, zabierając ją do domu tylko przed nadejściem chłodów. Wiosną wraca przy pierwszej okazji. Sezonowana i zdrowa roślina, chroniona przed deszczem i wiatrem, będzie w stanie tolerować lekki mróz. W razie potrzeby można go nawet przesadzić na otwarty teren na lato.

Tryb nawadniania

Reżim podlewania juki zależy od kilku czynników. Wpływa na to wielkość rośliny, objętość i materiał pojemnika, w którym się znajduje, a także jakość podłoża i warunki środowiskowe. Latem i wiosną, gdy krzew rośnie, należy go bardzo obficie podlewać. W okresie między podlewaniem gleba powinna wyschnąć na głębokość co najmniej 5 cm. W czasie upałów kwiat można podlewać nieco częściej, ale nadal należy poczekać, aż gleba wyschnie. Natomiast chłodniejsza pogoda sugeruje mniejsze podlewanie. Stagnacja wody u korzeni może powodować gnicie, dlatego zimą gleba w donicy jest rzadziej nawilżana.

W przypadku wątpliwości, czy warto podlać kwiatek, należy odłożyć zabieg podlewania o dzień, a nawet dwa. W tym przypadku kwiat prawdopodobnie nie będzie przemoczony, a krótką suszę będzie tolerował znacznie lepiej niż przelanie.

Podczas podlewania lepiej kierować strumień wody na brzegi doniczki, starając się nie uderzać w wyloty liści lub rosnące w pobliżu pnie. Zmniejszy to ryzyko rozwoju choroby. Możesz łączyć podlewanie z górnym opatrunkiem.

Wilgotność powietrza

Niektóre rodzaje juki wymagają regularnego spryskiwania lub wycierania wilgotną, ale nie mokrą szmatką. Aby to zrobić, weź osiadłą wodę w temperaturze pokojowej. Ważne jest, aby liście rośliny nawilżać, gdy nie są na słońcu, w przeciwnym razie zabieg może spowodować oparzenia. Najlepiej robić to wieczorami, aby liście miały czas na całkowite wyschnięcie przez noc. Na palecie można rozłożyć wilgotny żwir lub kamyki, aby zwiększyć wilgotność powietrza.

Okresowo liście każdej juki można wycierać z gromadzącego się kurzu i brudu. Aby to zrobić, mały krzew można wykąpać pod ciepłym prysznicem, po przykryciu gleby wodoodporną folią.

Gleba

Gleba do uprawy juki musi być wystarczająco odżywcza i luźna, aby system korzeniowy miał dostęp do wilgoci i powietrza. Gotowe gliniane mieszanki są sprzedawane w sklepach, ale lepiej jest zrobić to sam. Weź dwie części darni, piasek i ziemię liściastą oraz jedną część próchnicy i dokładnie wymieszaj. I nie zapominaj, że roślina potrzebuje drenażu.

Top dressing

W okresie wzrostu jukka wymaga stałego nawożenia związkami mineralnymi. Zwykle przeprowadzane są z przerwą 2-3 tygodni. Aby uzyskać najlepszy efekt, zaleca się karmienie juki metodą dolistną.

Okresowo można użyć nawozów organicznych do kwiatu: dziewanny, obornika końskiego lub próchnicy w postaci naparów. Nie zaleca się karmienia chorej lub świeżo przesadzonej rośliny przez pewien okres. W takim przypadku suplementy nie przyniosą korzyści, a mogą nawet zaszkodzić.

Funkcje przeszczepu

Yucca potrzebuje przeszczepów, gdy przestaje mieścić się w doniczce. W tym przypadku korzenie rosną tak bardzo, że praktycznie nie ma tam miejsca na ziemię.

Wiosna jest najbardziej odpowiednia do przesadzania roślin, ale jest to również dopuszczalne latem. Na dnie przyszłego zbiornika układana jest warstwa drenażu: keramzyt, wióry ceglane lub kamyki. Podłoże powinno być neutralne i może zawierać torf. Możesz kupić gotowe mieszanki gleby na jukę, ale piasek należy dodać do gleby przed sadzeniem. Powinien zajmować do jednej trzeciej głównego tomu.

Przesadzanie juki należy wykonywać ostrożnie, próbując przenieść roślinę do nowej doniczki, bez naruszania glinianej bryły. Jeśli na korzeniach widoczne są ślady zgnilizny, należy je przyciąć i przetworzyć. Jednocześnie oznaki gnicia samego systemu korzeniowego mogą służyć jako przyczyna przeszczepu rośliny.Po przeniesieniu bryły w nowe miejsce pozostałe puste przestrzenie na krawędziach przykrywa się przygotowaną mieszanką gleby.

Czasami brak przeszczepów pomaga ograniczyć wzrost okazu, aby nadal swobodnie mieścił się w mieszkaniu. W tym celu praktykuje się metodę wycinania korzeni. Podczas przeszczepu są skracane o jedną czwartą za pomocą ostrego narzędzia. Sekcje należy potraktować proszkiem węglowym, a następnie przesadzić roślinę do świeżej gleby, nie zapominając o dodaniu jej od góry. Juki, które są zbyt duże do przesadzania, nie są już dotykane, ale wierzchnia warstwa gleby w doniczce jest zmieniana co roku.

Kilka dni po przesadzeniu nie zaleca się podlewania rośliny. Powinieneś stopniowo powracać do zwykłego trybu, aby kwiat miał czas na regenerację po przeniesieniu.

Oprócz metody klasycznej jukę można również uprawiać hydroponicznie.

Zasady przycinania

Zwykle juka ma tylko jedną łodygę, ale po przycięciu może utworzyć rozgałęzioną roślinę. Oprócz atrakcyjności wizualnej pomaga to stworzyć bardziej zwartą i rozłożystą koronę dla rośliny, a łodygi łatwiej będzie radzić sobie z ciężarem liści. W przeciwnym razie wysokie gatunki mogą spoczywać na suficie, a łodyga z czasem będzie nadal goła.

Do pierwszego zabiegu potrzebny będzie zdrowy młody krzew o wysokości 30-50 cm Wiosna najlepiej nadaje się do formowania. Optymalny okres to okres, kiedy roślina już zaczęła się budzić po spoczynku zimowym, ale nie weszła jeszcze w pełną fazę rozwoju i wzrostu. Jesienią i zimą, kiedy juka zaczyna regenerować się po aktywnym rozwoju, nie można jej przeszkadzać skrawkami. Nie zaleca się również wykonywania zabiegu latem.

Za pomocą ostrego narzędzia odcina się samą górę krzewu (5-10 cm), podczas gdy liście, jeśli to możliwe, starają się nie dotykać, nie nadają się do szczepienia. Sekcje posypuje się kruszonym węglem lub traktuje płynną parafiną.

Przycinanie rosnących pędów bocznych można wykonywać regularnie.

• Aby uzyskać piękną koronę, gałęzie juki można przyciąć, tak aby wierzchołki nowych łodyg pozostały na tej samej wysokości lub ustawione zgodnie z przeznaczeniem.
• Wysokość pozostałego pnia nie powinna być mniejsza niż pół metra. Mniejsze łodygi nie są jeszcze wystarczająco mocne i stabilne, aby utrzymać rosnące pędy boczne.
• Z tego samego powodu grubość pnia głównego nie może być mniejsza niż 5-6 cm, na 2-3 pędy.
• Dwa dni przed przycinaniem roślina jest obficie podlewana: do jej przywrócenia będzie potrzebować dużo wilgoci.
• Pędy należy odciąć za jednym razem ostrym nożem lub sekatorem, aby mniej uszkodzić krzew. Nie zaleca się odłamywania gałęzi.
• Jeśli chcesz przyciąć wiele głównych gałęzi, nie rób tego od razu. Lepiej jest odcinać jeden pień rocznie, w przeciwnym razie roślina będzie zbyt długo się regenerować.
• Po przycięciu roślinę należy przechowywać w ciepłym, ale lekko zacienionym miejscu. Nowe pąki zaczną się formować za około miesiąc. Jeśli jest ich za dużo na grubość łodygi, nie usuwaj nadmiaru, dopóki nie zaczną zamieniać się w gałęzie. Roślina może samodzielnie określić, które pąki mają rosnąć.

Metody hodowli juki

Uprawa z nasion

Po zebraniu nasiona juki wysiewa się w podłożu o równych proporcjach darni, ziemi liściastej i piasku. Pojemnik z uprawami umieszcza się pod folią. Następnie należy go okresowo przewietrzyć, usunąć gromadzący się kondensat i upewnić się, że ziemia w pojemniku nie wysycha. Zwykle na sadzonki trzeba czekać około miesiąca. Gdy kiełki stają się mocniejsze, zanurza się je w pojedynczych doniczkach o średnicy do 6 cm. W miarę rozwoju zaczynają być traktowane w taki sam sposób, jak dojrzała roślina. Rok po wysianiu sadzonki przenosi się do większych doniczek. Optymalna różnica w wielkości pojemnika to nawet 3 cm.

Powielanie według segmentu pnia

Zarastającą jukę najłatwiej rozmnażać za pomocą segmentów łodygi. Latem wycina się z niego kawałki o długości co najmniej 20 cm, a na krzaku macierzystym wszystkie kawałki należy traktować boiskiem ogrodowym.

Aby segmenty się zakorzeniły, umieszcza się je w wilgotnej glebie piaszczysto-torfowej. Podczas sadzenia nie powinieneś ich odwracać, więc musisz natychmiast zaznaczyć, gdzie znajduje się spód segmentu. Pojemnik z sadzonkami przykryty jest folią: pomaga to wytworzyć wilgoć niezbędną do ich wzrostu. Optymalna temperatura do utrzymania nasadzeń to +24. Pudełko z nimi można przechowywać na zewnątrz lub w domu, ale zawsze w cieniu. Gleba nie może wyschnąć, zawsze powinna pozostawać lekko wilgotna, ale nie można też zasypać sadzonek - dopóki na pniu nie pojawią się liście, roślinie trudniej jest odparować nadmiar wody.

Zazwyczaj te sekcje zakorzeniają się w ciągu miesiąca lub dwóch. Z uśpionych pąków na łodydze zaczną wyrastać świeże, liściaste rozety. Gdy tylko się uformują, sadzonki są przenoszone do oświetlonego miejsca i zaczynają się nimi opiekować, jak dorosła roślina.

Sadzonki

Innym łatwym sposobem rozmnażania jest użycie sadzonek wierzchołkowych. Wierzchołek rośliny odcina się ostrym narzędziem, a kawałki posypuje pokruszonym węglem. Powstała łodyga jest suszona przez kilka godzin, aby umożliwić zaciśnięcie cięcia. Następnie umieszcza się go w słoiku z przegotowaną wodą lub sadzi w pojemniku z mokrym piaskiem. Jeśli cięcie jest w wodzie, będziesz musiał dodać tam węgiel drzewny, który ochroni go przed rozwojem zgnilizny. Jeśli dolne liście nadal zaczynają gnić, są usuwane, a woda jest całkowicie zastępowana. Kiedy korzenie wyrosną z cięcia, sadzi się je w doniczce z odpowiednią glebą dla rośliny.

Możliwe narastające trudności

• Żółknięcie liści - może wynikać z naturalnych procesów. Młode pędy pojawiają się tylko w górnej części rośliny, dlatego odsłonięcie pnia juki wiąże się właśnie ze śmiercią liści poniżej. Nie zaleca się przycinania martwych liści, lepiej poczekać, aż roślina sama je upuści.
• Spadające liście -może wynikać ze zmian warunków kwiatu. Tak więc liście mogą zostać zrzucone przez okaz niedawno przywieziony ze sklepu lub przeszczepiony. Masowe opadanie liści może być również spowodowane zimnym przeciągiem lub zbyt niską temperaturą.
• Toczenie liści To kolejny znak oziębłości. W takim przypadku krawędź arkusza zmienia kolor na brązowy. Niektóre odmiany zaczynają zwijać liście nawet z powodu nocnego chłodu dochodzącego z okna.
• Opadające liście - oznak nasiąkania wodą.
• Suszenie końcówek liści - konsekwencja nadmiernej suchości powietrza. Liście zaczynają wysychać wzdłuż krawędzi. Czasami roślina zachowuje się w ten sposób z powodu przeciągów lub przesuszenia śpiączki glebowej.
• Brązowawe plamki na liściach - zwykle spowodowane wysychaniem gleby.
• Jasne plamy na liściach - powstały na skutek zbyt jasnego bezpośredniego słońca. Będą suche w dotyku.
• Szkodniki owadów - roślinę mogą zaatakować mączliki, przędziorków, a także wełnowce i owady łuskowate. Są utylizowane za pomocą odpowiednich środków.

Popularne rodzaje juki ze zdjęciami

Yucca aloifolia

Ten popularny gatunek występuje na obszarach Ameryki Środkowej i niektórych krajach na Karaibach. Nie różni się szybkim tempem rozwoju, ale z biegiem lat może urosnąć do 8 metrów wysokości. Pień osobników dorosłych zaczyna się z czasem rozgałęziać. Na wierzchołkach gałęzi znajdują się rozety z twardymi włóknistymi liśćmi. Długość każdego liścia może sięgać pół metra, ma ciemnozielony odcień, zauważalny kolec i ząbki. Znikające liście pozostają na pniu, opadając. Pomaga to roślinie zachować wilgoć i chronić się przed palącym słońcem. Gatunek ma różnorodne formy.

Dorosła juka kwitnie latem, tworzy się na niej duży (do 50 cm) kwiatostan wiechy, składający się z małych kremowych kwiatów przypominających dzwonki.

Yucca whipplei

Gatunek ten ma kształt krzaka i najczęściej występuje w stanie Kalifornia, ale występuje również w Arizonie i Meksyku. Ma krótką łodygę, a jej sztywne liście tworzą rozety o średnicy do metra. Podłużne liście mają szaro-zielony odcień. Każdy arkusz ma około metra długości.Na ich wierzchołkach znajduje się cierń, na krawędzi znajdują się zęby. Kwiatostan na zewnątrz przypomina kwiaty juki z liści aloesu, ale znacznie przekracza je pod względem wielkości. Miotła kwiatowa tego gatunku może osiągnąć wysokość 2 metrów. Jednocześnie wielkość pojedynczych kwiatów sięga 3,5 cm, wydzielają przyjemny zapach. Pod koniec kwitnienia rozeta wysycha, ale roślina ma wiele świeżych pędów.

Dziób juki (Yucca rostrata)

Drzewo o grubych łodygach do 3 m. Korona rozgałęziona. Długie, skórzaste liście mogą być płaskie lub lekko wypukłe i prążkowane. Na szczycie liści znajduje się cierń, a na krawędziach małe zęby. Szypułki to długie wiechy składające się z białych kwiatów. Roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna i może tolerować zarówno ciepło, jak i zimno.

Jukka krótkolistna (Yucca brevifolia)

Ten gatunek jest również nazywany drzewiastym. Roślina występuje w najbardziej suchych rejonach południowo-zachodniej Ameryki. Osiąga wysokość 9 m, a obwód pnia dochodzi do pół metra. Powyżej odchodzi z niego wiele gałęzi. Liście juki krótkolistnej zasługują na swoją nazwę - w porównaniu z innymi gatunkami są znacznie mniejsze, mają do 30 cm długości i do 1,5 cm szerokości. Liście są twarde, ich brzegi pokryte są małymi zębami, a na górze, podobnie jak u innych gatunków, znajduje się cierń. Bliżej wierzchołka liść jest koloru brązowego. Łodygi kwiatowe są również bardziej zwarte. Mają kwiaty o jasnożółtym odcieniu.

Yucca radiosa

Nazywany również wysokim. Może osiągnąć 7 metrów wysokości. Roślina wyróżnia się bardzo gęsto rozstawionymi wąskimi liśćmi, do 60 cm długości, przy czym każdy liść ma nie więcej niż 1 cm szerokości, każdy liść ma małe rowki. Liść ma spiczasty wierzchołek i zwęża się, gdy zbliża się do podstawy. Inną godną uwagi cechą tego gatunku są cienkie, lekkie nitki wystające z liści, nadające krzewowi oryginalny wygląd. Kwiatostany promiennej juki są duże - do 2 m - a także mają kształt wiechy z białymi lub różowawymi kwiatami.

Yucca filamentosa

Odmiana północnoamerykańska. Yucca filamentosa charakteryzuje się brakiem łodygi i bardzo długimi korzeniami, które mogą sięgać dużych głębokości. Pomaga to również jukce chronić się przed silnymi mrozami: jest w stanie wytrzymać krótkie trzaski do -20.

Liście takiej juki mają lekko niebieskawy kolor, a wzdłuż krawędzi występuje silne pokwitanie drobnych kręconych włosów. Długość każdego liścia osiąga 70 cm, szerokość - 4 cm Ze względu na obfitość procesów korzeniowych rośliny takie mogą silnie rosnąć. Duży dwumetrowy kwiatostan składa się z bladożółtych kwiatów o wielkości do 8 cm, jednocześnie nitkowata juka wysusza pełnoprawne nasiona tylko przy pomocy sztucznego zapylania: w naturze zapylają ją rzadkie motyle.

Yucca lipped-liaved (Yucca recurvifolia)

Pień tego gatunku nie przekracza pół metra wysokości, ale czasami może silnie się rozgałęziać. Wyróżnia się opadającymi liśćmi o długości metra i srebrzystozielonym kolorze. Liście są twarde i skórzaste w dotyku. Podobnie jak inne gatunki ma cierń na górze i zęby na krawędziach.

Yucca glauca

Dwumetrowy krzew z małą łodygą. Yucca glauca pochodzi z zachodnich Stanów Zjednoczonych. Gęste rozety składają się z zielonkawo-niebieskich włóknistych liści. Na krawędziach mają białą obwódkę lub szare włókna wystające z krawędzi. Długość każdego arkusza do 60 cm, a szerokość rozety do 1 metra. Kwiatostan ma również rozmiar metra. Na nim znajdują się liczne dzwonki o jasnozielonych lub kremowych odcieniach. Strąki nasienne tego gatunku są uważane za jadalne.

Yucca gloriosa

Jest „rzymską świecą”. Rośnie w południowo-wschodniej Ameryce. Może przypominać zarówno krzak o kulistej koronie, jak i niskie drzewo. Drzewiasta łodyga może się lekko rozgałęziać. Liście mają niebieskawy odcień i osiągają 60 cm długości, na krawędziach znajdują się rzadkie zęby, u góry rośnie ostry cierń. Istnieje również różnorodna forma. Ale warto wiedzieć, że sok ze wspaniałych liści juki może być drażniący.

Wspaniała juka jest jednym z rekordzistów pod względem wielkości kwiatostanów. U tego gatunku jego długość może dochodzić do 2,5 m. Kwiaty do 5 cm są pomalowane na niezwykły kremowo-fioletowy kolor. Oprócz cech zewnętrznych gatunek wyróżnia się wytrzymałością, nie boi się okresów mrozów czy suszy.

Yucca elephantipes

Gatunek został nazwany tak ze względu na podobieństwo tułowia do nogi tego zwierzęcia. Zwykle jest to wyprostowany krzew lub drzewo o wysokości do 10 m. Wiele gałązek opuszcza przypominającą drzewo łodygę. Na ich wierzchołkach są rozety z twardych, bezkolcowych liści. Wielkość każdego z nich może wynosić od 0,5 do 1 metra. Długość kwiatostanu tego gatunku nie przekracza 1 m. Składa się z 5 cm kwiatów każdy.

Yucca treculeana

Odmiana meksykańska występująca również w południowych stanach. Ma podobny do drzewa pień z kilkoma gałęziami. Pomimo wolnego tempa wzrostu, wielkość rośliny może osiągnąć 5 m. Niebieskawo-zielone liście zebrane są w gęste rozety. Mogą być proste lub lekko zakrzywione. Każdy liść ma ponad 1 m długości i do 7 cm szerokości. Dorosłe osobniki z białych kwiatów o fioletowym odcieniu tworzą kwiatostany o długości do 1 m.

Yucca schottii

Ta juka jest również nazywana wielkoowocową. Woli rosnąć na piasku. W naturze żyje w południowych regionach Arizony. Jego pień ma do 4 m wysokości i może się lekko rozgałęziać. Liście są twarde i proste, mogą mieć do 0,5 m długości, około 4 cm szerokości i mieć jasny kolor. Wzdłuż krawędzi arkusza znajdują się cienkie nitki. Gałęzie, podobnie jak szypułka, mają lekko wygięty kształt.

Południowa Jukka (Yucca australis)

Zwany także filamentem. Yucca australis to drzewo o wysokości do 10 m, które może rozgałęziać się na szczycie. Ściśle rozstawione liście mają ciemnozielony kolor. Ich długość do 30 cm, szerokość do 3 cm Wzdłuż krawędzi listowia jest pokryta nitkami. Kwiatostan tego gatunku jest niezwykły - rozgałęzia się i nie wznosi się ponad roślinę, ale wisi na niej. Jego wymiary sięgają 2 metrów, a kwiaty mają delikatny kremowy kolor.