Wiciokrzew

Wiciokrzew (Lonicera) to rodzaj roślin z rodziny wiciokrzewów. Obejmuje prawie 200 różnych gatunków, które są krzewami o prostych, pełzających lub nawet pnących pędach. Krzewy te otrzymały swoją naukową nazwę na cześć Lonitzera, botanika z Niemiec. W tym samym czasie krzewy miały pierwotnie nosić nazwę od ich najpopularniejszego gatunku uprawianego w Europie - wiciokrzewu.

Wiciokrzew jest pospolity w wielu krajach półkuli północnej, chociaż najwięcej ich gatunków występuje w regionie Azji Wschodniej. Wiciokrzew ogrodowy jest dziś szczególnie popularny w kulturze. Jest używany jako krzew jagodowy, a także do dekoracji witryny. Owoce tej rośliny wyróżniają się doskonałym smakiem i zawierają wiele przydatnych właściwości. Ponadto w ogrodach można spotkać niejadalne gatunki wiciokrzewu, wykorzystywane jako krzewy ozdobne.

Opis wiciokrzewu

Wiciokrzew jest używany jako roślina ozdobna lub jagodowa. Mogą to być zwykłe krzewy wzniesione, pnącza lub krzewy pnące. Ich liście mogą być gładkie lub owłosione. Kwiaty pojawiają się najczęściej wiosną. Mają nieregularną strukturę i składają się z pięciu płatów. Kolor kwiatów jest zwykle jasny - biały, niebieski, różowy lub żółtawy, ale u niektórych gatunków kwiaty mogą mieć bardziej nasycone odcienie. Kwiaty pojawiają się na końcach pędów lub w kątach liści, jako część małych kwiatostanów lub parami. Dzięki takiemu układowi uzyskane z nich jagody mogą rosnąć razem. Wiciokrzew jest uważany za roślinę miododajną. Niektóre gatunki mają pachnące kwiaty.

Większość odmian wiciokrzewu wytwarza niejadalne owoce, ale są one szeroko stosowane do dekoracji ogrodów lub parków ze względu na ich bezpretensjonalność, piękne kwiaty i jasny kolor jagód. Wśród niejadalnych gatunków popularne są pachnące wiciokrzew (wiciokrzew), tatarski, maak, korołkow. Mają bardziej spektakularne kwiaty, a ich jagody są w kolorze pomarańczowym lub czerwonym.

Najczęściej ogrodnicy uprawiają jako krzewy jagodowe następujące rodzaje wiciokrzewu: niebieskie (lub niebieskie), a także jadalne. Liczba ta obejmuje również odmiany uzyskane na ich podstawie. Aby jagody tworzyły się na takim wiciokrzewie, konieczne jest jednoczesne umieszczenie kilku (co najmniej 3-5) krzewów na swoim terenie. Tylko w takim przypadku będą w stanie zakurzyć się i zawiązać owoce. Uważa się, że sadzenie dużej liczby odmian pomaga zwiększyć ich plon. Owoce wiciokrzewu pojawiają się wcześnie, wyprzedzając inne jagody ogrodowe.

Wiciokrzew niebieski (niebieski) to wysoki (do 2,5 m) krzew o wyprostowanych pędach zdrewniałych. Lonicera caerulea ma dość zgrabną koronę. Kora gałęzi ma kolor czerwono-brązowy lub szary iz czasem zaczyna się cofać w paski. Liście są eliptyczne. Jego długość dochodzi do 6 cm, a szerokość do 3 cm Kwiaty wiciokrzewu nieco przypominają dzwoneczki i są koloru jasnożółtego. Tworzą kwiatostany kwitnące w kątach liści. Po kwitnieniu związane są podłużne jagody o ciemnoniebieskim kolorze i przyjemnym aromacie. Powierzchnia jagód pokryta jest niebieskawym nalotem. Słodki, gorzki owoc smakuje jak jagody.

Gatunek ten wyróżnia się szybkim tempem wzrostu, a także długą żywotnością. Jeden krzew może owocować przez około 80 lat. Ale odmiany wiciokrzewu niebieskiego należy zapylać. Możesz uzyskać plon, jeśli posadzisz razem kilka krzewów różnych odmian.

Wiciokrzew jadalny ma mniejszy rozmiar. Wysokość krzewu Lonicera edulis sięga zaledwie 1 m. Ma cienkie zielonkawo-fioletowe pędy z gęstym pokwitaniem. Z biegiem czasu gęstnieją, a ich powierzchnia jest odsłonięta. Kora nabiera żółtawo-brązowego odcienia i może odpryskiwać. Korona takiego wiciokrzewu ma kulisty kształt. Liście są podłużne, do 7 cm długości, z zaokrąglonymi przylistkami. Młode blaszki liściowe mają również pokwitanie. Z biegiem czasu zmniejsza się lub całkowicie zanika. Kwiaty pojawiają się parami w kątach liści. Są w kolorze jasnożółtym i mają podstawę w kształcie lejka. Kwitnie od maja do czerwca. Następnie pojawiają się niebieskie jagody z niebieskawym nalotem. Ich kształt jest różny: może być okrągły, przypominać elipsę lub cylinder. Wielkość jednej jagody osiąga 1,2 cm długości. Kolor miąższu jest czerwono-fioletowy. Wewnątrz znajdują się małe ciemne nasiona.

Krótkie zasady uprawy wiciokrzewu

W tabeli przedstawiono krótkie podsumowanie zasad uprawy wiciokrzewu w terenie otwartym.

Sadzenie wiciokrzewu na zewnątrz

Najlepszy czas na sadzenie

Sadzenie wiciokrzewu w otwartym terenie można wykonać zarówno wiosną, jak i jesienią. Nie zaleca się robienia tego tylko bliżej początku lata. Najbardziej aktywny rozwój pędów krzewu przypada na maj-czerwiec. Wiosenne sadzenie należy wykonać, zanim pąki obudzą się w wiciokrzewu, a dzieje się to przed wieloma innymi krzewami. Aby na pewno nie zaszkodzić roślinie, łatwiej jest sadzić krzewy jesienią. Najlepszym okresem na to jest okres od końca września do połowy października.

Kupując sadzonki, należy wybierać rośliny z zamkniętym systemem korzeniowym. Najbardziej zakorzeniają się w ziemi, ponieważ podczas przechowywania ich korzenie z pewnością nie wyschną. Należy również unikać zbyt małych (do 30 cm) lub wysokich (powyżej 1,5 m) krzewów. Pierwsze sadzonki są uważane za słabo rozwinięte, a dorosłe krzewy będą potrzebować zbyt dużo czasu, aby przystosować się do nowego miejsca.Należy wybrać odmiany lokalne lub o ugruntowanej pozycji. Wszystkie muszą mieć wysoką kompatybilność, w przeciwnym razie jagody na krzakach nie będą się wiązać. Ponadto kupując, musisz ocenić rodzaj sadzonki. Powinien mieć zdrowe, równe gałęzie i zielone liście.

Przed wykopaniem dołka musisz wybrać najbardziej optymalny zakątek ogrodu dla wiciokrzewu i upewnić się, że gleba na nim spełnia wszystkie wymagania rośliny. Wiciokrzew najlepiej rośnie na jasnych nizinach. W półcieniu plon będzie znacznie niższy, a tempo wzrostu krzewu zmniejszy się. Miejsce lądowania musi być bezpiecznie osłonięte od wiatru. Zwykle krzewy znajdują się obok ogrodzenia lub w grupach z innymi nasadzeniami. Układ grupowy pomaga przyciągnąć zapylacze.

Gleba do uprawy wiciokrzewu powinna być piaszczysta lub gliniasta z dużą ilością składników odżywczych. Niektóre gatunki preferują gleby lekko podmokłe. Do zubożonej gleby dodawana jest dodatkowo materia organiczna. Zbyt kwaśną glebę koryguje się dodając mąkę dolomitową lub kredę. Należy unikać ciężkich gleb: dają mniejsze plony, a jagody mogą zacząć się palić. W takim przypadku do sadzenia należy utworzyć warstwę drenażową o grubości do 7 cm.

Same sadzonki wiciokrzewu należy dokładnie obejrzeć przed sadzeniem. Wszystkie dotknięte lub złamane obszary korzeni lub pędów są z nich usuwane. Jeśli korzenie są zbyt duże, skraca się je do długości około 30 cm.

Zasady lądowania

Do sadzenia sadzonek wiciokrzewu przygotowuje się doły o głębokości i szerokości około 40 cm. Odległość między krzewami zależy od wielkości odmiany i może wynosić od 1 do 2 m. W jednym miejscu krzew może wyrosnąć co najmniej 20 lat.

Przygotowując dół, górną część gleby należy oddzielić i wymieszać z gnijącym obornikiem (do 12 kg) lub taką samą ilością próchnicy. Do mieszaniny dodaje się również około 300 g popiołu, do 100 g podwójnego superfosfatu i do 30 g siarczanu potasu. Powstałą mieszaninę umieszcza się w jamie, tworząc z niej kopiec. Na wierzchu umieszcza się korzenie sadzonki i ostrożnie je rozprowadza. Następnie pustki są wypełnione luźną ziemią. W takim przypadku kołnierz korzeniowy krzewu powinien być lekko pogłębiony. Powinien znajdować się w ziemi na głębokości 3-5 cm Po posadzeniu glebę ubija się tworząc rodzaj boku w odległości 30 cm od krzewu. Pomoże zatrzymać wodę w otworze. Następnie sadzonki są obficie podlewane (do 10 litrów wody na roślinę). Po całkowitym wchłonięciu wilgoci krąg pnia jest ściółkowany torfem, suchą glebą lub próchnicą.

Pielęgnacja wiciokrzewu

Pielęgnacja krzewów wiciokrzewu jest praktycznie taka sama, jak pielęgnacja innych roślin jagodowych. Sadzenie będzie wymagało okresowego podlewania, pielenia i poluzowania gleby, a także nawożenia. Dodatkowo pędy krzewu są systematycznie przycinane, a wiciokrzew jest regularnie sprawdzany pod kątem obecności szkodników. Wydajność nasadzeń, a także ich wygląd, zależy bezpośrednio od ich pielęgnacji.

W ciągu 3 lat po posadzeniu krzewu wiciokrzewu w ziemi będzie wymagał wysokiego haftu (odbywa się na wiosnę) i podlewania. Po nich gleba w obszarze otworu jest poluzowana, usuwając wszystkie chwasty. Aby zmniejszyć liczbę podlewania, obszar ten można ściółkować. W tym okresie krzewy nie wymagają przycinania.

Podlewanie

Podlewanie wiciokrzewu odbywa się niezbyt często, starając się kierować pogodą. W okresach suszy, a także pod sam koniec wiosny konieczne jest obfite podlewanie krzewów. Znaczny brak wilgoci w tym czasie znacznie wpłynie na smak przyszłych jagód: będą miały wyraźniejszą goryczkę. W gorące i suche lata jagody stają się słodsze i mniej kwaśne. W deszczową pogodę gromadzą więcej witaminy C, co powoduje, że jagody są kwaśne, ale zdrowsze.

Jeśli regularnie pada, podlewanie przeprowadza się do 4 razy w okresie aktywnego wzrostu. Szybkość podlewania: wiadro wody na krzak.Po nich, a także po opadach, należy lekko poluzować powierzchnię gleby na głębokości nie większej niż 7 cm bezpośrednio przez warstwę ściółki (jeśli występuje). Korzenie wiciokrzewu są płytkie i podczas tej procedury mogą zostać uszkodzone.

Top dressing

Przez pierwsze kilka lat po posadzeniu krzewu wiciokrzewu w ziemi nie trzeba go karmić: roślina będzie miała wystarczającą ilość składników odżywczych wprowadzonych do dołka podczas sadzenia. Po tym okresie duży opatrunek górny przeprowadza się w odstępach rocznych, jesienią. Aby to zrobić, użyj materii organicznej z dodatkiem nawozów mineralnych. Pod koniec jesieni w glebie na 1 mkw. m, należy dodać popiół drzewny (około 100 g), podwójny superfosfat (około 40 g) i kompost (5 kg).

Wiosenne karmienie odbywa się corocznie. Zanim pąki się otworzą, nasadzenia są nawożone azotanem amonu. Przy aplikacji na sucho na 1 m2 m terytorium będzie potrzebować około 15 g. Zamiast tego można użyć roztworu mocznika (1 łyżka. łyżka na 10 litrów wody).

Po zebraniu owoców krzewy są ponownie karmione. Pod nimi dodaje się ammofoskę lub nitrofoskę (25-30 g na 1 wiadro wody). Alternatywnie można rozcieńczyć gnojowicę w wiadrze z wodą w stosunku 1: 4. Jesienią można również ściółkować okolice pnia i okolice krzewów warstwą torfu o grubości do 5 cm. Będzie służył zarówno jako schronienie, jak i nawóz.

Transfer

Jeśli dorosły krzew wiciokrzewu potrzebuje przeszczepu, będzie to wymagało dużo wysiłku. Po ustaleniu granic systemu korzeniowego roślinę należy wykopać i wyciągnąć z ziemi. System korzeniowy krzewu jest dość zwarty. Zabieg przeprowadza się latem po zerwaniu jagód. Przeszczepiony wiciokrzew dobrze zakorzenia się w nowym miejscu. Aby uzyskać lepsze ukorzenienie, przeniesiony krzew będzie wymagał częstszego podlewania.

Okres owocowania

Wiciokrzew zaczyna owocować wcześniej niż inne krzewy ogrodowe: w pierwszej połowie lata. W większości odmian dojrzałe jagody zaczynają spadać z krzaków, dlatego nie należy zwlekać z ich zbiorem. Zbiór przeprowadza się, gdy tylko owoce nabiorą intensywnego niebieskiego koloru. Uprawiając nie upuszczającą odmianę, możesz poczekać około tygodnia po tym.

Jeśli jagody już zaczynają odpadać, możesz przyspieszyć proces zbierania, rozprowadzając szmatkę lub folię pod krzakiem. Owoce są wstrząsane bezpośrednio na nią, starając się nie uszkodzić jagód.

Ze względu na delikatną skórkę i soczysty miąższ należy je przechowywać w małych pojemnikach tylko w kilku warstwach. Świeży, taki plon jest przechowywany przez bardzo krótki czas, więc natychmiast poddaje się go obróbce: zamrażają, robią dżem lub mielą i posypują cukrem. W tym drugim przypadku charakterystyka przechowywania zależy od proporcji. Jeśli jagody i cukier zostaną zmieszane w równych częściach, mieszanina jest przechowywana w lodówce. Jeśli 1 część jagód zawiera 1,25 części cukru, deser można przechowywać w warunkach pokojowych. Ta mieszanka pozwala zachować wszystkie cenne właściwości jagód bogatych w witaminy. Może być stosowany w leczeniu przeziębień, zwłaszcza w połączeniu z innymi jagodami, takimi jak maliny czy truskawki. Możesz również zrobić domowe wina na bazie wiciokrzewu. Do każdego przetwarzania najlepiej nadają się odmiany o kwaśnych lub lekko gorzkich jagodach. Odmiany deserów ze słodkimi owocami są zwykle spożywane na świeżo.

Przycinanie wiciokrzewu

Po zakończeniu przycinania

Przez pierwsze 2-3 lata po posadzeniu krzewów wiciokrzewu nie przycina się. Starsze rośliny należy przycinać tylko w przypadku silnego zgrubienia lub zbyt szybkiego wzrostu gałęzi. Najczęściej po raz pierwszy wiciokrzew wycina się dopiero 7-8 lat po posadzeniu. Ta procedura jest przeprowadzana jesienią.

Niektórzy ogrodnicy uważają, że pierwsze przycięcie wiciokrzewu należy wykonać natychmiast po posadzeniu młodej rośliny. To sprzyja rozwojowi silniejszego i bardziej rozgałęzionego krzewu. Jego pędy skracane są do długości 7-8 cm, a dopiero potem robią długą przerwę, aż gałęzie zgęstnieją. Wyjątkiem są słabe i małe sadzonki. Nie są odcinane natychmiast, ale rok po posadzeniu.

Jak przycinać wiciokrzew

Wiosną należy dokładnie obejrzeć krzaki i przeprowadzić przycinanie sanitarne: usunąć wszystkie odmrożone końce pędów, a także chore lub połamane gałęzie. Drugie małe przycinanie przeprowadza się po zerwaniu jagód, w razie potrzeby korygując kształt krzewu.

Jeśli krzew wiciokrzewu urósł za duży, należy go przerzedzić. Pogrubienie pędów utrudnia normalną cyrkulację powietrza i przenikanie światła, dlatego niektóre gałęzie należy usunąć. Jako pierwsze usuwane są pędy wyrastające bezpośrednio z ziemi, a także wszystkie suche lub połamane gałęzie. Przerzedzenie odbywa się również wewnątrz buszu. Poprawi to odżywienie całej rośliny.

Prawidłowe przycinanie wiciokrzewu również przyczynia się do poprawy plonów. Najwięcej jagód pojawia się na pędach rocznych, dlatego młodych pędów nie należy zbytnio skracać. Jeśli pędy mają słaby wzrost, ale mocną podstawę, możesz skrócić ich wierzchołki. Stare, niepłodne gałęzie są usuwane co 2-3 lata, starając się pozostawić co najmniej 5 dużych pni na krzaku. Przycinane są również najniższe pędy, co utrudnia obróbkę obszaru korzeni.

Stare (od 15 lat) wiciokrzew można radykalnie odmłodzić. W takim przypadku większość gałęzi należy wyciąć z krzaka, z wyjątkiem świeżego wzrostu w pobliżu pnia. Jego kosztem roślina powinna wyzdrowieć za około 2-3 lata.

Wiciokrzew jesienią

Kiedy wszystkie jagody z krzewu wiciokrzewu zostaną zebrane, krzew zacznie się regenerować przed nadchodzącą zimą. W tym okresie wykonywane są wszystkie podstawowe zabiegi pielęgnacyjne wiciokrzewu. Rośliny są podlewane i przeprowadzane jest niezbędne przycinanie. Nawet bez kwiatów i jagód krzewy wiciokrzewu są uważane za ozdobę ogrodu, dlatego terminowa pielęgnacja pozwala zachować ich atrakcyjny wygląd. Wszelkie negatywne zmiany będą wskazywać na pojawienie się szkodnika lub choroby. W takim przypadku odpowiednie przetwarzanie należy przeprowadzić jak najwcześniej.

Stopień odporności na mróz zależy od odmiany, ale ogólnie wiciokrzew może wytrzymać znaczne zimno i nie potrzebuje schronienia. Jedynymi wyjątkami są młode sadzonki. Wierzchołki pędów dorosłego krzewu czasami lekko zamarzają, ale praktycznie nie wpływa to na jego owocowanie i zewnętrzną dekoracyjność.

Metody hodowli wiciokrzewu

Wiciokrzew może rozmnażać się na kilka sposobów: nasiennie lub wegetatywnie. Rzadziej stosuje się metodę nasion. Wiciokrzew jadalny rozwija się szybko z nasion, ale ze względu na zapylenie krzyżowe rośliny takie nie zachowują cech odmiany i zwykle ustępują cechami odmianowym okazom. Najczęściej hodowcy uciekają się do takiej reprodukcji.

Krzewy powyżej 6 lat mogą rozmnażać się przez dzielenie, ale w przypadku dużych krzewów powyżej 15 lat w tym przypadku będziesz musiał uzbroić się w piłę. Najczęstszymi metodami pozyskiwania młodych roślin są sadzonki i formowanie sadzonek.

Uprawa wiciokrzewu z nasion

Aby zwiększyć swoje szanse na wyhodowanie rośliny o słodkich owocach, warto zebrać nasiona z najsłodszych odmian wiciokrzewu jadalnego. Podczas samodzielnego zapylania krzyżowego zaleca się użycie co najmniej trzech z tych odmian. Do zbioru użyj największych przejrzałych jagód. Są miażdżone i wybierane są nasiona. Można to zrobić na różne sposoby. Kleik z miazgi z nasionami jest moczony w wodzie: miazga powinna unosić się na powierzchni, a nasiona opadają na dno. Dzięki tej metodzie nasiona będą całkowicie gotowe do wyschnięcia i będzie można je przechowywać w stanie czystym. Ale obecność miazgi nie wpływa na kiełkowanie, więc jagody można zmiażdżyć bezpośrednio na papierze lub serwetce. Ta podkładka wchłonie nadmiar soku. W tej formie są dokładnie suszone i porządkowane aż do wiosny. W przypadku siewu letniego (bezpośrednio po zbiorach) nie ma konieczności suszenia nasion. Wystarczy użyć pokruszonych owoców.

Warunki przechowywania nasion zależą również od czasu siewu. Jeśli wysiejemy tego samego lata lub przed zimą, nasiona należy przechowywać w ciemności w temperaturze pokojowej.Jeśli nasiona są przechowywane do wiosny, są chłodne. Stratyfikacja przez 1-3 miesiące pomoże również aktywować wzrost starszych nasion. Właściwe warunki przechowywania mogą przedłużyć ich kiełkowanie nawet do 7 lat, chociaż w normalnych warunkach nasiona zaczynają stopniowo tracić zdolność kiełkowania w ciągu kilku lat po zebraniu.

W niektórych przypadkach nasiona kupuje się w sklepie. Mogą być już przygotowane do siewu lub nadal znajdować się w jagodach.

Wysiew przeprowadza się wiosną, latem lub pod koniec jesieni. Wiosenny siew sadzonek zabezpiecza sadzonki przed mrozem, umożliwiając im znaczny rozwój i wzmocnienie przed pierwszym zimowaniem. Odbywa się w marcu-kwietniu. Nasiona są wstępnie przechowywane w bladym roztworze nadmanganianu potasu przez jeden dzień. Pojemniki wypełnia się ziemią, w tym torfem, próchnicą i piaskiem, a następnie dobrze podlewa. Podczas siewu odległość między nasionami może wynosić około 2-10 cm. Aby umieścić nasiona, przygotuj rowki lub rozprowadź je powierzchownie, posypując je warstwą ziemi o grubości do 1 cm. Przykryj uprawy folią i umieść je w jasnym, ciepłym miejscu. Świeże nasiona kiełkują w ciągu 3 tygodni. Zbieranie odbywa się tylko wtedy, gdy plony są zagęszczone. Wielkość przeszczepianych pędów powinna wynosić około 3 cm.

Uprawa wiciokrzewu w pojemnikach ułatwia pielęgnację delikatnych kiełków, a także zwiększa szanse kiełkowania nasion. Wczesne odmiany mogą być używane do rozmnażania bezpośrednio po zbiorach. Aby chronić kiełki przed upałem, do siewu używa się również nieporęcznego drewnianego pojemnika. Zimą takie pojemniki można wkopać w ziemię lub zabrać do bardziej chronionego, mrozoodpornego, ale chłodnego (do 10 stopni) kąta. Aby chronić się przed mrozem, sadzonki będą potrzebować grubej warstwy ściółki lub schronienia (można użyć gałęzi świerkowych). Zimą działka z uprawami dodatkowo pokryta jest śniegiem. Wiosną schronienie jest stopniowo usuwane, starając się kierować pogodą. Zbiór odbywa się bliżej lata, wykorzystując rabaty do uprawy lub od razu sadząc rośliny w ostatecznym miejscu.

Siew zimą ułatwia nieco pielęgnację roślin, a także sprzyja kiełkowaniu nasion odmian szczególnie wymagających rozwarstwienia. Zaczynają przygotowywać grządkę siewną za około miesiąc, usuwając chwasty i dodając tam niezbędne nawozy. Możesz także użyć skrzynek na sadzonki. Nasiona nie są wysiewane zbyt głęboko. Nie będą potrzebować schronienia. Wiosną, po stopieniu się śniegu, pojawiają się przyjazne pędy. Jeśli nasiona wysiano w pojemniku, można je przenieść z ogrodu do szklarni wczesną wiosną. Przyspieszy to wschodzenie kiełków. W środku lata nurkują sadzonki, które osiągnęły wysokość około 10 cm. Krzewy sadzimy na ostatnim miejscu w przyszłym roku.

Pierwsze owoce na tak uzyskanych roślinach pojawią się za 3-4 lata. Jeśli sadzonek było za dużo, w tym okresie można je przerzedzić, pozostawiając tylko okazy z najsmaczniejszymi owocami. Nadmiaru krzaków nie można wyrzucić, ale wykorzystać do celów dekoracyjnych. Wiciokrzew zacznie obficie owocować około 7 roku uprawy.

Rozmnażanie wiciokrzewu przez sadzonki

Cięcie, podobnie jak inne metody rozmnażania wegetatywnego, z pewnością umożliwia uzyskanie rośliny o wymaganej różnorodności. Zbiór materiału sadzeniowego przeprowadza się wczesną wiosną, przed przerwaniem pąków. Aby to zrobić, należy wybrać silne pędy z ostatniego roku o średnicy co najmniej 7 mm i długości 15-18 cm.Przycięte sadzonki sadzi się w szklarni lub na rabacie ogrodowym po rozmrożeniu gleby. Skrawki są zakopane w 2/3 w ziemi, pozostawiając tylko kilka górnych pąków na powierzchni. Dla szybszego ukorzeniania są izolowane materiałem okrywającym. Ten proces trwa zwykle około miesiąca.

Połączone sadzonki

Oprócz pędów jednorocznych do rozmnażania krzewów wiciokrzewu używa się tzw. Sadzonek łączonych. Segmenty te przedstawiają świeży młody pęd z piętą jednorocznej gałęzi, na której wyrósł.Ścinane są po kwitnieniu wiciokrzewu późną wiosną. Sadzonki sadzi się na łóżku na głębokość nie większą niż 5 cm i przykrywa folią na wierzchu. Sadzonki będziesz musiał często podlewać - do 3 razy dziennie. Kiedy wierzchołki sadzonek rosną, można je uznać za zakorzenione.

Zielone sadzonki

Latem wiciokrzew może być rozmnażany przez młode pędy bez „obcasów”. Są cięte, gdy na krzaku uformują się już zielone owoce. Wcześniejsze terminy - okres najbardziej aktywnego rozwoju młodych gałęzi, kiedy jagody jeszcze się nie zawiązały, zmniejszają procent przeżywalności materiału sadzeniowego. W tej chwili uważa się, że gałęzie nie są jeszcze dojrzałe. Po zgięciu odpowiedni pęd powinien pękać z wyraźnym trzaskiem. Jeśli tylko się schyli, czas jeszcze nie nadszedł. Późniejsze cięcie sadzonek - w lipcu, kiedy zaczęły już sztywnieć, utrudnia zimowanie młodych sadzonek.

Do cięcia wybiera się pędy o grubości ołówka (0,5 cm), wybierając do tego chłodny dzień lub poranne godziny. Długość segmentów powinna wynosić około 10 cm, każdy powinien mieć 2 pary liści i jeden międzywęźle. Jeśli międzywęźle są krótkie, na uchwycie może znajdować się do 3 z nich. Górne cięcie wykonuje się pod kątem prostym 1 cm poniżej nerek. Dolny jest ścięty ukośnie. Dolne liście są odcinane, a górne płyty skracane o 2/3.

Rootowanie odbywa się zgodnie z ogólną zasadą. W tym samym czasie sadzonki są ustawione lekko pod kątem. Sadzonki należy trzymać w wilgotnej glebie i zadbać o wysoką wilgotność. Aby poprawić przeżycie, plastry można potraktować stymulantem wzrostu. W warunkach szklarniowych ukorzenienie następuje w ciągu 1-2 tygodni. Ale nie powinieneś przenosić takich sadzonek do ziemi do jesieni. Nie są jeszcze wystarczająco rozwinięte, aby wytrzymać pokrywę śnieżną i jej topnienie. Zwykle sadzonki są trzymane w szklarni do czasu usunięcia folii, a przed nadejściem chłodów przykrywane są świerkowymi gałęziami. Możesz je przeszczepić w wybrane miejsce w przyszłym roku. Owocowanie można rozpocząć od około 3 roku.

Powielanie przez nakładanie warstw

Nakładanie warstw to najłatwiejszy sposób na uzyskanie nowego wiciokrzewu. W czerwcu obszar w pobliżu buszu jest dobrze rozluźniony, próbując lekko podnieść poziom gruntu. Z dołu korony wybiera się 1-2 roczne pędy. Są odchylane i mocowane do podłoża w kilku miejscach. Następnie łodygi są pokryte ziemią około 5 cm, obszar ten należy regularnie podlewać przez całe lato. Do następnej wiosny, gdy sadzonki się zakorzenią, przesadza się je do ostatecznego miejsca. W ciągu zaledwie kilku lat taka roślina zamienia się w dorosły krzew.

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Do podziału stosuje się krzewy wiciokrzewu w wieku co najmniej 6 lat. Jesienią lub wiosną, przed pęknięciem pąków, wykopuje się go z ziemi. Za pomocą piły lub nożyc roślina jest podzielona na części. Wszystkie sekcje należy zdezynfekować, a następnie powstałe sekcje umieścić w przygotowanych otworach.

Nie zaleca się dzielenia w ten sposób nadmiernie dorosłych osobników i dużych okazów - takie rośliny nie tolerują dobrze tej procedury i mogą umrzeć.

Choroby wiciokrzewu

Wiciokrzew ma dobrą odporność na choroby, ale czasami może zachorować. Do głównych chorób krzewów należą infekcje grzybicze (mączniak prawdziwy, plamy, czernienie gałęzi itp.). Zwykle rozwijają się na nasadzeniach w okresach dużej wilgotności powietrza. Każda z tych chorób ma swoje własne objawy. W niektórych przypadkach liście wiciokrzewu zaczną wysychać, żółkną, poplamią się lub przedwcześnie opadną. Czasami łodygi krzewu stają się czarne lub przybierają brązowy kolor. Fungicydy są stosowane przeciwko chorobom grzybiczym. Nasadzenia należy traktować mieszanką Bordeaux, tlenochlorkiem miedzi lub innymi środkami o podobnym działaniu.

Jeśli krzewy są dotknięte chorobą wirusową (mozaika-rezuha, objawiająca się żółto-białymi plamami mozaiki na liściach lub cętkowanymi liśćmi), nie będzie można wyleczyć roślin. Będą musiały zostać wykopane i zniszczone.

Najlepszym sposobem walki z każdą chorobą jest regularne profilaktyczne leczenie krzewów preparatami grzybobójczymi.Odbywa się dwa razy w sezonie: wczesną wiosną, przed aktywnym rozwojem krzewów, a następnie pod koniec jesieni, przed nadejściem chłodów. Ponadto należy początkowo kupować zdrowe, mocne sadzonki, aw przyszłości przestrzegać wszystkich zasad techniki rolniczej, aby nasadzenia zachowały dobrą odporność.

Szkodniki wiciokrzewu i zwalczanie

Wiciokrzew rzadko cierpi również na owady, chociaż wiele szkodników, które osiedlają się na roślinach owocowych, może nadal negatywnie wpływać na wzrost krzewów. Należą do nich mszyce wiciokrzewu, górnicy, pasiaste bobry, gatunki ćmy pstrokatej, owady o fałszywej łusce i przędziorków. Z tego powodu liście roślin pokryte są pajęczyną. Mucha palcowa wiciokrzewu wpływa na dojrzewanie jagód: jego gąsienice powodują przedwczesny kolor, wysychanie i opadanie owoców.

Środki do zwalczania owadów dobiera się w zależności od charakteru wyrządzanej przez nie szkody. Tak więc przeciwko gatunkom gryzącym liście użyj Eleksar, Decis lub Inta-Vir. Takie szkodniki nie wpływają znacząco na rozwój krzewu, ale zmniejszają jego efekt dekoracyjny. Jeśli jest kilka gąsienic, możesz je podnieść ręcznie. Actellik, Confidor, Rogor i inne podobne środki pomogą zwalczać owady żywiące się sokami roślinnymi.

Jednocześnie chemiczna kontrola szkodników powinna być przeprowadzana dopiero po zbiorach, ale w każdym razie lepiej jest wybrać produkty biologiczne. Przetwarzanie w czerwcu, kiedy dojrzewają jagody, nie jest tego warte. Odmiany o zwiększonej odporności na określony typ owadów mogą również chronić przed pojawieniem się szkodników. Należy zwrócić na to uwagę przy zakupie materiału do sadzenia.

Odmiany wiciokrzewu ze zdjęciami i opisami

Wiciokrzew jadalny obejmuje gatunki o bogatych niebieskich owocach z niebieskawym nalotem. Oprócz opisanego powyżej niebieskiego i jadalnego wiciokrzewu są to:

• Ałtaj - krzewy do 1,5 m wysokości o szaro-brązowej barwie kory. Kwiaty altaiki są żółtawe, owoce podobne w smaku do jagód i jagód. Owocnikowanie następuje w drugiej połowie lata.
• Kamczatka - dwumetrowe krzewy o grubych gałęziach. L. kamschatica to najbardziej bezpretensjonalny wiciokrzew o jagodach przypominających borówki.
• Turczaninow - metrowe krzewy z kulistą koroną. Pęd, w przeciwieństwie do liści, nie wykazuje pokwitania. Smak jagód turczaninowi może być słodki lub kwaśny z goryczką.

Na bazie tych najczęściej występujących w ogrodnictwie gatunków uzyskuje się wszelkiego rodzaju odmiany wiciokrzewu, różniące się czasem dojrzewania jagód, ich smakiem i wyglądem krzewów.

W zależności od okresu dojrzewania wszystkie takie odmiany są podzielone na trzy główne grupy:

• Wcześnie - dojrzewają do połowy czerwca (Assol, Gerda, Cinderella, Roxana, Sibiryachka itp.)
• Średni - zaczynają dojrzewać w drugiej połowie czerwca (gigant Bakcharsky, Velvet, Berel itp.)
• Późno - dojrzewają do lipca (Selena, Sirius itp.)

Klasyfikacja według wielkości krzewów również dzieli rośliny na trzy typy:

• Niska - do 1,5 m wysokości (Souvenir - do 1,5 m, Ramenskaya - do 1,4 m, Violet - do 1,3 m)
• Średni - do 2 m wysokości (Kopciuszek - do 1,6 m, Zimorodek - do 2 m, Korchaga - do 1,7 m)
• Wysoki - ok. 2 m wysokości (Nimfa i Ognisty Opal - od 1,8 m, Bakchar olbrzym i Fortuna - ok. 2 m, Leningrad olbrzym - do 2,5 m)

Odmiany wiciokrzewu mogą również różnić się wielkością owoców. Mogą być małe (owocostan do 1 g), duże (do 1,5 g) i bardzo duże (powyżej 1,5 g). Mogą również różnić się wydajnością. Przy odpowiedniej pielęgnacji z najbardziej owocnych odmian można zebrać 2-4 kg jagód.

Z całej różnorodności odmian wiciokrzewu w ogrodach i ogrodach warzywnych często spotyka się:

• Kopciuszek - tworzy słodkie jagody, które są uważane za deser. Ale uważa się, że odmiana szybko spada.
• Księżna Diana - tworzy krzewy do 2 m wysokości, z gołymi łodygami i liśćmi z zaokrąglonym wierzchołkiem. Jagody są duże, do 4 cm długości i do 1 cm średnicy, słodkie z kwaskowatością.
• Sikorki - duży krzew do 2 m wysokości z zaokrągloną koroną.Jagody nie są gorzkie, ale mają delikatną i cienką skórkę.
• Pamiątka - krzewy do 1,5 m wysokości z owalną koroną. Pędy są lekko owłosione. Liście są owalne. Jagody mają lekko spiczasty wierzchołek i słodko-kwaśny smak.
• Fioletowy - średniej wielkości krzew, tworzący duże owoce deserowe o grubej skórce. Dojrzałe jagody szybko opadają z gałęzi, dzięki czemu zbiory są łatwiejsze poprzez strząsanie.
• Shahinya - krzewy mają kształt stożka o wysokości do 1,8 m. Odmiana stosowana zarówno jako jagoda, jak i ozdobna. Jagody mają kształt wydłużonego cylindra i mają słodko-kwaśny smak.

Ze względu na to, że jagody wiciokrzewu często spadają z krzewu natychmiast po pełnym dojrzewaniu, wielu ogrodników woli uprawiać odmiany, których dojrzałe owoce przez pewien czas utrzymują się na krzakach. Pomiędzy nimi:

• Nimfa - tworzy szybko rosnące, rozłożyste krzewy z dojrzewającymi pędami. Liście są owalne, spiczaste. Wrzecionowaty kształt, często lekko zakrzywiony. Smak jest cierpki, słodko-kwaśny.
• Ognisty opal - krzewy o zaokrąglonym kształcie, skłonne do zgrubienia. Jagody są małe lub średnie, słodko-kwaśne z lekką goryczką.
• Omega - odmiana sezonowa, odporna na choroby i szkodniki (z wyjątkiem mszyc). Tworzy krzew w kształcie kuli. Jagody deserowe, słodkie z kwaskowatością.
• Roxanne - tworzy niewymiarowe krzewy i duże słodkie jagody o smaku truskawkowym.
• syberyjski - krzewy średniej wysokości z półkulistą koroną. Jagody są uważane za deser.

Właściwości wiciokrzewu: korzyści i szkody

Przydatne właściwości wiciokrzewu

Owoce wiciokrzewu mają imponujący zakres dobroczynnych właściwości. Wynika to z ich składu: jagody są bogate w witaminy i substancje cenne dla organizmu. Są wśród nich witaminy A i C, witaminy z grupy B, szereg kwasów (jabłkowy, cytrynowy i szczawiowy), garbniki, glukoza, sacharoza, a także fruktoza i galaktoza. Owoce wiciokrzewu zawierają również pektyny i szereg pierwiastków śladowych. Należą do nich potas, żelazo, fosfor, cynk, jod itp.

Taka kompozycja daje owocowi zdolność do poprawy trawienia poprzez stymulację wydzielania żołądka. Ponadto jagody mogą działać jako środek moczopędny, przeczyszczający lub utrwalający lub żółciopędny. Mogą być również stosowane jako lek przeciwbakteryjny i przeciwutleniający. Możesz użyć owoców do ogólnego wzmocnienia organizmu. Wiciokrzew jest przydatny jako suplement witaminowy zalecany przy chorobach serca. Jej owoce wzmacniają naczynia krwionośne i mogą działać przeciwgorączkowo.

Tradycyjni uzdrowiciele za pomocą jagód radzą sobie z nadciśnieniem, anemią, a także problemami żołądkowymi. Sok z wiciokrzewu służy do usuwania porostów, a wywar z owoców leczy ból gardła i oczyszcza oczy.

Do celów leczniczych wykorzystuje się nie tylko jadalne gatunki roślin. Tak więc gałęzie pachnącego wiciokrzewu, zwane również wiciokrzewem, są używane w medycynie ludowej do przygotowywania bulionów leczniczych. Pomagają przy chorobach nerek i utracie apetytu, a także służą do celów kosmetycznych - do wzmocnienia włosów. W Tybecie kora wiciokrzewu jest stosowana jako środek przeciwbólowy przy migrenach i reumatyzmie. Pędy rośliny pomagają w walce z opuchlizną. Ekstrakt wspomaga leczenie egzemy.

Przeciwwskazania

Owoce wiciokrzewu z jadalnymi ciemnoniebieskimi jagodami można bezpiecznie spożywać. Nie wystarczy je przejadać: w zbyt dużych ilościach mogą powodować alergie, rozstrój żołądka lub skurcze mięśni.

Czerwone lub pomarańczowe jagody niejadalnego wiciokrzewu są używane do celów leczniczych tylko wtedy, gdy receptura jest sprawdzona i dobrze znana. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, takiego leczenia należy unikać, w przeciwnym razie możesz zarobić na zatrucie.